Mε δυο ταινίες που σχολίασαν καυστικά την εξουσία πολιτείας, εκκλησίας και οικονομίας το 67ο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, λίγο πριν το τέλος του, σοβαρεύει. Ομως, κι αν το σινεμά είναι πολιτικό, μην το φοβάσαι...
Η νέα ταινία του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ μετά το «Elena» ανοίγει το κάδρο της στο πιο άσχημο πορτρέτο μιας όμορφης χώρας.
Τρανή απόδειξη ότι ένα ωραίο τοπίο και η Ζιλιέτ Μπινός είναι ικανά να συνεφέρουν και το πιο άνοστο, αυτοαναφορικό, σοβαροφανές δράμα για την αιώνια μάχη της ωριμότητας με τη νεότητα.
Κλείνοντας την αυλαία της, η Εβδομάδα Κριτικής, το παράλληλο πρόγραμμα του 67ου Φεστιβάλ Καννών με τις πρώτες ή δεύτερες ταινίες νέων δημιουργών βράβευσε το τολμηρό «The Tribe» από την Ουκρανία.
Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δεν ήρθε στις Κάννες. Και για να το κάνει ακόμη πιο αισθητό, έστειλε ένα βίντεο στο Φεστιβάλ, εξηγώντας ή μάλλον μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Ο Κεν Λόουτς έχτισε μια «αίθουσα χορού» μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα αποδεικνύοντας περίτρανα τη λαϊκή ρήση: build it and they will come. Γιατί σείστηκε το Palais από τα ρυθμικά χειροκροτήματα και έναν αφυπνισμένο πολιτικό ρομαντισμό.
Φτάνοντας προς το τέλος του, το 67ο Φεστιβάλ Καννών θυμήθηκε τα νιάτα του με μια απαστράπτουσα Σοφία Λόρεν να προκαλεί τον πανικό στην Κρουαζέτ, ένα απών Ζαν-Λικ Γκοντάρ να βρίσκεται στο στόμα όλων και την Κατρίν Ντενέβ να ανάβει τσιγάρο στο κόκκινο χαλί!
O μεγαλύτερος εν ζωή σκηνοθέτης του πλανήτη διαγωνίζεται φέτος για το Χρυσό Φοίνικα. Με ένα τρισδιάστατο φιλοσοφικό δοκίμιο που είναι ταυτόχρονα μια «τρικυμία εν κρανίω» και μια ακόμη ωδή στο τέλος του σινεμά όπως το γνωρίζαμε.
Ο 25χρονος Καναδός boy wonder επιστρέφει στις Κάννες με μια ταινία γεμάτη ομορφιά, μελόδραμα, υπερβολή και αγνή αγάπη, για τη μαμά και για το σινεμά.
Ο Ράιν Γκόσλινγκ ήρθε στις Κάννες. Τι εννοείτε «τι άλλο συνέβη»;
Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους αποκαλύφθηκε στις Κάννες με το «The Artist» κι επιστρέφει με την πιο διδακτική, αφελή, επιφανειακή πολιτική ταινία του Φεστιβάλ, της σεζόν και βάλτε.
Με φόντο τον πόλεμο της Τσετσενίας το φιλμ του Γάλλου σκηνοθέτη δείχνει να έχει μεγαλύτερη σχέση με τη «Λίστα του Σίντλερ» παρά με το «The Artist».
Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο σκηνοθέτης Ράιν Γκόσλινγκ τουλάχιστον «κλέβει» από τους καλύτερους.
Ο σκηνοθέτης και οι δύο πρωταγωνιστές του «Xenia» κουβέντιασαν μαζί μας τα ωραία της ζωής: το καλό σινεμά, την αισιοδοξία, τη νιότη και τη σοφία που αποκτάς στο δρόμο.
