Από τόπος αναψυχής μέχρι σημείο του εγκλήματος και από σημάδι ενηλικίωσης μέχρι στάθμη υπαρξιακού πνιγμού, οι πισίνες στο σινεμά έκρυβαν πάντα περισσότερα απ' όσα μοιάζουν να επιπλέουν στα ήσυχα νερά τους.
[Στα links μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες αλλά και τις καλύτερες σκηνές από τις ταινίες που αναφέρονται]
The Swimmer του Φρανκ Πέρι (1968)
Στην πρώτη σκηνή του «The Swimmer», ο Φρανκ Πέρι (άδικα πιο γνωστός για το «Mommie Dearest» του 1981), ορίζει το σκηνικό για μια από τις πιο παράξενες ταινίες που γυρίστηκαν στην Αμερική στα τέλη του 1968, ένα σουρεαλιστικό τριπάκι (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Τσίβερ) που κάτω από τον καυτό ήλιο, τη φαινομενική ευτυχία μιας ντουζίνας ανθρώπων που νοιάζονται περισσότερο για τα φίλτρα νέας τεχνολογίας για τις πισίνες τους, το υπέροχο μουσικό θέμα του Μάρβιν Χάμλις και τη σπαρακτική ερμηνεία του Μπαρτ Λάνκαστερ, κρύβει μια από τις πιο σκοτεινές βόλτες στο αμερικάνικό όνειρο και την απώλεια. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από το «The Swimmer» εδώ.
Deep End του Γέρζι Σκολιμόφσκι (1970)
Και σέξι και εφιαλτικό και τελείως αγγλικό αλλά με το βλέμμα ενός όχι Αγγλου, με την Τζέιν Ασερ (ανάμεσά σε πολλά και ερωτική σύντροφος του Πολ ΜακΚάρτνεϊ) στο ρόλο μιας μοντέρνας femme fatale, τον Τζον Μούλντερ-Μπράουν (μετέπειτα και πρίγκιπας Οττο στο «Ludwig» του Λουκίνο Βισκόντι) να ενσαρκώνει την αθωότητα που μοιάζει ξένη μέσα στο ποπ, αλλά παλιοκαιρισμένο σκηνικό των δημόσιων λουτρών, υπό τους ήχους των Can και του Cat Stevens, το «Deep End» θα έλεγε κανείς ότι είναι η απόλυτη ταινία πισίνας, κυρίως για τις σκηνές που διαδραματίζονται όταν αυτή είναι άδεια. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από το «Deep End» εδώ.
Aσε το Kακό να Mπει του Τόμας Aλφρεντσον (2008)
Oλόκληρη η ταινία του Τόμας Άλφρεντσον οδηγεί με μαθηματική, αιματηρή ακρίβεια σε αυτή τη σκηνή στην πισίνα, όπου ένα νεαρό παιδί με παντοδύναμη ψυχραιμία παραδίνεται στους δαίμονές του ώστε, ειρωνικά, στη συνέχεια αυτοί να αντιμετωπίσουν οριστικά τη δική τους νέμεση, όσο η ανάλαφρη pop των Secret Service παίζει στο φόντο. Αυτό ακριβώς είναι το «Άσε το κακό να μπει»: η βία κάτω από την επιφάνεια, ο τρόμος πίσω από την καθημερινότητα, ο έρωτας πίσω από το σκοτάδι, η ζεστή καρδιά πέρα από το κρύο. Η σχολική γυμναστική στην πισίνα δεν πρόκειται ποτέ να είναι ξανά η ίδια. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από το «Ασε το Κακό να Μπει» εδώ.
Ερωτικό Κτήνος του Τζόναθαν Γκλέιζερ (2000)
Λιτό αλλά εντυπωσιακό όπως η ισπανική χασιέντα που αποτελεί το ησυχαστήριο του (εκπληκτικού Ρέι Γουίνστοουν ως) Γκαλ, το «Ερωτικό Κτήνος» χτίζει – κυριολεκτικά – γύρω από την πισίνα του μια ιστορία που αφορά τελικά την προσπάθεια ενός ανθρώπου να διατηρήσει όλα όσα κατέκτησε με κόπο και θυσίες, ακόμα κι αν αυτά περιλαμβάνουν μια φουσκωμένη από τα ποτά κοιλιά και μια γνήσια αγάπη με την πορνοστάρ της καρδιάς του. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από το «Ερωτικό Κτήνος» εδώ.
