Φέτος, κανείς μας δε θέλει ακριβώς να κοιτάξει πίσω. Στη συλλογική συνείδηση, το 2020 ήταν μία δύσκολη κι απαιτητική χρονιά, που έχει αφήσει τραύμα. Με τα σινεμά κλειστά, τις περισσότερες παραγωγές σε pause και τόσους ανθρώπους του χώρου σε αβεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις αισιόδοξος.
Ομως αποφασίσαμε να αντισταθούμε. Γιατί το ελληνικό σινεμά συνέχισε μέσα κι από αυτές τις συνθήκες να προσφέρει το δικό του βλέμμα. Κάποιες ταινίες κυκλοφόρησαν, κάποιες συνάντησαν το κοινό τους on line, άλλες διαγωνίστηκαν σε φεστιβάλ, πολλές γνώρισαν επιτυχία.
Ακόμα κι αν ο κινηματογραφικός προτζέκτορας παραμένει ακόμα κλειστός, το Flix ρίχνει τον δικό του προβολέα σε σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές, συντελεστές του ελληνικού σινεμά που είχαν την μικρή ή την μεγάλη τους στιγμή μέσα στο 2020. Με την ευχή ότι, πολύ σύντομα, θα συναντηθούμε όλοι μαζί σε μια σκοτεινή αίθουσα και θα (ξανα)δούμε τις ταινίες τους, όπως τους αξίζει: σε μεγάλη οθόνη, με μεγάλη συγκίνηση.
Aργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης | «Monday»
Περίεργη χρονιά το 2020 για τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο («Suntan», «Wasted Youth»). Αρχές Μαρτίου, το «Monday», η νέα, πολυαναμενόμενη ταινία του (και η πρώτη του αγγλόφωνη), ανακοινώνεται ότι θα κάνει πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη - στο Φεστιβάλ της Tribeca. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο σταρ Σεμπάστιαν Σταν (o Winter Soldier των Avengers, ο σύζυγος στο «I, Tonya») και η Ιρλανδή Ντενίζ Γκαφ, με θεατρική εμπειρία (πιο πρόσφατα στο «Angels in America», όπου και ήταν υποψήφια για βραβείο Τόνι) και συμετοχές στο «Jimmy's Hall» του Κεν Λόουτς και το επερχόμενο «Colette».
Λίγες μέρες μετά, όλα κλείνουν. Παγκόσμιο lockdown.
Τελικά το «Monday» κάνει την παγκόσμια πρώτη του στο TIFF Industry Selects του φεστιβάλ του Τορόντο, όπου κερδίζει πολύ καλές πρώτες εντυπώσεις και κριτικές.
Ταυτόχρονα, ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος ανακοινώνεται ως ο Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του 43ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μικρού Μήκους Δράμας, ενός φεστιβάλ που κατάφερε να γίνει μέσα στις αντιξοότητες, αλλά και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Σε μια χρονιά με τόση αρρώστια, θάνατο και μοναξιά γύρω σου, το προσωπικό σου δραματάκι φαντάζει γελοίο. Σίγουρα στενοχωρήθηκα που η ταινία μου έχασε κάμποσες πρεμιέρες. Αλλά μάλλον η χειρότερη στιγμή ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι από την καραντίνα οι άνθρωποι δεν βγήκαν καλύτεροι, κάτι που ήλπιζα με αφελή, εφηβικό ρομαντισμό...»
Η καλύτερη στιγμή του 2020 για μένα ήταν: Περίεργη ερώτηση σε μια χρονιά σαν αυτήν που αν εξαιρέσεις την καταδίκη και φυλάκιση των κατακαθιών, δεν μας έδωσε πολλές στιγμές αισιοδοξίας. Πολλές μικρές καλές στιγμές στην πρώτη καραντίνα που πέρασα άπειρο χρόνο στο σπίτι με τα κορίτσια με ταινίες, βιβλία και μαγειρέματα. Το καλοκαίρι έκανα φανταστικές διακοπές. Παρόλο που ήρθαν μετά από τρεις μήνες καθισιό, ήταν πιο αναγκαίες από ποτέ. Κυκλάδες με παλιούς και νέους φίλους. Δύσκολα περνάς άσχημα. Επίσης πέρασα τέλεια στο φεστιβάλ Δράμας που γεννήθηκε και μια νέα παρέα που λέγεται Επιτροπάρες.
