Αυτή την εποχή, κάθε χρόνο, είναι παράδοση να κοιτάμε πίσω και να κάνουμε την κινηματογραφική ανασκόπηση της χρονιάς.
Φέτος, κανείς μας δε θέλει ακριβώς να κοιτάξει πίσω. Στη συλλογική συνείδηση, το 2020 ήταν μία δύσκολη κι απαιτητική χρονιά, που έχει αφήσει τραύμα. Με τα σινεμά κλειστά, τις περισσότερες παραγωγές σε pause και τόσους ανθρώπους του χώρου σε αβεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις αισιόδοξος.
Ομως αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Γιατί το ελληνικό σινεμά συνέχισε μέσα κι από αυτές τις συνθήκες να προσφέρει το δικό του βλέμμα. Κάποιες ταινίες κυκλοφόρησαν, κάποιες συνάντησαν το κοινό τους on line, άλλες διαγωνίστηκαν σε φεστιβάλ, πολλές γνώρισαν επιτυχία.
Ακόμα κι αν ο κινηματογραφικός προτζέκτορας παραμένει ακόμα κλειστός, το Flix ρίχνει τον δικό του προβολέα σε σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές, συντελεστές του ελληνικού σινεμά που είχαν την μικρή ή την μεγάλη τους στιγμή μέσα στο 2020. Με την ευχή ότι, πολύ σύντομα, θα συναντηθούμε όλοι μαζί σε μια σκοτεινή αίθουσα και θα (ξανα)δούμε τις ταινίες τους, όπως τους αξίζει: σε μεγάλη οθόνη, με μεγάλη συγκίνηση.
Περισσότερα κινηματογραφικά πρόσωπα του Flix 2020:
- Flix 2020 | H Ζακλίν Λέντζου εύχεται φως
- Flix 2020 | O Δημήτρης Λάλος πιστεύει ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά το 2020
- Flix 2020 | Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής θα ήθελε να βγούμε από αυτή τη χρονιά με μεγαλύτερη συνείδηση της συνύπαρξής μας
- Flix 2020 | Η Ελενα Τοπαλίδου εύχεται το 2021 να μην τα ξέρουμε όλοι, όλα - είναι βαρετό!
- Flix 2020 | Ο Φωκίων Μπόγρης δίνει «Πρόστιμο» στη χρονιά που πέρασε
- Flix 2020 | Στον Ομηρο Πουλάκη φέτος έλειψε το προφανές: το άγγιγμα
- Flix 2020 | O Γιώργος Γούσης μάς αποκαλύπτει τι κρατά και τι πετά από τη χρονιά που πέρασε
Βίκυ Παπαδοπούλου, πρωταγωνίστρια | «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» του Γιάννη Οικονομίδη
Ηθοποιός που δουλεύει και στο θέατρο και στην τηλεόραση, η Βίκυ Παπαδοπούλου δεν έχει κρύψει την μεγάλη αγάπη της για την μεγάλη οθόνη. Από το «Πεθαίνοντας στην Αθήνα» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, μέχρι το «Τανγκό των Χριστουγέννων» του Νίκου Κουτελιδάκη, κι από το «Republic» του Δημήτρη Τζέτζα, μέχρι το «Μικρό Εγκλημα» του Χρίστου Γεωργίου, είναι παρούσα στο σινεμά των τελευταίων 15+ χρόνων.
Το 2020 τη βρήκε, για δεύτερη φορά μετά το «Μικρό Ψάρι», πρωταγωνίστρια στο ανδροκρατούμενο σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη, ο οποίος την επιλέγει για τον ανατρεπτικό πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο της «Μπαλάντας της Τρύπιας Καρδιάς».
Το σινεμά δε θα είναι το ίδιο μετά το 2020 γιατί θα έχουμε αλλάξει εμείς. Καινούργιες εμπειρίες, νέα δεδομένα. Αλλά αυτό μπορεί να σημαίνει καινούργιες ιδέες, νέα οπτική.»
Η καλύτερη στιγμή του 2020 για μένα ήταν στις αρχές του χρόνου, πριν την πρώτη καραντίνα, ένα σύντομο ταξίδι που έκανα με τον Θάνο στα χιονισμένα Τρίκαλα Κορινθίας.
Η χειρότερη στιγμή του 2020 ήταν όταν έμαθα για την απώλεια της αγαπημένης σκηνογράφου-ενδυματολόγου Ιουλίας Σταυριδου. Μεγάλη και σημαντική απώλεια για τον χώρο και για εμάς τους θαυμαστές της.
Αυτό που μου έλειψε περισσότερο στην καραντίνα είναι κάτι που θεωρώ ότι έλειψε και συνεχίζει να λείπει στους περισσότερους ανθρώπους. Η επαφή... μια ζεστή αγκαλιά με τους αγαπημένους μου.
Το σινεμά δε θα είναι το ίδιο μετά το 2020 γιατί θα έχουμε αλλάξει εμείς. Καινούργιες εμπειρίες, νέα δεδομένα. Αλλά αυτό μπορεί να σημαίνει καινούργιες ιδέες, νέα οπτική.
Για το 2021 εύχομαι ελευθερία. Να μπορούμε να καθίσουμε δίπλα-δίπλα σε μια σκοτεινή αίθουσα, χέρι-χέρι, να απολαύσουμε μια ωραία ταινία, τρώγοντας από το ίδιο καλάθι ποπ-κορν.
