Μπορεί το Φεστιβάλ Καννών ν' αναδεικνύει το σινεμά του σήμερα, αλλά η Παρασκευή ήταν αφιερωμένη σε μια ταινία που έκλεισε τα 20 χρόνια της: το «Pulp Fiction»!
Για ένα φιλί στο μάγουλο του Ζιλ Ζακόμπ. Ή η θλιβερή πραγματικότητα του να είσαι γυναίκα σε μια θεοκρατική μουσουλμανική χώρα.
Ο Κουέντιν το ήθελε απλό: η 20η επέτειος από το Χρυσό Φοίνικα στο «Pulp Fiction» έγινε στην παραλία, με ελεύθερη είσοδο για τον κόσμο, τους φίλους του και κερασμένες πίτσες για όλους. Δείτε φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήξαμε!
Λίγες ώρες πριν την τελετή λήξης του 67ου Φεστιβάλ Καννών, προσπαθούμε να μπούμε στο μυαλό της φετινής κριτικής επιτροπής και να προβλέψουμε τους μεγάλους νικητές.
Δόθηκαν πριν από λίγο τα βραβεία του τμήματος «Ενα Κάποιο Βλέμμα», με μεγάλο νικητή το «White God» του Ούγγρου Κορνέλ Μούντρουτσο.
Χωρίς εκπλήξεις τα βραβεία της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου επιβεβαίωσαν απλά τις προβλέψεις που όλοι γνώριζαν εδώ και μέρες.
Συναντήσαμε τον Ξαβιέ Ντολάν στις Κάννες, ακριβώς τη στιγμή που το «Mommy», η πέμπτη του ταινία μέσα σε πέντε χρόνια, μοιάζει με έναν από τους πιο ισχυρούς διεκδικητές του Χρυσού Φοίνικα. Και πριν τον ρωτήσει οποιοσδήποτε, ανακοίνωσε πως θα αργήσει πολύ να κάνει την επόμενη ταινία του.
Μήπως ο Βιμ Βέντερς πρέπει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στα ντοκιμαντέρ; Το «The Salt of the Earth» ξεπερνά την απλή καταγραφή της ζωής και του έργου του διάσημου βραζιλιάνου φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγκάντο. Σπάει το κάδρο και μεταμορφώνεται σ' ένα ένα φιλμ κρίσιμα πολιτικό και εξαιρετικά ουσιώδες.
Η ταινία του Ολιβιέ Ασαγιάς δανείζεται τον τίτλο της από την μικρή πόλη της Ελβετίας και αποτίνει φόρο τιμής σε έναν ξεχασμένο σκηνοθέτη κι ένα φυσικό φαινόμενο.
Feelgood με τον τρόπο που μπορούν να το κάνουν μόνο οι Αγγλοι και με εξαιρετική πολιτική τοποθέτηση πάνω στην έννοια της αλληλεγγύης, μια απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία ενώνει τον γκέι ακτιβισμό με την εργατική πάλη στα χρόνια της Θάτσερ και των Smiths.
Η μικρού μήκους ταινία «Nepenthe» ζητά τη βοήθειά σας στο indiegogo. Μαζί με το φιλμ, θα βοηθήσετε και ηλικιωμένους ανθρώπους που το χρειάζονται.
Mε δυο ταινίες που σχολίασαν καυστικά την εξουσία πολιτείας, εκκλησίας και οικονομίας το 67ο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, λίγο πριν το τέλος του, σοβαρεύει. Ομως, κι αν το σινεμά είναι πολιτικό, μην το φοβάσαι...
Η νέα ταινία του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ μετά το «Elena» ανοίγει το κάδρο της στο πιο άσχημο πορτρέτο μιας όμορφης χώρας.
Τρανή απόδειξη ότι ένα ωραίο τοπίο και η Ζιλιέτ Μπινός είναι ικανά να συνεφέρουν και το πιο άνοστο, αυτοαναφορικό, σοβαροφανές δράμα για την αιώνια μάχη της ωριμότητας με τη νεότητα.
Κλείνοντας την αυλαία της, η Εβδομάδα Κριτικής, το παράλληλο πρόγραμμα του 67ου Φεστιβάλ Καννών με τις πρώτες ή δεύτερες ταινίες νέων δημιουργών βράβευσε το τολμηρό «The Tribe» από την Ουκρανία.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στο Αμπου Ντάμπι κι ο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς μας καλωσορίζει.
Ανταποδίδοντας την σχεδόν θριαμβευτική υποδοχή που του επιφύλαξαν οι Κάννες, το φιλμ μας χαρίζει μια πρώτη γεύση.
Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δεν ήρθε στις Κάννες. Και για να το κάνει ακόμη πιο αισθητό, έστειλε ένα βίντεο στο Φεστιβάλ, εξηγώντας ή μάλλον μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Ο Κεν Λόουτς έχτισε μια «αίθουσα χορού» μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα αποδεικνύοντας περίτρανα τη λαϊκή ρήση: build it and they will come. Γιατί σείστηκε το Palais από τα ρυθμικά χειροκροτήματα και έναν αφυπνισμένο πολιτικό ρομαντισμό.
Φτάνοντας προς το τέλος του, το 67ο Φεστιβάλ Καννών θυμήθηκε τα νιάτα του με μια απαστράπτουσα Σοφία Λόρεν να προκαλεί τον πανικό στην Κρουαζέτ, ένα απών Ζαν-Λικ Γκοντάρ να βρίσκεται στο στόμα όλων και την Κατρίν Ντενέβ να ανάβει τσιγάρο στο κόκκινο χαλί!
