Η κάμερα διαπερνά ένα χωράφι με άγρια, ακανόνιστη βλάστηση. Σταδιακά, φτάνει στο ποτάμι το οποίο με την σειρά του είναι καλυμμένο από βρύα. Λίγες στιγμές μετά, κάτι ακαθόριστο αναδύεται μέσα από τον βυθό διαταράζοντας την φαινομενική ηρεμία: ένα κομμένο, ξεσκισμένο για την ακρίβεια, πόδι. Καλώς ήρθατε στα Αγρια Βαλκάνια του «Οταν Ξέσπασε η Βία», μία πραγματικότητα μηδενιστική, σκληρή, σίγουρα με μια παράξενη αίσθηση του τι σημαίνει νόμος αλλά και, παραδόξως, σε πλήρη αρμονία με τις αντιφατικές, αντικρουόμενες πλευρές της και με την εκπληκτική ικανότητα να κρατά καλά κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια τα σκοτεινά μυστικά της.
Αυτή η ισορροπία είναι που κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα όταν έρχεται στην περιοχή από το Βουκουρέστι ο Ρομάν, με στόχο να πουλήσει την γη και την ιδιοκτησία του παππού του ύστερα από τον θάνατό του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο παππούς του κατείχε ηγετικό ρόλο σε ύποπτες δραστηριότητες που λάμβαναν χώρα το βράδυ στην περιοχή, πρακτικές που είχαν υπόψη τόσο η αστυνομία αλλά και όλος ο τοπικός υπόκοσμος. Ακόμα και ο τρόπος που απέκτησε την Γη του παραμένει απροσδιόριστος, υποδεικνύοντας πως οι γκρίζες δραστηριότητες του κυρ-Αλέκου χάνονται στο παρελθόν και αποδεικνύοντας πως τα θεμέλια αυτής της σαθρής κοινότητας είναι εν τέλει πολύ βαθιά. Μπορεί άραγε αυτή η κατάσταση όντως να αλλάξει;
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Στο «Kékszakállú» η πραγματικότητα είναι χωρίς διέξοδο αλλά άψογα καδραρισμένη
Στον δρόμο προς την απάντηση του ερωτήματος, ο Μπογκντάν Μίρικα δεν χορταίνει να αποτυπώνει με την κάμερά του τους αχανείς έρημους τόπους, δίνοντας στην αγροτική Ρουμανία την εικόνα μιας εναλλακτικής Αγριας Δύσης. Η απομονωμένη κοινωνία με τους δικούς της κανόνες, ο εξωτερικός παράγοντας που έρχεται με στόχο να ανατρέψει τους άγραφους κανόνες αυτής της κοινότητας, ο αστυνομικός που ισορροπεί ανάμεσα στην ανάγκη για (έστω εύθραυστη ) ειρήνη και την επιβολή ενός (έστω επιφανειακού) ηθικού κώδικα και όλες οι πιθανές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των παραπάνω στοιχείων δίνουν στην ταινία την ατμόσφαιρα ενός βαλκανικού western, όπου τα πάντα είναι μουντά, νιχιλιστικά και εγκλωβισμένα σε έναν κύκλο απειλής δίχως διαφυγή. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς πως το «Οταν Ξέσπασε η Βία» είναι μια βαλκανική εκδοχή του «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους», ακόμα κι αν ο Μίρικα ποτέ δεν επιδεικνύει την καυστικότητα των Κοέν ή έστω την ακρίβειά τους στην λεπτομερή αποτύπωση αυτού του ιδιόμορφου οικοσυστήματος.
Διαβάστε ακόμη: - Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
Αντιθέτως, αναπτύσσει την ιστορία μάλλον σχηματικά, αφηγούμενος κάτι που ουσιαστικά δεν έχει στόχο να δείξει κάτι βαθύτερο από μια προφανή διαφθορά δίχως τέλος. Ωστόσο υπάρχουν στιγμές που ο Μίρικα καταφέρνει να εισάγει ένα απρόσμενο κωμικό στοιχείο στην αφήγηση, όπως όταν ο αστυνομικός του Χόγκας προσπαθεί εκτενώς να ξεχωρίσει το κομμένο πόδι από το παπούτσι, περιφέροντάς το στη συνέχεια ως μόνιμη αφορμή συζήτησης. Επίσης, ορισμένες αφηγηματικές του επιλογές ξεγλιστρούν από την πεπατημένη άλλοτε αποφασίζοντας να ξεπεράσουν πολύ γρήγορα κρίσιμα γεγονότα και άλλοτε επενδύοντας σε σκηνές που φαινομενικά κερδίζουν χρόνο μέχρι την έκρηξη της βίας. Οταν ο Μίρικα ξεχνιέται στην νωχελικότητα του τοπίου, τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα και με μεγαλύτερη σαφήνεια. Oταν όμως προσπαθεί να γίνει σαρκαστικός, το αποτέλεσμα δείχνει βεβιασμένο και μερικές φορές γραφικό (όπως όταν ονομάζει τον σκύλο του κυρ-Αλέκου, «Αστυνομία», κλείνοντας χονδροειδώς το μάτι στην αναποτελεσματικότητα των τοπικών σωμάτων ασφαλείας).
