Οι μέρες της καραντίνας θέλουν προσοχή, υπομονή, πεθαρχία και... πολύ σινεμά! Μένουμε σπίτι, φτιάχνουμε ατμόσφαιρα και βλέπουμε ταινίες - ταινίες που πάντα θέλαμε να δούμε και δεν βρήκαμε ποτέ το χρόνο, ταινίες που θα ξαναδούμε γιατί μάς στηρίζουν, μάς φτιάχνουν το κέφι, σκοτώνουν την κακή διάθεση και την κλεισούρα.
Το Flix ζήτησε από σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μουσικούς, συγγραφείς να προτείνουν την ταινία που θα βάλουν κι εκείνοι να δουν, όσο μένουν σπίτι. Μπορεί να είναι η αγαπημένη τους, ή αυτή που θεωρούν ότι έχει μεγαλύτερο νόημα να ξαναδούν τώρα, σε αυτή τη χρονική στιγμή, σε αυτή τη συνθήκη.
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος προτείνει «All That Jazz» του Μπομπ Φόσι
Ο Μπάμπης Μακρίδης προτείνει «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Ο Γιώργος Γούσης προτείνει «Κλίματα Αγάπης» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν
Ο Αργύρης Ξάφης προτείνει «Old Boy» του Παρκ Τσαν-γουκ
Ο Φοίβος Δεληβοριάς προτείνει «Amarcord» του Φεντερίκο Φελίνι
Η Κάτια Γκουλιώνη προτείνει «Να Ζει Κανείς ή να Μη Ζει» του Ερνστ Λιούμπιτς
Ο Παναγιώτης Πανταζής προτείνει «Short Skin» του Ντούτσιο Κιαρίνι
H Zακλίν Λέντζου προτείνει «Gummo» του Χάρμονι Κορίν
O ΛΕΞ προτείνει «Repo Man» του Αλεξ Κοξ
Ο Λευτέρης Χαρίτος προτείνει «Ο Γείτονάς μου ο Τότορο» και «Sullivan's Travels»
O Βασίλης Κεκάτος προτείνει «Love Streams» του Τζον Κασσαβέτη
Η Δήμητρα Γαλάνη προτείνει «Νοσταλγία» του Αντρέι Ταρκόφσκι
O Γιάννης Βασλεμές προτείνει «Dune» του Ντέιβιντ Λιντς
O Θάνος Σαμαράς προτείνει «Μάτια Χωρίς Πρόσωπο» του Ζορζ Φρανζί
Η Σοφία Κόκκαλη προτείνει «Ξυπνήματα» της Πένι Μάρσαλ (1990)
O Γιώργος Νανούρης προτείνει «Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα» των Μαρζάν Σατραπί, Βενσάν Παρονό
H Πηνελόπη Τσιλίκα προτείνει «Μία Γυναίκα Εξομολογείται» του Τζον Κασσαβέτη
O The Boy προτείνει «Distant voices, Still Lives» και «The Long Day Closes» του Τέρενς Ντέιβις
Η Ρηνιώ Δραγασάκη προτείνει «Invasion of the Body Snatchers» του Φίλιπ Κάουφμαν
Η φωτό από την καραντίνα του Ζαχαρία - κλείσιμο ματιού στην ταινία που επέλεξε
Τι να δούμε λοιπόν σήμερα Ζαχαρία;
Οκτώ χρόνια μετά τον ανεξάρτητο «Ξεναγό» και δύο μετά το ντοκιμαντέρ «Στο Σώμα της», ο Ζαχαρίας Μαυροειδής επέστρεψε με τη δεύτερη ταινία μυθοπλασίας του, τον «Απόστρατο», ανοίγοντας ένα κρυφό κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας, που μιλά με συναισθηματική ειλικρίνεια για τις μεγάλες (εθνικές και προσωπκές) πληγές. Ο «Απόστρατος», διεκδικεί φέτος 5 Βραβεία ΙΡΙΣ στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, κι ανάμεσα στις υποψηφιότητες είναι και αυτές στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Σεναρίου.
Ο Ζαχαρίας έχει μεγάλη ικανότητα να μιλάει για σκοτάδια μέσα από πολύ φως (το σινεμά του μοιάζει και με τη φωτό που μάς έστειλε από την καραντίνα του) και η ταινία που μάς προτείνει είναι ακριβώς αυτό. Μια ταινία πλημμυρισμένη από ζωή, καλοκαίρι, έρωτα, μουσική, όσο παλεύει με το σκοτεινό της θέμα.
