Οι γιορτές δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. «It's the season to be jolly» και μακάρι να είμαστε όλοι! Αλλά σ' αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ακόμα κι αν έχουμε σκοτεινιάσει από τις περιστάσεις, αμφισβητούμε τη μαγεία των Χριστουγέννων, έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε θαύματα, ή αν τα ύπουλα σκοτάδια της ενηλικίωσης δεν μπορούν να ξορκιστούν -όσα λαμπιόνια κι αν κρεμάσουμε στο δέντρο- το Flix έχει τη λύση: το σινεμά είναι μαγικό, κι από μόνο του ένα θαύμα.
Για αυτό άσε τα φωτάκια, κλείσε τα φώτα εντελώς, και βάλε να παίξει μια ταινία που θα σου δώσει τη ζεστασιά, τη γαλήνη, την FLIXmas ατμόσφαιρα των γιορτών.
Ποια θα ήταν αυτή; Οταν τα πολύβοα οικογενειακά τραπέζια τελειώσουν, όταν ξυπνήσεις από το ξενύχτι, μόνος ή με παρέα, με χανγκόβερ ή χωρίς - τι ταινία θα επέλεγες να δεις κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μία ταινία που καθόλου δεν χρειάζεται να είναι χριστουγεννιάτικη, αλλά εσύ, για κάποιο λόγο, τη συνδυάζεις με τις γιορτές;
Αυτό ρωτήσαμε καλλιτέχνες, μουσικούς, εικαστικούς, δημοσιογράφους, designers, συγγραφείς, ακτιβιστές - φίλους του Flix. Και κάθε μέρα του Δεκεμβρίου, θα σας εξομολογούνται τις δικές τους επιλογές, δίνοντας σας ιδέες για να κάνετε κι εσείς σπίτι, το δικό σας FLIXmas αφιέρωμα.
Ο Σπήλιος Λαμπρόπουλος επιλέγει το «Λος Αντζελες, Εμπιστευτικό» (L.A. Confidential, 1997) του Κέρτις Χάνσον
Θα είμαι ειλικρινής: ναι, το «L.A. Confidential» ξεκινάει με μία πανέμορφη απεικόνιση του Χριστουγεννιάτικου Λος Άντζελες, της πιο κινηματογραφικής πόλης σε όλο τον κόσμο, και μας θυμίζει, σε μία συντομευμένη εκδοχή, το αληθινό περιστατικό των «Bloody Christmas» που έλαβε χώρα στην κεντρική φυλακή του LAPD, τα ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου του 1951. Αλλά όχι, αυτή την ταινία δεν την βλέπεις μόνον στις γιορτές – τη βλέπεις με κάθε πιθανή ή απίθανη αφορμή.
Την είδα το 1997 (νομίζω στον κινηματογράφο Ελλη) όταν κυκλοφόρησε και, παρόλο που ήμουν σίγουρος ότι θα μου άρεσε πριν καν τους τίτλους αρχής με το «Ac-Cent-Tchu-Ate The Positive» του Τζόνι Μέρσερ και την αφήγηση του Ντάνι ΝτεΒίτο, όταν βγήκα από την αίθουσα 2 ώρες και 18 λεπτά αργότερα ήμουν απλώς εκστασιασμένος! Πολύ απλά, παίρνει άριστα σε όλους τους τομείς. Και είναι από τις ταινίες που, όσο κι αν την πετυχαίνεις στις steaming πλατφόρμες (από το Netflix «αποχώρησε» πρόπερσι, για την ώρα είναι διαθέσιμο στο amazon prime), θέλεις να την έχεις και σε φυσικό format (προτίμησα το blu ray φυσικά και λόγω των χορταστικών extras!)
Κατ’ αρχάς, ξεκινάμε από το υπέροχο βιβλίο στο οποίο βασίστηκε: το «Λος Αντζελες Εμπιστευτικό» του κορυφαίου εν ζωή Αμερικανού συγγραφέα Τζέιμς Ελροϊ, είχε κυκλοφορήσει το 1990 ως το τρίτο μέρος της περίφημης «Τετραλογίας του Λος Αντζελες». Οπως σχεδόν όλα τα βιβλία του Ελροϊ, είναι τόσο πλούσιο σε sub plots που χαρακτηρίζεται «unfilmable». O ίδιος ο συγγραφέας, άλλωστε, έχει «θάψει» πρώτος και καλύτερος τις άλλες τρεις μεταφορές βιβλίων του στη μεγάλη οθόνη («Cop», «Brown’s Requiem», «Black Dahlia»), παρά τα χρήματα που του είχαν αποφέρει.
