Flix

best of 2024

Αίθουσες

Οδηγός Αιθουσών
Is it Greek to you?

Φεστιβάλ / Βραβεία

Oscars 2017: Αυτές είναι οι 85 ταινίες που θα διεκδικήσουν μια θέση στην πεντάδα για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας

στα 10

Αριθμός ρεκόρ για τις ταινίες που υποβλήθηκαν για μια θέση στην πεντάδα του Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2017.

Μανώλης Κρανάκης
Oscars 2017: Αυτές είναι οι 85 ταινίες που θα διεκδικήσουν μια θέση στην πεντάδα για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
Σκηνή από το «Toni Erdman» της Μάρεν Αντε

85 ταινίες ήταν η συγκομιδή που έφερε η λήξη της προσθεσμίας υποβολής των ταινιών για τη μεγάλη πρώτη λίστα του Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, η οποία θα μικρύνει στις 17 Ιανουαρίου για να φτάσει στις μόλις 9 ταινίες από τις οποίες θα προκύψει και η τελική πεντάδα που θα ανακοινωθεί στις 24 Ιανουαρίου του 2017. Ο μεγάλος νικητής θα ανακοινωθεί στην απονομή των Οσκαρ στις 26 Φεβρουαρίου 2017.

Διαβάστε ακόμη: Γιατί το «Chevalier», ως ελληνική πρόταση για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, είναι μια έξυπνη επιλογή;

Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 83 ταινίες το 2014, ενώ στη λίστα η χώρα που κάνει την παρθενική της εμφάνιση είναι η Υεμένη. Από τις υπόλοιπες υπάρχουν λίγες εκπλήξεις, αλλά αντίθετα πολλές δυνατές ταινίες που θα απειλήσουν στα ίσα τα μεγάλα φαβορί - αν υπάρχουν τέτοια στην εν λόγω, πάντα απρόβλεπτη κατηγορία.

Περισσότερα Βραβεία Οσκαρ 2017

Ακολουθεί αναλυτικά η λίστα με τις 85 ταινίες - κάθε μία με το τρέιλερ της και μερικές έξτρα πληροφορίες για να αρχίσετε τα στοιχήματα:


Η Ελλάδα, με επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού, προτείνει φέτος το «Chevalier» της Αθηνάς Τσαγγάρη - και όχι το «Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου που τιμήθηκε με το Βραβείο Ιρις Καλύτερης Ταινίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, αφού η χρονιά που του αναλογούσε ημερολογιακά λόγω των κανονισμών των Οσκαρ ήταν η περσινή. Είναι η δεύτερη φορά που ταινία της Αθηνάς Τσαγγάρη προτείνεται από την Ελλάδα ως υποψήφια για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, μετά το «Attenberg» του 2011. Διαβάστε περισσότερα για το «Chevalier» ως ελληνική πρόταση για το Ξενόγλωσσο Οσκαρ 2017 εδώ.


H Γαλλία προκρίνει - και καλά κάνει - το «Εκείνη» του Πολ Βερχόφεν, με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, την ταινία που αναλύει με όρους κατάμαυρης σάτιρας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση κόντρα σε κάθε πουριτανισμό και που κατάφερε να ανεβάσει το όνομα του δημιουργού της στη θέση ακριβώς που του αξίζει. Οι φήμες θέλουν την Ιζαμπέλ Ιπέρ να τρυπώνει και στην πεντάδα του Α' Γυναικείου Ρόλου, πράγμα που θα εμποδίσει μόνο η σεμνοτυφία των μελών της Ακαδημίας. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Εκείνη».

julieta 607

H Iσπανία στέλνει στην κούρσα για το Οσκαρ το «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Είναι η έκτη φορά που ταινία του υποβάλλεται από την Ισπανία για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, έχοντας φτάσει στις υποψηφιότητες μόλις δύο φορές (το 1989 με το «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» και το 2000 με το «Ολα για τη Μητέρα Μου», που κέρδισε και το Οσκαρ). Οι άλλες δύο ταινίες που βρέθηκαν στη συζήτηση της υποβολής ήταν η «Ελιά» της Ισιάρ Μπολαΐν και ο «Ματωμένος Γάμος» της Πάουλα Ορτίθ. H τελευταία φορά που η Ισπανία κέρδισε το ξενόγλωσσο Οσκαρ ήταν το 2007 με το «Η Θάλασσα Μέσα Μου» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για τη «Julieta».


H Πολωνία είχε προτείνει το «Afterimage» του Αντρέι Βάιντα πριν αποφασιστεί από τη ζωή πως αυτή θα ήταν η τελευταία ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη που πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο πραγματικός avant-garde καλλιτέχνης Βλαντισλάβ Στρζεμίνσκι, που ήρθε σε σύγκρουση με τη σταλινική ορθοδοξία, αλλά και τις δικές του αδυναμίες προκειμένου να εξελίξει την τέχνη του. Διαβάστε εδώ περισσότερα για την τελευταία ταινία του Αντρέι Βάιντα.


