[Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το 69ο Φεστιβάλ Καννών όπου η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της]
Δεν είναι ότι βλέποντας το «Gimme Danger» καταλαβαίνεις απαραίτητα ότι το έχει σκηνοθετήσει ο Τζιμ Τζάρμους, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που οι ταινίες μυθοπλασίας του είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους μ' αυτόν τον ισχυρό δεσμό ύφους και πνεύματος και στιλ - είναι «ταινίες Τζάρμους». Ωστόσο, ίσως κανείς άλλος δημιουργός στον κόσμο δε θα μπορούσε να κάνει ένα τόσο ωραίο και τόσο σωστό ντοκιμαντέρ για τους Stooges, εκτός από τον Τζιμ Τζάρμους. Επειδή είναι κι εκείνος, όπως κι εκείνοι, παιδί του αμερικανικού midwest που την είδε αλλιώς. Επειδή τους αγαπά βαθειά, τον έχουν καθορίσει και τους σέβεται. Επειδή ξέρει καλά πώς να συνδέσει την ιστορία τους με την ιστορία, τη μουσική και την κοινωνία της εποχής τους. Γιατί το «Gimme Danger» οπωσδήποτε δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ για τον Ιγκυ Ποπ (παρότι είναι ο οδηγός κι αφηγητής του), ούτε καν για την πορεία των Stooges: είναι μια ταινία για το πώς αυτή η καταστροφική και αριστουργηματική μπάντα είναι μια από τις σπουδαιότερες στην ιστορία της ροκ.
Η ταινία πιάνει την ιστορία (εκείνων που έγιναν οι) Stooges, από τα παιδικά τους χρόνια στην πόλη Αν Αρμπορ του Μίσιγκαν, μέχρι τη στιγμή που, το 2010, μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Αφηγητής της ταινίας είναι ο Ιγκυ Ποπ, τώρα, με την κάμερα του Τζιμ Τζάρμους απέναντί του, στο σπίτι ή το τροχόσπιτό του: με τα lounge ρούχα του, ξυπόλητος, με το σφιχτό, μυώδες σώμα του και τα μάτια του που γυαλίζουν, διασκεδαστικός, ώριμος αλλά ακριβώς ίδιος με τότε, αφηγείται ολόκληρη την ιστορία του συγκροτήματος, προσπερνώντας σύντομα ό,τι επώδυνο, σφραγίζοντας την υπόλοιπη με την εθιστική γοητεία του.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους μία ωδή στην ποίηση της καθημερινότητάς μας
Ο Τζάρμους μοντάρει το λόγο του με απίθανα υλικά από live, με συνεντεύξεις με όλους τους ζωντανούς Stooges - μέχρι και τον Σκοτ Αστον που έφυγε το 2014 - και τον πολύ, πολύ στενό κύκλο τους και υπογραμμίζει όσα λέγονται, με κομμάτια της ποπ κουλτούρας, του σινεμά και της τηλεόρασης, αλλά φυσικά και της μουσικής, που καταφέρνουν ιδανικά να δώσουν στους Stooges την πραγματική τους διάσταση. Δεν υπάρχει κανένας αισθησιασμός (πέρα από την πλήρη και τακτική αναφορά σε όλα τα είδη drugs που πέρασαν από πάνω κι από μέσα τους), κανένα κουτσομπολιό (η μοναδική αναφορά σε οτιδήποτε ερωτικό είναι η σύντομη σχέση του Ιγκυ με τη Nico κι είναι απίθανα ρομαντική), οι σύνδεσμοι με τον Λου Ριντ και με τον Ντέιβιντ Μπάουι αναφέρονται απαλά και σύντομα.
Δεν υπάρχει, μέσα στο ντοκιμαντέρ, συγκίνηση (ασχέτως αν την προκαλεί σε κύματα στο θεατή), ούτε παρακμή, σαν κι αυτή που βίωσε η μπάντα όταν διαλύθηκε, ή όταν σημαδεύτηκε από το θάνατο, ή όταν παρέπαιε μεταξύ ζωής και σκληρών ναρκωτικών. Υπάρχει μόνο η εξυπνάδα και η αγάπη του Τζάρμους, η πολυδιάστατη προσωπικότητα του Ιγκυ, ενα πονηρό, στραβό χαμόγελο προς στον κόσμο. Και μια μικρή ομάδα από καραγκιόζηδες κι ιδιοφυίες, όπως οι κωμικοί που τούς χάρισαν τ' όνομά τους.
Περισσότερο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Τα πρόσωπα του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην κάμερα του Flix #2
- Θεσσαλονίκη 2016: Η «Ισοπέδωση» συστήνει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνοθετική φωνή
- Θεσσαλονίκη 2016: Για όλες τις γυναίκες που, στην ηλικία τους, ακόμα κρύβονται για να καπνίσουν...
- Θεσσαλονίκη 2016: Οταν η Τούμπα κατέβηκε στο Ολύμπιον
- Θεσσαλονίκη 2016: Η ομάδα του Φεστιβάλ στην κάμερα του Flix
- Θεσσαλονίκη 2016: «Κυλά στο Αίμα», μια ταινία που θέλεις να την πάρεις αγκαλιά
- Θεσσαλονίκη 2016: «Oταν Ξέσπασε η Βία» - Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους στα Aγρια Βαλκάνια
- Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
- To ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τον ΠΑΟΚ είναι φτιαγμένο από θλίψη, αγάπη και αφοσίωση
- Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
- Θεσσαλονίκη 2016: Στον «Τυφλό Χριστό» του Κρίστοφερ Μάρεϊ η θρησκεία δεν έχει τίποτα κοινό με την Πίστη
- Θεσσαλονίκη 2016: Στο «Kékszakállú» η πραγματικότητα είναι χωρίς διέξοδο αλλά άψογα καδραρισμένη
- Θεσσαλονίκη 2016: Το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους μία ωδή στην ποίηση της καθημερινότητάς μας
- Στην τελετή Εναρξης του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Κύριε Υπουργέ, επιτρέψτε μας τρεις διορθώσεις
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Το παρελθόν του διαγωνιστικού τμήματος κρύβει εκπλήξεις!
- ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί! Η Μαρίνα Δανέζη μοιράζεται με το Flix το τελευταίο ταξίδι του Νίκου Τριανταφυλλίδη
- Με έμπνευση... Pulp Fiction το τρίτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου: Οχι τόσο σέξι, αλλά ευτυχώς ούτε «τα νέα κρατικά βραβεία»!
- Λεονάρντο Φάβιο: Ανακαλύπτοντας έναν σπουδαίο σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- O Φιλίπ Γκραντριέ φέρνει τα σκόταδια του στο 57o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Τελευταία Εξοδος Θεσσαλονίκη: Δείτε το δεύτερο τρέιλερ του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ολες οι ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Μερικές από τις ωραιότερες ταινίες της χρονίας στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος σκηνοθετεί το πρώτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- H Αγορά του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποκαλύπτεται!
- O ΠΑΟΚ που αγάπησε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σε παγκόσμια πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Το 57o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει αφίσα
- Θεσσαλονίκη 2016: Τα Highlights κι οι νέες ενότητες στο πρόγραμμα
- Ενας Τζιμ Τζάρμους δεν είναι (ποτέ) αρκετός στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Οσα ενώνουν το Φεστιβάλ του Λοκάρνο με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Αλλαγές στο ελληνικό τοπίο
- Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποκτά διαγωνιστικό τμήμα για νέους δημιουργούς
- Αυτή είναι η ομάδα του νέου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Tags: Θεσσαλονίκη 2016
