Γυρισμένο εξ΄ ολοκλήρου στην διάρκεια του lockdown της περασμένης χρονιάς, το «In the Earth» του Μπεν Γουίτλι διαδραματίζεται επίσης στην διάρκεια μιας πανδημίας, ή λίγο μετά το τρίτο κύμα της, αλλά αυτή βρίσκεται στο πίσω μέρος της μεγαλύτερης εικόνας του φιλμ που τον φέρνει πίσω στην περιοχή των υπόκωφων, σκοτεινών θρίλερ της πρώιμης περιόδου του με μια γερή δόση ψυχοτροπικής, παραισθησιογόνας αλλοφροσύνης -όπως παλιά.
Η ιστορία ξεκινά με τον Μαρτιν έναν επιστήμονα που ταξιδεύει στο βάθος ένος βρετανικού δάσους με οδηγό την δασοφύλακα Αλμα, προκειμένου να ανακαλύψει μια συνάδελφό του που απομωνομένη εκεί, εξερευνά το μυστηριώδες δίκτυο του ριζικού συστήματος των μανιταριών που όπως υποστηρίζει ενώνει όλο το δάσος σε ένα ζωντανό, πολύπλοκο οργανισμό.
Οι τοπικές δοξασίες μιλούν για ένα πνεύμα που στοιχειώνει το δάσος, και το ζευγάρι των δύο περιπατητών θα ανακαλύψει πως ο δρόμος προς τον τελικό προορισμό τους είναι στρωμένος με εμπόδια και προειδοποιήσεις: Μια εγκαταλελειμμένη σκηνή μιας οικογένειας. Κάποιος θα τους καταστρέψει τις σκηνές και τον ασύρματο, θα κλέψει τις προμήθειες και τα παπούτσια τους. Μια πέτρα που θα κόψει βαθια το πόδι του Μαρτιν.
Οταν το ζευγάρι θα συναντήσει έναν άντρα που ζει μόνος σε ένα κατάλυμα στο δάσος κι ο οποίος θα προθυμοποιηθεί να τους βοηθήσει και να τους περιθάλψει, οι ελπίδες τους αναπτερώνονται, όμως γρήγορα θα αποδειχθεί πως οι προθέσεις του είναι πολύ πιο σκοτεινές απ΄ όσο αρχικά φαινόταν.
Τα βασικά υλικά της ιστορία που υφαίνει ο Γουίτλι στο «In the Earth» είναι απλά και γνώριμα, αλλά ο ίδιος ξέρει πως να χτίσει μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα στην ανοιχτή φύση και να ενισχύσει την μεταφυσική αίσθηση του μυστηρίου με την βοήθεια της υποβλητικής φωτογραφίας του Νικ Γκιλέσπι και της αλλόκοτης μουσικής επένδυσης του Κλιντ Μάνσελ.
Ιδωμένο μέσα από το πρίσμα της στιγμής που δημιουργήθηκε, το φιλμ λειτουργεί ασφαλώς και ως μεταφορά για την ανθρώπινη σχέση με την φύση, για τον εγκλεισμό και την απομόνωση, αλλά κυρίως δουλεύει ως ένα ομιχλώδες τριπαρισμένο παραμύθι που σε οδηγεί με μαεστρία στην καρδιά του σκοταδιού που βρίσκεται στην καρδιά του.
Περισσότερα από το φετινό Sundance
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
- Το «Censor» είναι ένα αιματοβαμένο, meta σχόλιο, για το σημείο όπου η ψύχωση συναντά το σινεμά
- Ενας «Secret Garden» ανθίζει στο φεστιβάλ του Sundance
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