H Αλβανία στέλνει στην κούρσα το «Chromium», τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Μπουγιάρ Αλιμάνι μετά την «Αμνηστία», η οποία έκανε την πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα East of the West του Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και είναι μια ελληνική συμπαραγωγή, με τον Θάνο Αναστόπουλο στη θέση του παραγωγού. Η ιστορία του φιλμ διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη με μεταλλεία χρωμίου στην Αλβανία, όπου μια κωφάλαλη γυναίκα μεγαλώνει τους δύο γιούς της (από διαφορετικούς πατέρες) και οποία προσπαθεί να τους προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Chromium» του Μπουγιάρ Αλιμάνι.


Η Βενεζουέλα στέλνει στην κούρσα τον περσινό Χρυσό Λέοντα της Βενετίας, το «Από Μακριά» του Λορέντζο Βίγας, την ιστορία αγάπης, μίσους, εξάρτησης, πατέρα - γιου που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν μεσήλικα και έναν νεαρό στο Καράκας του σήμερα. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Από Μακριά».


H Γεωργία υπέβαλε ως δική της πρόταση το «House of Others» του Ρούσουνταν Γκλουρίτζε, πρώτη ταινία του Γεωργιανού σκηνοθέτη, που έγραψε το σενάριο βασισμένος σε δικές του εμπειρίες από τη Γεωργία του εμφυλίου του 1990 και τις οικογένειες που - με τον αέρα του νικητή - κατέφυγαν στα σπίτια των κατακτητών, ζώντας μαζί με τα φαντάσματα ενός αποτρόπαιου παρελθόντος. Η ταινία κέρδισε το πρώτο βραβείο στο τμήμα «East of the West» του Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι το 2015.


Η Ελβετία κατεβαίνει στην κούρσα του Ξενόγλωσσου Οσκαρ με το «Ma Vie de Courgette» του Κλοντ Μπαράς, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός 9χρονου αγοριού που μπαίνει σε ορφανοτροφείο έπειτα από ένα ατύχημα της μητέρας του. Από τα πιο επιτυχημένα φιλμ κινουμένων σχεδίων της χρονιάς, το φιλμ του Μπαράς έκανε την πρεμιέρα του στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» στο Φεστιβάλ Καννών και αναμένεται να διεκδικήσει μια θέση και στην κατηγορία του Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Η Ζωή Μου ως Κολοκυθάκι».


H Ρουμανία στέλνει στα Οσκαρ μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς για το (συνεχίζει να είναι υπέροχο) ρουμάνικο σινεμά: το «Sieranevada» του Κρίστι Πουίου, που διαγωνίστηκε για τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, δεν κέρδισε (άδικα) τίποτα, αλλά παραμένει μια τέλεια σπουδή πάνω σε ένα οικογενειακό δράμα. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Sieranevada».


H Κούβα θα προσπαθήσει φέτος να διεκδικήσει τη δεύτερη υποψηφιότητα στην οσκαρική ιστορία της χώρας (η πρώτη ήταν το 1994, με το «Φράουλες και Σοκολάτα» των Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα και Χουάν Κάρλος Τάμπιο), με το «The Companion» του Πάβελ Γκιρούντ, που γιορτάζει το άνοιγμα της Κούβας, έχοντας αποσπάσει καλές κριτικές στα ταξίδια του στα φεστιβάλ του κόσμου. H ταινία αφηγείται τις ιστορίες μέσα σε ένα θεραπευτήριο για ασθενείς του AIDS, στις αρχές της δεκαετίας του '80, στην Αβάνα.


Η Γερμανία στέλνει στα Οσκαρ μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονίας, το αδικαιολόγητα μη βραβευμένο στις Κάννες «Toni Erdmann» της Μάρεν Αντε, την ακραία (αστεία και σπαρακτική μαζί) ιστορία της σχέσης ενός πατέρα με την κόρη του στην Ευρώπη της οικονομικής κρίσης. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Toni Erdmann».)


H Σουηδία στέλνει στα Οσκαρ το «Ο Κύριος Οβε» του Χάνες Χολμ, τη διασκευή του ομώνυμου πολυμεταφρασμένου best seller του Φρέντρικ Μπάκμαν, που έσπασε ρεκόρ στα ταμεία της Σουηδίας, μπαίνοντας έτσι στο top-5 των πιο επιτυχημένων ταινιών όλων των εποχών. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Ο Κύριος Οβε».


Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη στέλνει στα Οσκαρ το «Θάνατος στο Σαράγεβο» του Ντάνις Τάνοβιτς, που βραβεύθηκε στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου. Με τη συνδρομή του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί και το θεατρικό του, «Hotel Europa», ο Βόσνιος Ντάνις Τάνοβιτς φιλοξενεί το δαιδαλώδες βαλκανικό δράμα σε ένα ξενοδοχείο, με μια ταινία στρατηγικά στοχευμένη στην κριτική των σημερινών Βαλκανίων και ειδικά της πολύπαθης Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ο Τάνοβιτς είχε κερδίσει το Οσκαρ το 2002, με το «No Man's Land».