Διαβάτε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Οι αδελφοί Κοέν συναντούν την οικονομική κρίση στο εξαιρετικό «Hell or High Water» του Ντέιβιντ Μακένζι
Χωρίς μουσική επένδυση και επενδύοντας στις μακροσκελείς σκηνές που μας έχει μάθει πλέον ο νέος ρουμάνικος κινηματογράφος, το «Οταν Ξέσπασε η Βία» προσπαθεί να κάνει ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο που έχει μεν καλές προθέσεις, όμως τελικά δεν αποδεικνύεται όσο ενδοσκοπικό ή λεπτομερές θα μπορούσε να είναι. Η αγριάδα του τοπίου σαφώς δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για να γίνει η απαραίτητη αναγωγή αυτής της τραχύτητας και στους χαρακτήρες, όμως οι διάλογοί της ταινίας κάνουν κάθε μεταφορά ανησυχητικά προφανή. Όταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του εγκληματία παππού ομολογεί ότι «Παλεύουμε και σκοτώνουμε, όταν δεν έχουμε μόρφωση, βαριόμαστε. Τι άλλο μένει να κάνουμε;» δεν εμβαθύνει ουσιαστικά στον χαρακτήρα του αλλά τηλεγραφεί κάτι που η εικόνα έχει ήδη φροντίσει να αποκαλύψει με σαφήνεια.
Οταν τελικά όντως ξεσπάσει η βία, η οποία επίσης θυμίζει τους Κοέν στην αποτύπωσή της, το σοκ που επιφέρει δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς. Και αυτό γιατί τα υλικά του Μίρικα είναι γνώριμα, οι εικόνες όμορφες αλλά όχι αυθεντικές, η αφήγησή του σταθερή αλλά χωρίς ουσιαστικές εκπλήξεις. Η παρουσία ενός βαλκανικού μηδενιστικού western είναι σαφώς καλοδεχούμενη, ειδικά με τόσο ατμοσφαιρική φωτογραφία, θα ήταν όμως πολύ καλύτερα αν μαζί με την δυτική επιρροή, η ταινία διατηρούσε και την καυστική αιχμή που έχει επιδείξει ο σύγχρονος ρουμάνικος κινηματογράφος.
Περισσότερο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
- To ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τον ΠΑΟΚ είναι φτιαγμένο από θλίψη, αγάπη και αφοσίωση
- Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
- Θεσσαλονίκη 2016: Στον «Τυφλό Χριστό» του Κρίστοφερ Μάρεϊ η θρησκεία δεν έχει τίποτα κοινό με την Πίστη
- Θεσσαλονίκη 2016: Στο «Kékszakállú» η πραγματικότητα είναι χωρίς διέξοδο αλλά άψογα καδραρισμένη
- Θεσσαλονίκη 2016: Το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους μία ωδή στην ποίηση της καθημερινότητάς μας
- Στην τελετή Εναρξης του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Κύριε Υπουργέ, επιτρέψτε μας τρεις διορθώσεις
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Το παρελθόν του διαγωνιστικού τμήματος κρύβει εκπλήξεις!
- ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί! Η Μαρίνα Δανέζη μοιράζεται με το Flix το τελευταίο ταξίδι του Νίκου Τριανταφυλλίδη
- Με έμπνευση... Pulp Fiction το τρίτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου: Οχι τόσο σέξι, αλλά ευτυχώς ούτε «τα νέα κρατικά βραβεία»!
- Λεονάρντο Φάβιο: Ανακαλύπτοντας έναν σπουδαίο σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- O Φιλίπ Γκραντριέ φέρνει τα σκόταδια του στο 57o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Τελευταία Εξοδος Θεσσαλονίκη: Δείτε το δεύτερο τρέιλερ του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ολες οι ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Μερικές από τις ωραιότερες ταινίες της χρονίας στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος σκηνοθετεί το πρώτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- H Αγορά του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποκαλύπτεται!
- O ΠΑΟΚ που αγάπησε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σε παγκόσμια πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Το 57o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει αφίσα
- Θεσσαλονίκη 2016: Τα Highlights κι οι νέες ενότητες στο πρόγραμμα
- Ενας Τζιμ Τζάρμους δεν είναι (ποτέ) αρκετός στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Οσα ενώνουν το Φεστιβάλ του Λοκάρνο με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Αλλαγές στο ελληνικό τοπίο
- Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποκτά διαγωνιστικό τμήμα για νέους δημιουργούς
- Αυτή είναι η ομάδα του νέου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Tags: Θεσσαλονίκη 2016