Κακή Εκπαίδευση του Πέδρο Αλμοδόβαρ (2004)
Σε μια σκηνή που αντλεί από την παθιασμένη ακινησία στους πίνακες του Ντέιβιντ Χόκνεϊ και φτάνει μέχρι την ανδρική εικονογραφία του Ντέρεκ Τζάρμαν, δύο άντρες που δεν είναι τυχαία σκηνοθέτης και ηθοποιός γνωρίζονται ξανά μέσα από τον πόθο του ενός για τον άλλον με φόντο τα νερά μιας πισίνας που θα τους βρει γυμνούς να ανακαλύπτουν τη χαμένη διαδρομή τους από τα παιδικά παιχνίδια στην ενήλικη χαμένη αθωότητα. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την «Κακή Εκπαίδευση» εδώ.
Ξέφρενες Nύχτες του Πολ Τόμας Άντερσον (1997)
Ανάμεσα στις γραμμές της κοκαΐνης, τον groovy ρυθμό και τις φιγουρατζίδικες βουτιές στην πισίνα, ο Aντερσον κοιτάει τους ήρωές του με συμπάθεια, προσφέροντάς τους απλά λίγες ακόμα στιγμές ευτυχίας πριν το αναπόφευκτο γκρέμισμα της αυτοκρατορίας. Ακόμα κι όταν εκείνοι απλά του επιστρέφουν το θολό βλέμμα της λήθης μέσα από την ματιά της Aμπερ Γουέιβς της Τζουλιάν Μουρ. Το ξύπνημα στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ λιγότερο επίπονο. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές στην πισίνα από τις «Ξέφρενες Νύχτες» εδώ.
Τρία Χρώματα: Μπλε του Κριστόφ Κισλόφσκι (1993)
Σε μια (φυσικά) μπλε πισίνα, φωτισμένη σε κάθε πιθανή απόχρωση του χρώματος που όρισε την πρώτη ταινία της διάσημης τριλογίας του Κριστόφ Κισλόφσκι, η Ζιλιέτ Μπινός ακούει τη μισοτελειωμένη συμφωνία του άντρα της. Ελεύθερη μέσα στο νερό διστάζει να βγει στην επιφάνεια και σαν υπνωτισμένη πέφτει μέσα στο νερό, εγκαταλείποντας έστω και παροδικά τις αισθήσεις της... Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές στην πισίνα από το «Τρία Χρώματα: Μπλε» εδώ.
Alphaville του Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1965)
Ενα μόνο από τα καθημερινά σκηνικά στο «Alphaville» του Ζαν - Λικ Γκοντάρ που αποκτούν αλληγορική σημασία επειδή βρισκόμαστε σε μια ταινία «επιστημονικής φαντασίας», ένα δημόσιο κολυμβητήριο γίνεται τόπος εκτελέσεων για όλους τους ανθρώπους που τόλμησαν να φερθούν «παράλογα». Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Alphaville» εδώ.
Rushmore του Γουές Αντερσον (1998)
Από ψήλά πριν πέσει και κατάματα στο βυθό, ο Γουές Αντερσον παρακολουθεί τον ήρωά του, καθως αυτός μένει μόνος στο κάδρο, σαν από καιρό καταδικασμένος να κολυμπάει χωρίς παρέα και χωρίς κανείς να του δίνει σημασία σε μια απέραντη πισίνα που μοιάζει με θάλασσα από αποτυχίες, όνειρα που δεν βγήκαν αληθινά, δεύτερες ευκειρίες που δεν ήρθαν ποτέ. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Rushmore» εδώ.
