Φεστιβάλ / Βραβεία

Νύχτες Πρεμιέρας 2014: Τι να δείτε σήμερα, Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου

στα 10

Αναρωτιέστε ποια ταινία να προτιμήσετε; Βρίσκεστε αναποφάσιστοι ανάμεσα σε τόσες επιλογές; Αφήστε το πάνω μας. Κάθε μέρα σας προτείνουμε κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του προγράμματος του 20oύ Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας.

Flix Team
Νύχτες Πρεμιέρας 2014: Τι να δείτε σήμερα, Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου

Εκσταση («Rapture») του Μάικλ Τόλκιν / [Post Blue Velvet Days / Δαναός 1 / 22.30]

Η Σάρον, μια νεαρή γυναίκα στο Λος Αντζελες, έρχεται σε επαφή με μια σέκτα που την πείθει πως το τέλος του κόσμου είναι κοντά. Βαπτίζεται Χριστιανή, παντρεύεται, γεννάει ένα κορίτσι, αλλά όταν ο άντρας της πέφτει θύμα δολοφονίας, αρχίζει να αμφισβητεί την πίστη της. Μετακομίζει στην έρημο, περιμένοντας την Αποκάλυψη... Ο Μάικλ Τόλκιν, συγγραφέας του «Παίκτη» σκηνοθετεί μια από τις πιο περίεργες ταινίες των 90s, ένα θρίλερ περιτυλιγμένο στη μορφή μιας «χριστιανικής» ταινίας, μια από τις μεγάλες εμπορικές αποτυχίες της Μίμι Ρότζερς, η οποία ωστόσο δίνει μια υπέροχη ερμηνεία κάπου ανάμεσα στον αμοραλισμό και την απόλυτη μπεργκμανική ηρωίδα.

Maidan

Πλατεία Μαϊντάν («Maidan») του Σεργκέι Λόζνιτσα / [Ντοκιμαντέρ / Ιντεάλ / 17.00]

Η Μαϊντάν είναι η κεντρική πλατεία του Κιέβου, πρωτεύουσας της Ουκρανίας. Με αφετηρία το Νόεμβριο του 2013, πολίτες όλων των ηλικιών και πίστεων συγκεντρώθηκαν εκεί για να διαδηλώσουν εναντίον του Προέδρου Γιανούκοβιτς, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί στα τέλη του μαρτίου του 2014. Από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο, ο Σεργκέι Λοζνίτσα («Το Πρόσωπο της Ομίχλης») κινηματογράφησε τις διαδηλώσεις στην πλατεία Μαιντάν σε ένα ντοκιμαντέρ που ξεκινάει από το άμεσο ρεπορτάζ για να καταλήξει σε ένα δοκίμιο πάνω στη συλλογικότητα και την αντίσταση με φόντο μια από τις πιο βασανισμένες γωνιές του πλανήτη.

Brewster McCloud

To Αγόρι που Ηθελε να Πετάξει («Brewster McCloud») του Ρόμπερτ Ολτμαν / [Ο Ρόμπερτ Ολτμαν στα 70s / Οπερα 2 / 18.00]

Ενα μοναχικό αγόρι ονειρεύεται να πετάξει και ζει καθημερινά με την ευχή τού να τελειοποιήσει τα δικά του, χειροποίητα φτερά, σε πείσμα ενός διεφθαρμένου αστυνομικού, ενός φασίστα εκατομμυριούχου και μιας ιδιόρρυθμης ηλικιωμένης κυρίας της καλής κοινωνίας οι οποίοι μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά του. Μια από τις πιο «άγνωστες» και υποτιμημένες ταινίες του Ρόμπερτ Ολτμαν, μια μαύρη κωμωδία φτιαγμένη για να κατεδαφίσει σαρωτικά το αμερικάνικο όνειρο. Δείτε το ως παιδική ταινία ή σαν μια αιρετική σεξουαλική ονείρωξη: στο σύμπαν του Ολτμαν αυτά τα δύο βρίσκονται πολύ πιο κοντά απ' όσο θα τολμούσε ακόμη και σήμερα το mainstream σινεμά.

Appropriate Behavior 607

Διαγωγή Κοσμία («Appropriate Behavior») / [Πανόραμα / Ιντεάλ / 20.00]

Παρότι γεννημένη στη Νέα Υόρκη, η ιρανικής καταγωγής Σιρίν αδυνατεί να υποστηρίξει ενώπιον της συντηρητικής οικογένειάς της την αμφισεξουαλική της ταυτότητα, κάτι που δεν μπορεί να κατανοήσει η πρώην της, Μαξίν. Γενικότερα, η επικοινωνία δεν αποτελεί το φόρτε της Σιρίν, αφού αποτυγχάνει να βάλει σε τάξη ακόμα και τα ατίθασα εξάχρονα στα οποία πασχίζει να μάθει σινεμά. Οταν οι γονείς της ορίσουν τον γάμο του καλόβολου αδερφού της, η Σιρίν αντιδρά μέσα από μία διαδικασία αυτοπροσδιορισμού και σεξουαλικών πειραματισμών, ενώ ανοίγει το μαύρο κουτί της σχέσης της με τη Μαξίν. H Ιρανοαμερικανίδα Ντεσιρί Ακαβάν καταγράφει τον αγώνα για σεξουαλική αυτοδιάθεση με την αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ και τον άγριο ρομαντισμό μιας βαθιάς πολιτικής ταινίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Aimer, Boire et Chanter

