Οι γιορτές δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. «It's the season to be jolly» και μακάρι να είμαστε όλοι! Αλλά σ' αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ακόμα κι αν έχουμε σκοτεινιάσει από τις περιστάσεις, αμφισβητούμε τη μαγεία των Χριστουγέννων, έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε θαύματα, ή αν τα ύπουλα σκοτάδια της ενηλικίωσης δεν μπορούν να ξορκιστούν -όσα λαμπιόνια κι αν κρεμάσουμε στο δέντρο- το Flix έχει τη λύση: το σινεμά είναι μαγικό, κι από μόνο του ένα θαύμα.
Για αυτό άσε τα φωτάκια, κλείσε τα φώτα εντελώς, και βάλε να παίξει μια ταινία που θα σου δώσει τη ζεστασιά, τη γαλήνη, την FLIXmas ατμόσφαιρα των γιορτών.
Ποια θα ήταν αυτή; Οταν τα πολύβοα οικογενειακά τραπέζια τελειώσουν, όταν ξυπνήσεις από το ξενύχτι, μόνος ή με παρέα, με χανγκόβερ ή χωρίς - τι ταινία θα επέλεγες να δεις κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μία ταινία που καθόλου δεν χρειάζεται να είναι χριστουγεννιάτικη, αλλά εσύ, για κάποιο λόγο, τη συνδυάζεις με τις γιορτές;
Αυτό ρωτήσαμε καλλιτέχνες, μουσικούς, εικαστικούς, δημοσιογράφους, designers, συγγραφείς, ακτιβιστές - φίλους του Flix. Και κάθε μέρα του Δεκεμβρίου, θα σας εξομολογούνται τις δικές τους επιλογές, δίνοντας σας ιδέες για να κάνετε κι εσείς σπίτι, το δικό σας FLIXmas αφιέρωμα.
O Γιάννης Νένες επιλέγει τον Α' Κύκλο του «I Love Lucy» (1951)
Δεν είμαι των ρεβεγιόν. Προτιμώ να βρίσκομαι σε ζεστό ημίφως με αγαπημένους ανθρώπους και γλυκούς ήχους γύρω μου. Κουβέντες και ήρεμα γέλια, το απαλό κλινγκ των ποτηριών στα μικρά τσουγκρίσματα, τις μουσικές μας να απλώνονται και να μας τυλίγουν χαλαρά σαν σε ball room. Ένας παρόμοιος καταπραϋντικός ήχος είναι και εκείνος ο παλιός, κονσερβαρισμένος (έμοιαζε αλλά δεν ήταν) ήχος από τα γέλια κοινού σε παλιές, ασπρόμαυρες, κωμικές σειρές. Είναι η θαλπωρή του ανώδυνου αστείου, η αίσθηση ότι η Γη συνεχίζει να γυρίζει και όλα θα πάνε καλά.
Θολά σαν σε όνειρο, θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια την αγαπημένη μας σειρά, «I Love Lucy», να παίζεται Κυριακές απόγευμα νομίζω, σε ένα από τα δύο, τότε, κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης.
Η Λουσίλ Μπολ στα παλιά πρώτα επεισόδια της ιστορικής εκείνης σειράς, μπροστά σε ζωντανό ακροατήριο, έπαιζε την κοκκινομάλλα που μόλις πρόσφατα είχε παντρευτεί τον μεγάλο της έρωτα, τον Πορτορικάνο Ρίκι Ρικάρντο (Ντέζι Αρνάζ), διευθυντή γυαλιστερής big band. Oμορφη και τρελή, αγωνιζόταν να είναι η τέλεια νοικοκυρά, αλλά κατέστρεφε κάθε τέτοιο image με τα μάτια διάπλατα ανοιχτά σαν πιατάκια του καφέ κάθε φορά που έκανε μία γκάφα, άκουγε κάτι τρομερό ή της ερχόταν μία (καταστροφική συνήθως) ιδέα.
Παράλληλα όμως, η Λουσίλ Μπολ απέφευγε κατηγορηματικά να βάζει στα σόου της αστεία για άλλες εθνικότητες, μετανάστες ή έγχρωμους, όπως θα μάθαινα αργότερα...»
Με φωνή δυνατή και βραχνή σαν καραμούζα ήταν ίσως η πρώτη γυναίκα-σταρ του Χόλιγουντ που έθεσε τον όρο «τσαλακώνει την εικόνα της» σε πλήρη εφαρμογή. Τα επεισόδια, αυτοτελή κάθε φορά, λειτουργούσαν σαν χιουμοριστική βινιέτα πάνω στις σχέσεις των νέων ζευγαριών, την εποχή που όλα άλλαζαν. Την εποχή που έμπαινε στη ζωή της καθημερινής γυναίκας νοικοκυράς η τηλεόραση και το πλαστικό (βλέπε επιδείξεις τάπερ). Παράλληλα όμως, η Λουσίλ Μπολ απέφευγε κατηγορηματικά να βάζει στα σόου της αστεία για άλλες εθνικότητες, μετανάστες ή έγχρωμους, όπως θα μάθαινα αργότερα. Η σειρά παιζόταν μπροστά σε ζωντανό κοινό σαν θεατρική παράσταση και γυριζόταν ταυτόχρονα σαν κινηματογραφική ταινία. Και τώρα ακόμα, με έναν απροσδιόριστο τρόπο, ο ηλεκτρισμός της ζωντανής παράστασης περνάει στο παίξιμο και στις αντιδράσεις του κοινού και ακούγεται καθαρά στον ήχο της σειράς. Αυτό που λειτουργεί ακόμα σαν το τέλειο αντίδοτο για το hangover.
Σήμερα, τα επεισόδια του «I Love Lucy» έχουν αγοραστεί σε DVD και ανασύρονται συχνά τις βραδιές «που δεν έχουμε αυριανό ξύπνημα». Αργά τη νύχτα της γιορτής, βυθισμένοι στους καναπέδες, αποζητάμε τη ζεστασιά του παρελθόντος με τον πιο αθώο και χαλαρό τρόπο που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Ανάμεσα στα γέλια και στην ελαφριά ντάγκλα, μπορούμε άλλωστε να συζητάμε και πόσο καλά ή όχι θα αποδώσει η Νικόλ Κίντμαν την Λουσίλ Μπολ στην επερχόμενη ταινία «Being the Ricardos».
Αλλά αυτό νομίζω θα μας το πει καλύτερα το Flix.
Το βιογραφικό του Γιάννη Νένε στην Athens Voice είναι ενδεικτικό του χιούμορ του: Γραφίστας, σκιτσογράφος, δημοσιογράφος, μεταφραστής, κάτι ψιλά θεατρικά κείμενα, τηλεοπτικός συντάκτης, φωνή σε διαφημιστικά, μουσικός επιμελητής σε ταινίες, θεατρικά, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικός παραγωγός, δεχόμαστε παραγγελίες, κάποτε όλα αυτά θα είναι θάλασσα. Μάς κάνει παρέα Δευτέρα με Παρασκευή, πρωί 10-12, στον Athens Voice 102,5
Περισσότερες FLIXmas αγαπημένες ταινίες
- FLIXmas | Ο Στέφανος Ρόκος αποδέχεται την πρό(σ)κληση ενός χριστουγεννιάτικου πάρτι
- FLIXmas | H Nalyssa Green ψιθυρίζει «What's this? What's this?»
- FLIXmas | Ο Δημήτρης Πολιτάκης μάς τραγουδάει «I Got You Babe»
