«Φτάνοντας στο σπίτι κάθε βράδυ, τα μάτια μου είχαν τόσο χλώριο που έβλεπα κύκλους γύρω από κάθε φως.»
Η Εστερ Γουίλιαμς, θα έλεγε κανείς - μέχρι και η Σκάρλετ Τζοχάνσον - πως γεννήθηκε μέσα στο νερό. Εκεί όπου διέπρεψε ως πρωταθλήτρια στο κολύμπι προπολεμικά και εκεί που έχτισε - με απαράμιλλη χάρη και πολλαπλών απαιτήσεων υποβρύχιες φιγούρες - την κινηματογραφική της καριέρα, η οποία εξαντλήθηκε μεν στο υβρίδιο «aquamusical», αλλά διέσχισε τα 40s και τα 50s με το συγχρονισμένο τρόπο που μόνο η ίδια θα μπορούσε να φέρει εις πέρας.
Το Flix βουτάει στις πισίνες του σινεμά
- #1 The Swimmer του Φρανκ Πέρι (1968)
- #2 Deep End του Γέρζι Σκολιμόφσκι (1970)
- #3 Άσε το κακό να μπει του Τόμας Άλφρεντσον (2008)
- #4 Ερωτικό Κτήνος του Τζόναθαν Γκλέιζερ (2000)
- #5 Ξέφρενες Nύχτες του Πολ Τόμας Άντερσον (1997)
- #6 Κακή Εκπαίδευση του Πέδρο Αλμοδόβαρ (2004)
- #7 Τρία Χρώματα: Μπλε του Κριστόφ Κισλόφσκι (1993)
- #8 Alphaville του Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1965)
- #9 Rushmore του Γουές Αντερσον (1998)
- #10 Gremlins του Τζο Ντάντε (1984)
- #11 Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου (2009)
- #12 Σε Ακολουθεί του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ (2014)
- #13 Η Λεωφόρος της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ (1950)
- #14 O Πρωτάρης του Μάικ Νίκολς (1967)
- #15 Palombella Rossa του Νάνι Μορέτι (1989)
- #16 Cat People του Ζακ Τουρνέρ (1942)
- #17 Θέλω και τη Μαμά σου του Αλφόνσο Κουαρόν (2001)
- #18 Suspiria του Ντάριο Αρτζέντο (1977)
- #19 La Piscine του Ζακ Ντερέ (1969)
- #20 The Rocky Horror Picture Show του Τζιμ Σάρμαν (1975)
- #21 Something's Got to Give του Τζορτζ Κιούκορ (1962)
- #22 Ferris Bueller's Day Off του Τζον Χιουζ (1986)
- #23 Η Πισίνα του Φρανσουά Οζόν (2003)
- #24 Το Πάρτι του Μπλέικ Εντουαρντς (1968)
- #25 Soy Cuba του Μιχαήλ Καλατόζοφ (1964)
- #26 Spring Breakers του Χάρμονι Κορίν (2012)
- #27 Skyfall του Σαμ Μέντες (2012)
- #28 Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι (1983)
- #29 Αληθινή Ζωή του Πάνου Χ. Κούτρα (2004)
- #30 Fast Times at Ridgemont High της Εϊμι Χέκερλινγκ (1982)
Το «Million Dollar Mermaid» δεν ήταν ότι ήταν η καλύτερη της ταινία - παρόλο που η ίδια το πίστευε ακράδαντα. Ηταν σίγουρα η μόνη βιογραφία που έκανε (υποδύθηκε την πρωταθλήτρια Ανέτ Κέλερμαν) και το σημαντικότερο έκανε τον τίτλο της το παρατσούκλι της για όλα τα χρόνια που έμεινε (ή κολύμπησε, καλύτερα) στην MGM και τίτλο για την αυτοβιογραφία της.
Πιο technicolor απ' ότι αντέχει ακόμη και ο πιο υποψιασμένος αμφιβληστροειδής, σε πισίνες λες φτιαγμένες από έναν «πειραγμένο» σουρεαλιστή και με μια μελαγχολία που προφανώς κανείς δεν αντιλήθηκε στην εποχή του, το φιλμ του Μερβιν ΛεΡόι βλέπεται μόνο επειδή είναι αδύνατον να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από πάνω του. Και για τίποτ' άλλο.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
- To Flix στις αξέχαστες παραλίες του σινεμά
- Ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι
- Καύσωνας! 10 ταινίες που αγνόησαν τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες!
- Τα ασπρόμαυρα καλοκαίρια μιας άλλης εποχής
- To Flix ταξιδεύει στα νησιά του ελληνικού σινεμά
- Αφιέρωμα - 31 αξέχαστες καλοκαιρινές σκηνές του σινεμά