Δουλεύοντας ξανά με την μούσα του, Γκονγκ Λι, ο Ζανγκ Γιμού στο «Coming Home» επιχειρεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Γιαν Γκέλινγκ. Κι αποδεικνύει ότι μπορεί να επιστρέψει με επιτυχία στο genre ενός πολιτικού μελοδράματος εποχής, όμως η βίζα του στο ειλικρινές, δυνατό συναίσθημα έχει λήξει εδώ και χρόνια...
Αν είναι να βρεθείς σε ένα από τα πάρτι των Καννών, πρόσεξε να είναι αυτό της Chopard που ειδικά φέτος ξεπέρασε τον ίδιο του το μύθο, μεταμορφώνοντας ένα ολόκληρο αεροδρόμιο σε μια επιστροφή στα θρυλικά κινηματογραφικά στούντιο της ιστορίας του σινεμά.
Είπαν κάτι κοσμογονικό; Οχι. Είπαν, με μια πανέμορφη εικόνα, απλές αλήθειες που θα έπρεπε να θεωρούμε αυτονόητες, αλλά χρειάζονται υπενθύμιση. Ακριβώς όπως και στην ταινία τους.
To «Δύο Μέρες, Μια Νύχτα» των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν είναι μια ταινία τόσο θαρραλέα που το γεγονός πως κλειδώνει το θέμα οικονομική κρίση και διαθέτει μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη Μαριόν Κοτιγιάρ είναι σχεδόν λεπτομέρειες.
Η έκτη ημέρα του 67ου Φεστιβάλ Καννών, μπορεί να ανακηρυχθεί επίσημα σε «Μέρα Xenia», μια και γέμισε με την παρουσία της νέας ταινίας του Πάνου Χ. Κούτρα και των συντελεστών της. Από κοντά, η ομάδα του «Maps to the Stars» του Κρόνενμπεργκ και του «Foxcatcher» του Μπένετ Μίλερ.
Με την καλύτερη και πιο ώριμη σκηνοθετικά ταινία της καριέρας του, ο Πάνος Χ. Κούτρας δεν περιορίζεται σε ένα καταγγελτικό, πολιτικό σινεμά, αλλά καταθέτει ένα τρυφερό, ουμανιστικό μανιφέστο. Προσφέροντας φιλοxenia, την ιστορική στιγμή που τη χρειαζόμαστε όσο ποτέ.
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, η ταινία του Μπένετ Μίλερ είναι φτιαγμένη για να αφήσει το σημάδι της στο αμερικάνικο σινεμά, αφηγούμενη μια βαθιά λυπημένη, αληθινά προβληματική εκδοχή ενός αμερικάνικου ονείρου που καταλήγει εφιάλτης.
Το Flix συνάντησε τον Πάνο Χ. Κούτρα και την ομάδα του «Xenia» στις Κάννες, μια μέρα πριν την επίσημη προβολή της ταινίας στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του 67ου Φεστιβάλ.
Και την 5η μέρα του, το 67ο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών δέχθηκε την επέλαση των τανκς. «Οι Αναλώσιμοι 3» μας διασκέδασαν με την macho αυτοσαρκαστική γοητεία τους, όσο οι Τόμι Λι Τζόουνς και Χίλαρι Σουόνκ περπατούσαν το κόκκινο χαλί και η ελληνική αποστολή του «Xenia» είχε την τιμητική της στο πάρτι του ελληνικού περιπτέρου στην Αγορά.
Τι σχέση έχει το «Liberte» του Γάλλου ποιητή με την κυνική ματιά που ρίχνει στο Χόλιγουντ η ταινία του Καναδού σκηνοθέτη;
Σκληρή κριτική στο Χόλιγουντ, υποβλητικό θρίλερ, αλλά και μελόδραμα γεμάτο ευκολίες το νέο πόνημα του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.
Ηταν στιγμή μεγάλης ευτυχίας. Στο καλλιτεχνικό, «απαιτητικό» πλαίσιο του Φεστιβάλ Καννών, όλοι οι «Expendables», από τον Σλάι Σταλόνε μέχρι τον Κέλαν Λατς, βρέθηκαν στην Κρουαζέτ για να προωθήσουν την ταινία τους. Το Flix ήταν εκεί και δέχτηκε κύματα τεστοστερόνης με ανοιχτές αγκάλες.
