Οι γιορτές δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. «It's the season to be jolly» και μακάρι να είμαστε όλοι! Αλλά σ' αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ακόμα κι αν έχουμε σκοτεινιάσει από τις περιστάσεις, αμφισβητούμε τη μαγεία των Χριστουγέννων, έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε θαύματα, ή αν τα ύπουλα σκοτάδια της ενηλικίωσης δεν μπορούν να ξορκιστούν -όσα λαμπιόνια κι αν κρεμάσουμε στο δέντρο- το Flix έχει τη λύση: το σινεμά είναι μαγικό, κι από μόνο του ένα θαύμα.
Για αυτό άσε τα φωτάκια, κλείσε τα φώτα εντελώς, και βάλε να παίξει μια ταινία που θα σου δώσει τη ζεστασιά, τη γαλήνη, την FLIXmas ατμόσφαιρα των γιορτών.
Ποια θα ήταν αυτή; Οταν τα πολύβοα οικογενειακά τραπέζια τελειώσουν, όταν ξυπνήσεις από το ξενύχτι, μόνος ή με παρέα, με χανγκόβερ ή χωρίς - τι ταινία θα επέλεγες να δεις κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μία ταινία που καθόλου δεν χρειάζεται να είναι χριστουγεννιάτικη, αλλά εσύ, για κάποιο λόγο, τη συνδυάζεις με τις γιορτές;
Αυτό ρωτήσαμε καλλιτέχνες, μουσικούς, εικαστικούς, δημοσιογράφους, designers, συγγραφείς, ακτιβιστές - φίλους του Flix. Και κάθε μέρα του Δεκεμβρίου, θα σας εξομολογούνται τις δικές τους επιλογές, δίνοντας σας ιδέες για να κάνετε κι εσείς σπίτι, το δικό σας FLIXmas αφιέρωμα.
Ο Στέφανος Ρόκος επιλέγει το «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» (Eyes Wide Shut, 1999) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Το Eyes Wide Shut το είδα τον Σεπτέμβριο του 1999, δύο φορές μέσα σε λίγες μέρες, στον κινηματογράφο Αττικόν· τη δεύτερη φορά μάλιστα διακόπηκε η προβολή λόγω ενός μετασεισμού που ακολούθησε τον μεγάλο σεισμό της Αθήνας. Το επόμενο καλοκαίρι το ξαναείδα για τρίτη φορά σε θερινό, και έκτοτε το βλέπω συχνά με δική μου πρωτοβουλία ή όποτε το πετυχαίνω στην τηλεόραση.
Οπως και την πρώτη φορά, μεταφέρομαι πάντα –και ανεξαρτήτως εποχής– σε κάποια υπερφορτωμένα συναισθηματικώς Χριστούγεννα από το δευτερόλεπτο που πέφτουν οι τίτλοι με τα άσπρα χοντρά γράμματα στο μαύρο φόντο και το βαλς του Σοστακόβιτς.
Eνας πραγματικά επικίνδυνος πειρασμός στον οποίο θέλω σαν τρελός –αλλά και δεν θέλω καθόλου– να υποκύψω στη ζωή μου κάποια Χριστούγεννα...»
Η αριστουργηματική εναρκτήρια εικοσάλεπτη σκηνή του χριστουγεννιάτικου πάρτι στην πολυτελή έπαυλη Ζίγκλερ, στολισμένη με χιλιάδες φωτάκια –ένα πάρτι στο οποίο θα ευχόμουν αλλά και θα έτρεμα στην ιδέα να παρευρεθώ–, με καθηλώνει, μου προκαλεί αμηχανία, μου σφίγγει το στομάχι και μου θυμίζει όλες τις αναλύσεις που έκανα με την κοπέλα με την οποία ήμασταν μαζί για όλα όσα προετοιμάζει τον θεατή ότι θα ακολουθήσουν στην ταινία.
Από τη στιγμή που η σκηνή κόβεται απότομα με το κλασικό πλάνο στον καθρέφτη και το Baby did a bad, bad thing, ξεκινάει η προσωπική Οδύσσεια του Μπιλ, της Αλις, αλλά και η δική μου, σε ένα εορταστικό σκηνικό τόσο τρομακτικό και δελεαστικό ταυτόχρονα όπως ένας πραγματικά επικίνδυνος πειρασμός στον οποίο θέλω σαν τρελός –αλλά και δεν θέλω καθόλου– να υποκύψω στη ζωή μου κάποια Χριστούγεννα.
Ο Στέφανος Ρόκος είναι εικαστικός. Εκτός από τις προσωπικές του εκθέσεις, έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα δίσκων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, καθώς και εξώφυλλα βιβλίων, αφίσες για συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και ταινίες. Στις 10 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί το καινούργιο άλμπουμ του Παύλου Παυλίδη με τίτλο «Το μαύρο κουτί» στο οποίο έχει φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο. Η νέα του ατομική έκθεση θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Απρίλιο στην γκαλερί «Ζουμπουλάκη» στην Αθήνα.
Περισσότερες FLIXmas αγαπημένες ταινίες
- FLIXmas | Ο Δημήτρης Πολιτάκης μάς τραγουδάει «I Got You Babe»
- FLIXmas | H Nalyssa Green ψιθυρίζει «What's this? What's this?»