Αγαπώντας, Πίνοντας και Τραγουδώντας («Aimer, Boire et Chanter») του Αλέν Ρενέ / [Πρεμιέρες / Δαναός 1 / 20.15]

Ο Δρ. Κόλιν αναφέρει στη σύζυγό του, Κάθριν, ότι ο Τζορτζ Ράιλι έχει λίγους μήνες ζωής, αγνοώντας πως εκείνος ήταν η πρώτη της αγάπη. Η πρόσκλησή τους στον τελευταίο να συμμετάσχει σε μια ερασιτεχνική παράσταση, τον φέρνει κοντά με την Κάθριν, την πρώην γυναίκα του αλλά και με μία οικογενειακή φίλη. Ποια θα τον συνοδεύσει στις τελευταίες διακοπές του; Το κύκνειο άσμα του Αλέν Ρενέ, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Αλαν Εϊκμπορν, μια κωμωδία για τη ζωή, τον έρωτα, το πριν και το μετά της αληθινής ζωής. Βραβείο Πρωτοπορίας και Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

On the Silver Globe

Στον Ασημένιο Πλανήτη του Αντρέι Ζουλάφσκι / [Αφιέρωμα στον Αντρέι Ζουλάφσκι / Ταινιοθήκη / 20.30]

Μια ομάδα εξερευνητών αφήνουν τη Γη προκειμένου να ανακαλύψουν την έννοια της ελευθερίας και να δημιουργήσουν έναν νέο πολιτισμό. Οταν το σκάφος τους συντρίβεται σε έναν άγνωστο πλανήτη και οι αρχικοί έποικοι αρχίζουν να πεθαίνουν, τα παιδιά τους θα ξεκινήσουν μια πρωτόγονη κοινότητα η οποία θα εξελιχθεί σε μια ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία που περιμένει την έλευση ενός μεσσία. Βασισμένος στην «Τριλογία του Φεγγαριού» του συγγραφέα θείου του, Γέρζι Ζουλάφσκι, ο Αντρέι Ζουλάφσκι ξεκίνησε τη δημιουργία του πιο φιλόδοξου έργου του το 1976. Δύο χρόνια αργότερα, η πολωνική κυβέρνηση θα διακόψει απότομα την παραγωγή, θεωρώντας την μια κεκαλυμμένη κριτική του κομμουνιστικού καθεστώτος και μια δεκαετία μετά το «Στον Ασημένιο Πλανήτη» θα ολοκληρωθεί για να καταχωρηθεί ως η πιο ξέφρενη ταινία στην έτσι κι αλλιώς οργασμική φιλμογραφία του Ζουλάφσκι.

Jubilee 607

Jubilee του Ντέρεκ Τζάρμαν / [Ειδικές Προβολές / Ιντεάλ / 22.00]

Για τα είκοσι χρόνια από το θάνατο του Ντέρεκ Τζάρμαν, να μια υπέροχη ευκαιρία να δεις, να ξαναδείς, να ανακαλύψεις το «Jubilee», την ταινία που o αιρετικός Βρετανός γύρισε με αφορμή το ασημένιο ιωβηλαίο της Ελισάβετ, συγκεντρώνοντας την πανκ σκηνή της εποχής (spot the punk star: Ανταμ Αντ, Toyah και άλλους) σε ένα ντελιριακό δοκίμιο πάνω στη ζωή, το στιλ και την αναρχία. Η Βίβιεν Γουέστγουντ το αποκήρυξε με τη δικαιολογία πως «παρερμηνεύει την ουσία του πανκ» και αυτός δεν είναι ο σημαντικότερος λόγος που το «Jubilee» έχει μείνει κλασικό!

20.000 Days on Earth 607

20.000 Μέρες στη Γη («20.000 Days on Earth») των Ιεν Φορσάιθ και Τζέιν Πόλαρντ / [Μουσική και Φιλμ / Δαναός 2 / 21.30]

Από την πρώτη στιγμή του «20.000 Days on Earth», o Nικ Κέιβ κουρδίζει τον τόνο αυτού του «ντοκιμαντέρ»: θα παρακολουθήσουμε κάτι που θα ακροβατεί ανάμεσα στη ευφάνταστη λογοτεχνική του ικανότητα να αποτυπώνει σε λέξεις, εικόνες και στίχους τις σκέψεις και τα συναισθήματα του (και να τα κάνει αυτόματα και δικά μας), στο δαιμονισμένο χιούμορ του και την αναμφίβολη σκοτεινιά του. Ο μετά-πανκ καλλιτέχνης, ο φύσει και θέσει noir ρομαντικός της μουσικής σκηνής των τελευταίων 30 χρόνων θα ξετυλίγεται, για 100 λεπτά και «a day in the life», μπροστά στα μάτια μας σε κάτι που δεν έχει καμία διάθεση να είναι μία αναλυτική ιστορική βιογραφία, αλλά μία λυρική βουτιά στο σύμπαν του, μία συναισθηματικής νοημοσύνης κατανόηση του έργου του. Μια βόλτα στην παραλία του Μπράιτον όπου ο Κέιβ φιλοσοφεί για τη ζωή, τα όνειρά και το δακρυσμένο ενδιάμεσο που γίνεται τραγούδι.

Βρείτε εδώ αναλυτικά το πρόγραμμα του 20ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας που διεξάγεται από τις 17 έως και τις 28 Σεπτεμβρίου.

Διαβάστε ακόμη: