Τις 24 φτάνουν φέτος οι συμμετοχές στο Εθνικό Διαγωνιστικό Σπουδαστικό Τμήμα του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, με δύο από αυτές να διαγωνίζονται και στο Διεθνές Διαγωνιστικό Σπουδαστικό Τμήμα μαζί με ταινίες από όλον τον κόσμο.
Αυτές οι δύο είναι το «Ο Κύκλος Ζωής των Τζιτζικιών» της Ινές Περό και το «Simon at the Nightshop» του Θανάση Τσιμπίνη τις οποίες και γνωρίζουμε καλύτερα παρακάτω.
Ο Κύκλος Ζωής των Τζιτζικιών της Ινές Περό
Η ταινία
Ενας μοναχικός συνταξιούχος απολαμβάνει τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, ποτίζοντας τα δέντρα για να σωπάσει το ασταμάτητο τραγούδι των τζιτζικιών. Ομως, όταν ο καιρός αλλάζει και η βροχή αρχίζει να πέφτει, μια απρόσμενη συνάντηση τον οδηγεί πέρα από τα όρια της αυλής του.
Η σκηνοθέτης
Η Ινές Περό γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999 από ελληνογάλλους γονείς και μεγάλωσε ανάμεσα στις δύο χώρες. Σπούδασε Θέατρο και Παραστατικές τέχνες στο Paul Valery Montpellier III και στo Faculty of Arts της Πράγας. Επέστρεψε στην Αθήνα το 2021 όπου ξεκίνησε σπουδές σκηνοθεσίας στη σχολή Σταυράκου. Παράλληλα εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη. To πρώτο της σενάριο «Μέλπω» επιλέχθηκε από το Drama International Short Film Festival 2023 για το πρόγραμμα «What’s the story? Greece», μέσα από το οποίο παρουσιάστηκε στο Torino Short Film Market 2023. Ελαβε μέρος και στο Olympia Pitching Lab και το Balkan Film Market (2023), και βρίσκεται σε προ-παραγωγή.
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Εμπνεύστηκα τον χαρακτήρα του Ακύλα από τον παππού μου όσο γερνούσε, καθώς παρατηρούσα τον δικό του κύκλο ζωής. Σε αυτήν την ιστορία, διάλεξα να αντιπαραβάλλω ποιητικά αυτόν τον κύκλο ζωής με εκείνο των τζιτζικιών. Τα τζιτζίκια ζουν 5 με 17 χρόνια κάτω από την Γη. Μεγαλώνουν μοναχικά, το καθένα στριμωγμένο στο κουκούλι του. Μόλις βγουν στην επιφάνεια της Γης, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τον θάνατο τους. Εμφανίζονται στην αρχή του καλοκαιριού και για τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους, ανακαλούν το ταίρι τους. Τα αβγά των θηλυκών πέφτουν έπειτα στην Γη και ο κύκλος συνεχίζεται. Ο Ακύλας έζησε στην επιφάνεια όλη του τη ζωή και τώρα περιμένει την σειρά του για να επιστρέψει κάτω από το χώμα. Παρατηρεί την άμμο στην κλεψύδρα του να κυλάει αργά προς τα κάτω, σαν να γνωρίζει μαζί με τα τζιτζίκια, πώς ο χρόνος του τελειώνει. Ωστόσο, τα τζιτζίκια συναντούν το τέλος τους τραγουδώντας χαρούμενα. Αυτό είναι το πνεύμα που θέλω να δώσω στην ιστορία του Ακύλα : Μέσα από τον δεσμό που δημιουργεί με αυτό το ετοιμοθάνατο τζιτζίκι, συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει να περάσει μόνος τον καιρό που του απομένει. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί ο παππούς μου δεν είχε φίλους όσο μεγάλωνε. Πάντα υπήρχαν άνθρωποι στις φωτογραφίες αλλα ποτέ κανείς στο σαλόνι του. Απορώ αν ένιωθε ποτέ μοναξιά, τόσο μόνος τα τελευταία χρόνια, και γιατί είχε επιλέξει να ζεί μπροστά στην θάλασσα αφού δεν πήγαινε ποτέ να κολυμπήσει. Μέσα από την ιστορία του Ακύλα, θέλω να του δώσω μια ευκαιρία να επιστρέψει στην παραλία για να τραγουδήσει με τους άλλους.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Νομίζω η μεγαλύτερη δυσκολία σε μια πρώτη ταινία είναι να αποδεχτείς πως θα κάνεις λάθη. Ενα γύρισμα θέλει ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και εμπιστοσύνη στην ομάδα σου! Oσο για την μεγάλη χαρά, θα έλεγα πως ηταν να βλέπω την θετικότητα όλων τον συντελεστών, την όρεξη τους και τον κόπο τους για να διαμορφώσουν αυτην την ιδέα σε ταινία, ήταν πραγματικά συγκινητικό !
