Εχοντας μια ακόμη ταινία στο ενεργητικό της το «Tallulah» του 2016 αλλά και πείρα στην τηλεόραση μέσα από σειρές όπως το «Little America» για την Apple ή το «Orange is the New Black», η Σίαν Χέντερ ξέρει πολύ καλά πως να γράψει ένα σενάριο που όχι μόνο να δείχνει αληθινό και πιστευτό, αλλά και πως να σκηνοθετήσει την ιστορία της με σιγουριά και αρτιότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το «Coda» ήταν το πρώτο deal που κλείστηκε στο φετινό φεστιβάλ -η ταινία αγοράστηκε από την Apple για 25 εκατομμύρια δολάρια), αφού πρόκειται για ένα αληθοφανές, καλοφτιαγμένο, συγκινητικό crowd pleaser, που ξέρει πως να χτίσει ενδιαφέροντες χαρακτήρες και συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα δίχως υπερβολές ή μελοδραματισμούς, με σωστές δόσεις χιούμορ, ακόμη κι αν όλα στο φιλμ της δείχνουν αρκούντως γνώριμα και προβλέψιμα.
Βασισμένο στην ταινία του Ερίκ Λαρτιγκό «Οικογένεια Μπελιέ», το «Coda» μεταφέρει την δράση σε μια μικρή ψαράδικη πόλη της Αμερικής και τοποθετεί στο κέντρο της την 17χρονη Ρούμπι, το μόνο μέλος μιας οικογένειας κωφών ψαράδων που έχει την ακοή της, και η οποία από πολύ μικρή λειτουργεί ως ο μεταφραστής τους και ο σύνδεσμος τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Οταν η ανάγκη των γονιών της να τους βοηθήσει με το επόμενο επαγγελματικό τους βήμα αυτοοργάνωσης των ψαράδων της περιοχής, συγκρουστεί με τα δικά της θέλω για μια μουσική υποτροφία στο πανεπιστήμιο, θα έρθει η στιγμή που όλοι θα καταλάβουν πως ο καθένας πρέπει να βρει τον δικό του δρόμο και πως η δυναμική της οικογένειάς τους θα πρέπει αναγκαστικά να αλλάξει.
Χτισμένο πάνω σε μια σωστά δομημένη σεναριακή διαδρομή που όμως δεν αφήνει πολύ χώρο σε εκπλήξεις, σκηνοθετημένο μετρημένα μα ικανοποιητικά, και με ένα καστ που σε κερδίζει με τις θαυμάσιες ερμηνείες του, το «Coda» είναι μια από εκείνες τις ταινίες που παρακολουθείς με ενδιαφέρον ως το αναμενόμενο τέλος, πολύ απλά γιατί ακόμη κι αν είναι ξαναειπωμενη, μια καλή ιστορία εξακολουθεί να είναι μια καλή ιστορία.
Περισσότερα από το φετινό Sundance
- Sundance 2021: To «In the Same Breath» της Νανφού Γουάνγκ, μιλά για τον Covid-19 και επί προσωπικού
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
- Το «Censor» είναι ένα αιματοβαμένο, meta σχόλιο, για το σημείο όπου η ψύχωση συναντά το σινεμά
- Ενας «Secret Garden» ανθίζει στο φεστιβάλ του Sundance
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
- Sundance 2021: Ο Μπεν Γουίτλι επιστρέφει στις ρίζες (του) με το «In the Earth»
- Sundance 2021: Οταν ο Σίον Σόνο συνάντησε τον Νίκολας Κέιτζ στο «Prisoners of the Ghostland»
- Sundance 2021: Το «Passing» αποδεικνύει ότι η Ρεμπέκα Χολ είναι εξαιρετική κι ως σκηνοθέτης
- Sundance 2021: To «Land» της Ρομπιν Ράιτ σε συγκινεί αποφεύγοντας την πεπατημένη
- Sundance 2021: To «John and the Hole» του Πασκουάλ Σίστο, είναι ένα αίνιγμα σε γοητευτικό περιτύλιγμα
- Sundance 2021: o Εντγκαρ Ράιτ αποθεώνει, όπως τους αξίζει, τους Sparks στο απίθανο ντοκιμαντέρ του, «The Sparks Brothers»