Η Φινλανδία ποντάρει σε μια ισχυρή υποψηφιότητα με το «The Happiest Day in the Life of Olli Mäki» του Γιούχο Κουοσμάνεν, που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο φετινό τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών. Το φιλμ αφηγείται την πραγματική ιστορία ενός μποξέρ που τη δεκαετία του '50 έγινε το σύμβολο ολόκληρης της χώρας, όταν έφτασε να διεκδικεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα στον πρώτο μεγάλο επαγγελματικό αγώνα που έγινε ποτέ στη χώρα.


Η Ταϊβάν στέλνει στα Οσκαρ το «Hang in There, Kids!» του Λάχα Μεμπόου, που αφηγείται την περιπέτεια τρίων παιδιών από την επαρχία που ταξιδεύον στην Ταϊπέι προκειμένου να υποβάλλουν μια κασέτα με τη φωνή της δασκάλας τους σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού.


H FYROM (που στην επίσημη λίστα αναφέρεται ως Μακεδονία) κατεβαίνει στην κούρσα με το «The Liberation of Skopje» των Ράντε και Ντανίλο Σερμπεντζίγια, με ήρωα ένα παιδί που μέσα από τα μάτια του βλέπουμε τη σκληρότητα του πολέμου, τη φτώχεια, τις εικόνες της κατοχής των Σκοπίων από τους Γερμανούς το 1942 με τη βοήθεια των Βούλγαρων συμμάχων τους.


Η Μαλαισία στέλνει ως δική της υποβολή το «Beautiful Pain» της Τούνκου Μόνα Ρίζα, μια ταινία για τον αυτισμό και την ομορφιά που κρύβεται μέσα στις ζωές των αυτιστικών - βασισμένη σε αληθινές ιστορίες παιδιών από τη Μαλαισία.


Το Μεξικό εμπιστεύεται τον γιο του Αλφόνσο Κουαρόν, Χόνας, με το «Desierto», με πρωταγωνιστή τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, που αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας Μεξικανών που θέλουν να περάσουν τα σύνορα και το ανθρωποκυνηγητό που θα εξαπολυθεί πίσω τους, σε έναν πραγματικό αγώνα επιβίωσης.


Το Μαυροβούνιο κατεβαίνει στην οσκαρική κούρσα με το «The Black Pin» του Ιβάν Μαρίνοβιτς, την ιστορία ενός ιερέα ο οποίος αρνείται να πουλήσει τη γη του στους πλούσιους Ρώσους που επιβουλεύονται τουριστικά το μέρος στο οποίο ζει, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει την ισορροπία με το παρελθόν και το μέλλον του.


Το Μαρόκο στέλνει στα Οσκαρ τον Σαΐντ Καλάφ με το «A Mile in my Shoes», την ιστορία ενός παιδιού που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση από την κοινωνία που το έχει πετάξει στο περιθώριο.


Το Νεπάλ κατεβαίνει στην κούρσα με το «The Black Hen» του Μιν Μπαχαντούρ Μπαμ, την ιστορία δύο φίλων που μεγαλώνουν μια κότα με σκοπό να βγάλουν χρήματα από τα αβγά της, αλλά όταν η κότα εξαφανίζεται ξεκινούν ένα ταξίδι που θα τους βρει στο επίκεντρο ενός πολέμου που μοιάζει να μη σταματάει ποτέ.


H Ολλανδία θα διαγωνιστεί με το «Tonio» της Πόλα βαν ντερ Εστ, που αφηγείται τον αγώνα επιβίωσης δύο γονιών, όταν χάνουν τον 21 ετών γιο τους και σπουδαστή, Τόνιο, σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα.


Η Νέα Ζηλανδία στέλνει στα Οσκαρ το «A Flickering Truth» της Πιέτρα Μπρετκέλι, που παρακολουθεί Αφγανούς σινεφίλ στην προσπάθειά τους να διασώσουν 8000 ώρες κινηματογραφημένου υλικού το οποίο κατάφεραν να κρύψουν κατά την εποχή των Ταλιμπάν με κίνδυνο της ζωής τους.


Η Νορβηγία επιμένει πιο κλασικά με το «The King's Choice» του Ερικ Πόπε, την ιστορία Γερμανών στρατιωτών που φτάνουν στο Οσλο τον Απρίλιο του 1940 και το δίλημμα του βασιλιά της Νορβηγίας που θα αλλάξει τη μοίρα της χώρας του για πάντα.


Το Χονγκ Κονγκ στέλνει στα Οσκαρ το «Port of Call» του Φίλιπ Γιουνγκ, μια ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία της δολοφονίας μιας 16χρονης πόρνης στο Χονγκ Κονγκ του 2008, όπου το σώμα της βρέθηκε από τις Αρχές διαμελισμένο.


Η Ουγγαρία θα διεκδικήσει μια θέση στην πεντάδα του ξενόγλωσσου Οσκαρ με το «Kills on Wheels» του Ατίλα Τιλ, την ιστορία δύο ανάπηρων εφήβων που ενώνουν δυνάμεις με έναν εκτελεστή καθισμένο σε αναπηρική καρέκλα.


