Η τραγωδία που διεπράχθη την Κυριακή στο Ορλάντο της Φλόριντα, η μαζική εκτέλεση 50 ανθρώπων και ο τραυματισμός άλλων τόσων, ήταν ξεκάθαρα μία πράξη μίσους. Ο δολοφόνος ήταν ένας διατεραγμένος, βίαιος, ομοφοβικός (νέες μαρτυρίες της πρώην γυναίκας του τον θέλουν κρυφά γκέι και τον ίδιο) άντρας (επιτρέψτε μας τα «τρομοκράτης» και «ισλαμιστής» να μη μας αφορούν). Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα, αυτό που πονάει λίγο περισσότερο, δεν είναι ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει ένα αυτόματο πολυβόλο και να αφαιρέσει τις ζώες όσων επιλέγουν να ζουν διαφορετικά από τον ίδιο (αν κι αυτό από μόνο του είναι τραγικό). Το πιο απογοητευτικό όλων, αυτό που μας φέρνει σε μία βαθιά μοναχική απελπισία είναι το πώς μία τέτοια πράξη σηκώνει την αυλαία στην μαζική μας αθλιότητα. Από τη μία οι σφαίρες, από την άλλη τα tweets, τα posts, οι δηλώσεις, οι αντιδράσεις που όλοι διαβάσαμε, ακούσαμε, είδαμε.
Δείτε κι αυτό: «Fuck this!»: Η Late Night αμερικανική τηλεόραση σχολιάζει την τραγωδία στο Ορλάντο όπως πρέπει
Η ομοφοβία είναι ακόμα παρούσα, δυνατή, διάχυτη, άσβεστη, άρρηκτα συνδεδεμένη με τακτικές, φρασιολογίες, συνειδητές και υποσυνείδητες συλλογικές σκέψεις που εκφράζονται ως «απόψεις», ενώ στην ουσία είναι απλό, ατόφιο μίσος. Μπορεί πολλοί από όσους τις εκφράζουν να μην πάρουν ποτέ ένα όπλο και να σκοτώσουν, αλλά συνεχίζουν με τις δηλώσεις, τα αστειάκια, τις προσβολές, την ελαφρότητα (και φυσικά, ακόμα πιο σκληροπυρηνικά, τον στρατευμένο θρησκευτικό, ηθικό, μοραλιστικό λόγο) να διατηρούν το κλίμα ανοχής μέσα στο οποίο η βία ενάντια στη διαφορετικότητα συνεχίζει να υπάρχει και να ξεσπά ανενόχλητη. Μετά όλοι «σοκαριζόμαστε».
Μετά από ένα 48ωρο θλίψης, πένθους και αηδίας χρειαζόμαστε ένα βάλσαμο. Ως απάντηση στο άμεσο ή έμμεσο, επιθετικό ή politically correct μεταμφιεσμένο μίσος, μία χρήστης του vimeo, η γαλλίδα μοντέζ η Κάντις Ντρουέτ έφτιαξε ένα κινηματογραφικό λάβαρο - το «Rainbow Flag Of Film» supercut. Υπό τους ήχους του «I Follow Rivers» της Lykke Li οι κινηματογραφικές εικόνες χορεύουν, ερωτοτροπούν, γελάνε, γλεντάνε τη μόνη ζωή που έχουμε. Και οφείλουμε να τη ζήσουμε ευτυχισμένοι και ελεύθεροι. Η αγάπη θα νικήσει.
Πατήστε το play και συνεχίστε να χορεύετε:
Διαβάστε και δείτε ακόμα:
- H LGBT κοινότητα, το Χόλιγουντ, ο κόσμος υψώνει φωνή απέναντι στη μαζική δολοφονία στο Ορλάντο
- Βραβεία Tony 2016: To Broadway κάνει το φόβο έμπνευση και δύναμη, υπό τη σκιά της τραγωδίας στο Ορλάντο
- Πέντε ντοκιμαντέρ που σημάδεψαν περήφανα την LGBT κουλτούρα
- 20 ταινίες που έκαναν το σινεμά να αισθάνεται...περήφανο!
- Πίσω στα ίδια: Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αρνείται το «κοινωνικό μήνυμα» του σποτ του Athens Pride 2016
- 10 ομόφυλοι γάμοι που άλλαξαν την (τηλεοπτική) ιστορία της Αμερικής
- H Τζούλιαν Μουρ είναι σίγουρη πως η ισότητα στο γάμο δεν είναι το τέλος του αγώνα για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας
- O Ιαν ΜακΚέλεν και η σημασία του coming out