Gremlins του Τζο Ντάντε (1984)
Mία πισίνα αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος για τον Strife, το Gremlin που αποδεικνύει από την αρχή τόσο τις ηγετικές όσο και τις ικανότητές του στην στρατηγική, όταν σε μία στιγμή και με μία μόλις βουτιά δημιουργεί έναν στρατό από ίσως λιγότερο ικανούς αλλά, ταυτόχρονα, χωρίς αμφιβολία επικίνδυνους ακόλουθους. Όταν η επιφάνεια της πισίνας αρχίσει να γεμίζει από χοντρές πράσινες φυσαλίδες, ο Μπίλι ήδη ξέρει ότι αυτά τα Χριστούγεννα όλοι θα πληρώσουν τις αταξίες τους, με ή χωρίς την συγκατάθεση του Aγιου Βασίλη. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Gremlins» εδώ.
Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου (2009)
Μπορεί στον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου η «θάλασσα να είναι η δερμάτινη πολυθρόνα με τα ξύλινα μπράτσα, σαν αυτή που έχουμε στο σαλόνι», στο σπίτι όμως όπου δύο ενήλικες μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, η πισίνα παραδόξως διατηρεί την σημασία της όσο κι αν σε αυτή την πραγματικότητα οι όροι, τα αντικείμενα και οι φυσικές λειτουργίες δείχνουν να διατηρούν μια ρευστή, ευμετάβλητη ετυμολογία. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στον «Κυνόδοντα» εδώ.
Σε Ακολουθεί του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ (2014)
Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ ξέρει πώς να σκηνοθετεί, γνωρίζει τον σωστό τρόπο για να πατήσει το γκάζι, έχει αίσθηση του timing και του βηματισμού της εξέλιξης και καταφέρνει να κολλήσει το μάτι του θεατή στην οθόνη, όσο μετακινεί την κάμερά του πάνω και κάτω από την επιφάνεια του νερού περνώντας στην ουσία με άριστα τις εξετάσεις του genre. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς από ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο αλλά άκρως αποτελεσματικό φιλμ για ιδανικές μεταμεσονύχτιες προβολές όχι απαραίτητα δίπλα στην πισίνα; Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Σε Ακολουθεί» εδώ.
Η Λεωφόρος της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ (1950)
«Βλέπετε, το πτώμα ενός νεαρού άνδρα βρέθηκε να επιπλέει στην πισίνα της έπαυλής της, με δύο σφαίρες στην πλάτη και μια στο στομάχι του. Δεν ήταν κανένας σημαντικός, ένας κάποιος σεναριογράφος με δυο - τρεις ταινίες δεύτερης διαλογής στο βιογραφικό του. Ο δύστυχος. Ηθελε πάντοτε μια πισίνα. Ναι, στο τέλος κατάφερε να έχει μία. Μόνο που η τιμή αποδείχτηκε κάπως υψηλή.» Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στη «Λεωφόρο της Δύσης» εδώ.
O Πρωτάρης του Μάικ Νίκολς (1967)
Περισσότερο και από τη σεξουαλική αφύπνιση που θα συγκρουόταν ολοταχώς με τα τέλη των 60s, o «Πρωτάρης» του Μάικ Νίκολς υπήρξε πάντα μια ταινία για τη σημασία του να είσαι νέος, να μην θέλεις να κάνεις τίποτα, να θες να ζήσεις το αμερικάνικο όνειρο με γυαλιά ηλίου πάνω σε ένα στρώμα στην πιο γαλάζια πισίνα που βούτηξες ποτέ. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στον «Πρωτάρη» εδώ.
Palombella Rossa του Νάνι Μορέτι (1989)
Σε μια από τις ωραιότερες και πιο «πολιτικές» ταινίες του, ο Νάνι Μορέτι χρησιμοποιεί την πισίνα αγώνων σαν μια μικρογραφία ενός κόσμου που παρανοεί μπροστά στην απώλεια της πραγματικότητας. Δεν είναι μόνο οι διαφημίσεις ενός ζαχαροπλαστείου που χρησιμοποιούνται σαν μια φαντασίωση φτιαγμένη από ζάχαρη, αλλά και μια βαθιά κωμική ανάγκη να θυμηθείς από την αρχή όλες τις σταθερές σου καθώς πρέπει να υπακούσεις σε κανόνες και να μην παρεκκλίνεις από το σκοπό που αγιάζει τα μέσα... Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Palombella Rossa» εδώ.
