Λίγο πριν το 11ο Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου κάνει την πανηγυρική του πρεμιέρα, την 1η Φεβρουαρίου, οι άνθρωποι που θα γεμίσουν φέτος την οθόνη του μάς δίνουν το στίγμα του παρελθόντος και του παρόντος του σινεμά που αγαπήθηκε με πάθος κι ενοχή. Σήμερα, ο Μάκης Παπασημακόπουλος μετρά τα διαμάντια του ελληνικού αθλητικού κινηματογράφου.
Σπορ και θέαμα φίλαι και φίλοι τηλεθεαταί. Αθλητισμός ελληνικός λεβέντικος και καμαρωτός. Τον έχουμε δει να παρελαύνει σε ταινίαι τέχνης ελληνικής παραγωγής και βασικά να πούμε πολύ εγουστάραμε.
Δγιότι αν πάρεις ένα ένα τα διαμάντια του ελληνικού αθλητικού κινηματογράφου και τα βάνεις δίπλα στα αντίστοιχα αμερικλάνικα να πούμε, τα παίρνους στα ίσα. Διότι φίλαι και φίλοι, αυτοί έχουν το μπάτζετ, αλλά εμείς έχουμε την καρδιά.
Σε περίπτωση που το ξεχάσατε με λένε Μάκη Παπασημακόπουλο και τυγχάνω οπαδός της ΑΕΚ. Πράγμα που με πάει κουμπωτό στην πρώτη αθλητική επικούρα που θα εξετάσουμε σήμερα.
«Η Φανέλα με το 9»
Η αλλιώς Σερέτη κουνήσου να νιώσουμε μαζί σου, για να μην πω τίποτε άλλο και μας πάρουν αι λογοκρισίαι. Η ιστορία του Μπιλ Σερέτη λεπόν, με Στράτο Τζώρτζογλου φάτσα κάρτα και πολύ πρώτο αγόρι και οποία χαρά και συγκίνηση διότι βρέθηκα σε γύρισμα. Στα Νέα Φιλαδέλφεια, εστάδιο ντε Νικ Γκούμας, ημίχρονο αγώνα της ΑΕΚ με κάποιους (ήμουν μικρός, όλο «κάποιοι» ήταν οι άλλοι πάψτε) και νάσου ο Μπιλ ο Σερέτης τραυματίας στο γκαζόν. Και δώστου ο γιατρός να μπαίνει και δώστου να ανοίγει η βαλίτσα στην μέση της διαδρομής και δώστου του τα χατζαπλαστ να τα κυνηγάνε οι κομπάρσοι και δώστου πάλι γύρισμα από την αρχή. Πέντε-έξι φορές αυτό αν θυμάμαι καλά και μετά επειδής έληγε και ο ημίχρονος, μια στα γρήγορα ο Μπιλ παίρνει μπάλα εντός περιοχής, γράφει τεμάχιο ομπρός της σκεπαστής και πάει να πανηγυρίσει με την ορίτζιναλ η οποία και καλά δεν είναι ορίτζιναλ, αλλά άντε πέστο τώρα στον Γιάννη τον Ζαβούνο που δεν έβλεπε στα 2 μέτρα από το σιγαρίλιο το περίεργο. Ναι ρε Μπιλ αρρώστια τι τους έκανες και τέτοια. Να σημειώσω εδώ ότι η ομάς του Μπιλ έμοιαζε με τον Αθηναϊκό. Κοινώς ο Μπιλ ήταν ο Μίροσλαβ Μπονγκ. Κοινώς, μεγαλεία.
«Χουάν Γκαμόν Φούντες Γκράτσια Χος…Κότα»
Πεταμένο διαμάντι που διακωμωδεί τη χρυσή περίοδο Κοσκωτά, τότες που ο μπούλης είχε τον Ολυμπιακό και έφερνε τα λεφτά και τους παίκται με τριαξονικά ανατρεπόμενα τα οποία και επάρκαρε απόξω από το γήπεδο. Στη δε ταινία, ο Τάσος Προύσαλης, αυτή η διαστημική μυστακοχαίτα της δεκαετίας του ‘80, είναι τσοπάνος και επειδής αι κομπίναι αγαπούν τους βοσκούς (ιστορικά εξακριβωμένο), ο Τάσαρχος βαπτίζεται Ουρουγουανός και πείθει τον πρόεδρα Γιώργο Χοσκωτά (get it? get it?), ότι μη με βλέπεις που μοιάζω με τον Τάσο τον Προύσαλη, είμαι στην πραγματικότητα αλλοδαπός παίκτης πρώτης διαλογής. Μεταξύ μας τώρα, ποιος δεν θα τον πίστευε; Στα αξιοσημείωτα και κλαπ-κλαπ-ικά, το γεγονός ότι ο Τάσος της καρδιάς μας υπογράφει και το σενάριο. Αν τουλάχιστον δεν με απατάει η μνήμη μου και το σενάριο δεν είναι του Ταραντίνο. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η πρόταση μου βγήκε όπως την ήθελα. Δεν πειράζει καλή καρδιά. Στα πλας της ταινίας και η συμμετοχή του Νότη του Πιτσιλού, που εδώ όμως δεν βγάζει τον φιρφιρίκο του όξω. Κρίμας.
