Flix Top-10 TV 2015: To νούμερο 1

«UnREAL» (1η σεζόν)

Πέρσι μιλάγαμε για το πόσο έχει αλλάξει το τηλεοπτικό τοπίο επειδή οι 2 καλύτερες σειρές της χρονιάς είχαν έρθει από το amazon κι από το Cinemax, που είναι λίγο-πολύ το, αχμ, ενήλικο αδερφάκι του ΗΒΟ. Αλλά τι να πούμε και φέτος, που η πιο σοκαριστικά σπουδαία τηλεόραση προήλθε από μια πρώην παραγωγό του «Bachelor» και το κανάλι Lifetime.

Η σειρά είναι βασισμένη σε βραβευμένο φιλμ της δημιουργού Σάρα Γκρέρτρουντ Σαπίρο, που με τη σειρά του μιλά για τις εμπειρίες της ίδιας, όταν έχοντας κάνει κινηματογραφικές σπουδές και θέλοντας να γίνει σκηνοθέτις, βρέθηκε παραγωγός στο «Bachelor» για 3 χρόνια, κάτι που ως φεμινίστρια και ως άνθρωπο την αρρώστησε. Στο «UnREAL», που η Σαπίρο έχει συνδημιουργήσει με τη Μάρτι Νόξον της «Buffy, the Vampire Slayer», η Ρέιτσελ (μια Σίρι Άπλμπι αληθινή αποκάλυψη, με θλιμμένη ματιά που κουβαλάει βάρος και ενοχές) είναι παραγωγός ενός τέτοιου τύπου ριάλιτι, το οποίο διηγείται κατασκευασμένες ιστορίες έρωτα, με πρίγκιπες και wannabe πριγκίπισες.

Στην πρώτη σκηνή της σειράς τα φώτα, η μουσική, τα χαμόγελα, όλα παραπέμπουν σε ντισνεϊκά γυαλισμένο παραμύθι, όμως ένα απότομο και θυμωμένο «cut, cut, cut» έρχεται να τα φρενάρει όλα. Όπως μαθαίνουμε στην πορεία, οι γυναίκες δεν είναι αφελή ερωτοχτυπημένα κοριτσάκια, ο πρίγκιπας είναι ένας ξιπασμένος Άγγλος που ούτε η οικογένειά του θέλει να τον βλέπει, και πίσω από την ενορχήστρωση κρύβεται μια αδίστακτη τηλεοπτική ιδιοφυία, η Κουίν (Κόνστανς Ζίμερ σίφουνας), που ξέρει πώς να καθοδηγεί κάθε κατάσταση προς την ιδανική κορύφωση, φτιάχνοντας κάθε σεζόν σαν ένα διαφορετικό πλαστό παραμύθι.

unreal_grapsame

Το πρώτο πλάνο της Ρέιτσελ τη βρίσκει στη λιμουζίνα με τις νέες υποψήφιες πριγκίπισες, που έχει ξεδιαλέξει μία προς μία, επειδή ξέρει τι χρειάζεται η δουλειά αυτή, και ξέρει πώς να το κάνει, καλύτερα από όσο θέλει να παραδεχτεί. Η Ρέιτσελ κοιτάζει ψηλά, με ένα ψυχικά αδειασμένο βλέμμα, τον ουρανό, σα να μην έχει ελπίδα για τίποτα, παραδομένη. Η μπλούζα που φοράει γράφει «this is what a feminist looks like».

Η σειρά καταφέρνει να στήσει ένα πραγματικά εθιστικό ριάλιτι μέσα στην αφήγησή της, κάτι που οι περισσότερες σειρές-για-σειρές δεν καταφέρνουν. Και μέσα από αυτό το ψευτο-«Bachelor», εξερευνά με θαρραλέο και πολυεπίπεδο τρόπο την ηθική, τον φεμινισμό ως αφήγηση, και το κατασκευασμένο συναίσθημα. Η Ρέιτσελ σύντομα πέφτει θύμα του ίδιου του παραμυθιού που πουλάει, ενώ στο μεταξύ κάποιες διαγωνιζόμενες καταφέρνουν να φορέσουν με αυτο-συναίσθηση το ρόλο τους ενώ άλλες παραδίδονται- με σοκαριστικό συχνά τρόπο. Όλο το «UnREAL» είναι μια διαρκής σπουδή πάνω σε ρόλους, ψέμματα και αλήθειες και στο κέντρο, δύο παραγωγοί/auteurs της προκάτ κοινωνικής ματιάς.