Cat People του Ζακ Τουρνέρ (1942)
Σε μια από τις πολλές κλασικές σκηνές του «Cat People», το «τέρας» ζει αλλά θα επιτεθεί μόνο όταν αυτό νιώσει έτοιμο. Και μια απελπισμένη βουτιά μέσα σε μια πισίνα (όχι τυχαία στο υπόγειο ενός συγκροτήματος διαμερισμάτων) μετατρέπεται από ένα πολυτελές δώρο στον εαυτό σου σε μια πράξη επιβίωσης. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Palombella Rossa» εδώ.
Θέλω και τη Μαμά σου του Αλφόνσο Κουαρόν (2001)
Eίτε πρόκειται για έναν ανταγωνιστικό κολυμβητικό διαγωνισμό ταχύτητας μέσα στο νερό, είτε για την στιγμή κατά την οποία δύο φίλοι αυνανίζονται δίπλα στην πισίνα απαγγέλλοντας τα ονόματα των αγαπημένων τους κοριτσιών, είτε για μια βουτιά κάτω από άπειρα πεσμένα φύλλα που υποκαθιστά κάθε καταπιεσμένο συναίσθημα, οι πισίνες του «Θέλω και την Mαμά σου» παίζουν τον δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το παιχνίδι δυνάμεων που απειλεί να καταστρέψει κάθε υπάρχουσα ισορροπία. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Θέλω και τη Μαμά σου» εδώ.
Suspiria του Ντάριο Αρτζέντο (1977)
Στο «Suspiria», όταν η Σούζι και η Σάρα σχολιάζουν χαμηλόφωνα στην πισίνα τους φόνους που ανατάραξαν τη σχολή τους τα τελευταία εικοσιτετράωρα, τίποτα κραυγαλέο δεν προκαλεί την ανησυχία. Και όμως, ο τρόπος που τα σώματα τους κινούνται μέσα στο νερό σχηματίζοντας ανεπαίσθητους κυματισμούς, η ηχώ που παραμορφώνει τους ψιθύρους τους και τους σκορπίζει στις γωνίες της αχανούς αίθουσας, το απόλυτο μπλε της πισίνας που μετατρέπει τα σώματά τους σε αιματηρές κόκκινες φιγούρες και μια λήψη από ψηλά που προοικονομεί τα χειρότερα δημιουργούν αθροιστικά μια απόκοσμη ατμόσφαιρα που αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως τελικά η αίσθηση της απειλής είναι πολλές φορές πολύ πιο τρομακτική από την ίδια την απειλή. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Suspiria» εδώ.
La Piscine του Ζακ Ντερέ (1969)
Η ταινία που δικαιωματικά φέρει όχι μόνο στον τίτλο της την πεμπτουσία της ύπαρξης μιας πισίνας, ενώ η θάλασσα είναι λίγα μέτρα μακριά, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει διάσημη αφού στα νερά της κολύμπησαν πιο μυθικά από ποτέ ο Αλέν Ντελόν, η Ρόμι Σνάιντερ, η Τζέιν Μπίρκιν και ο Μορίς Ρονέ. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «La Piscine» εδώ.
Ferris Bueller's Day Off του Τζον Χιουζ (1986)
Σε μια από τις ωραίοτερες σκηνές της υπέροχης ταινίας του Τζον Χιούζ, ο Κάμερον θα διστάσει αρχικά αλλά στη συνέχεια θα πέσει μέσα σε μια πισίνα με όλο το βάρος του κόσμου πάνω στο σώμα του, σε μια απόπειρα πνιγμού όλης της εφηβικής του ανησυχίας γύρω από τα πώς και τα γιατί αυτής της ζωής και αυτού του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Ferris Bueller's Day Off» εδώ.
