Θεσσαλονίκη 2017: Σινεμά σαν κοινωνικό πείραμα στο απολαυστικό «Τετράγωνο» του Ρούμπεν Εστλουντ
Κυνικό χιούμορ και περισσή ευφυΐα, που κατορθώνει να σε διασκεδάζει και να σε ταράζει την ίδια στιγμή. Χρυσός Φοίνικας στο 70ό Φεστιβάλ Καννών.
Κυνικό χιούμορ και περισσή ευφυΐα, που κατορθώνει να σε διασκεδάζει και να σε ταράζει την ίδια στιγμή. Χρυσός Φοίνικας στο 70ό Φεστιβάλ Καννών.
Αν ο Κουέντιν Ταραντίνο έκανε μια ταινία κινουμένων σχεδίων... Οχι δεν θα μπορούσε να την κάνει τόσο καλή.
Το κοινωνικό θρίλερ του Βαΐντ Τζαλιλβάντ δεν έχει εύκολες απαντήσεις αλλά αποτυπώνει με φρεσκάδα και σύγχρονη οπτική την κρίση ηθικής που αντιμετωπίζει ένας επιτυχημένος ιατροδικαστής.
Το μαραθώνιο φιλμικό υβρίδιο του Πορτογάλου Πέδρου Πίνιου, σύνθετο, βαρύ, αλλά και παιγνιώδες, θα ικανοποιήσει τους απαιτητικούς, θα αποζημιώσει τους υπομονετικούς. Βραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 70ό Φεστιβάλ Καννών, στο τμήμα «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών».
Το Flix προτείνει καθημερινά τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε στο 58ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τρέξτε για εισιτήρια...
Τέσσερις γυναίκες θυμούνται τα σκοτεινά 80s της νιότης τους και το κορίτσι που άφησαν πίσω. Σε μια ταινία που παίρνει αφηγηματικά ρίσκα, αλλά τελικά στηρίζεται μόνο στο ερμηνευτικό βάθος των σπουδαίων πρωταγωνιστριών της.
Μακριά από τις μικρές, συναισθηματικές αφηγήσεις στις οποίες μας έχει συνηθίσει, ο Σεμίχ Καπλάνογλου επιστρέφει στο σινεμά, με πρόσχημα την επιστημονική φαντασία, για να απαντήσει στα θεμελιώδη ερωτήματα που ορίζουν την ίδια την φύση του ανθρώπου. Μόνο που, ατυχώς, πίσω από τις εκπληκτικές του εικόνες, οι απαντήσεις του δεν επιδεικνύουν την ίδια ισχύ.
Ενας Μαδριλένιος σκηνοθέτης μετακομίζει στη Φλόριντα και καταφέρνει να γυρίσει μία συγκινητική, διορατική και πανανθρώπινη ταινία στην καρδιά της αφροαμερικανικής κοινότητας. Κινηματογραφώντας αυτό που υπόσχεται ο τίτλος: τη ζωή και τίποτε άλλο.
Μουντό, ενδοσκοπικό, γνήσια ανθρωπιστικό αλλά και θεματικά πιο πλούσιο από όσο πραγματικά μπορεί να διαχειριστεί, το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ζιλ Κουλίερ βλέπει το γκρίζο στον ορίζοντα αλλά και στην ψυχή.
Το Flix προτείνει καθημερινά τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε στο 58ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τρέξτε για εισιτήρια...
Δυνατό σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού σ' ένα προκλητικό κινηματογραφικό ντεμπούτο που επιχειρεί να μας μεταφέρει στην απόγνωση της 90ς γενιάς που παγιδεύτηκε στις εχθροπραξίες των πληθυσμών της διαλυμένης Σοβιετικής Ενωσης. Βραβείο FIPRESCI στις Κάννες.
Στο «Menashe», ο Τζόσουα Ζ. Γουάινστιν αποδεικνύει διακριτικά ότι η αγάπη ενός πατέρα για το γιο του είναι ίδια, ό,τι κι αν φοράς, όπως κι αν έχεις τα μαλλιά σου, σ' όποιον Θεό κι αν πιστεύεις.
Η τρίτη μεγάλου μήκους της Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ είναι οτιδήποτε άλλο από ένα κλασικό γουέστερν, τοποθετημένο στα νέα σύνορα μιας Ευρώπης που αλλάζει.
Με αυτοπεποίθηση, αυτοσαρκασμό και όσα ρίσκα, πετυχημένα και μη, παίρνει από τη φύση του ένα ντεμπούτο, o Δημήτρης Τσιλιφώνης φτιάχνει μια - πράγμα όχι προφανές - ελληνική ταινία είδους.
Ειρωνικό, καυστικό και άψογα καδραρισμένο, το «Life Guidance» κρούει μεν τον κώδωνα του κινδύνου αλλά αρνείται να σκάψει αρκετά βαθιά, όσο γοητευτικό κι αν είναι το αμάλγαμα επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και κοινωνικής σάτιρας που παρουσιάζει.
Χωρίς προθέσεις εντυπωσιασμού και με διάθεση κατανόησης και απόλυτης αποδοχής, ο Τζόνας Καρπινιάνο εξακολουθεί να χτίζει το πορτρέτο της ζωής στο ιταλικό περιθώριο μέσα από το βλέμμα ενός παθιασμένου παιδιού που βιάζεται να μεγαλώσει.
Το Flix προτείνει καθημερινά τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε στο 58ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τρέξτε για εισιτήρια...
Οι Ελέν Κατέ και Μπρουνό Φορζανί γράφουν με χρυσό αίμα ότι ναι, ένα neo-giallo western έχει την περίοπτη θέση του στο σύγχρονο παγκόσμιο κινηματογράφο.
Σε ένα Φεστιβάλ μυθοπλασίας, ένα ντοκιμαντέρ παραδίδει μαθήματα αφήγησης και συγκίνησης, με αφετηρία τη βιογραφία του Ζακ Μαγιόλ και φτάνοντας στα βαθιά μιας υπαρξιακής αναζήτησης για τη ζωή, το θάνατο και το απέραντο γαλάζιο που (δεν) τα χωρίζει.
Ο δημιουργός του «Miss Violence» κεφαλαιοποιεί την ένταση που περιβάλλει το όνομά του, με μια ακόμα ταινία για τη σάπια ανθρώπινη ψυχή. Χωρίς... ψυχή.