Από τις 26 Ιανουαρίου ως και την 1η Φεβρουαρίου, στον κινηματογράφο Τριανόν, θα χτυπήσει η καρδιά του ελληνικού σινεμά: του αθέατου, του ανείπωτου, εκείνου που δεν έφτασε ως τώρα στις αίθουσες, αλλά διεκδικεί την προσοχή του κοινού. Το Untold Film Festival φέρνει στη μεγάλη οθόνη, στα ζεστά καθίσματα τής αίθουσας, τις ελληνικές ταινίες της πρόσφατης παραγωγής που δεν προβλήθηκαν στα σινεμά.
Προγραμματιστής αυτού του νέου και ορμητικού Φεστιβάλ, ο Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος, κριτικός κινηματογράφου στο Αθηνόραμα, μέλος της ομάδας παραγωγής του Zagoriwood, ένας επαγγελματίας του σινεμά πάντα γεμάτος ενέργεια και όρεξη για ό,τι καινούριο, για ό,τι ενδιαφέρον, για ό,τι αξίζει να μοιραστεί. Με την ίδια όρεξη και πίστη στη νέα διοργάνωση, μίλησε στο Flix για... all things untold.
Τι είναι το Untold Film Festival;
Είναι μια διοργάνωση που φιλοδοξούμε να αποτελέσει σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια μιας σεζόν, μια επιπλέον αφορμή ώστε να δούμε, να συναναστραφούμε και να ανακαλύψουμε ελληνικές ταινίες στο φυσικό τους χώρο.
Θα είναι αποκλειστικά made in greece ο προσανατολισμός του;
Καθώς το φεστιβάλ είναι προσηλωμένο στον ελληνικό κινηματογράφο, το οποίο αποτέλεσε και την αφορμή για να στηθεί, σίγουρα αυτός θα είναι προσανατολισμός του σε πρώτη φάση.
Higuita
Ποια θα είναι η λογική του, σκοπεύετε να γίνεται σε ετήσια βάση;
Ναι, ιδανικά θα θέλαμε το Untold να διοργανώνεται ετησίως και, εφόσον είναι εφικτό, να εμπλουτίζεται. Τόσο όσον αφορά τις πιο πρόσφατες παραγωγές που θα παρουσιάζουμε, όσο και σε σχέση με ακόμα παλαιότερους τίτλους και εννοείται τις μικρού μήκους ταινίες.
Πώς θα περιέγραφες το φετινό πρόγραμμα προβολών και εκδηλώσεων - ποια είναι τα highlights;
Το πρόγραμμα αποτελεί ένα συγκερασμό τάσεων, αισθητικών προτάσεων και ειδών. Και προσωπικά αλλά και με τους συνεργάτες στο Τριανόν, ήταν προτεραιότητά μας να υπάρχει ένας υφολογικός πλουραλισμός μεταξύ των ταινιών. Ετσι έχουμε φιλμ που βρίσκονται κοντά στο ρεαλισμό («Kala azar», «Ο Πύραυλος»), animation («The Ox»), ντοκιμαντέρ («Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ.», «Ιρβινγκ Παρκ»), το ασπρόμαυρα ρομαντικό «Τα Ανθη στα Ανθη» σε αθηναϊκή πρεμιέρα, το αταξινόμητο «Higuita» και την queer όπερα «Orfeas 2021». Χωρίς να ξεχνάω τις μοναδικές μικρού μήκους του Κωστή Χαραμουντάνη που παρουσιάζονται για πρώτη φορά ως ρετροσπεκτίβα. Οπως καταλαβαίνετε, μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια. Πάντως, ένας ακόμα λόγος είναι πως για όλες τους είναι απρόβλεπτο το πότε και εάν θα παρουσιαστούν ξανά στο κοινό.
Ανθολόγιο μιας Πεταλούδας, του Κωστή Χαραμουντάνη
Πώς έγινε η επιλογή των συγκεκριμένων ταινιών μέσα από μια μεγαλύτερη λίστα ακυκλοφόρητων ταινιών;
Εκτός από τα κριτήρια που ανέφερα παραπάνω, για την πρώτη διοργάνωσή μας δώσαμε έμφαση στην παραγωγή της τελευταίας πενταετίας, έχοντας ως γνώμονα τίτλους οι οποίοι δε βρήκαν μέχρι σήμερα διανομή ή αναζήτησαν προσωρινούς εναλλακτικούς τρόπους προβολής. Από εκεί και πέρα, ύστερα από προσωπική έρευνα εντοπίστηκε μια μεγάλη ομάδα τίτλων, από την οποία προέκυψε το τελικό πρόγραμμα.
Τι διαφορά έχουν οι προβολές αυτές σε σχέση με πολλές μεμονωμένες ελληνικών ταινιών που γίνονται διαρκώς στην Αθήνα;
Πως από τη μία υπάρχει ένας συνεκτικός γνώμονας που τις ενώνει και, από την άλλη, πως όλες συγκεντρώνονται σε ένα σημείο, το Τριανόν, αποκτώντας έτσι την αίσθηση ενός event. Στο Untold παρουσιάζουμε ένα σώμα ταινιών, το οποίο κάποιος έχει την ευχέρεια να ανακαλύψει στο σύνολό του και όχι σε μέρη, διάσπαρτα μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος.
Υπάρχει ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις γεμάτες αίθουσες σε φεστιβάλ ή ειδικές προβολές και στις άδειες αίθουσες όταν μια ελληνική ταινία βγει σε διανομή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι τα φεστιβάλ ή οι προβολές-event το μέλλον των ελληνικών ταινιών;
Orfeas 2021
Αυτά τα ερωτήματα μας απασχολούν ως Untold, για αυτό και διοργανώνουμε ένα σχετικό πάνελ την Κυριακή, 29 Ιανουαρίου (17.00). Ωστόσο, νομίζω κοινή συνισταμένη σε όλα τα είδη των προβολών που περιγράφετε είναι το εάν καταφέρνουν να περάσουν στο κοινό την αίσθηση του ανεπανάληπτου γεγονότος. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα τόσο μονοδιάστατο ζήτημα, αλλά σίγουρα όταν ο κόσμος πείθεται για την επιτακτικότητα μιας κυκλοφορίας θα σπεύσει στο σινεμά να δει μια ταινία.
Τι πιστεύεις εσύ ότι φταίει γενικά για τη χαμηλή προσέλευση των θεατών στις ελληνικές ταινίες;
Πρόκειται, επίσης, για να πολυσύνθετο φαινόμενο. Ωστόσο, θα αναφέρω επιγραμματικά ως σημαντικά προβλήματα τον τρόπο επικοινωνίας και διανομής μιας ταινίας σήμερα. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κυκλοφορία μιας ελληνικής ταινίας συνοδεύεται από (αργοπορημένες) αποστολές δελτίου τύπου, ενός καλού(;) τρέιλερ και πολλών συνεντεύξεων με το ίδιο πρόσημο. Παράλληλα, δεν είναι σπάνιο ένας τίτλος να παίζεται σε αριθμό αιθουσών δυσανάλογο των δυνατοτήτων του. Ωστόσο, επαναλαμβάνω πως συζητάμε για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Ταυτόχρονα, ίσως πρέπει πια να ασχοληθούμε αμεσότερα με αυτού του είδους τα θέματα, αφού είναι εμφανές πως υπάρχει ένα ενθουσιώδες κοινό που αναζητά την ελληνική ταινία.
Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του Untold και στο site του ΤΡΙΑΝΟΝ.