Ο Κύκλος Ζωής των Τζιτζικιών της Ινές Περό | Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Μυλωνάς | Σενάριο - Σκηνοθεσία Ινές Περό | Διεύθυνση Φωτογραφίας Βασίλης Κουρούκλας | Παραγωγή Ιρις Μπαγλανέα | Executive Producer Τάκης Βλαχόπουλος | Συμπαραγωγή Γιώργος Τσικουντίδης, Αντονίν Λεμουάν, Στέλιος Μπούρας | Σκηνογραφία Δάφνη Κούτρα | Ενδυματολογία Αιμιλία Γιακουμοπούλου, Θεανώ Τραγαζίκη | Μοντάζ Θοδωρής Αρμάος | Ηχοληψία Σοφία Τσζινέ | Σχεδιασμός Ηχου Αριελ Εσθερ | Μιξη & Μάστερ Δημήτρης Σακελλάρης, Νίκος Μιχαλοδημητρόπουλος | VFX Compositing Παντελής Αναστασιάδης | SFX Αλέξανδρος Λογοθέτης | Make up Σίσσυ Πετροπούλου | Color Grading Μάνθος Σαρδής | Βοηθός Σκηνοθέτη Ιωάννα Ρουμελιώτη | Script Continuity Αφροδίτη Σόβολου | Διεύθυνση Παραγωγής Τάκης Βλαχόπουλος | Βοηθός Ηθοποιού Λέδα Κουτσοδασκάλου | Βοηθός Παραγωγής Αντουάν Νταρντέν | Storyboard Αλέξης Ρερ | Α’ Βοηθός Οπερατέρ Θανάσης Καμβύσσης | Β’ Βοηθός Οπερατέρ Θεοδόσης Τσοκούνογλου | Α’ Ηλεκτρολόγος Δημήτρης Μαυρογιάννης | Β’ Ηλεκτρολόγος Ελένη Γεωργίου | Βοηθός Σκηνογραφίας Στεφανία Αμπλιάντη | Backstage Photography Δανάη Μαρία Σαμαρά | Αφίσα Μαρίλη Παπαναστασάτου
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στο κανάλι του στο YouTube και στον επίσημο λογαριασμό του στο Instagram.
Simon at the Nightshop του Θανάση Τσιμπίνη
Η ταινία
Ο Σάιμον, ένας μοναχικός άνδρας γύρω στα σαράντα, νιώθει πως τον προσέχει ένας νεαρός ταμίας σε ένα νυχτερινό παντοπωλείο της γειτονιάς. Αρχικά αυθόρμητα, αλλά στη συνέχεια πιο μεθοδικά, βάζει στόχο να τον κερδίσει.