O μεγαλύτερος εν ζωή σκηνοθέτης του πλανήτη διαγωνίζεται φέτος για το Χρυσό Φοίνικα. Με ένα τρισδιάστατο φιλοσοφικό δοκίμιο που είναι ταυτόχρονα μια «τρικυμία εν κρανίω» και μια ακόμη ωδή στο τέλος του σινεμά όπως το γνωρίζαμε.
Με φανερά ρομαντική διάθεση και ένα αξιολάτρευτο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, ο Γούντι Αλεν βολτάρει στην Κυανή Ακτή και στα... θαύματα στο τρέιλερ του «Magic in the Moonlight». Το οποίο δυστυχώς θυμίζει επικίνδυνα το «Scoop».
Ενα τόσο παράξενο φίλμ όσο το «Lost River» δεν θα μπορούσε πάρα να έχει ένα soundtrack εξίσου ξεχωριστό.
Ο 25χρονος Καναδός boy wonder επιστρέφει στις Κάννες με μια ταινία γεμάτη ομορφιά, μελόδραμα, υπερβολή και αγνή αγάπη, για τη μαμά και για το σινεμά.
Τα δύο ελληνικά πρότζεκτ συμμετέχουν στο εργαστήριο ανάπτυξης σεναρίων του Ιταλικού φεστιβάλ.
Ο Ράιν Γκόσλινγκ ήρθε στις Κάννες. Τι εννοείτε «τι άλλο συνέβη»;
Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους αποκαλύφθηκε στις Κάννες με το «The Artist» κι επιστρέφει με την πιο διδακτική, αφελή, επιφανειακή πολιτική ταινία του Φεστιβάλ, της σεζόν και βάλτε.
Αποδεικνύοντας πως είναι μια καλλονή ακόμη και όταν παίζει... παντομίμα, η Σαρλίζ Θερόν εμφανίστηκε στο σόου του Τζίμι Φάλον και έκλεψε την παράσταση.
Με φόντο τον πόλεμο της Τσετσενίας το φιλμ του Γάλλου σκηνοθέτη δείχνει να έχει μεγαλύτερη σχέση με τη «Λίστα του Σίντλερ» παρά με το «The Artist».
Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο σκηνοθέτης Ράιν Γκόσλινγκ τουλάχιστον «κλέβει» από τους καλύτερους.
Ο σκηνοθέτης και οι δύο πρωταγωνιστές του «Xenia» κουβέντιασαν μαζί μας τα ωραία της ζωής: το καλό σινεμά, την αισιοδοξία, τη νιότη και τη σοφία που αποκτάς στο δρόμο.
Ξεκινώντας τα φεστιβαλικά τους ταξίδια οι υπέροχοι «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα του 36ου Φεστιβάλ της Μόσχας.
Δουλεύοντας ξανά με την μούσα του, Γκονγκ Λι, ο Ζανγκ Γιμού στο «Coming Home» επιχειρεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Γιαν Γκέλινγκ. Κι αποδεικνύει ότι μπορεί να επιστρέψει με επιτυχία στο genre ενός πολιτικού μελοδράματος εποχής, όμως η βίζα του στο ειλικρινές, δυνατό συναίσθημα έχει λήξει εδώ και χρόνια...
Αν είναι να βρεθείς σε ένα από τα πάρτι των Καννών, πρόσεξε να είναι αυτό της Chopard που ειδικά φέτος ξεπέρασε τον ίδιο του το μύθο, μεταμορφώνοντας ένα ολόκληρο αεροδρόμιο σε μια επιστροφή στα θρυλικά κινηματογραφικά στούντιο της ιστορίας του σινεμά.
Είπαν κάτι κοσμογονικό; Οχι. Είπαν, με μια πανέμορφη εικόνα, απλές αλήθειες που θα έπρεπε να θεωρούμε αυτονόητες, αλλά χρειάζονται υπενθύμιση. Ακριβώς όπως και στην ταινία τους.
Λίγο πριν την πρεμιέρα του στις Κάννες, ένα πρωτο teaser πυκνώνει το μυστήριο για το τι είναι το «Lost River».
To «Δύο Μέρες, Μια Νύχτα» των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν είναι μια ταινία τόσο θαρραλέα που το γεγονός πως κλειδώνει το θέμα οικονομική κρίση και διαθέτει μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη Μαριόν Κοτιγιάρ είναι σχεδόν λεπτομέρειες.
Η έκτη ημέρα του 67ου Φεστιβάλ Καννών, μπορεί να ανακηρυχθεί επίσημα σε «Μέρα Xenia», μια και γέμισε με την παρουσία της νέας ταινίας του Πάνου Χ. Κούτρα και των συντελεστών της. Από κοντά, η ομάδα του «Maps to the Stars» του Κρόνενμπεργκ και του «Foxcatcher» του Μπένετ Μίλερ.
Με την καλύτερη και πιο ώριμη σκηνοθετικά ταινία της καριέρας του, ο Πάνος Χ. Κούτρας δεν περιορίζεται σε ένα καταγγελτικό, πολιτικό σινεμά, αλλά καταθέτει ένα τρυφερό, ουμανιστικό μανιφέστο. Προσφέροντας φιλοxenia, την ιστορική στιγμή που τη χρειαζόμαστε όσο ποτέ.
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, η ταινία του Μπένετ Μίλερ είναι φτιαγμένη για να αφήσει το σημάδι της στο αμερικάνικο σινεμά, αφηγούμενη μια βαθιά λυπημένη, αληθινά προβληματική εκδοχή ενός αμερικάνικου ονείρου που καταλήγει εφιάλτης.
