Flix

Cannes 2024 - le décompte!

Αίθουσες

Οδηγός Αιθουσών
Is it Greek to you?

Ενημέρωση

Flix 2020 | Στο Δημήτρη Μπαβέλλα έλειψε η συλλογική εμπειρία της μεγάλης οθόνης (κι ας χτυπάει και κανένα κινητό που και που)

στα 10

Κάθε μέρα ένα κινηματογραφικό πρόσωπο του 2020, κάνει την ανασκόπησή του στο Flix!

Flix Team
Flix 2020 | Στο Δημήτρη Μπαβέλλα έλειψε η συλλογική εμπειρία της μεγάλης οθόνης (κι ας χτυπάει και κανένα κινητό που και που)

Φέτος, κανείς μας δε θέλει ακριβώς να κοιτάξει πίσω. Στη συλλογική συνείδηση, το 2020 ήταν μία δύσκολη κι απαιτητική χρονιά, που έχει αφήσει τραύμα. Με τα σινεμά κλειστά, τις περισσότερες παραγωγές σε pause και τόσους ανθρώπους του χώρου σε αβεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις αισιόδοξος.

Ομως αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Γιατί το ελληνικό σινεμά συνέχισε μέσα κι από αυτές τις συνθήκες να προσφέρει το δικό του βλέμμα. Κάποιες ταινίες κυκλοφόρησαν, κάποιες συνάντησαν το κοινό τους on line, άλλες διαγωνίστηκαν σε φεστιβάλ, πολλές γνώρισαν επιτυχία.

Ακόμα κι αν ο κινηματογραφικός προτζέκτορας παραμένει ακόμα κλειστός, το Flix ρίχνει τον δικό του προβολέα σε σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές, συντελεστές του ελληνικού σινεμά που είχαν την μικρή ή την μεγάλη τους στιγμή μέσα στο 2020. Με την ευχή ότι, πολύ σύντομα, θα συναντηθούμε όλοι μαζί σε μια σκοτεινή αίθουσα και θα (ξανα)δούμε τις ταινίες τους, όπως τους αξίζει: σε μεγάλη οθόνη, με μεγάλη συγκίνηση.

Flix Best of 2020: Η χρονιά (που δεν ήταν μόνο) covid. Διαβάστε, δείτε, χαζέψτε, θυμηθείτε, με τον απολογισμό του Flix για το 2020

Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ πόστερ final 607

Δημήτρης Μπαβέλλας, σκηνοθέτης | «Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ»

Γνωρίσαμε τον Δημήτρη Μπαβέλλα πριν από 7 χρόνια με το «Runaway Day» - ένα ασπρόμαυρο, υποβλητικό, μεταποκαλυπτικό b-movie/παραβολή της οικονομικής κρίσης.

Το 2020 είδε τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του: «Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» να ταξιδεύει στα φεστιβάλ του κόσμου. «Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» είναι μια κωμωδία δρόμου όπου δύο φίλοι (Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Σαράντης) αναζητούν τον πλατωνικό έρωτα των εφηβικών τους χρόνων: την πορνοστάρ Λώρα Ντουράντ (Αννα Καλαϊτζίδου) που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς από το προσκήνιο τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Θυμηθείτε κι αυτό: Ο Δημήτρης Μπαβέλλας περιγράφει τη νέα του ταινία σαν να διαβάζεις Καραγάτση με soundtrack Africa Bambaata

Ενα χρόνο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Tallinn Black Nights Film Festival. Ακόμα, ήταν μία από τις τελευταίες ελληνικές παραγωγές που προβλήθηκε σε διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ πριν το κλείσιμο των αιθουσών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, στις 12 Μαρτίου στο Μons International Film Festival 2020 και πραγματοποίησε τη βαλκανική της πρεμιέρα στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο.. Παίρνοντας μέρος στο διαγωνιστικό του Berkeley Video and Film Festival, έφυγε με το Μεγάλο Βραβείο. Την πανελλαδική της πρεμιέρα την έκανε στις Νύχτες Πρεμιέρας, τον Σεπτέμβριο, ενώ προβλήθηκε και στο τμήμα ελληνικών ταινιών του, on line φέτος, 61ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ανάμεσα στις χειρότερες στιγμές του 2020 ήταν οι θάνατοι του Ντιέγκο Μαραντόνα, του Κιμ-Κι Ντουκ και του Μάριου Μπότσαρη με το Café Valparaiso στο Κουκάκι. Η επόμενη ταινία θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη τους...