Ο σκηνοθέτης
Ο Θανάσης Τσιμπίνης είναι Eλληνας σκηνοθέτης που ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες, με σπουδές στην Κοινωνική Διοίκηση και τις Πολιτικές Επιστήμες. Το έργο του εξερευνά τις κουήρ ταυτότητες και τις δυναμικές ανάμεσα σε δίπολα μέσα από ένα ρομαντικό, συχνά σκοτεινό και ονειρικό πρίσμα, με συμμετοχές στο The New Yorker, το Nowness και το Vimeo Staff Picks. Η ταινία μικρού μήκους του «Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη» (2020), μια επαναπροσέγγιση της δυστοπικής ατμόσφαιρας της τότε εποχής, προβλήθηκε σε περισσότερα από 50 φεστιβάλ, ανάμεσά τους και το Clermont-Ferrand. Το 2024 αποφοίτησε από το LUCA School of Arts με το ‘Simon at the nightshop’, ένα στοχαστικό φιλμ για τις αόρατες κουήρ αποτυχίες της καθημερινότητας, το οποίο επιλέχθηκε από το Kortfilmfestival Leuven. Παράλληλα, ο Θανάσης είναι ενεργός στο χώρο του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού, σκηνοθετώντας ταινίες που αντιπαρατίθενται στις κοινωνικές ανισότητες και αναδεικνύουν την κουήρ ανθεκτικότητα.
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Τα τελευταία τρία χρόνια ζω στις Βρυξέλλες, μια πόλη έντονα πολυπολιτισμική. Εκεί, είδα να ξεδιπλώνονται γύρω μου ιστορίες ανάμεσα σε ανθρώπους από εντελώς διαφορετικές κοινωνικές πραγματικότητες – και μάλιστα με τρόπους διαφορετικούς από αυτούς που είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Από αυτό το πλαίσιο ξεκίνησε η ταινία. Με ενδιέφερε η ιδέα ότι η κοινωνική απόσταση ανάμεσα σε δύο αγνώστους μπορεί να διαμορφώσει εξ’ ολοκλήρου τον τρόπο που σχετίζονται – και να θολώσει τα όρια του τι θεωρείται αποδεκτό ή μη στις διαπροσωπικές σχέσεις.Το Simon at the nightshop είναι μια ιστορία για αυτές τις «γκρίζες ζώνες». Για τις μικρές, αθόρυβες αποτυχίες της καθημερινότητας που μένουν αόρατες, όσο επιλέγουμε να μην τις κοιτάμε.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Το να κάνεις μια ταινία είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση – πόσο μάλλον όταν ξεκινάς σε μια καινούργια χώρα, όπου χρειάζεται να ξανασυστηθείς από την αρχή. Να χτίσεις την ομάδα σου, να βρεις τη νέα σου ταυτότητα, τη θέση σου. Πολύ συνειδητά επέλεξα να συνεργαστώ αποκλειστικά με άτομα που γνώρισα στο Βέλγιο. Και κατέληξα να εκπλήσσομαι – όχι μόνο από το επίπεδο της συνεργασίας, αλλά και από τη συναδελφικότητα που ένιωσα, κάτι που δεν θεωρούσα καθόλου δεδομένο όταν ήρθα. Μια άλλη πρόκληση ήταν η γλώσσα. Δεν μιλάω καμία από τις τρεις που ακούγονται στην ταινία (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αραβικά), κι όμως, το «πείραμα» πέτυχε χάρη στους ηθοποιούς και τους συνεργάτες που μου έδωσαν πρόσβαση σε έναν κόσμο που δεν κατανοώ φωνητικά, αλλά κατάφερα να νιώσω.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποιαβήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Δεν μπορώ να πω πως έχω πλήρη εικόνα, καθώς κινούμαι ανάμεσα σε δύο κοινότητες αυτήν τη στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ενήμερος για τα σοβαρά ζητήματα – από την περσινή υποψηφιότητα της Ελλάδας στα Oσκαρ μέχρι και το ζήτημα του ΕΚΚΟΜΕΔ. Κρατάω όμως το θετικό: βλέπω μια διάθεση συσπείρωσης από την ελληνική κινηματογραφική κοινότητα, μια πρόθεση για συλλογική αντίδραση. Κι εκεί βρίσκεται και το πρώτο ουσιαστικό βήμα προς τη βελτίωση.