Φέτος, κανείς μας δε θέλει ακριβώς να κοιτάξει πίσω. Στη συλλογική συνείδηση, το 2020 ήταν μία δύσκολη κι απαιτητική χρονιά, που έχει αφήσει τραύμα. Με τα σινεμά κλειστά, τις περισσότερες παραγωγές σε pause και τόσους ανθρώπους του χώρου σε αβεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις αισιόδοξος.
Ομως αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Γιατί το ελληνικό σινεμά συνέχισε μέσα κι από αυτές τις συνθήκες να προσφέρει το δικό του βλέμμα. Κάποιες ταινίες κυκλοφόρησαν, κάποιες συνάντησαν το κοινό τους on line, άλλες διαγωνίστηκαν σε φεστιβάλ, πολλές γνώρισαν επιτυχία.
Ακόμα κι αν ο κινηματογραφικός προτζέκτορας παραμένει ακόμα κλειστός, το Flix ρίχνει τον δικό του προβολέα σε σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές, συντελεστές του ελληνικού σινεμά που είχαν την μικρή ή την μεγάλη τους στιγμή μέσα στο 2020. Με την ευχή ότι, πολύ σύντομα, θα συναντηθούμε όλοι μαζί σε μια σκοτεινή αίθουσα και θα (ξανα)δούμε τις ταινίες τους, όπως τους αξίζει: σε μεγάλη οθόνη, με μεγάλη συγκίνηση.
Μπάμπης Μακρίδης, σκηνοθέτης |«Ορνιθες (ή Πώς να Γίνεις Πουλί)»
Ο Μπάμπης Μακρίδης («Οίκτος», «L») το 2020 μάς έμαθε να πετάμε. Με πρώτη ύλη μία θεατρική παράσταση του Αριστοφάνη, έφτιαξε μια αυθύπαρκτη κινηματογραφική ταινία. Το «Ορνιθες (ή Πώς να Γίνεις Πουλί)», ένα υβριδικό φιλμ μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, μπορεί να ξεκίνησε ως ένα διαφορετικό making of της παράστασης του Νίκου Καραθάνου «Ορνιθες», αλλά ο πάντα ευρηματικός σκηνοθέτης κατάφερε να του ανοίξει τα φτερά και να το απογειώσει - σε κάτι άλλο. Ενα εγχειρίδιο πτήσης, ή και τρόπου να κοιτάς τον κόσμο και τη ζωή.
Η ταινία πρόλαβε κι έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ, και στην Ελλάδα το είδαμε λίγους μήνες μετά τόσο στο on line Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης αλλά κι από το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, που ήταν κι ο παραγωγός του εγχειρήματος.
To σινεμά μπορεί να γίνει πιο μικροσκοπικό όπως θα γίνει και η ζωή μας. Σημασία έχει να εξακολουθεί να λέει ιστορίες και ας είναι η προβολή τους πάνω σε ένα κεφάλι καρφίτσας. Μπορεί έτσι να γεννηθεί μια νεά μυσταγωγική εμπειρία. Ποιός ξέρει;»
Η καλύτερη στιγμή του 2020 για μένα ήταν: Ανασκόπηση. Μάταιη διαδικασία. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να ζεις το παρόν . Η ανασκοπήση μόνο θλίψη μπορεί να φέρει και ας φέρνει στο φως χαρούμενες στιγμές. Οι στιγμές αυτές πέρασαν, μείνανε πίσω.
Η χειρότερη στιγμή του 2020: Ανασκόπηση κακών στιγμών. Πιο μάταιη από την προηγούμενη.
Τι μου έλειψε περισσότερο μέσα στην καραντίνα: Oχι πολλά πράγματα. Iσως η 3 cm απόσταση.
Γιατί το σινεμά δε θα είναι ίδιο μετά το 2020: Το σινεμά ίδιο θα είναι. Θα αφηγείται πάντα ιστορίες. Αυτή είναι η δουλειά του. Αυτό δεν θα αλλάξει. Iσως αλλάξει η κατασκευή του. Το hardware του. Μπορεί να γίνει πιο μικροσκοπικό όπως θα γίνει και η ζωή μας. Σημασία έχει να εξακολουθεί να λέει ιστορίες και ας είναι η προβολή τους πάνω σε ένα κεφάλι καρφίτσας. Μπορεί έτσι να γεννηθεί μια νεά μυσταγωγική εμπειρία. Ποιός ξέρει;
Για το 2021 εύχομαι: Καμία ευχή για το μέλλον. Τώρα μόνο παρόν.
Περισσότερα κινηματογραφικά πρόσωπα κάνουν την #Flix2020 ανασκόπησή τους:
- Flix 2020 | O Γιάννης Οικονομίδης πιστεύει ότι το σινεμά του μέλλοντός μας θα παραμείνει ίδιο (κι ας το βλέπουμε διαφορετικά)
- Flix 2020 | Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης εύχεται να φύγει αυτή η χρονιά, όπως μια κακή σχέση (με τυπικές διαδικασίες)
- Flix 2020 | Ο Βασίλης Μαζωμένος εύχεται να βγούμε σύντομα από την «Εξορία» μας
- Flix 2020 | H Βίκυ Παπαδοπούλου ανυπομονεί να κάτσουμε ξανά δίπλα-δίπλα σε μια σκοτεινή αίθουσα
- Flix 2020 | H Ζακλίν Λέντζου εύχεται φως
- Flix 2020 | O Δημήτρης Λάλος πιστεύει ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά το 2020
- Flix 2020 | Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής θα ήθελε να βγούμε από αυτή τη χρονιά με μεγαλύτερη συνείδηση της συνύπαρξής μας
- Flix 2020 | Η Ελενα Τοπαλίδου εύχεται το 2021 να μην τα ξέρουμε όλοι, όλα - είναι βαρετό!
- Flix 2020 | Ο Φωκίων Μπόγρης δίνει «Πρόστιμο» στη χρονιά που πέρασε
- Flix 2020 | Στον Ομηρο Πουλάκη φέτος έλειψε το προφανές: το άγγιγμα
- Flix 2020 | O Γιώργος Γούσης μάς αποκαλύπτει τι κρατά και τι πετά από τη χρονιά που πέρασε
