Λίγο πριν το 11ο Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου κάνει την πανηγυρική του πρεμιέρα, την 1η Φεβρουαρίου, οι άνθρωποι που θα γεμίσουν φέτος την οθόνη του μάς δίνουν το στίγμα του παρελθόντος και του παρόντος του σινεμά που αγαπήθηκε με πάθος κι ενοχή. Σήμερα, φρεσκάρετε τις γνώσεις σας για το τιμώμενο πρόσωπο του φετινού Φεστιβάλ, τον Διονύση Ξανθό, μέσα από τη συνέντευξη που έδωσε για το Flix στον Νίκο Τριανταφυλλίδη.
Διονύσης Ξανθός - ένας ηθοποιός που ξέρει να τσαλακώνεται. Μπορεί να υποδυθεί με την ίδια επιτυχία τον ακροβάτη μοτοσυκλετιστή που φτάνει στο σημείο να υποθηκεύσει ακόμα και τους όρχεις του για να λύσει το οικονομικό του αδιέξοδο όπως και το σκληρό αρσενικό που τελικά συνάπτει δεσμό με νεαρό ναύτη.
Λόγω της προσφοράς του στο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο επελέγη να είναι το φετινό τιμώμενο πρόσωπο στο 11ο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου που θα διεξαχθεί από την 1η ως τις 3 Φεβρουαρίου στον πολυχώρο του GAGARIN 205.
Γεννημένος στα Λαγκάδια Γορτυνίας το 1958, ο Διονύσης Ξανθός αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της δεκαετίας του ΄80. Οι ρόλοι τους οποίους έπαιξε άφησαν εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο κυρίως εξαιτίας των ακραίων στοιχείων τους. Δεν υποδύθηκε ποτέ τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Πάντα οι ρόλοι τους οποίους ενσάρκωνε είχαν ένα στοιχείο «υπερβολής». Ομοφυλόφιλος, ζιγκολό, τσιγγάνος, απατεώνας, οικιακός βοηθός. Ηρωες εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, οι οποίοι στο πρόσωπο του Διονύση Ξανθού πήραν σάρκα και οστά δημιουργώντας ένα μύθο γύρω από το όνομά του.
Αγαπητός από τους συναδέλφους του. Καλός ηθοποιός και καλό παιδί λένε όσοι τους ρωτάμε τι ακριβώς θυμούνται από τον Διονύση Ξανθό. Πολύ αρσενικός, προσθέτει ο Στηβ Ντούζος. Αμα του μιλούσε κάποιος άσχημα τον πλάκωνε στο ξύλο αμέσως, δεν πάει να ήταν και μποξέρ ο άλλος.
Εκμυστηρεύσεις του Διονύση Ξανθού στον Νίκο Τριανταφυλλίδη
«Επεφτα αλλά πάντα ξανασηκωνόμουν, πιο έμπειρος κάθε φορά.»
Σκέφτηκα να τα παρατήσω πολλές φορές. Ή μπαίνεις στο σύστημα ή το αρνείσαι και μένεις εκτός. Εγώ άντεξα και ήμουν επιλεκτικός γιατί τότε δεν είχα οικογένεια. Πολλές φορές αναγκαζόμουν να πάω στη μάνα μου για να φάω. Επεφτα αλλά πάντα ξανασηκωνόμουν, πιο έμπειρος κάθε φορά.
«Θέλω κάθε ταινία μου να διεγείρει το συναίσθημα του κοινού»
Οι ταινίες πρέπει να είναι κατανοητές σε πρώτο επίπεδο από το ευρύ κοινό. Να αγγίζουν κυρίως το συναίσθημα. Δεν με τραβάει τόσο το «εγκεφαλικό» σινεμά. Η πρώτη εντύπωση είναι που μετράει. Με κάνει να νιώσω κάτι; Πολλές φορές μου έλεγαν «Τι το κάνεις αφού δεν έχει χάπυ έντ;». Ομως έτσι είναι η ζωή. Δεν είναι όλα ρόδινα. Και τελικά είδα ότι ο κόσμος τις αποδέχθηκε και αυτές τις ταινίες προφανώς γιατί ανέσυρε ο καθένας βιώματά του.