Η Ισλανδία στέλνει στα Οσκαρ το «Sparrows» του Ρούναρ Ρούναρσον, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν αλλά και της Θεσσαλονίκης, και αφηγείται την ιστορία ενός 15χρονου αγοριού που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη ζωή του στην πόλη για να ζήσει με τον αλκοολικό πατέρα του στο παραθαλάσσιο χωριό της δυτικής Ισλανδίας όπου γεννήθηκε. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Sparrows».


Η Ινδία κατεβαίνει στην κούρσα με το «Interrogation» του Βετρί Μααράν, για τις αγριότητες των αστυνομικών μεθόδων ανάκρισης και τη βιαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται στην πραγματικότητα αθώοι άνθρωποι, σε ένα διεφθαρμένο περιβάλλον δημόσιας τάξης. Επίσημη συμμετοχή στους Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας.


Η Ινδονησία στέλνει στα Οσκαρ το «Letters from Prague» του Ανγκά Ντουιμάς Σασόνγκο, την ιστορία ενός άντρα που θα φύγει από την Ινδονήσια για την Πράγα με σκοπό να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της μητέρας του και να παραδώσει μια σειρά από πράγματα στον αρραβωνιαστικό της ο οποίος εγκλωβίστηκε στην Τσεχία και δεν κατάφερε ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι.


Το Ιράν στελνει στα Οσκαρ τον Ασγκάρ Φαραντί με τον «Εμποράκο», την ιστορία ενός ζευγαριού που βλέπει τη ζωή του να διαλύεται όταν ένας άγνωστος άντρας θα βιάσει τη γυναίκα και ο σύζυγος θα αποφασίσει να πάρει μόνος του εκδίκηση. Η ταινία βραβεύθηκε στο 69ο Φεστιβάλ Καννών για την ερμηνεία του Σαχάμπ Χοσεϊνί και το σενάριο του Ασγκάρ Φαραντί, ενώ το 2013 το «Ενας Χωρισμός» του ίδιου είχε χαρίσει στο Ιράν το ξενόγλωσσο Οσκαρ. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «The Salesman».


Το Ιράκ κατεβαίνει στην κούρσα με το «El Clásico» του Χαλκότ Μουσταφά, που αφηγείται το επικίνδυνο ταξίδι δύο παιδιών Κούρδων να συναντήσουν στην Ισπανία το είδωλό τους, τον Κριστιάνο Ρονάλντο.


Το Ισραήλ θα διεκδικήσει υποψηφιότητα με το «Sand Storm» του Ελίτ Ζεξέρ, την ιστορία δύο γυναικών Βεδουίνων που αρνούνται το έθιμο της πολυγαμίας στο νότιο Ισραήλ. Μεγάλο βραβείο στην κατηγορία World Cinema στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2016.


Η Ιταλία κατεβάζει το βαρύ πυροβολικό «Φωτιά στη Θάλασσα» του Τζιανφράνκο Ρόζι, το ντοκιμαντέρ για τη Λαμπεντούζα που κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και παραμένει μια επίκαιρη, ευαίσθητη και πολιτική ματιά πάνω στο θέμα της μετανάστευσης. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Φωτιά στη Θάλασσα».


Η Ιαπωνία στέλνει στα Οσκαρ το «Nagasaki: Memories of My Son» του Γιότζι Γιαμάντα, που αφηγείται την ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας που την επισκέπτεται το φάντασμα του γιου της, τον οποίο είχε χάσει στην έκρηξη της ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι.


Η Ιορδανία υποβάλλει το «3000 Nights» της Μάι Μασρί, που αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής Παλαιστίνιας που ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος μέσα σε μια φυλακή στο Ισραήλ και μαζί με τις συγκρατούμενές της οργανώνει μια εξέγερση εναντίον της διεύθυνσης.


To Καζακστάν υποβάλλει το «Amanat» του Σατιμπάλντι Ναριμπέτοφ, ένα έπος που διασχίζει τρεις περιόδους της ιστορίας της χώρας, από τον 19ο αιώνα και τον αγώνα κατά των Ρώσων μέχρι τον εθνικό ήρωα Κενεσάρι Κασιμόφ και το εθνικό απελευθερωτικό του μέτωπο.


Η Αλγερία στέλνει στα Οσκαρ το «The Well» του Λόφτι Μπουχούτσι, που διαδραματίζεται σε ένα χωριό νότια της Αλγερίας, υπό κατοχή από τον Γαλλικό Στρατό την εποχή του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα (1954-1962).


Η Αργεντινή κατεβαίνει στην κούρσα με το «The Distinguished Citizen» των Μαριάνο Κον και Γκαστόν Ντουπρά, την ιστορία του κυρίου Μαντοβάνι, νικητή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, που δέχεται μια πρόσκληση να επιστρέψει στην Αργεντινή για να συναντήσει την οργή όλων των ανθρώπων που χρησιμοποιήσε χωρίς να τους ρωτήσει στα βιβλία του.


