Άποψη

Το καλοκαιρινό mixtape του Flix #29 | «Deux Fois Cinq» από το «5x2»

στα 10

Για κάθε μία μέρα του Ιουλίου, το Flix επιλέγει ένα τραγούδι από το jukebox των πιο αγαπημένων καλοκαιρινών κινηματογραφικών αναμνήσεων.

Το καλοκαιρινό mixtape του Flix #29 | «Deux Fois Cinq» από το «5x2»

Οταν μία σχέση τελειώνει, δε θυμάσαι τα καλοκαίρια. Αλλά τους χειμώνες της. Τα πρώτα που θυμάσαι είναι τα τελευταία. Τα πρόσφατα. Αυτά που σε θύμωσαν, που σε εξαγρίωσαν, που σε πρόδωασαν, που σε έκαναν κομμάτια. Σταδιακά πας προς τα πίσω, σε όλες τις μεγάλες στιγμές. Αν είσαι τυχερός, όχι τόσο θυμωμένος, όχι τόσο προδωμένος, όχι τόσο κομμάτια - κάποια στιγμή θυμάσαι και τον έρωτα.

Κάπως έτσι, το «5 Χ 2» του Φρανσουά Οζόν, επιχείρησε να μας συστήσει τη Μαριόν και τον Ζιλ. Με πέντε περιστατικά. 5 στιγμές στο χρονικό μιας σχέσης 2 ανθρώπων. Ξεκινώντας από την κυνική ανάγνωση τον όρων του διαζυγίου τους στο γραφείο του δικαστή που το υπέγραψε κι από το τελευταίο, αποχαιρετιστήριο, εκδικητικό σεξ σε ένα απρόσωπο δωμάτιο ξενοδοχείου.

Γιατί το τέλος είναι πάντα άσχημο. Και σε κάποιες σχέσεις, ασχημότερο.

5x2 607 1

5x2 607 2

5x2 607 3


To καλοκαιρινό mixtape του Flix:


5x2 607 4

5x2 607 5

5x2 607 6

Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω, κάνουμε μία στάση στη στιγμή που φάνηκε ότι δεν υπήρχε γυρισμός. Τη θυμάσαι τη στιγμή που συμβαίνει αυτό. Οταν όλα όσα λέει ή κάνει ο άλλος είναι πλέον εκνευριστικά, χτυπούν νεύρο, πονούν και βαθαίνουν το ραγισμένο γυαλί.

Να κάθεσαι απέναντί του στο τραπέζι και να τον ακούς να μιλά με υφάκι για τη νύχτα που σε απάτησε. Να σηκώνεται από τον καναπέ και να χορεύει και να κουνιέται μεθυσμένη κι επιδεικτικά σέξι, όταν εκείνη δε θέλει να κάνετε σεξ πια. Δυο άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν. Δεν είναι πια partners (σύντροφοι).

Είναι Sparring Partners (μποξέρ) όπως λέει το τραγούδι του Πάολο Κόντε, που χρησιμοποιεί έξυπνα και καίρια ο Οζόν. Πότε από δίπλα, βρεθήκαμε απέναντι; Σε ρινγκ;

5x2 607 7

5x2 607 8

5x2 607 9

Οσο η πλοκή βουτά προς τα πίσω, τόσο ο Οζόν χρησιμοποιεί τα τραγούδια κόντρα. Ολο το soundtrack του «5Χ2» είναι πλημμυρισμένο από ρομαντικά ιταλικά τραγούδια της δεκαετίας του 60. Αυτά τα ερωτικά παλιομοδίτικα που ακούγαν οι γονείς μας και τα είχαν και σε κασέτα για το αυτοκίνητο. «Mi Sono Innamorato Di Te» του Λουίτζι Τένκο, «Sapore Di Sale» του Τζίνο Πάολι, «Una Lacrima Sul Viso» του Μπόμπι Σόλο. Ισως γιατί ο μελό συναισθηματισμός τους είναι κατασκευασμένος, αποδεικνύεται χάρτινος, όπως κι ο έρωτας που δεν αντέχει το χρόνο. Ή για ακριβώς το αντίθετο: εκείνα άντεξαν το χρόνο, έμειναν κλασικά. Εσύ ήσουν άχρηστος και δεν κατάφερες να κρατήσεις τη σχέση σου. Οπως οι γονείς σου. Εσύ δεν ζεις έρωτες με διάρκεια, με γνησιότητα, με αυθεντικότητα. Εσύ, φθείρεσαι από το χρόνο.

Η κόντρα χρήση των τραγουδιών, μαζί με το πισωγύρισμα (από τις άσχημες στιγμές προς τις όμορφες) λειτουργεί για να πλημμυρίσει την ταινία με μία αβάσταχτη μελαγχολία. Κοίτα τους πώς κοιτιούνται. Πώς γελάνε ξέγνοιαστα, αβίαστα, γάργαρα. Πώς αγγίζονται. Πώς λάμπουν. Κοίτα πώς γεννιέται η επιθυμία. Κοίτα πώς φουντώνει ο πόθος. Θυμίσου πώς είναι να είσαι σίγουρος. Είσαι ευτυχισμένος. Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλον.

Αυτή η θλίψη είναι η περιουσία της ταινίας. Γιατί σε κάνει να θέλεις κι εσύ να γυρίσεις το συναίσθημά σου πίσω, με το κουμπί του εσωτερικού rewind. Σ' ένα τηλεκοντρόλ που δεν υπάρχει. Δεν είναι έτσι η ζωή. Ιδέα δεν έχεις πώς είναι η ζωή. Ναι, ναι, το ξέρουμε παιδιά - οι άνθρωποι αγαπιούνται, αλλάζουν, χωρίζουν. Ετσι είναι αυτά. Ομως, αυτή η θλίψη με την οποία πλημμυρίζει ο Οζόν την ταινία, το sountrack και την καρδιά σου σε κάνει να θέλεις να προσπαθήσεις περισσότερο.

Αυτή τη θλίψη δεν τη συνοδεύει ένα ιταλικό τραγούδι. Αλλά το μουσικό σκορ που έγραψε ο συχνός συνεργάτης του Οζόν, Φιλίπ Ρομπί. Μελαγχολικό, αέρινο, σε στοιχειώνει. Βρίσκεσαι στο τέλος της ταινίας, που για το ζευγάρι είναι όμως είναι η αρχή. Βρίσκεσαι στη δύση ενός ήλιου, που για το ζευγάρι είναι το ξεκίνημα της μεγάλου του ρομάντζου. Εσύ ξέρεις ότι θα πέσει η νύχτα, εκείνοι βουτούν πιο όμορφη στιγμή της μέρας.

Eίναι ακόμα καλοκαίρι, αλλά σύντομα έρχεται ένας παγωμένος χειμώνας.

5x2 607 10

5x2 607 11

5x2 607 12

Και η θλίψη γίνεται μεγαλύτερη, όταν καταλαβαίνεις και το διάλογο που προηγείται.

  • Θα βουτήξεις;
  • Μου είπαν ότι τα ρεύματα εδώ είναι επικίνδυνα
  • Θα βουτήξουμε μαζί;
  • Σύμφωνοι

Δείτε το τέλος και βουτήξτε κι εσείς από την αρχή στη γλυκόπικρη μελαγχολία του «5Χ2»

.


Διαβάστε και δείτε ακόμη:


5x2 poster 607