«Θέλω και τη Μαμά σου» (Y Tu Mama Tambien) του Αλφόνσο Κουαρόν (2001)
Η πρώτη ταινία που έβαλα να δω εν μέσω καραντίνας ήταν το «Y tu mamá también» (Θέλω και τη μαμά σου) του Alfonso Cuarón. H αφίσα της ταινίας στόλιζε το φοιτητικό μου σαλόνι για πέντε συναπτά έτη. Παρ’ όλ’ αυτά είχα να την δω από όταν βγήκε στους κινηματογράφους.
Δυο αγόρια στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης, καυλωμένα 24/7, και μια τριαντάρα Μαδριλένια σε κρίση ταυτότητας είναι συνταξιδιώτες σ΄ ένα road movie στο Μεξικό. Προορισμός τους η ανύπαρκτη παραλία με το μυθικό όνομα boca del cielo (στόμα του παραδείσου).
Ανά τακτά διαστήματα, ένα αποστασιοποιημένο voice over παρεμβαίνει σχολιάζοντας τα δρώμενα επί της οθόνης με πληροφορίες άλλοτε από το παρελθόν και άλλοτε από το μέλλον. Πληροφορίες συχνά παντελώς άσχετες με την ιστορία των χαρακτήρων. Αντίστοιχα και η κάμερα κάθε τόσο «αυτομολεί»: εγκαταλείπει τους χαρακτήρες και τρυπώνει σε μια πίσω αυλή, σ’ έναν παράδρομο, στην κουζίνα του εστιατορίου όπου τρώνε οι τρεις πρωταγωνιστές καταγράφοντας στιγμιότυπα της καθημερινότητας του Μεξικού που «κανονικά» θα συνέβαιναν εκτός κάδρου . Κάμερα και αφηγητής μπολιάζουν έτσι το ταξίδι των τριών ταξιδιωτών με το πορτρέτο μιας χώρας που έχει εμμονή με τον θάνατο.
Ο Octavio Paz, εθνικός ποιητής του Μεξικού, έχει γράψει για την πατρίδα του: «Nuestra vida es un diario aprendizaje de la muerte». Η ζωή μας είναι μια καθημερινή σπουδή στον θάνατο.
Ακούγεται μακάβριο αλλά δεν είναι. Είναι το Μεξικό.
Ζαχαρίας
Διαβάστε και δείτε περισσότερα:
- 15+ ταινίες για 15 μέρες στο σπίτι
- The long wait. Οι 5 κλασικές, τεράστιες τηλεοπτικές σειρές που αντιστέκονται στη βαρεμάρα
- Ολοι λένε #μενουμε_σπίτι
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος προτείνει «All That Jazz» του Μπομπ Φόσι
- Ο Μπάμπης Μακρίδης προτείνει «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ
- Ο Γιώργος Γούσης προτείνει «Κλίματα Αγάπης» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν
- Ο Αργύρης Ξάφης προτείνει «Old Boy» του Παρκ Τσαν-γουκ
- Ο Φοίβος Δεληβοριάς προτείνει «Amarcord» του Φεντερίκο Φελίνι
- Η Κάτια Γκουλιώνη προτείνει «Να Ζει Κανείς ή να Μη Ζει» του Ερνστ Λιούμπιτς
- Ο Παναγιώτης Πανταζής προτείνει «Short Skin» του Ντούτσιο Κιαρίνι
- H Zακλίν Λέντζου προτείνει «Gummo» του Χάρμονι Κορίν
- O ΛΕΞ προτείνει «Repo Man» του Αλεξ Κοξ
- Ο Λευτέρης Χαρίτος προτείνει «Ο Γείτονάς μου ο Τότορο» και «Sullivan's Travels»
- O Βασίλης Κεκάτος προτείνει «Love Streams» του Τζον Κασσαβέτη
- Η Δήμητρα Γαλάνη προτείνει «Νοσταλγία» του Αντρέι Ταρκόφσκι
- O Γιάννης Βασλεμές προτείνει «Dune» του Ντέιβιντ Λιντς
- O Θάνος Σαμαράς προτείνει «Μάτια Χωρίς Πρόσωπο» του Ζορζ Φρανζί
- Η Σοφία Κόκκαλη προτείνει «Ξυπνήματα» της Πένι Μάρσαλ (1990)
- O Γιώργος Νανούρης προτείνει «Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα» των Μαρζάν Σατραπί, Βενσάν Παρονό
- H Πηνελόπη Τσιλίκα προτείνει «Μία Γυναίκα Εξομολογείται» του Τζον Κασσαβέτη
- O The Boy προτείνει «Distant voices, Still Lives» και «The Long Day Closes» του Τέρενς Ντέιβις
- Η Ρηνιώ Δραγασάκη προτείνει «Invasion of the Body Snatchers» του Φίλιπ Κάουφμαν