Εδώ όμως υπάρχει ένας άνθρωπος-καταλύτης: ο Κέρτις Χάνσον. Ενας 52χρονος σκηνοθέτης που δεν είχε τελειώσει καν το σχολείο και γνώρισε την πρώτη του επιτυχία μόλις πέντε χρόνια νωρίτερα. Στο «L.A. Confidential», εντούτοις, τα έκανε όλα σωστά: προσέλαβε το σεναριογράφο Μπράιαν Χέλγκελαντ (με τον οποίο μοιράστηκε και το Οσκαρ σεναρίου λίγους μήνες αργότερα), σύστησε στο ευρύ κοινό τρεις Αυστραλούς ηθοποιούς,που στη συνέχεια έγιναν σούπερ σταρ (Ράσελ Κρόου, Γκάι Πιρς, Σάιμον Μπέικερ), πήρε έναν Οσκαρικό ηθοποιό και τον εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο (Κέβιν Σπέισι), έκανε υποδειγματικό κάστινγκ με πρωτοκλασάτα ονόματα (Ντάνι ΝτεΒίτο, Τζέιμς Κρόμγουελ, Ντέβιντ Στρέιδερν), και παρέλαβε μία ex sex-symbol Κιμ Μπέισινγκερ, ξεχασμένη από τους πάντες στα 44 της, και της χάρισε το μοναδικό Οσκαρ της καριέρας της. Φυσικά, δεν περιορίστηκε σε αυτά: έπεισε τον Τζέρι Γκόλντσμιθ να γράψει το original score, διάλεξε 14 αριστουργηματικά κομμάτια της εποχής (προ rock’ n’ roll) για να συνοδεύσει αξέχαστες σκηνές και μας παρουσίασε ένα Λος Αντζελες τόσο όμορφο, όσο στο παρελθόν μόνον ένας Πολάνσκι ή ένας Αλτμπαν μπόρεσαν να δείξουν.
Η ταινία αντέχει σε αλλεπάλληλες προβολές διότι είναι πραγματικά αψεγάδιαστη: είναι και noir και crime και αστυνομική και μυστηρίου και ανατρεπτική και sexy και jazzy...»
Η ταινία αντέχει σε αλλεπάλληλες προβολές διότι είναι πραγματικά αψεγάδιαστη: είναι και noir και crime και αστυνομική και μυστηρίου και ανατρεπτική και sexy και jazzy και, βασικά, είναι το είδος της ταινίας που ανήκει σε μία άλλη εποχή: θα μπορούσε να είναι ασπρόμαυρη και να είχε γυριστεί στα μισά του 20ου αιώνα, μία ταινία που θα απολάμβανε και ο Ρέιμοντ Τσάντλερ ή ο Ρος ΜακΝτόναλντ. Αλλά μία ταινία που αντέχει και στη δεύτερη δεκαετία του 21ου – και θα αντέχει πολύ ακόμα!
Διότι απλούστατα ταινίες σαν το «L.A. Confidential» δεν γυρίζονται πια, ή, αν υποθέσουμε ότι το «Gangster Squad» ή το «Motherless Brooklyn» είναι κάτι αντίστοιχο… δεν γυρίζονται τόσο επιτυχημένα!
Δείτε το και θα σας πιάσει μανία να επισκεφθείτε την Πόλη των Αγγέλων. Να πάτε για ένα ποτό στο Frolic Room, για φαγητό στο Formosa, για βόλτα στο Elysian Park, ασφαλώς να ανακαλύψετε την κάβα στη Λεωφόρο Cochran (που όμως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα – εμπιστευτείτε με, έχω πάει να τη βρω!!!) και να καταλήξετε σε hot date με κάποια femme fatale στο Boardner's of Hollywood.
Το 2018 κυκλοφόρησε η φήμη ότι μία τηλεοπτική σειρά βασισμένη στην ταινία (και, προφανώς, το βιβλίο) θα έβγαινε στον αέρα και μάλιστα υπήρξε και «πιλότος», αλλά τελικά το τηλεοπτικό δίκτυo CBS έκρινε ότι δεν υπήρχε μαζικό ενδιαφέρον. Μπορεί και να είχαν δίκιο. Εξάλλου, ποια σειρά θα μπορούσε να αντέξει τη σύγκριση με τέτοιο σημείο αναφοράς;
Αν σας φαίνεται ελκυστική μια υπόθεση που διαδραματίζεται σε μια μαγική εποχή στην πόλη που έλαμπε το Χόλυγουντ, με τη βιομηχανία του θεάματος να είναι στη φωτεινή πλευρά, αλλά παράλληλα τη μαφία να ελέγχει τα κυκλώματα πορνείας, night clubs και, πρακτικά, ακόμα και το διασημότερο Αστυνομικό Σώμα στον κόσμο, το περίφημο LAPD, δεν έχετε παρά, αυτά τα Χριστούγεννα τουλάχιστον, να με εμπιστευτείτε, όπως ο θερμοκέφαλος αστυνομικός Μπαντ Γουάιτ τον διεφθαρμένο Αστυνόμο Ντάντλεϊ Σμιθ:
«You'll do as I say, and ask no questions. Do you follow my drift?»
