Η Ψυχή και το Σώμα της Ιλντικο Ενιέντι
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία της μεγάλου μήκους ταινία, η Ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι επιστρέφει στο σινεμά όχι μονάχα για να κερδίσει μια από τις πιο δίκαιες Χρυσές Αρκτους των τελευταίων ετών, αλλά και για να καθηλώσει μια νέα γενιά θεατών με μια από τις ομορφότερες ιστορίες αγάπης της πρόσφατης μνήμης. Με οδηγό το ελκυστικό εύρημα δύο μοναχικών ανθρώπων που βλέπουν τα ίδια απελευθερωτικά όνειρα, η Ενιέντι ξετυλίγει μια σπαρακτική ερωτική ιστορία με μεταφυσικές αποχρώσεις αλλά απόλυτα ρεαλιστική βάση, αντιπαραθέτοντας τα μαγευτικά φυσικά τοπία όπου οι δύο ήρωές της συναντιούνται στον ύπνο τους με τη μορφή ελαφιών, με τη μουντή καθημερινότητά τους στο σφαγείο όπου εργάζονται και στα σιωπηλά διαμερίσματά τους. Η ένωση των δύο κόσμων στην πραγματική ζωή θα είναι γεμάτη εμπόδια όσο και ακαταμάχητα ρομαντική.
Το κινηματογραφικό top-ten του Flix
- Το νούμερο 10
- To νούμερο 9
- To νούμερο 8
- Το νούμερο 7
- Το νούμερο 6
- Το νούμερο 5
- Το νούμερο 4
- Το νούμερο 3
- Το νούμερο 2
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Power Points
Η υπέροχη φωτογραφία του Ματέ Χερμπάι, αποτελεσματική τόσο στα σαγηνευτικά ονειρικά ιντερλούδια όσο και στα παιχνίδια φωτός και σκιάς στα οποία επιδίδεται δεξιοτεχνικά στις ρεαλιστικές σκηνές. Οι διακριτικές εσωτερικές ερμηνείες της Αλεξάντρα Μπορμπέλι (τιμημένης φέτος ως Καλύτερη Ευρωπαία Ηθοποιός στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου) και του Γκέζα Μορτσάνι, οι οποίοι αποδίδουν με σεβασμό και τρυφερότητα κάθε πτυχή από τον ακρωτηριασμένο ψυχισμό των χαρακτήρων τους. Και, κυρίως, ο έντεχνος χειρισμός της Ενιέντι ακόμα και των πιο ριψοκίνδυνων στοιχείων του σεναρίου της, δικαιολογώντας τόσο συναισθηματικά όσο και ψυχολογικά μια σειρά από μικρά ή μεγάλα σοκ, και κερδίζοντας δικαιωματικά τη συγκίνηση του κοινού χωρίς να καταφεύγει σε ευτελείς μελοδραματισμούς και ρομαντικές χαριτωμενιές.
Θα μείνει κλασικό:
Για τη διαύγεια με την οποία εκφράζει την απεγνωσμένη δίψα για ανθρώπινη επικοινωνία και για τη βαθιά κατανόηση απέναντι σε όσους παλεύουν αδιάκοπα με το αβάσταχτο βάρος ψυχικών ή σωματικών τραυμάτων, λιγότερο ή περισσότερο ανομολόγητων, που μετατρέπουν ακόμα και τις πιο απλές πράξεις ή κοινωνικές συναναστροφές σε καθημερινό άθλο. Και για την ικανότητά του να τα γεφυρώνει όλα αυτά πειστικά, σε μια αφοπλιστική ερωτική ιστορία για το δικαίωμα του καθενός να ονειρεύεται το άλλο του μισό.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε:
Σε μια ταινία γεμάτη από στιγμές οδυνηρής προσμονής και ματαίωσης, ο καθένας θα μπορούσε να διαλέξει εκείνη που χτυπά προσωπικές χορδές. Ομως η πρώτη φορά που η ηρωίδα ακούει το «What He Wrote» της Λόρα Μάρλινγκ, καθισμένη στο ημίφως του δωματίου της, για να το κλείσει στη συνέχεια ξαφνικά, φανερά ταραγμένη, εκφράζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την αδυναμία της να αντιμετωπίσει ευθέως τη σχεδόν θανάσιμη σφοδρότητα των συναισθημάτων της, αυτήν ακριβώς τη φοβία που την οδήγησε στην απόλυτη αποστασιοποίηση και την κοινωνική απομόνωση. Οταν το τραγούδι ακούγεται πλέον για δεύτερη φορά στην ταινία, σε μια σεκάνς που αποτελεί ήδη σκηνή ανθολογίας την οποία ωστόσο δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε εδώ, η φρίκη, ο πόνος, το χιούμορ και η σαρωτική δύναμη της αγάπης ενώνονται στην οθόνη σε ένα σπάνιο κινηματογραφικό μείγμα.
Γράψαμε στο Flix
Η Ενιέντι τολμά να κάνει μια ταινία που παρουσιάζει σε «διπλοτυπία» το σώμα και το πνεύμα, τη λογική και το συναίσθημα και κοιτάζει να δει αν κάπου συμπίπτουν. Αυτό το κάνει εναλλάσσοντας εικόνες της αγνότητας του ανέγγιχτου δάσους, βγαλμένες από παιδικό παραμύθι. Και εικόνες της σύγχρονης βιομηχανίας (του κρέατος, ναι), βγαλμένες από κανέναν εφιάλτη, μόνο από ένα σύνολο κανόνων και εργατών. Οπως παρατηρεί από πολύ κοντά τα ελάφια της, προσεκτικά για να μην τα τρομάξει, άλλο τόσο πλησιάζει τους ανθρώπους - ήρωές της, που είναι ήδη τρομαγμένοι από την εμπειρία της ζωής. Οπως κοιτάζει με διάχυτο φως τη διαδικασία της σφαγής, άλλο τόσο κατάματα κοιτάζει τη σκοτεινή ανθρώπινη πλευρά, το τραύμα, την αδυναμία, τον πόνο, ψυχικό ή σωματικό.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Η Ψυχή και το Σώμα»
Και κάτι ακόμη:
Οπως λέει η ίδια η Ενιέντι: «Το φιλμ μιλά για το πως το σώμα και η ψυχή κινούν το ένα το άλλο ή πως εμποδίζουν το ένα το άλλο. Δεν είναι ότι η ψυχή έχει πάντα δίκιο, μερικές φορές πρέπει να αφήνεις το σώμα να παίρνει τις αποφάσεις. Ομως δεν ήθελα να κάνω μια ταινία που να μιλά για πολύ βαθιά πράγματα, δεν ήθελα να είναι γεμάτη μεταφορές που να νιώθεις ότι πρέπει να αναλύσεις. Ηθελα να αναδίδει μια αίσθηση, μια κατάσταση της καρδιάς και του σώματος. Κι με ενδιέφερε η απλότητα. Γιατί οι ήρωες μου στην πραγματικότητα είναι πολύ απλοί άνθρωποι κι ήθελα αυτή η απλότητα να αντηχεί και στην ταινία μου. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που φοβούνται την απλότητα. Αντίθετα νιώθω ότι τα πιο απλά πράγματα μερικές φορές έχουν την πιο μεγάλη δύναμη».
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη της Ιλντικο Ενιέντι στο Flix.
Το κινηματογραφικό top-ten του Flix