Η Αυστραλία στέλνει στα Οσκαρ το «Tanna» των Μπέντλεϊ Ντιν και Μάρτιν Μπάτλερ, την ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα με φόντο ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού Ωκεανού που κυριαρχείται από ένα ενεργό ηφαίστειο.


Η Αυστρία πάει με φαβορί στα Οσκαρ το «Stefan Zweig: Farewell to Europe» της Μαρία Σρέιντερ, διασκευή του ομώνυμου έπους του Στεφάν Τσβάιχ, που γράφτηκε όταν ο σπουδαίος συγγραφές αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ευρώπη και να αυτοεξοριστεί στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, το Μπουένος Αϊρες, τη Νέα Υόρκη και την Αγία Πετρούπολη.


Το Μπαγκλαντές κατεβαίνει στην οσκαρική κούρσα με το «The Unnamed» του Ταουκίρ Αχμέντ, μια σκληρή ιστορία για τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών, το ανθρώπινο trafficking και τη φτώχεια που απειλεί μια ολόκληρη χώρα με καταστροφή.


Το Βέλγιο επιλέγει το «The Ardennes» του Ρόμπιν Προντ, την ιστορία δύο αδερφιών που για να ξεφύγουν από το εγκληματικό παρελθόν τους δημιουργούν ένα εκρηκτικό ερωτικό τρίγωνο με την πρώην κοπέλα του ενός, σε μια διαδρομή ζωής και θανάτου.


Η Βολιβία στέλνει στην οσκαρική κούρσα το «Sealed Cargo» της Χούλια Βάργκας Βάις, μια απίθανη ιστορία που εκτυλίσσεται στα όρη της Βολιβίας, με απαγορευμένα φορτία, παράνομες εξαγωγές, αμερικανικά όνειρα και την αιώνια τρέλα του λατινοαμερικανικού σινεμά.


Η Βραζιλία κατεβαίνει στην κούρσα με το «Little Secret» του Ντέιβιν Σκούρμαν, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αφηγείται τρεις ιστορίες που ενώνονται μεταξύ τους για να αποκαλύψουν τις τραγικές αλλά και όμορφες ζωές τριών οικογενειών.


H Βουλγαρία, πιο νεανική απ' ότι συνήθως, στέλνει στα Οσκαρ το «Losers» του Ιβάιλο Χρίστοφ, μια ιστορία τεσσάρων συμμαθητών σε μια μικρή επαρχιακή πόλη που πιστεύουν ότι είναι losers και ζουν μόνο για τον ερχομό μιας ροκ μπάντας που θα δώσει μια συναυλία ακριβώς τη στιγμή που τη χρειάζονται.


H Καμπότζη κατεβαίνει στα Οσκαρ με το «Before the Fall» του Ιαν Γουάιτ, την πρώτη ταινία από τη χώρα που γυρίζεται στα αγγλικά για να απευθυνθεί στο διεθνές κοινό και η οποία αφηγείται μια ιστορία πίσω στα 1975, όταν η Πνομ Πεν είναι υπό κατάληψη και οι εναπομείνασες αμερικανικές δυνάμεις συγκρατούν την επέλαση των Κόκκινων Χμερ.


O Καναδάς στέλνει στα Οσκαρ το αγαπημένο του παιδί, τον Ξαβιέ Ντολαν, με το βραβευμένο στις Κάννες «It’s Only the End of the World», που αφηγείται την ιστορία του Λουί, ο οποίος επιστρέφει στο σπίτι για να ανακοινώσει το θάνατό του και κάπως έτσι να οργανώσει έναν απολογισμό της ζωής μιας ολόκληρης οικογένειας. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «It’s Only the End of the World».


Η Χιλή στέλνει - εντελώς δικαιολογημένα - το «Neruda» του Πάμπλο Λαραΐν, με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ στο ρόλο του νεαρού αστυνομικού επιθεωρητή που έχει βαλθεί να εντοπίσει και να συλλάβει τον νομπελίστα ποιητή Πάμπλο Νερούδα, ο οποίος βρίσκεται κυνηγημένος από το καθεστώς της χώρας του εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων και αναζητά καταφύγιο στο εξωτερικό. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Neruda».


H Κίνα κατεβαίνει στα Οσκαρ με το «Xuan Zang» του Χούο Τζιάνκι, σε παραγωγή του Γουόνγκ Καρ Γουάι. Αφηγείται το ταξίδι του Χουάν Ζανγκ στην Ινδία, που διήρκεσε 17 χρόνια, τον 7ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ.


Η Κολομβία διάλεξε ως πρότασή της το «Alias Maria» του Χοσέ Λουίς Ρουγέλες, που συμμετείχε στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα» των Καννών το 2015 και αφηγείται μια από τις πολλές ιστορίες γυναικών του ανταρτοπόλεμου μέσα στη ζούγκλα της Κολομβίας, όπου πάνω από 11.000 ανήλικα αγόρια και κορίτσια στρατολογούνται σε μια αυτοσχέδια αλλά φονική ένοπλη οργάνωση. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Alias Maria».