«In technicolor, sir.»
ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά το Flix για την τιμητική πρόσκληση και τη φιλοξενία δίπλα σε τόσο εκλεκτή παρέα, αλλά, ακόμα πιο πολύ, το ευχαριστώ που εδώ και δέκα χρόνια, χωρίς εκπτώσεις, μας χαρίζει ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά sites στον κόσμο –το δηλώνω με πλήρη συναίσθηση και χωρίς ίχνος υπερβολής.
Ο Σπήλιος Λαμπρόπουλος, πέρα από το να διαβάζει και να βλέπει noir, εργάζεται ως consultant εμπορικών, εκδοτικών και τουριστικών εταιρειών. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στον Τύπο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο, τη διοργάνωση συναυλιών, το management καλλιτεχνών και την ιδιωτική εκπαίδευση. Πιο πρόσφατα ήταν Εμπορικός Διευθυντής στην αλυσίδα καταστημάτων Public. Τον ακούτε καθημερινά στον Athens Voice 102,5 κάθε πρωί 08.00-10.00 μαζί με τον φίλο και συμπαραγωγό του Γιάννη Κοροβέση.
Περισσότερες FLIXmas αγαπημένες ταινίες
- FLIXmas | Ο Στέφανος Ρόκος αποδέχεται την πρό(σ)κληση ενός χριστουγεννιάτικου πάρτι
- FLIXmas | H Nalyssa Green ψιθυρίζει «What's this? What's this?»
- FLIXmas | Ο Δημήτρης Πολιτάκης μάς τραγουδάει «I Got You Babe»
- FLIXmas | Ο Γιάννης Νένες has some splainin to do (γιατί διάλεξε σειρά!)
- FLIXmas | H Maria Cyber θέλει δράση, οφθαλμόλουτρο και happy end!
- FLIXmas | Oι Think Pig θα δουν ό,τι θέλουν #astadiala
- FLIXmas | Ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος πατάει γκάζια
- FLIXmas | Η Αστερόπη Λαζαρίδου βλέπει την ίδια και την ίδια ταινία (αλλά δεν παύει να ξαφνιάζεται)
- FLIXmas | O Παναγιώτης Μένεγος καταλαβαίνει ότι μέσα στα χρόνια «Things Have Changed»
- FLIXmas | H Tzef Montana επιλέγει μία ταινία για την οικογένεια (όπως κι αν αυτή καθορίζεται)
- FLIXmas | O Γιώργος Μουχταρίδης will have what they're having!
- FLIXmas | Η Ευλαμπία Ρέβη πιστεύει ακόμα στη μαγεία
- FLIXmas | Ο Εμμανουήλ -Μανόλο- Καραλής επιλέγει κάτι jazz-funk!
- FLIXmas | H Φιλίππα Δημητριάδη έχει το δικό της χριστουγεννιάτικο μαραθώνιο
- FLIXmas | O Οδυσσέας Τζιρίτας πιστεύει ότι τα Χριστούγεννα... It's only a state of mind
- FLIXmas | Η Θάλεια Καραφυλλίδου (δεν) ψάχνει την ομορφιά των γιορτών
- FLIXmas | Το «Ελαττωματικό Αγόρι» Sam Albatros θα το γιορτάσει με ταινίες που κάποτε πονούσαν
- FLIXmas | O Nίκος Πορτοκάλογλου πιστεύει ακόμα στο φως των Χριστουγέννων
- FLIXmas | Ο Γιώργος Πανόπουλος πιστεύει ότι η ζωή δεν είναι τέλεια, αλλά είναι Υπέροχη
- FLIXmas | O Γιάννης Φουντούλης εύχεται κανείς να μην είναι μόνος στις γιορτές
- FLIXmas | Ο Γιάννης Μόσχος ξέρει ότι για να φτάσεις στην κάθαρση, πρέπει πρώτα να κλάψεις...
- FLIXmas | Ο Αρης Δημοκίδης πιστεύει ότι το θαύμα των Χριστουγέννων could happen here!