Δημήτρης Μπαβέλλας 607 1

Η καλύτερη στιγμή του 2020 για μένα ήταν: Το καθόλου βαρετό 2020 είχε για μένα αρκετές συγκινητικές στιγμές: Την πανελλήνια πρεμιέρα της Λώρα στη θερινή «Αίγλη» Ζαππείου στα πλαίσια του Φεστιβάλ «Νύχτες Πρεμιέρας», σε μία από τις καλύτερες προβολές της ζωής μου. Την ανιδιοτελή, συνεχόμενη στήριξη που ακόμα και σήμερα λαμβάνω από τους συντελεστές της ταινίας, όποτε χρειαστεί. Τη σύσταση από το μηδέν της ερασιτεχνικής ποδοσφαιρικής ομάδας του Πανιωνίου, οι νεαροί παίκτες της οποίας μας κάνουν και πάλι περήφανους. Και πρόσφατα το επεισόδιο Mangrove της μίνι σειράς «Small Axe» του Στιβ ΜακΚουήν. Για την ακρίβεια, όλη η σειρά έφερε πιο κοντά στο mainstream και σκόρπισε δάκρυα συγκίνησης στην, σαφώς αδικημένη κινηματογραφικά, ρέγκε κοινότητα. Reggae Hit the Town!

Η χειρότερη στιγμή του 2020: Οι θάνατοι του Ντιέγκο Μαραντόνα, του Κιμ-Κι Ντουκ και του Μάριου Μπότσαρη με το Café Valparaiso στο Κουκάκι. Η επόμενη ταινία θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη τους. Eτσι κι αλλιώς θα ζουν για πάντα στην καρδιά μας.

Τι μου έλειψε περισσότερο μέσα στην καραντίνα: Οι... οφλάιν συγκινήσεις, το να ακούμε όλοι μαζί μουσική και η συναισθηματική μας ένωση μπροστά στη μεγάλη οθόνη. Ας χτυπάει και κανένα κινητό που και που. Oπως έλεγαν και οι Dream Warriors, “U Never Know A Good Thing Till U Lose It”.

Επίσης εξακολουθεί να μου λείπει η ελευθερία να κάνω ό,τι θέλω και όποτε το θέλω αφού, με την πρόφαση του ιού, το κράτος έχει αναπτύξει μια σειρά επιπλέον τρόπους να σε βρίσκει ένοχο με το που πατάς το πόδι στο πεζοδρόμιο: Μάσκες υποχρεωτικές ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια αυτού που τη φορά, εκδικητικά πρόστιμα 300€ για όσους διαφωνούν, χιλιομετρικά όρια στη μετακίνηση κατά το βολεύειν (πλην της Πάρνηθας βέβαια που πας ελεύθερα), sms κατευθείαν στο Μεγάλο Αδερφό, «φόβοι για συγκεντρώσεις εν μέσω πανδημίας» που οδηγούν σε απαγορεύσεις συναθροίσεων με εσάνς χούντας και ένα μάτσο ακόμα τεατράλε περιορισμοί προορισμένοι αποκλειστικά για το πόπολο που επιβλήθηκαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο για να φαίνεται στα κανάλια ότι κάποιος ασχολείται. «Σ' αυτό τον κόσμο που 'χω μπει δεν είμαι μόνος μου, είναι και δεύτερη μαμά ο αστυνόμος μου». Θα το αφήσουμε έτσι;

Γιατί το σινεμά δε θα είναι ίδιο μετά το 2020: Νομίζω ότι πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε για να παραμείνει όσο πιο ίδιο γίνεται με το όπως ήταν πριν το 2020, διώχνοντας βασικά το φόβο και τη δυσπιστία.

Τι εύχομαι για το 2021(πατήστε το play):


Περισσότερα κινηματογραφικά πρόσωπα κάνουν την #Flix2020 ανασκόπησή τους:

Flix Best of 2020: Η χρονιά (που δεν ήταν μόνο) covid. Διαβάστε, δείτε, χαζέψτε, θυμηθείτε, με τον απολογισμό του Flix για το 2020