Στη δεύτερη ταινία του ως σκηνοθέτης ο Τόμι Λι Τζοουνς παραδίδει ένα μεστό, μελαγχολικό και -κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει- ένα φεμινιστικό γουέστερν.
Το Flix συνάντησε πριν λίγο τον πρωταγωνιστή του «Saint Laurent» Γκασπάρ Ουλιέλ και τον σκηνοθέτη, Μπερτράν Μπονελό. Μας μίλησαν για υψηλή ραπτική, υψηλή τέχνη και σεξ.
Ο Μπόντι, ο σκύλος που πρωταγωνιστεί στην ταινία του Κορνέλ Μούντρουτσο «White God», έκλεψε την παράσταση χτες στις Κάννες.
Χθες βράδυ, το Flix βρέθηκε στην πρώτη σειρά της επίσημης παρουσίασης του «Προφήτη», της φιλόδοξης animation μεταφοράς των ποιημάτων του Χαλίλ Γκιμπράν. Δείτε την παραγωγό Σάλμα Χάγιεκ, τους 9 οσκαρικούς animators και τον guest star έκπληξη Ζεράρ Ντεπαρντιέ να παρουσιάζουν την work-in-progress ταινία.
Λίγο πριν την προβολή του στο επίσημο πρόγραμμα των Καννών, τρία αποσπάσματα από την ταινία, μας βάζουν στο κλίμα.
Τέταρτη ημέρα στις Κάννες, αφιερωμένη στον Ιβ Σεν Λοράν, με τη βιογραφία του Μπερτράν Μπονελό να δίνει απαράμιλλο στιλ και λάμψη σε ένα μάλλον υποτονικό - μέχρι τώρα - φεστιβάλ.
Ο δημιουργός του «Winter Sleep» έδωσε συνέντευξη Τύπου για την ταινία του, μένοντας επίμονα αμέτοχος στην πολιτική επικαιρότητα.
Κάπου ανάμεσα στο «Απίθανο Ταξίδι» της Disney και το «White Dog» του Σάμιουελ Φούλερ, το «τετράποδο» θρίλερ του Ούγγρου Κορνέλ Μούντρουτσο, είναι ένα άνισο μα αλλά συχνά συναρπαστικό, αλληγορικό φιλμ.
Σαν ένα παραμύθι βγαλμένο από τη πιο σκληρή πραγματικότητα, το φιλμ της Αλίτσε Ρορβάκερ προκαλεί τον θεατή να πιστέψει στα... θαύματα και την Ιταλία να είναι έτοιμη μέχρι και για Χρυσό Φοίνικα.
Ισως ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν να πρέπει να σταματήσει να αγοράζει πειραματικές ταινίες και μετά να τις συνθλίβει στην «προσπάθειά του να τις πουλήσει». To «The Disappearance of Eleanor Rigby» του Νεντ Μπένσον είναι αλλο ένα παράδειγμα πρωτοποριακού πρότζεκτ, το οποίο καταστράφηκε στο μοντάζ.
H δεύτερη μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη του «Animal Kingdom» χτίζει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα αλλά θα χρειαζόταν λίγη ιστορία και λίγη πολυπλοκότητα ακόμη.
Κρίσεις και απορίες για τη σύνθεση του φετινού Επίσημου Προγράμματος του Φεστιβάλ Καννών…
Ο Μπερτράν Μπονελό «αγιοποιεί» τον Ιβ Σεν Λοράν σε μια «προυστική» βιογραφία φτιαγμένη από θραύσματα μνήμης, αισθήσεις και μια συγκλονιστική ερμηνεία από τον Γκασπάρ Ουλιέλ.
Το «Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσειλάν, το «The Captive» του Ατομ Εγκογιάν κι ένας άντρας κάτω από το φόρεμα της Αμέρικα Φερέρα