Η Κόστα Ρίκα υπέβαλε για το ξενόγλωσσο Οσκαρ το «About Us» του Χερνάν Χιμένεθ, μια ρομαντική κομεντί που ξεκινάει όχι με τη γνωριμία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού αλλά με το χωρισμό του.


Η Κροατία στέλνει στα Οσκαρ το «On the Other Side» του Ζρίνγκο Ογκρέστα, την ιστορία μιας νοσοκόμας που ζει με τα δυο της παιδιά στο Ζάγκρεμπ. Ο γιος της είναι παντρεμένος και η γυναίκα του περιμένει το δεύτερο παιδί τους, ενώ η κόρη της είναι αρραβωνιασμένη. Ολα μοιάζουν να βαίνουν κανονικά, όταν εμφανίζεται ο συζυγός της που έπαιξε βασικό ρόλο στον πόλεμο στη Βοσνία.


Η Δημοκρατία της Τσεχίας κατεβαίνει στην κούρσα με το «Lost in Munich» του Πετρ Ζελένκα, όπου ένας παπαγάλος που ζούσε με τον Γάλλο Πρωθυπουργό που υπέγραψε τη Συνθήκη του Μονάχου έρχεται στην Πράγα για να δώσει τη δική του εκδοχή πάνω στα γεγονότα.


Η Δανία επέλεξε για το ξενόγλωσσο Οσκαρ το «Land of Mine» του Μάρτιν Ζαντβλιέτ, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αφηγείται την ιστορία Γερμανών στρατιωτών που στάλθηκαν να καθαρίσουν νάρκες στη Δανία μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπολογίζεται ότι 2000 στρατιώτες αναγκάστηκαν να περπατήσουν σε ναρκοπέδια και τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς πέθαναν ή ακρωτηριάστηκαν.


Η Δομινικανή Δημοκρατία κατεβαίνει στην κούρσα με το «Sugar Fields» του Φερνάντο Μπαέζ, που αφηγείται την ιστορία ενός αγρότη που αναγκάζεται να κρυφτεί από όλους, έχοντας σκοτώσει χωρίς να το θέλει έναν βίαιο αστυνομικό. Επειτα από ένα χρόνο σε ένα έρημο νησί, θα αποφασίσει να επιστρέψει πίσω στη γυναίκα του και τις κόρες του.


To Εκουαδόρ θέλει κι αυτό λίγη από τη λάμψη των Οσκαρ και θα τη διεκδικήσει με το «Such Is Life in the Tropics» του Σεμπαστιάν Κορδέρο και την ιστορία ενός πλούσιου γαιοκτήμονα που θέλει να κάνει έξωση σε 250 οικογένειες προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη γη του.


Η Αίγυπτος κατεβαίνει μαχητικά στην κούρσα των Οσκαρ με το «Clash» του Μοχάμεντ Ντιάμπ, που άνοιξε το Ενα Κάποιο Βλέμμα του 69ου Φεστιβάλ των Καννών και αφηγείται ακόμη μια ιστορία σύγκρουσης και βίας στην αραβική άνοιξη τo 2013.


Η Εσθονία υπέβαλε το «Mother» της Καντρί Κοουσαάρ, ένα κωμικό αστυνομικό φιλμ με κεντρική ηρωίδη μια μητέρα που φροντίζει τον γιο της, Λόρι, ο οποίος βρίσκεται σε κώμα από τότε που πυροβολήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Υποδέχεται τους φίλους του, την κοπέλα του, το αφεντικό του και άλλους, αλλά και την αστυνομία που διαισθάνεται κάτι περίεργο στην όλη ιστορία.


Το Κόσοβο στέλνει στα Οσκαρ το «Home Sweet Home» του Φατόν Μπαϊρακτάρι, την ιστορία του Αγκρόν ο οποίος θεωρούνταν νεκρός στον πόλεμο και όταν γυρίζει σπίτι του έχει να αντιμετωπίσει τον αγώνα ζωής των ζωντανών, επιλέγοντας να διατηρήσει τουλάχιστον στα επίσημα χαρτιά το θάνατό του.


Το Κιργιστάν κατεβαίνει και αυτό στην οσκαρική κούρσα με το «A Father's Will» των Μπακούτ Μουκούλ και Ζαπάρ Ουλού. Επειτα από 15 χρονια στις ΗΠΑ, ο Αζάτ φτάνει στο Κιργιστάν, στο σπίτι της οικογένειάς του, για να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του, πριν πεθάνει, να ξεπληρώσει όλα του τα χρέη στους συγχωριανούς του.


Η Λευκορωσία στέλνει στα Οσκαρ το «Dawn» της Λάιλα Πακαλνίνα, μια ιστορία για έναν αγροτικό συνεταιρισμό στην εποχή της Σοβιετικής Ενωσης και τη σχέση ενός πατέρα με τον γιο του, στο κέντρο μιας πολιτικά ταραγμένης ιστορικής περιόδου.


