Moonlight του Μπάρι Τζένκινς
Εχοντας γράψει ήδη ιστορία για μια σειρά από ουσιαστικούς λόγους, όπως για το ότι είναι η πρώτη LGBT, ή η πρώτη ταινία με αποκλειστικά μαύρο καστ που κερδίζει το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας, αλλά και για μια σειρά λιγότερο σημαντικούς όπως η επεισοδιακή βραδιά των βραβείων και το λάθος με το «La La Land», το «Moonlight» είναι μια ταινία που κέρδισε δικαιωματικά την θέση της ανάμεσα στις μεγάλες του σινεμά. Το σπουδαίο, ανθρώπινο σινεμά του Μπάρι Τζένκινς βρίσκει την χρυσή τομή ανάμεσα σε ένα σινεμά του auter κι ένα σινεμά του μεγάλου κοινού, ανάμεσα στην ομορφιά και την σκληρότητα, κι αναδεικνύει την ιστορία του ήρωά του σε μια αληθινά πανανθρώπινη εμπειρία. Η ζωή ενός άντρα σε τρεις φάσεις της ζωής του, με τρία διαφορετικά ονόματα και μια ρευστή ταυτότητα που προσπαθεί να βρει το σχήμα της μεταμορφώνεται σε μαγευτικό, σαρωτικό, λυτρωτικό σινεμά που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει, ακόμη και να σε αλλάξει.
Το κινηματογραφικό top-ten του Flix
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Power Points
Ανάμεσα στο λαμπρό καστ μιας ομάδας ηθοποιών που βρίσκουν τους ρόλους της ζωής του κάτω από την καθοδήγηση του Τζένκινς, το Μαϊάμι παίρνει κι αυτό τη θέση του ως μια πόλη του σινεμά, κάτι που δεν έχει την τύχη να καταφέρνει συχνά. Η μουσική του Νίκολας Μπριτέλ συνοδεύει τις εικόνες σαν να τους κρατά το χέρι και το πνεύμα του Γουονγκ Καρ Βάι φυσά έμπνευση κι ομορφιά. Τι άλλο θες;
Θα μείνει κλασικό:
Θα μπορούσε να πει κανείς γιατί συνέλαβε με καθαρότητα την βαθύτερη ουσία του «black lives matter» και μια στιγμή στην κουλτούρα και την πραγματικότητα της Αμερικής, αλλά όχι. Θα μείνει κλασικό γιατί είναι απλά ένα σπουδαίο κομμάτι σινεμά, από εκείνα που δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να βιώνεις.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε:
Ποια απ΄ όλες; Αν πρέπει να διαλέξουμε μία, τότε αυτή δεν θα είναι άλλη από την συνάντηση του Μπλακ με τον Κέβιν στο diner που εκείνος δουλεύει, λίγο πριν το τέλος του φιλμ. Δυο άντρες που έχουν να ιδωθούν χρονιά, ένα πιάτο φαγητό και το «Hello Stranger» της Μπάρμπαρα Λούις να παίζει στο τζουκ μποξ.
Γράψαμε στο Flix
Ακόμα περισσότερο, τυλιγμένη σ’ έναν υπέροχο αισθησιασμό, η ταινία κάνει την υπέρβαση να μη μιλά καν για τη διαφορετικότητα, για την αναζήτηση της ταυτότητας: παραμερίζει την ευκολία και μιλά για τον άνθρωπο που επιτρέπεται και μπορεί να μην έχει ταυτότητα, να έχει μόνο ροή, διαρκώς μεταβαλλόμενη, αδήλωτη και πολύμορφη. Το «Moonlight» δεν περιγράφει έναν ήρωα που ψάχνει να βρει ποιος είναι, αλλά έναν άνθρωπο που διεκδικεί το δικαίωμά του να μην οριστεί, αλλά να συνεχίσει, σαν κυνηγός της αλήθειας, σε κάθε του βήμα, να εκπλήσσεται και να εκπλήσσει.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Moonlight»
Και κάτι ακόμη:
To «Moonlight» είναι μια πολύ προσωπική ταινία για τον Μπάρι Τζένκινς ακόμη κι αν δεν είναι αυτοβιογραφική. Το σενάριο είναι βασισμένο στο θεατρικό έργο του Ταρέλ Αλβιν ΜακΚάρνεϊ «In Moonlight Black Boys Look Blue», ο οποίος μεγάλωσε σε μια φτωχή γειτονιά του Μαϊάμι, όπως κι ο ίδιος ο Τζένκινς. Οι δυο τους πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, αλλά δεν είχαν γνωριστεί ποτέ και των δυο τους οι μητέρες πάλευαν με την εξάρτηση από τς ουσίες και οι δυο τους κάποια στιγμή βρέθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες.
Το κινηματογραφικό top-ten του Flix
Tags: moonlight, μπάρι τζένκινσ