Η χειρότερη στιγμή του 2020: Σε μια χρονιά με τόση αρρώστια, θάνατο και μοναξιά γύρω σου, το προσωπικό σου δραματάκι φαντάζει γελοίο. Σίγουρα στενοχωρήθηκα που η ταινία μου έχασε κάμποσες πρεμιέρες. Αλλά μάλλον η χειρότερη στιγμή ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι από την καραντίνα οι άνθρωποι δεν βγήκαν καλύτεροι, κάτι που ήλπιζα με αφελή, εφηβικό ρομαντισμό όσο καθόμασταν μέσα.
Τι μου έλειψε περισσότερο μέσα στην καραντίνα: Οι φίλοι μου, οι γονείς μου, οι δικοί μου άνθρωποι. Δεν είναι ότι δεν τους έβλεπα καθόλου, αλλά το γεγονός ότι δεν τους έβλεπα όπως, όπου και όποτε ήθελα με πόνεσε. Επίσης μου έλειψαν τα ταξίδια, τα αεροδρόμια, οι άγνωστες φάτσες χωρίς μάσκες, οι αγκαλίτσες, τα φιλιά, τα σινεμά και τα μεγάλα πάρτι.
Γιατί το σινεμά δε θα είναι ίδιο μετά το 2020: Το σινεμά δεν θα αλλάξει. Η εμπειρία αλλάζει, αλλά είναι υποκριτικό να το ρίξουμε στον ιό όταν οι ίδιοι οι σινεφίλ και οι άνθρωποι του χώρου πάμε στην αίθουσα τόσο σπάνια. Ο ιός απλώς ήρθε και το αποτελείωσε.
Για το 2021 εύχομαι: Βασικά εύχομαι στο 2020 να πάει να γαμηθεί, ίσως έτσι μάθει πόσο όμορφη είναι η ανθρώπινη επαφή. Στο 2021 εύχομαι να μην μοιάσει καθόλου στον γέρο χρόνο που φεύγει τώρα.
Περισσότερα κινηματογραφικά πρόσωπα κάνουν την #Flix2020 ανασκόπησή τους:
- Flix 2020 | Ο Μπάμπης Μακρίδης δεν εύχεται τίποτα για το μέλλον, θέλει να ζει στο παρόν
- Flix 2020 | O Γιάννης Οικονομίδης πιστεύει ότι το σινεμά του μέλλοντός μας θα παραμείνει ίδιο (κι ας το βλέπουμε διαφορετικά)
- Flix 2020 | Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης εύχεται να φύγει αυτή η χρονιά, όπως μια κακή σχέση (με τυπικές διαδικασίες)
- Flix 2020 | Ο Βασίλης Μαζωμένος εύχεται να βγούμε σύντομα από την «Εξορία» μας
- Flix 2020 | H Βίκυ Παπαδοπούλου ανυπομονεί να κάτσουμε ξανά δίπλα-δίπλα σε μια σκοτεινή αίθουσα
- Flix 2020 | H Ζακλίν Λέντζου εύχεται φως
- Flix 2020 | O Δημήτρης Λάλος πιστεύει ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά το 2020
- Flix 2020 | Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής θα ήθελε να βγούμε από αυτή τη χρονιά με μεγαλύτερη συνείδηση της συνύπαρξής μας
- Flix 2020 | Η Ελενα Τοπαλίδου εύχεται το 2021 να μην τα ξέρουμε όλοι, όλα - είναι βαρετό!
- Flix 2020 | Ο Φωκίων Μπόγρης δίνει «Πρόστιμο» στη χρονιά που πέρασε
- Flix 2020 | Στον Ομηρο Πουλάκη φέτος έλειψε το προφανές: το άγγιγμα
- Flix 2020 | O Γιώργος Γούσης μάς αποκαλύπτει τι κρατά και τι πετά από τη χρονιά που πέρασε