Η Ρέιτσελ, διαρκώς στα όρια της τρέλας και της κατάθλιψης (επειδή είπαμε, ήταν μια σπουδαία χρονιά για τη θλίψη στην τηλεόραση), προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως μπορεί να κάνει καλό μέσα από το σύστημα, καθώς συνειδητοποιεί πως είναι ιδιοφυής σε κάτι που απεχθάνεται. Είναι η βαθιά ανθρώπινη, περίπλοκη αντι-ηρωίδα που αξίζει να έχει η τηλεόραση της εποχής μας. Και το «UnREAL» είναι ακριβώς το βαρύ, σκληρό, και απίστευτα εθιστικό δράμα που πάει μαζί της. Μια ειλικρινής και αληθινά διερευνητική ματιά πίσω από το εργοστάσιο παραγωγής ονείρων, που αφήνει συνειδήσεις να παράγουν εφιάλτες.

Γράψαμε στο Flix

unreal2

Η Ρέιτσελ, μια παραγωγός που όλοι υποδέχονται στο πλατό σα να ήταν τρομοκράτης, σύντομα μαθαίνουμε πως στο τέλος της περασμένη σεζόν είχε μια επεισοδιακή κρίση συνείδησης, φρίκαρε, άρχισε να μονολογεί στην κάμερα πως έχει πουλήσει την ψυχή της στο διάβολο και πως όλα είναι κατασκευασμένα.

Είναι η δική της «I’m mad as hell» στιγμή, ένας μοντέρνος Χάουαρντ Μπιλ ενός σύγχρονου «Network», μόνο που σε αυτή τη σημερινή εποχή άκρατου κυνισμού και μετα-αφήγησης, το ξέσπασμά της όχι μόνο δε φτάνει ποτέ στις οθόνες του κοινού, μα και πακετάρεται καταλλήλως ώστε να να φέρει στην εκπομπή ακόμα μεγαλύτερα νούμερα. Η Κουίν παίρνει την πιο ειλικρινή στιγμή της Ρέιτσελ και την μετατρέπει σε καύσιμο ψέματος.

(Περισσότερα.)

Το καλύτερο επεισόδιο

«Future» (1x10)

Το φινάλε, στο οποίο η Ρέιτσελ, διαλυμένη, ένα ανθρώπινο ράκος, δημιουργεί το απόλυτο φινάλε.

Μια σκηνή

unreal

Στο τέλος, η Κουίν και η Ρέιτσελ μένουν η μία με την άλλη και τότε είναι που ακούγεται το πιο δύσκολα κερδισμένο, το πιο ειλικρινές «I love you» ύστερα από ένα μπαράζ ψεύτικων και καθοδηγούμενων συναισθημάτων. Είναι το «σ’αγαπώ αλλά δε μπορώ άλλο»; Είναι «σ’αγαπώ μα πρέπει να φύγω»; Είναι «σ’αγαπώ και τώρα θα είμαι πάντα εδώ»; Ίσως κάτι από όλα. Μετά από 10 επεισόδια ψεμμάτων, καταλαβαίνεις πως έχει ακουστεί επιτέλους κάτι αληθινό, επειδή η σημασία του δεν αποκωδικοποείται σε μια γραμμή.

Και κάτι ακόμα

unreal1

Η Μάρτι Νόξον έχει δουλέψει δίπλα σε μερικούς από τους σημαντικότερους τηλεοπτικούς δημιουργούς για χρόνια, πριν δημιουργήσει τη δική της σειράς. Έτρεχε τη «Buffy» του Τζος Γουήντον στις 2 τελευταίες σεζόν, έχει δουλέψει με τον Μάθιου Γουάινερ στο «Mad Men», με τη Σόντα Ράιμς στο «Private Practice» και με τον Ράιαν Μέρφι στο «Glee». Τώρα, αναμένεται να μεταφέρει στην τηλεόραση το πρώτο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν.

Όσο για το «UnREAL», συμπεριλάβαμε το δίδυμο πρωταγωνιστριών της σειράς στις ερμηνείες της χρονιάς. Η σειρά έχει ανανεωθεί για 2η σεζόν, για το ερχόμενο καλοκαίρι.

Παλιότερα