«Ημουν πολύ επιλεκτικός στους ρόλους μου. Δεν ήθελα να επαναλαμβάνομαι.»
Το θέμα της ταινίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πω το ΟΚ. Μετά μελετώ το χαρακτήρα που καλούμαι να υποδυθώ.Οι χαρακτήρες που ενσάρκωσα κουβαλούσαν όλοι τους μια αλήθεια. Μερικά από τα βιώματά τους τα είχα περάσει και εγώ. Πολλοί ηθοποιοί φοβούνται να τσαλακωθούν Προτιμούν τον καθωσπρεπισμό. Εγώ ποτέ δεν ήμουν έτσι. Ηθελα πάντα να λέω κάτι. Αισθανόμουν πως αφού ο Θεός μου έδωσε το κουράγιο και το ταλέντο θα ήταν κρίμα να το εκμεταλλευτώ φθηνά. Δεν μου άρεσε η επανάληψη. Μετά από κάθε θέμα δεν ήθελα να κάνω κάτι παρόμοιο. Οσα και να μου έδιναν. Γιατί πάντα μετά από μια επιτυχία το κασέ ανεβαίνει. Ηθελα κάθε φορά να ενσαρκώνω έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Εχω πει πολλά «όχι» σε σκηνοθέτες. Υπήρξα πολύ επιλεκτικός. Κάποιοι σκηνοθέτες μάλιστα θίγονταν και μου έλεγαν: «Εμένα δεν μου λένε όχι». Γι’ αυτό πέρασα και μεγάλα διαστήματα άνεργος. Δεν έκανα αρπαχτές.Εκ των υστέρων αποδεικνυόταν ότι δεν είχα κάνει λάθος. Οι επιλογές μου με δικαίωσαν. Ισως αυτή να ήταν και η αμοιβή μου αφού τα χρήματα δεν αποτελούσαν ποτέ λόγο για να κάνω μια ταινία αν αυτή δεν μου άρεσε.
«Ο Θεός μου έστειλε σημάδι και κατάλαβα ότι έπρεπε να ασχοληθώ με την ηθοποιία.»
Γεννήθηκα σε ένα βουνό στην Πελοπόννησο. Ακόμη και τον Αύγουστο έχει κρύο εκεί πάνω. Το μικρόβιο της τέχνης μου μπήκε τελείως ξαφνικά. Ημουν 6 χρόνων όταν άκουσα έναν τύπο να φωνάζει: «Απόψε θα παρουσιαστεί ταινία στην πλατεία του χωριού!». Αυτό ήταν. Λες και τον είχε στείλει ο Θεός αυτόν τον άνθρωπο να με κάνει να ασχοληθώ με την τέχνη. Ηταν ένα έργο του Βασίλη Γεωργιάδη. Ενιωσα αμέσως ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Αφησα λοιπόν το σχολείο στα 11 μου και πήγα στην πόλη να γίνω ηθοποιός. Μου είπαν όμως ότι έπρεπε να τελειώσω πρώτα το Γυμνάσιο. Γυρνάω λοιπόν κάνω το νυχτερινό και μπαίνω στα 16 μου σε δραματική σχολή. Δάσκαλός μου ο Βασίλης Ρίτσος. Εξαιρετικός άνθρωπος. Με αγαπούσε πολύ και ασχολήθηκε πολύ μαζί μου. Παράλληλα με τη σχολή δούλευα και στα ναυπηγεία.
«Γύρισα τις πιάτσες για να μπω στο πετσί του ρόλου για την ταινία ‘Αγγελος’»
Μόλις τέλειωσα τις σπουδές, βγάζω 5 φωτογραφίες μου, γράφω από πίσω τους «ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΞΑΝΘΟΣ – Ηθοποιός» και τις αφήνω σε 5-6 γραφεία. Ημουν τυχερός. Χτυπάει την επομένη το τηλέφωνο. «Κατακουζηνός. Ελα να σε δω.» Εκανε οντισιόν εκείνη την περίοδο. Σε εμένα δεν έκανε όμως. Καθόμασταν απλά κάθε βράδυ και μιλούσαμε. Ψάχναμε και οι δύο ένα υπαρκτό πρόσωπο να ενσαρκώσω. Και τότε ήρθε ο «Αγγελος». Ξεκίνησα αμέσως τη διερεύνηση του χαρακτήρα. Πήγα στις πιάτσες, γνώρισα ανθρώπους που ήξεραν τους ήρωες από κοντά. Πήρα 10 κιλά για να μοιάσω στον Μιχάλη. Αυτή η ταινία ήταν δίκοπο μαχαίρι. Ή θα έπρεπε να πάει πολύ καλά και να κερδίσουμε το σεβασμό ή θα μας χλεύαζαν. Τελικά πήγε πολύ καλά.Πρωτοεμφανιζόμενος εγώ. Μόλις 19 ετών τότε. Αρχικά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έπρεπε να κάνω. Οπως λειτουργούσα με μια κοπέλα που μου άρεσε, θα έπρεπε να βγάλω το ίδιο συναίσθημα και για ένα άτομο του ιδίου φύλου. Να ξεπεράσω τις αναστολές μου και να πείσω το κοινό.
Την ίδια χρονιά (1982) είχα την τύχη να γνωρίσω το Φώσκολο. Πήρα το ρόλο για τα «Αγρια Νιάτα» με οντισιόν ανάμεσα σε 500 άτομα. Για αυτήν την ταινία χρειάστηκε να κάνω προπονήσεις μποξ με επαγγελματίες πυγμάχους για 6-7 μήνες. Πάντα αγαπούσα τον αθλητισμό και τις πολεμικές τέχνες. Ακόμη και σήμερα στα 55 μου κάνω καθημερινά 1,5 ώρα γυμναστική.Εκείνη την περίοδο παίζονταν στα σινεμά και τα δύο μου έργα (‘Αγγελος’ και ‘Αγρια Νιάτα’) και πολλοί θεατές τύγχανε να βγαίνουν από τη μια αίθουσα και να με βλέπουν στη διπλανή.
Διάβασα ένα βίπερ και μου πρότειναν να κάνω μια ταινία εκείνη την εποχή με άλλο θέμα που δεν μου άρεσε. Τους αντιπρότεινα λοιπόν το θέμα του βιβλίου που είχα διαβάσει, τους άρεσε και το έκαναν σενάριο. «Ο Ζιγκολό της Αθήνας». (1982) Πάλι επέλεξα να ενσαρκώσω έναν αποκλίνοντα χαρακτήρα. Αλλά έτσι δεν είναι και η ζωή;
Το «Γύρο του Θανάτου» (1983) τον θεωρώ μια πολύ σημαντική ταινία για τα μηνύματα που περνάει. Ισως σημαντικότερη και από τον «Αγγελο». Δείχνει πώς ρισκάρει ένας άνθρωπος και πώς φθάνει στο σημείο να ξεπουλήσει τον ίδιο του τον εαυτό για να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Θίγει το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και της εμπορίας οργάνων, κάτι πολύ επίκαιρο.
«Καλά τι το πέρασες εδώ, Hollywood;»
Στο βίντεο πέρασα ως παραγωγός το 1984 όταν έκανα τον «Τσιγγάνο». Δεν το έκανα για να τα οικονομήσω. Απλά γλιτώνεις έτσι τα ανελαστικά έξοδα του φίλμ και του εργαστηρίου. Εγώ δεν έκανα αρπαχτές με 5 μέρες γύρισμα. Τις δικές μου ταινίες τις έκανα με 25 μέρες γύρισμα. Η μόνη διαφορά για εμένα ήταν ότι την γράφεις σε tape και όχι σε φίλμ. Ηθελα να μιλήσω για έννοιες όπως η «Δικαιοσύνη» και η «Ελευθερία» με το δικό μου τρόπο.Έτσι, λοιπόν, έκανα μια «τριλογία». Τον «Τσιγγάνο», τον «Τελευταίο Μπάτσο» και τον «Σαλονικιό». Αν προσέξετε και τα τρία αυτά έργα υπογράφονται από κάποιον Φάνη Χριστοδούλου. Αυτό το πρόσωπο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Εγώ ήμουν αυτός! Τελικά είχαν επιτυχία αυτές οι ταινίες. Ο Κώστας Καραγιάννης μάλιστα όταν είδε τον «Τσιγγάνο» μου είπε: «Καλά τι το πέρασες εδώ, Hollywood;»
«Εκανα πολλές καταχρήσεις. Τα άφησα όλα πίσω όταν έγινα πατέρας.»
