Η ταινία
Μεσόκοπος υπάλληλος δήμου στον νεκροταφείο, ο Κοσμάς κάνει κουμάντο για το τι «μπαίνει» και τι «βγαίνει». Μαζί με τον παπ’ Αργύρη έχουν στήσει μία καλά οργανωμένη επιχείρηση που βασίζεται στον πόνο του άλλου. Το χρήμα ρέει άφθονο μέχρι που η απληστία του Κοσμά τον φέρνει αντιμέτωπο με τον Μάκη. Ο Κοσμάς επωφελείται από ένα μεγάλο «ντιλ» του γραφείου τελετών του Μάκη και χαλάει μία δουλειά χιλιάδων ευρώ προς όφελός του. Μέσα σε όλα αυτά η τραγική φιγούρα της κυρίας Σοφίας που προσπαθεί να θάψει τον άντρα της.
Ο σκηνοθέτης
Ο Δημήτρης Παπαθανάσης ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Οι προηγούμενες ταινίες του έχουν συμμετάσχει και βραβευτεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Το «Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει» είναι η τέταρτη μικρού μήκους ταινία του.
Εξι ερωτήσεις για το «Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Η έμπνευση συνήθως έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Σε εμένα ήρθε όταν διάβασα ένα άρθρο για τον «συνωστισμό» που παρατηρείται σε πολλά νεκροταφεία και τον γολγοθά τον συγγενών να θάψουν τους οικείους τους. Το οξύμωρο είναι ότι το άρθρο αυτό, έτυχε της προσοχής μου κατά τη διάρκεια επίσκεψής μου σε μία επαρχιακή πόλη, για μια κηδεία. Υπήρχε κάτι σχεδόν γκροτέσκο σε όλη αυτή τη διαδικασία που μου θύμισε πως ακόμη και ο θάνατος υπόκειται σε λογικές real estate. Ενιωσα την ανάγκη να μιλήσω για το πώς, μέσα από τον θάνατο, αποτυπώνεται όλη η μικροκοινωνική μας παράνοια.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν ο ίδιος ο χώρος. Γυρίζαμε σε νεκροταφείο, που όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, είναι ένας χώρος γεμάτος ζωή — με την έννοια ότι είναι ενεργός, με κίνηση, ρυθμούς και κανόνες που δεν διαπραγματεύονται. Επρεπε κι εμείς, με το συνεργείο, να προσαρμοστούμε, να σεβαστούμε τις συνθήκες, τις συγκυρίες και — όπως πάντα — τα απρόοπτα. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν στιγμές αβίαστου χιούμορ και συγκίνησης που μας έδεσαν πιο πολύ και μας θύμισαν γιατί κάνουμε αυτή τη δουλειά.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Μας αφορά απολύτως — κυρίως γιατί όλο και περισσότεροι γύρω μου νιώθουμε πως κάνουμε σινεμά με τον ίδιο τρόπο που άλλοι κάνουν extreme sports: ρίσκο, αδρεναλίνη, και μια ελαφρά πιθανότητα επιβίωσης. Αυτό που λείπει δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι η αίσθηση σταθερότητας και προοπτικής. Να μπορείς να σχεδιάσεις κάτι χωρίς να χρειάζεται να γίνεις λογιστής, παραγωγός και fundraiser ταυτόχρονα. Να ξέρεις πότε και αν θα πληρωθείς. Αν αντιμετωπιστεί η κινηματογραφική δημιουργία σαν επάγγελμα και όχι σαν χόμπι ή εργαλείο PR , θα είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Οι πλατφόρμες βοηθούν, αλλά όχι πάντα με τους καλύτερους όρους για τους δημιουργούς. Συχνά η μικρού μήκους ταινία χάνεται μέσα σε μια θάλασσα περιεχομένου. Θα ήθελα να δω μια κρατική ή ανεξάρτητη online βιβλιοθήκη μικρού μήκους, ανοιχτή στο κοινό, με επιμέλεια, υπότιτλους και στήριξη. Επίσης, η ένταξη μικρού μήκους σε σινεμά, ως «προπομπός» των προβολών, θα ήταν μια ακόμα λύση.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσας, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Χαίρομαι που επιστρέφω στο Φεστιβάλ μετά από δέκα χρόνια. Η Δράμα είναι σημείο συνάντησης, αλλά και αποτίμησης της φάσης που διανύει ο ελληνικός «μικρομηκάς» κινηματογράφος. Από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση προσδοκώ ενίσχυση της εξωστρέφειας και στήριξη διαφορετικών ειδών και υφών, όχι μόνο της «φεστιβαλικής» νόρμας.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Το να πεις κάτι καθαρό και με δικό σου τρόπο.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει»:
Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει | Ηθοποιοί: Δημήτρης Δρόσος, Αλίκη Αλεξανδράκη, Θάνος Τοκάκης, Σίμος Κακάλας, Λευτέρης Πολυχρόνης, Δημήτρης Μπίτος, Άγγελος Σκασίλας, Γιάννης Λατουσάκης, Υβόννη Τζάθα, Ελένη Ευθυμίου, Μιχάλης Λατουσάκης | Σενάριο / Σκηνοθεσία – Δημήτρης Παπαθανάσης | Διεύθυνση Φωτογραφίας – Γιώργος Κουτσαλιάρης | Production Designer – Εβελίνα Δαρζέντα | Ήχος - Χρήστος Σακελλαρίου | Μοντάζ – Γιάννης Χαλκιαδάκης | Μουσική – Νίκος Βελιώτης | Ενδυματολόγος – Άννα Ζώτου | Μακιγιάζ. Μαλλιά – Ρούλα Λιανού | Σχεδιασμός ήχου – Γιώργης Σαραντινός | Color Grading – Δημήτρης Μανουσιάκης | Casting – Σοφία Δημοπούλου | Οργάνωση Παραγωγής – Δημήτρης Ζάχος | Διεύθυνση Παραγωγής – Κατερίνα Γκιουλμιχαλάκη | Executive Producer – Τόνια Σωτηροπούλου | Παραγωγή ΕΡΤ – Δημήτρης Παπαθανάσης | Μια Παραγωγή της Longshot Films | Σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.