Φεστιβάλ / Βραβεία

Θεσσαλονίκη 2017: «No Date, No Signature» και ηθικά διλήμματα σε μια αστική Τεχεράνη

στα 10

Το κοινωνικό θρίλερ του Βαΐντ Τζαλιλβάντ δεν έχει εύκολες απαντήσεις αλλά αποτυπώνει με φρεσκάδα και σύγχρονη οπτική την κρίση ηθικής που αντιμετωπίζει ένας επιτυχημένος ιατροδικαστής.

Θεσσαλονίκη 2017: «No Date, No Signature» και ηθικά διλήμματα σε μια αστική Τεχεράνη

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι Ιρανοί δημιουργοί εξερευνούν την αστική πλευρά της Τεχεράνης, επιλέγοντας να αφηγηθούν ιστορίες που δεν αγνοούν την παράδοση και την θρησκευτική πλευρά της κουλτούρας της πόλης αλλά, ταυτόχρονα, δε βασίζονται και αποκλειστικά πάνω της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, έχοντας σαν κύριο πρότυπο το εξαιρετικά αγωνιώδες από την φύση του σινεμά του Ασγκάρ Φαραντί, οι συγκρίσεις που αυτόματα προκαλούνται δεν γέρνουν πάντα προς το μέρος των νέων κινηματογραφιστών (όπως συνέβη με το περσινό «Malaria» του Παρβίζ Σαχμπαζί), αποκαλύπτοντας συνήθως έναν γνήσιο ενθουσιασμό αλλά και μια αδυναμία ισορροπίας ανάμεσα σε αυτά που επιτρέπεται και που δεν επιτρέπεται να κινηματογραφήσουν.

Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.

No Date No Signature 607

No Date No Signature 607

Το «No Date, No Signature» του Βαΐντ Τζαλιλβάντ έρχεται δύο χρόνια μετά το «Wednesday, 9 May» του ίδιου και εξακολουθεί να υπηρετεί το είδος του κοινωνικού θρίλερ, θέτοντας για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα στο επίκεντρο της ιστορίας. Ο Δρ Ναριμάν έχει ένα μικρό αυτοκινητιστικό ατύχημα με ένα μοτοσικλετιστή, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά ο οχτάχρονος γιος του τελευταίου. Παρά την προσφορά του γιατρού για χρήματα, βοήθεια ή έστω μεταφορά στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ο πατέρας αρνείται να πάει το παιδί του για εξέταση. Το επόμενο πρωί όμως, στο νοσοκομείο όπου δουλεύει ο γιατρός, καταφτάνει η σωρός του μικρού αγοριού ώστε να καθοριστεί μέσω αυτοψίας η ακριβής αιτία θανάτου.

Το αποτέλεσμα της αυτοψίας είναι μόνο η αρχή μιας εσωτερικής σύγκρουσης αμφιβολιών, ευθυνών και ηθικής, τόσο από την πλευρά του γιατρού όσο και από την πλευρά του πατέρα του παιδιού, γεγονός που δίνει την ευκαιρία στον Τζαλιλβάντ και να εξερευνήσει διαφορετικές κοινωνικές πτυχές της ιρανικής κοινωνίας, και να ρίξει το φως στην οικονομική εξαθλίωση και τις συνέπειες μιας κυρίαρχης ανέχειας αλλά και να υπογραμμίσει με όχι υπερβάλλοντα διδακτικό τρόπο, ότι υπάρχει ο κατάλληλος πληθυσμός εντός των τειχών της πόλης για να πιστέψει κάποιος με αισιοδοξία στο μέλλον.

No Date No Signature Main 607

No Date No Signature Main 607

Αν όμως η ατομική Οδύσσεια του Ναριμάν χαρακτηρίζεται από ψυχραιμία και αποτελεσματικές δόσεις αγωνίας (χάρη κυρίως στην μετρημένη όσο και έντονη ερμηνεία του Αμίρ Αγκαέ), η προσωπική διαδρομή του πατέρα παρασύρεται από το έμφυτο μελόδραμα της αφήγησής της όσο φλερτάρει ανεπαρκώς με την ιδέα της εκδίκησης. Το «No Date, No Signature» δείχνει τον καλύτερό του εαυτό όταν απομακρύνεται από την δράση και επενδύει στις εσωτερικές εγκεφαλικές διεργασίες, γεγονός που ευνοεί περισσότερο την ιατρική υποπλοκή παρά την παράλληλη πατρική αφήγηση.

Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η ταινία δεν παύει να βγάζει μια μοντέρνα, σύγχρονη και ηθικά πολύπλοκη υφή, προσφέροντας μια φρέσκια ματιά στην αστική Τεχεράνη μακριά από τις στερεοτυπικές εικόνες του (κυρίως παλαιότερου) ιρανικού σινεμά και επενδύοντας σε καθαρά, αυστηρά κάδρα που αξιοποιούν τόσο την κλινική γεωμετρία εντός των κτηρίων όσο και την γήινη, χαώδη αντίθεση του εξωτερικού περιβάλλοντος. Είναι αλήθεια ότι ο Βαΐντ Τζαλιλβάντ θα μπορούσε να επενδύσει περισσότερο στην οικονομία των διαλόγων, καθώς μερικές φορές εγκλωβίζεται σε ατέρμονες κύκλους, όμως στο τέλος καταφέρνει να αποζημιώσει με την επιλογή του να ρίξει το μαύρο ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, αποδεικνύοντας ότι οι προθέσεις της αφήγησής του δεν ήταν κριτικές αλλά καθαρά ανθρωπιστικές.

Το «No Date, No Signature» του Βαΐντ Τζαλιλβάντ προβάλλεται την Τετάρτη 8 Νπεμβρίου στις 18:00 στο Ολύμπιον και σε επανάληψη την Πέμπτη 9 Νοεμβρίου στις 15:30 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα.


Η Fischer γιορτάζει 11 χρόνια παρουσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμοντας και φέτος τα πιο σημαντικά βραβεία, τα Βραβεία Κοινού Fischer. Διαβάστε και δείτε περισσότερα εδώ.


Περισσότερες κριτικές από το 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:

Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.