Ο Λίβανος στέλνει στα Οσκαρ το «Very Big Shot», ντεμπούτο του Λιβανέζου Μιρ-Ζαν Μπου Τσαάγια, την ιστορία τριών αδερφών που στέλνονται από το αφεντικό τους σε μια επικίνδυνη αποστολή εμπορίας κοκαΐνης.


Η Λιθουανία κατεβαίνει στην οσκαρική κούρσα με το «Seneca's Day» του Κριστιγιόνας Βιλντζιούνας, την ιστορία μια παρέας εφήβων που ίδρυσαν τη Συντροφιά του Σενέκα, το 1989, την τελευταία χρονιά της Σοβιετικής εποχής στο Βίλνιους, και τις σημερινές τους ψευδαισθήσεις για όλα όσα άλλαξαν ή έμειναν ίδια όλα αυτά τα χρόνια.


Το Λουξεμβούργο στέλνει στα Οσκαρ το «Voices from Chernobyl» του Πολ Κρούχτεν, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της βραβευμένης με Νόμπελ Σβετλάνα Αλεξιέγεβιτς, με επιζώντες του Τσέρνομπιλ που συνεχίζουν να μεταφέρουν τον εφιάλτη με τις ιστορίες τους στο σήμερα.


Το Πακιστάν υπέβαλε το «Mah-e-Mir» του Ανζούμ Σαχζάντ, που βασίζεται στη ζωή του ποιητή Μιρ Τακίρ Μιρ και στην παράδοξη επαφή του με τη ζωή ενός σημερινού ποιητή που περνάει τις ίδιες αγωνίες.


Η Παλαιστίνη εμπιστεύεται τον Χανί Αμπου-Ασάντ και προτείνει το «The Idol», την πραγματική ιστορία του Μοχάμαντ Ασάφ, από τα φτωχικά του χρόνια μέχρι την ταραγμένη εφηβεία στη Γάζα, μέχρι και το θρίαμβό του στο Arab Idol.


Ο Παναμάς διάλεξε για τη δική του υποβολή το «Salsipuedes» των Ρικάρντο Αγκουιλάρ Ναβάρο και Μανολίτο Ροντρίγκεζ, που αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που επιστρέφει στον Παναμά έπειτα από χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου είχε βρεθεί για να σπουδάσει και να ξεφύγει από το φτωχικό του παρελθόν.


To Περού στέλνει στην οσκαρική κούρσα το «Videophilia (and Other Viral Syndromes) του Χουάν Ντανιέλ Φ. Μολέρο, που αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού από τη Λίμα που συναντά online ένα αγόρι το οποίο έχει εμμονή με τις συνομωσίες, το πορνό και τις προφητείες. Οταν θα συναντηθούν στην πραγματικότητα, θα αρχίσουν να συμβαίνουν διάφορα μεταφυσικά πράγματα γύρω τους.


Η Ταϊλάνδη προτείνει το «Karma» του Κανίθα Κούνγου, την ιστορία ενός νεαρού άντρα που αναγκάζεται από τον πατέρα του να γίνει μοναχός, για να ανακαλύψει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας, κοντά στο μοναστήρι όπου θα μονάσει.


Η Τουρκία στέλνει στα Οσκαρ το «Cold of Kalandar» του Μουσταφά Καρά, γεγονός που προκάλεσε έκπληξη, αφού η κρατική αντιπροσωπεία επέλεξε μια ταινία που αφηγείται τις προσπάθειες μιας φτωχής οικογένειας Τούρκων να επιβιώσει στα βουνά της βόρειας χώρας.


H Ουκρανία κατεβαίνει στην κούρσα με το «Ukrainian Sheriffs» του Ρομάν Μπονταρτσούκ, ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει την κωμικοτραγική καθημερινότητα δύο αστυνομικών σε ένα απομονωμένο ουκρανικό χωριό.


Το Ηνωμένο Βασίλειο επέλεξε για φετινή του υποψηφιότητα το «Under the Shadow» του Μπαμπάκ Ανβαρί, μια παράδοξη ταινία τρόμου που διαδραματίζεται στην Τεχεράνη μετά την επανάσταση, τη δεκαετία του '80.


Η Ουρουγουάη στέλνει στα Οσκαρ το «Breadcrumbs» της Μανάνε Ροντρίγκεζ, την ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί η Σεσίλια Ροθ και η οποία διαδραματίζεται σε δύο χρόνους, στο παρελθόν και το παρόν, από το 1975 μέχρι το 1982, και επικεντρώνεται στην απόφαση μιας μητέρας να συμφιλιωθεί με τον γιο της ή να επιλεξει ξανά την αποστολή της ως δικηγόρου και να αναλάβει την υπόθεση γυναικών κρατουμένων που βιάστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.


Το Βιετνάμ κατεβαίνει στην κούρσα με το «Yellow Flowers on the Green Grass» του Βίκτορ Βου, την ιστορία δύο αδερφών που μεγαλώνουν ως αντίπαλοι αλλά και καλύτεροι φίλοι, στο Βιετνάμ του 1980.