Something's Got to Give του Τζορτζ Κιούκορ (1962)
Παρά την κακή της συμπεριφορά απέναντι στις υποχρεώσεις της στην παραγωγή, η ιστορία θέλει την Μέριλιν Μονρό να αποφασίζει από μόνη της να προωθήσει την ταινία με έναν τρόπο που καμία σταρ του Χόλιγουντ δεν θα τολμούσε ποτέ. Σε μια σκηνή όπου η ηρωίδα της κολυμπάει στην πισίνα και καλεί τον ήρωα του Ντιν Μάρτιν να την ακολουθήσει, αυτός της ζητάει να βγει από την πισίνα για να αντιληφθεί πως είναι γυμνή. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Something's Got to Give» εδώ.
Η Πισίνα του Φρανσουά Οζόν (2003)
Χώρος ανάπαυσης και μυστηρίου, ερωτισμού και εγκλήματος, ύβρεως και κάθαρσης, η «Πισίνα» του Φρανσουά Οζόν είναι σαν ανάλαφρος καλοκαιρινός (και πιο κάτω) Χίτσκοκ και ο παντοτινός λόγος που η Λουντιβίν Σανιέ θα πρέπει να μνημονεύεται ως ένα από τα πιο πολύτιμα αποκτήματα του γαλλικού (και όχι μόνο) σινεμά. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στην «Πισίνα» εδώ.
Το Πάρτι του Μπλέικ Εντουαρντς (1968)
Σε μια από τις πιο παροξυσμικές στιγμές μιας παροξυσμικής ταινίας, η πισίνα που εμφανίζεται από το πουθενά στο μέσο αυτού του... πάρτι γίνεται γρήγορα το playroom για λίγο ακόμη χάος made by Πίτερ Σέλερς στο ρόλο που του χάρισε ο Μπλέικ Εντουαρντς επειδή δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιστορία του σινεμά χωρίς αυτόν τον Ινδό κομπάρσο. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Πάρτι» εδώ.
The Rocky Horror Picture Show του Τζιμ Σάρμαν (1975)
Το δεύτερο τραγούδι του «The Rocky Horror Picture» δεν συστήνει μόνο τον Δρ. Φρανκ Ν. Φούρτερ του Τιμ Κάρι με τη στιλάτη εξτραβαγκάνζα που αρμόζει στον all time cult n' classic χαρακτήρα του, αλλά καταλήγει και σε μια από τις πιο ευφάνταστες πισίνες του σινεμά με πάτο - αναφορά στον Μιχαήλ Αγγελο και glam rock για όλες τις εποχές στο soundtrack. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Rocky Horror Picture Show» εδώ.
Soy Cuba του Μιχαήλ Καλατόζοφ (1964)
Επίμαχη σκηνή - και για τη λοκρισία και για την εκ των υστέρων αποθέωση - αυτή η αρχική με τη ζωή στο πολυτελές ξενοδοχείο Capri (σύμβολο της καπιταλιστικής παρακμής στην προ-Κάστρο εποχή;) όπου ανάμεσα σε ένα διαγωνισμό μπικίνι και ξέφρενο χορό κάτω από τον καυτό ήλιο, μια πισίνα γίνεται ο τελικός στόχος μιας λήψης που σε ασπρόμαυρο νευρικό μονοπλάνο θα βουτήξει για να δει τον κόσμο μέσα από το νερό. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Soy Cuba» εδώ.
Spring Breakers του Χάρμονι Κορίν (2012)
Συνδεδεμένη με ένα αιώνιο spring break η πισίνα είναι για την ταινία του Χάρμονι Κορίν μάλλον ένας τόπος - καταφύγιο, περισσότερο από αρένα για ξέφρενες μπόμπες και ουρλιαχτά που ακούγονται πιο δυνατά από το εκρηκτικό hip hop που παίζει στη διαπασών. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Spring Breakers» εδώ.
Από τις πρόσφατες προσθήκες στην τελικά μεγάλη ιστορία της «έννοιας» πισίνα στην ιστορία του σινεμά, το φαντασμαγορικό κολύμπι του Ντάνιελ Κρεγκ ξεγελάει για το location που δεν είναι αυτό που βλέπουμε αφού η σκηνή γυρίστηκε σε Four Seasons του Λονδίνου με τη νυχτερινή Σαγκάη να έχει προστεθεί φηφιακά στη συνέχεια. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Skyfall» εδώ.
Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι (1983)
Λίγο πριν το τέλος του κόσμου, ένας τρελός ξέρει τη λύση. Και προσπαθεί να το σταματήσει. Προσπαθεί να διασχίσει μια άδεια πισίνα που κάποτε λειτουργούσε (φυσικά συμβολικά) ιαματικά με ένα αναμμένο κερί στα χέρια του. Και προσπαθεί, μέχρι που ο αγώνας του θα γίνει όραμα και κοσμική υπόσχεση μαζί, μια δεξαμενή χωρίς νερό έτοιμη να φιλοξενήσει όλο το βάρος - ανθρώπινο και μη - αυτής της ύπαρξης. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Skyfall» εδώ.
Αληθινή Ζωή του Πάνου Χ. Κούτρα (2004)
Στο σύμπαν της βαθιάς από συγκίνηση δεύτερης ταινίας του Πάνου Χ. Κούτρα το άγνωστο είναι αυτό που δείχνει την έξοδο κινδύνου από το τραύμα. «Που θες να πάμε;». «Κάπου να μην ξέρουμε;» θα πουν οι δύο εραστές, κουρασμένοι απ' όλα αυτά που πρέπει να μάθουν για να μπορέσουν επιτέλους να κολυμπήσουν μόνοι τους μέχρι τον ωκεανό που θα τους σώσει για πάντα από τα «βαθιά νερά» όσων, από υποκρισία ή ανάγκη δεν έχει σημασία, θα επιπλέουν για πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στην «Αληθινή Ζωή» εδώ.
Fast Times at Ridgemont High της Εϊμι Χέκερλινγκ (1982)
Διεκδικώντας με διαφορά τον τίτλο της πιο αναπάντεχα σέξι σκηνής που γυρίστηκε σε πισίνα στο σινεμά, το στριπ-τιζ της Φίμπι Κέιτς στην - πιο επίμαχη δεν γίνεται - σκηνή από το «Fast Times on Richmond High» της Εϊμι Χέκερλινγκ έφερε έναν αέρα απελευθέρωσης στα συντηρητικά 80s, ερμηνευμένη στη σέξι εντέλεια από τη Φίμπι Κέιτς και συνδυασμένη ιδανικά με την απόλυτη φαντασίωση μιας κοσμικής αγορίστικης φαντασίωσης, ακριβώς πάνω στη λεπτή γραμμή της ενηλικίωσης. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Fast Times at Ridgemont High» εδώ.
Million Dollar Mermaid του Μέρβιν ΛεΡόι (1952)
Η Εστερ Γουίλιαμς, θα έλεγε κανείς - μέχρι και η Σκάρλετ Τζοχάνσον - πως γεννήθηκε μέσα στο νερό. Εκεί όπου διέπρεψε ως πρωταθλήτρια στο κολύμπι προπολεμικά και εκεί που έχτισε - με απαράμιλλη χάρη και πολλαπλών απαιτήσεων υποβρύχιες φιγούρες - την κινηματογραφική της καριέρα, η οποία εξαντλήθηκε μεν στο υβρίδιο «aquamusical», αλλά διέσχισε τα 40s και τα 50s με το συγχρονισμένο τρόπο που μόνο η ίδια θα μπορούσε να φέρει εις πέρας. Διαβάστε περισσότερα και δείτε σκηνές από την πισίνα στο «Million Dollar Mermaid» εδώ.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
- To Flix στις αξέχαστες παραλίες του σινεμά
- Ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι
- Καύσωνας! 10 ταινίες που αγνόησαν τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες!
- Τα ασπρόμαυρα καλοκαίρια μιας άλλης εποχής
- To Flix ταξιδεύει στα νησιά του ελληνικού σινεμά
- Αφιέρωμα - 31 αξέχαστες καλοκαιρινές σκηνές του σινεμά