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Οι πλατφόρμες μπορούν πράγματι να προσφέρουν μια «δεύτερη ζωή» σε μια μικρού μήκους ταινία — είτε ως συνέχεια του φεστιβαλικού της κύκλου, είτε επειδή απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό, που συχνά είναι πιο ανοιχτό και λιγότερο αυτοαναφορικό. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ένας χώρος όπου την τελική απόφαση λαμβάνουν άλλοι, σύμφωνα με συγκεκριμένα καλλιτεχνικά ή εμπορικά κριτήρια. Γι’ αυτό και πιστεύω στις αυτόνομες πρωτοβουλίες: οργανωμένες προβολές από μεμονωμένα άτομα ή συλλογικότητες, που δεν περιορίζονται στη διανομή, αλλά ανοίγουν χώρο για διάλογο, πολιτική ανταλλαγή και περαιτέρω έρευνα πάνω στη θεματική της κάθε ταινίας.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσας, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το Φεστιβάλ Δράμας είναι «σπίτι». Η τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί ήταν με την «Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη», το 2020. Ήταν η εποχή της πανδημίας, και παρ’ όλα αυτά ένιωσα τη ζεστασιά και την οικειότητα του φεστιβάλ – γνώρισα ανθρώπους που παραμένουν μέχρι σήμερα στη ζωή μου και συμπορευόμαστε καλλιτεχνικά. Ανυπομονώ λοιπόν να επιστρέψω — ίσως περισσότερο τώρα που μένω στο εξωτερικό. Οσο για τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση, δεν έχω προσδοκίες, αλλά μία ευχή. Και ίσως αυτή αφορά όλες τις καλλιτεχνικές διευθύνσεις γενικά, ακόμη κι εκείνες που ήδη κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση: «Περισσότερες ευκαιρίες σε ιστορίες που αφορούν μη προνομιούχα άτομα, ειπωμένες από τα ίδια. Απόανθρώπους που θέλουν να αφηγηθούν τη δική τους εμπειρία, από την δική τους οπτική».
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Για μένα, μια ταινία μικρού μήκους γίνεται «μεγάλη» όταν καταφέρνει να αφορά. Οταν λειτουργεί ως κρίκος σε μια μεγαλύτερη αλυσίδα. Όταν συνομιλεί με τον κόσμο γύρω της, συνδέεται με άλλα έργα και - γιατί όχι - εμπνέει πράξεις.
Simon at the Nightshop | Written & Directed by Thanasis Tsimpinis | Produced by Eby Kadima Kassanda | Director of Photography Ilona Vanouplines | Costume Designer Ulrike Pittomvils | Music by Bendik Giske, Claude Debussy | Editor Noor Eva de Heer | Trailer Editor Thanasis Tsimpinis | Cast in Order of Appearance; Tom Viaene, Zedie, François Caffont, Kristien Vanvoorden, Salim Mabrouk, Louis Keusters, Jules Vandooren, Thaïmee Samut, Lionn Verschueren, Pavlos Orfeas Argyropoulos, Pieter Bernabei, Asma Laajimi, Inès-Gabrielle Tourlet Ordoñez, Elliott Papazahariakis, Anke Jochems (voice) | Associate Producer Eva Čeh | Casting Directors Neill De Cock, Asma Laajimi, Thanasis Tsimpinis | Colorist Kene Illegems | Sound Designer Bart Vanvoorden | First Assistant Director Alyce Sevink | Art Director Iokàsti Petsimeris | 1st AC Frederic Garçon | 2nd AC Thomas Verhoeven | Gaffer Billy D'hoore | Best Boy Giovanni Van Huffel | Electricians Jarno Sablon, Mieke De NysSound Mixer Efe Otike | Script Supervisor Fardowso Hassan | Makeup & Hair Department Head Els Van Lierde | Makeup & Hair Artist Astrid Vansteenkiste | Set Costumer Astrid Vansteenkiste | Still Photographer Asma Laajimi | Production Assistant Panagiotis Tripolitsiotis | Catering Rita António | Assistant Location Manager Maria Muñoz | Script Consultants Asma Laajimi, Elliott Papazahariakis, Panagiotis Tripolitsiotis | Title & Poster Design Charbel Alkhoury & Rami Moukarzel
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στο κανάλι του στο YouTube και στον επίσημο λογαριασμό του στο Instagram.