«Τα Ντερέκια»
Ο Χρήστος Βαλαβανίδης είναι και το πρώτο μπουζούκι να πούμε. Ναι αλήθεια. Αλλά το κλου της ταινίας είναι πως την ακούει και μπασκετμπολίστας για να ζήσει, με παρέα τους υπόλοιπους της μπάντας του. Αυτό από μόνο του φτάνει για να περιγράψει την επικότητα του εγχειρήματος. Στιγμή σοκ, εκείνη που ο Βαλαβανίδης κρατάει απόχη και ξεστομίζει το βαρυσήμαντο «κύριοι, το μπάσκετ, ελληνιστί καλαθόσφαιρα, χρειάζεται ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση». Κι έτσι τα πέντε αηδόνια γίνονται τα πέντε ντερέκια. Που κανείς δεν είναι ντερέκι. Εδώ έχουν αρχηγό τον Βαλαβανίδη τι λέμε τώρα.
«Ο Δρομος προς την Δόξα»
Ενας τίτλος, δύο ταινίες. Η πρώτη με τίτλο «το αστέρι» και η δεύτερη να πούμε με τίτλο «ο μεγάλος αγώνας». Πρωταγωνιστής και σεναριογράφος ο μέγας Αλμπέρτο Εσκενάζυ που από ανάστημα και μόνο τον έκανες μια κοψιά με τον Αρριδά, αν και από ομορφιά ο Αλμπέρτο του έριχνε στα αυτιά. Ο Αλμπέρτο λοιπόν εδώ χάμω, υποδύεται τον τρανό μπασκετέρ (δικός μου όρος, ναι είναι ωραίος χαρήκαμε) Νίκος Σαφέρη, που πέρα από τρανός καλαθοσκοτώστρας είναι και πολύ προβληματισμένο παιδί να πούμε. Μέσα σε δύο ταινίες, καταφέρνει δις να σώσει την καριέρα του από τον γκρεμό, προλαβαίνει να χάσει σχεδόν το ποδάρι του, να μπλέξει με ντρόγκες, να ξεμπλέξει από ντρόγκες, αλλά τελικά πάντα να δίνει το παρών στα μεγάλα μπασκετικά ραντεβού. Με την κορμοστασιά του και το γλυκό του σουτάκι, ο Σαφέρης έχτισε πάνω στο μύθο του ευρωμπάσκετ και οδήγησε ολόκληρες γενιές στην πορτοκαλιά την μπάλα. Γιατί φίλες και φίλοι μην γελιέστε. Ποιος Γκάλης και ποιος Καμπούρης. Ας μην έβγαινε αυτό το δίδυμο μπασκετικού σελουλόιντ και σας έλεγα εγώ ποιος θα έπαιζε μπάσκετ στα ‘90ς. Ούτε οι τελευταίοι του σχολείου. Αντε το πολύ κανένας ξάδερφος του Αρριδά και αυτό καθαρά από χρέος προς τον μεγάλο τριχωτό ήρωα των γηπέδων. Σημείωση δάκρυ. Στο τέλος και της δεύτερης ταινίας, με τον κινηματογραφικό γιο Γιωργάκη στα χέρια του (ο οποίος κυκλοφορεί φάτσα τύπου, τι κάνω εγώ εδώ εμένα μου είπανε να πάω να του πιάσω το χέρι, τι με έχει πάρει αγκαλιά τούτος δω, δώδεκα χρονώ παιδοβούβαλο είμαι) στάζει λόγια που ραγίζουν οθόνες. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ. ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ.
Σεισμός σεισμός, Ιωνικός προσθέτω εγώ φίλες και φίλοι.
Από το κατάμεστο στάδιο Αθανάσιος Γουρδούμπας, Μάκης Παπασημακόπουλος για το Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου.
Ο Μάκης Παπασημακόπουλος είναι άνθρωπος. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά για το εργάζεται δεν παίρνει και όρκο. Κάθεται στις πίσω σειρές.
Για περισσότερες πληροφορίες για το 11ο Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού κινηματογράφου, που θα πραγματοποιηθεί 1-3 Φεβρουαρίου στον πολυχώρο GAGARIN 205 (Λιοσίων 205), επισκεφθείτε τα websites της διοργάνωσης, gagarin205 και greekcultfilmfestival.
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου: Hit me! Hit me! Hit me! Ολες οι πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Ετσι κι αλλιώς, όλα είναι δρόμος
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Μπάμπης Μπεσλεμές: «Δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι ο Παντελής Βούλγαρης θ’ ασχοληθεί μαζί μας»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Φωκίων Μπόγρης: «Δεν είναι, άλλωστε, όλο το ελληνικό σινεμά καλτ;»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Αυτή η μάστιγα.
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: «Οσο υπάρχει αλκοόλ…»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Το νέο «αίμα»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης, «Είμαστε ο Σινεμάς!»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Ο Θανάσης Χειμωνάς, ο Βαμβακούλος και η Γκολάρα του!
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Διονύσης Ξανθός, Ο Γύρος της Ζωής
