Το Flix βρίσκεται στη Δράμα (αποστολή: Λήδα Γαλανού, Μανώλης Κρανάκης), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη.
Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση των ταινιών.
Εάν δεν βρίσκεστε στη Δράμα, μπορείτε να δείτε όλες τις ταινίες, όλων των προγραμμάτων και να ψηφίσετε και για το βραβείο Κοινού στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ.
Διαβάστε ακόμη: Οδηγός επιβίωσης για το 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας! Για να έχετε... the full picture
Τι είδαμε την Παρασκευή, 12 Σεπτεμβρίου, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα
Carcass του Μάκη Σέμπου
Η Δάφνη και ο Θωμάς φεύγουν από την πόλη και τη ρουτίνα τους για ένα τριήμερο στην εξοχή, με το αυτοκίνητο, μαζί με την οικογένειά τους, δηλαδή τα δυο σκυλιά τους. Η γκρίνια τους καθώς οδηγούν είναι ίδια με κάθε μακροχρόνιου ζευγαριού. Οταν σταματήσουν σε μια ταβέρνα να φάνε, θα διαπιστώσουν πως ένας κυνηγός έχει αφήσει στο αυτοκίνητό του, κλεισμένο στο κλουβί του, το σκυλί του που κλαίει. Η Δάφνη θέλει να βρει τον τύπο και να του κάνει καυγά. Τι γίνεται όμως όταν η ζωή θα τους φέρει... στο δια ταύτα;
Φυσικοί, έξυπνοι διάλογοι, με χιούμορ και νεύρο, πεντακάθαρη η νυχτερινή φωτογραφία του Γιώργου Καρβέλα, δυο ηθοποιοί, η Δανάη Ντέμου κι ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος, που προκαλούν άμεση ταύτιση. Μια υπερβολή στην κορύφωση του τσακωμού του ζευγαριού, αλλά λειτουργική η προοδευτική ένταση μιας ταινίας που εξελίσσεται σε ενδοσκοπικό θρίλερ. Το κυριότερο, ένα σοβαρότατο δίλημμα (ειδικά στην εποχή της πόλωσης) για το πού στέκεται κανείς απέναντι στην ηθική ευθύνη που, ευτυχώς, δεν παίρνει από την ταινία εύκολη απάντηση.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Carcass» του Μάκη Σέμπου.
Pirateland του Σταύρου Πετρόπουλου
Δεν είναι πια καλοκαίρι στη Γραμβούσα, ένα απομονωμένο νησί της Ελλάδας με παρελθόν πειρατικό. Μια οικογένεια, πατέρας, μητέρα, γιος προσπαθούν όμως με κάθε τρόπο να κρατήσουν στη ζωή τον ξενώνα τους, όταν - από το πουθενά - θα δεχθούν την επίσκεψη μιας οικογένειας βορειοευρωπαίων που θα ζητήσουν από πατέρα και γιο να γίνουν οι ξεναγοί τους στις παραδόσεις του νησιού. Χμ… και κάτι περισσότερο - να «αναβιώσουν» την εμπειρία της απειλής των πειρατών σε μια σειρά από προσομοιώσεις απαγωγών, βασανισμών και ανθρωποκυνηγητών. Μπορεί το σχόλιο για τα όρια που αγγίζει η «τουριστική εμπειρία» να είναι κάτι παραπάνω από προφανές, αλλά εδώ ενδιαφέρει η πρωτοτυπία στη γραφή, ο καλοκουρδισμένος ρυθμός που δίνει τον τόνο στην κατάμαυρη κωμωδία, οι χρονισμένες πάνω στην υπέρβαση ερμηνείες του Κώστα Κορωναίου και του Αστέρη Ριμαγμού Ρήγα και μια άρτια ταινία που μιλάει ταυτόχρονα ελληνικά και… διεθνώς, βάζοντας οριστικά στο χάρτη το όνομα του Σταύρου Πετρόπουλου ως ενός δημιουργού που θα περιμένουμε με ανυπομονησία το μεγάλου μήκους βήμα του στη μυθοπλασία.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Pirateland» του Σταύρου Πετρόπουλου.
Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει του Δημήτρη Παπαθανάση
Ο Κοσμάς λύνει και δένει με τις ευλογίες του παπ’ Αργυρή στα έξω και (κυρίως) στα μέσα του νεκροταφείου όπου δουλεύει ως υπάλληλος. Ο Κοσμάς ξέρει πώς θα βρεθεί ως δια μαγείας χώρος για μια νέα ταφή, ο Κοσμάς ξέρει να μοιράζει - σε λογικές τιμές - τα φιλέτα που έχουν θέα στο δρόμο, ο Κοσμάς ορίζει ποιος θα πάει στα αδιάλυτα και ποιος στο χώμα. Ικανός να συνδιαλέγεται, αλλάζοντας ύφος στην κάθε περίπτωση, με παπάδες, χαροκαμένες συζύγους, μαφιόζους και «κοράκια», θα παίξει το παιχνίδι του μέχρι τέλους όταν θα αρνηθεί να είναι υποχείριο και θα ζητήσει πρωτοκαθεδρία στον τομέα του. Αστείο, μελαγχολικό, μακάβριο και κατάμαυρο σαν το «θέμα» του, το έντονο σε όλα του τα (καλά και λιγότερο καλά) κοντράστα φιλμ του Δημήτρη Παπαθανάση μεταφέρει στον ιδανικό χώρο το ελληνικό μεγαλείο της διαπλοκής, των λαμόγιων, των ρουσφετιών και της υποκρισίας, δίνοντας στον Δημήτρη Δρόσο την ευκαιρία να ερμηνεύσει με διαβαθμίσεις μεγάλης ερμηνείας έναν απίθανο ήρωα που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά αλλά κανείς δεν θα ήθελε ούτε να ξέρει.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει» του Δημήτρη Παπαθανάση.
100 Χρόνια Μπροστά του Μιχάλη Γιγιντή
Ο Λάκης γεννήθηκε τον Αύγουστο 1974, τον μήνα που, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, ο Αντρέας (ένας είναι) επέστρεψε στην Αθήνα για να ιδρύσει το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό κι αισθάνεται ότι η ζωή του είναι στενά συνδεδεμένη με το κίνημα και με τον ίδιο τον ηγέτη. Ταμπουρωμένος στο γραφείο του, θα εγκλωβίσει εκεί με τη βία και τον γείτονα Κωστάκη και θα τον εξαναγκάσει ν' ακούσει την ιστορία της πασοκικής Ελλάδας και των επακολούθων της, για να τον πείσει να μην ξεπουληθεί στο κεφάλαιο.
Οση δύναμη έχει η μορφή και η φωνή του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, έχει και η ταινία, μια πρωτότυπη (βασισμένη σε θεατρικό έργο του ηθοποιού) αποτύπωση του ελληνικού συμβιβασμού των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Η ιστορία που ξέρουμε κι έχουμε ζήσει, ταυτίζεται μ' ένα πρόσωπο κι αυτό δεν είναι ο Παπανδρέου, αλλά ο Λάκης, που μ' ένα γύρισμα του μυαλού και μια βίαιη πικρία, με την ελαφριά πασοκο-λαμογιά και μεγαλοστομία, γίνεται εκείνος το σύμβολο της «αλλαγής» και της αποκαθήλωσής της (πόσο σπουδαίο timing να βλέπουμε την ταινία αυτήν εδώ τη συγκεκριμένη πολιτική στιγμή). Αν και το φιλμ δεν υπερβαίνει τη θεατρικότητα του σεναρίου του, μπαρόκ, σκοτεινό, εσώκλειστο, όμως διασκεδάζει κατά στιγμές το αληθινό, σαρωτικό δράμα του με πετυχημένο χιούμορ. Ο «Κωστάκης» Κώστας Φυτίλης είναι ιδανικό αθώο, συμβιβασμένο, τρομαγμένο αντιστάθμισμα στον γίγαντα Τσιοτσιόπουλο, κι όσο οι ιδέες του θρίλερ δεν λειτουργούν πραγματικά και δεν πειράζει κιόλας, τόσο ο έξυπνος χειρισμός της πασοκικής ποπ κουλτούρας, ντοκουμέντων, τραγουδιών, αποφθεγμάτων κι εκείνου του νεύματος ξαναζωντανεύουν και μαζί τσαλακώνουν την εποχή που μας διαμόρφωσε. Παρότι, βέβαια, η ταινία έχει ένα περιορισμένο... δημογραφικό, απευθύνεται μόνο σε Ελληνες κι Ελληνίδες άνω των σαράντα, καταφέρνει μ' έναν σαραντάλεπτο διάλογο να τρολάρει αλλά και να δοξάσει το χτες και, μαζί, να ερμηνεύσει το σήμερα.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «100 Χρόνια Μπροστάι» του Μιχάλη Γιγιντή.
Το Φεστιβάλ Δράμας 2025 με τον τρόπο του Flix:
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 3η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 4η
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οδηγός επιβίωσης για το 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας! Για να έχετε... the full picture
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Εναρξη με... όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν;
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Γνωρίστε τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που διαγωνίζονται στο Kiddo
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Διαγωνιστικό Ταινιών Μικρού Μήκους Animation
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Διαγωνιστικό Short and Green
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Σπουδαστικό Διαγωνιστικό Τμήμα
Φεστιβάλ Δράμας 2025; Αφιερώματα σε Αγγελο Φραντζή και Χέλενα Βίτμαν
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στο κανάλι του στο YouTube και στον επίσημο λογαριασμό του στο Instagram.