Η Υεμένη στέλνει - για πρώτη φορά στην Ιστορία - στα Οσκαρ το «I Am Nojoom, Age 10 and Divorced» της Καντίτζα Αλ-Σαλάμι, της πρώτης σκηνοθέτη και παραγωγού της χώρας, εδώ στην καταγραφή του ταξιδιού αυτογνωσίας ενός 10χρονου κοριτσιού που μόλις χώρισε.


Οι Φιλιππίνες δίνουν λευκή κάρτα στον πιο διάσημο σκηνοθέτη τους, τον Μπριγιάντε Μεντόζα, ο οποίος με το «Ma' Rosa» αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού φτωχοδιαβόλων στις τρώγλες της Μανίλας, οι οποίοι έχουν ένα μικρό μαγαζί με ψιλικά μα που ζουν πουλώντας ναρκωτικά. Επίσημη συμμετοχή στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 69ου Φεστιβάλ Καννών. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Ma' Rosa».


H Πορτογαλία στέλνει στα Οσκαρ το «Letters from War» του Ιβο. Μ Φερέιρα, που διαγωνίστηκε στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου και, μέσα από τα γράμματα που έστελνε ο διάσημος Πορτογάλος συγγραφέας Αντόνιο Λόμπο Αντούνες στη σύζυγό του, αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού γιατρού που ως στρατιώτης μεταφέρεται το 1971 σε μια από τις χειρότερες ζώνες πολέμου στον κόσμο - στα ανατολικά της Ανγκόλα. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Letters from War».


Η Ρωσία εμπιστεύεται τον βετεράνο Αντρέι Κοντσαλόφσκι με το «Paradise», τη νέα του ταινία που του χάρισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο 73ο Φεστιβάλ Βενετίας, με την ιστορία τριών ανθρώπων που μπλέκονται στα χρόνια του πολέμου: μιας αριστοκράτισσας, μέλους της γαλλικής αντίστασης, ενός Γάλλου που συνεργάστηκε με τους Ναζί και ενός υψηλά ιστάμενου αξιωματικού των SS.


H Σαουδική Αραβία μπαίνει στην οσκαρική κούρσα με το «Barakah Meets Barakah» του Μαχμούντ Σαμπάγκ, την πρώτη, όπως είναι πιο γνωστή, ρομαντική κομεντί της χώρας, που αφηγείται την ιστορία ενός δημοσίου υπαλλήλου που έρχεται σε σύγκρουση με τα ήθη της χώρας του όταν ερωτεύεται την κόρη ενός πλούσιου ζευγαριού.


Η Σερβία στέλνει στα Οσκαρ το «Train Driver’s Diary» του Μίλος Ράντοβιτς, την ταινία που στρέφει το βλέμμα στους οδηγούς των τρένων που σκοτώνουν χωρίς πρόθεση, σύμφωνα με μια τρομακτική στατιστική, 15 με 20 ανθρώπους στη ζωή τους.


H Σιγκαπούρη κατεβαίνει στην οσκαρική κούρσα με το «Apprentice» του Μπου Τζουνφενγκ, την ιστορία ενός νεαρού δεσμοφύλακα που αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με τον βασικό εκτελεστή των φυλακών. Επίσημη συμμετοχή στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών.


Η Σλοβακία ποντάρει στην «Eva Nová» του Μάρκο Σκοπ, για την ιστορία μιας ξεχασμένης σταρ του σινεμά που προσπαθεί να νικήσει τον αλκοολισμό και να ξαναφτιάξει τις σχέσεις της με τον απομακρυσμένο γιο της. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Eva Nova».


H Σλοβενία στέλνει στα Οσκαρ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ παραγωγής HBO, το «Houston, We Have a Problem!» του Ζίγκα Βιρτς, ο οποίος εμπλουτίζει τις θεωρίες συνομωσίας γύρω από την προσελήνωση της NASA και την κλοπή του διαστημικού προγράμματος της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του '60.


Η Νότιος Αφρική κατεβαίνει στην κούρσα με το «Call Μe Thief» του Νταρίνε Τζόσουα, την αληθινή ιστορία ενός φυλακισμένου μικροεγκληματία που έγινε συγγραφέας και προσπάθησε να μετατρέψει τον εγκλεισμό του, αλλά και τη ζωή του μετά τη φυλακή σε μια καλλιτεχνική εμπειρία.


Η Νότια Κορέα στέλνει στα Οσκαρ το «The Age of Shadows» του Κιμ Τζι-γουν, που διαδραματίζεται το 1920 και αφηγείται το ανθρωποκυνηγητό ανάμεσα σε μια ομάδα αντιστασιακών που προσπαθούν να φέρουν στη χώρα εκρηκτικά από τη Σανγκάη.

Περισσότερα Βραβεία Οσκαρ 2017

Tags: Oscars 2017, Οσκαρ 2017, Βραβεία Οσκαρ 2017