Είχα αγγίξει σχεδόν τα όρια του αλκοολισμού. Μόλις έκανα οικογένεια τα άφησα όλα πίσω. Ποτό, χασίσι, τσιγάρο τέλος. Εγιναν εμπειρία και σοφία. Βγαίνω και μιλάω πλέον ανοιχτά για αυτό το θέμα για να μπορέσω να βοηθήσω έστω και έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες. Σήμερα πια τρώω και πίνω ό,τι και τα παιδιά μου. Είμαι κατά των ναρκωτικών. Δεν έχω ποτέ διαφημίσει αλκοόλ ή τσιγάρο όσα και να μου έδιναν για να μην δώσω το κακό παράδειγμα στα παιδιά.
Ο σημερινός «νηφάλιος» Διονύσης ίσως να μην ήταν ο ίδιος άνθρωπος αν δεν είχε περάσει και από το προηγούμενο στάδιο των καταχρήσεων. Επαθα και έμαθα. Ολα αυτά έγιναν εμπειρία και σοφία. Αυτό που προσπαθώ πια είναι να είμαι ένας θαυμάσιος πατέρας και πάντα καλλιτέχνης.Ενώ παλιά νόμιζα ότι το ποτό και το τσιγάρο με χαλάρωναν, συνειδητοποιώ ότι και νηφάλιος τα ίδια πετυχαίνω. Τα τελευταία χρόνια ζω ασκητικά από επιλογή. Πρέπει να φθάσεις στα όρια για να μετουσιώσεις τα βιώματά σου σε σοφία και να μην τα επαναλάβεις, ζητώντας πάντα συγχώρεση από το Θεό.
Με κατατρόπωσε ο έρωτάς μου για τη γυναίκα. Αν και με πλήγωσαν αρκετές, στάθηκα τυχερός και γνώρισα δύο σπουδαίες γυναίκες. Με τη μία έχουμε και δύο παιδιά.
Επιμέλεια: Χαρά Παγκάλου
Ταινίες με τον Διονύση Ξανθό
- (1987) Ο Σαλονικιός
- (1987) Ο Τελευταίος Μπάτσος
- (1986) Ενοχος
- (1984) Ο Τσιγγάνος
- (1984) Στόχος η Εκδίκηση
- (1983) Ο Γύρος του Θανάτου
- (1982) Αγγελος
- (1982) Αγρια Νιάτα
- (1982) Ο Ζιγκολό της Αθήνας
Ο Διονύσης Ξανθός θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο του 11ου Φεστιβάλ Κάλτ Ελληνικού Κινηματογράφου που θα πραγματοποιηθεί 1-3 Φεβρουαρίου στον πολυχώρο GAGARIN 205 (Λιοσίων 205).
Για περισσότερες πληροφορίες για το 11ο Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού κινηματογράφου, επισκεφθείτε τα websites της διοργάνωσης, gagarin205 και greekcultfilmfestival.
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου: Hit me! Hit me! Hit me! Ολες οι πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Ετσι κι αλλιώς, όλα είναι δρόμος
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Μάκης Παπασημακόπουλος: «Αθλητισμός σημαίνει φως. Και ολίγον σινεμάς.»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Μπάμπης Μπεσλεμές: «Δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι ο Παντελής Βούλγαρης θ’ ασχοληθεί μαζί μας»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Φωκίων Μπόγρης: «Δεν είναι, άλλωστε, όλο το ελληνικό σινεμά καλτ;»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11. Αυτή η μάστιγα.
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: «Οσο υπάρχει αλκοόλ…»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Το νέο «αίμα»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης, «Είμαστε ο Σινεμάς!»
- Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου # 11: Ο Θανάσης Χειμωνάς, ο Βαμβακούλος και η Γκολάρα του!
