Ο Αρι, ένα χλωμό, ντροπαλό, κλεισμένο στον εαυτό του 15χρονο αγόρι, πληροφορείται ότι η ζωή του θα αλλάξει ριζικά. Η μητέρα του κι ο πατριός του μετακομίζουν στην Αφρική («ένα μέρος που δεν μπορεί κανείς να κουβαλήσει μικρά παιδιά») και για αυτό πρέπει να εγκαταλείψει το σπίτι και τους φίλους του στο Ρέκιαβικ και να επιστρέψει στο παραθαλάσσιο χωριό της δυτικής Ισλανδίας όπου γεννήθηκε. Στον αλκοολικό πατέρα του που έχει να τον δει από το διαζύγιο, 6 χρόνια πριν, και τη γιαγιά του. Οσα ακολουθούν εκείνο το καλοκαίρι, στην ψαράδικη μικροκοινωνία, με φόντο την μοναχική, σιωπηλή, αλλά τόσο επιβλητική φύση είναι μία ιστορία ενηλικίωσης - σκληρή και εύθραυστη, μαγική και συνηθισμένη, τρυφερή και αθώα και μελωδική. Οπως τα σπουργίτια.
Ο Ρούναρ Ρούναρσον («Volcano») υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της δεύτερης ταινίας του με ίδιους τόνους: ένα ήσυχο, λυρικό, καθόλου μελό, αλλά βαθιά συγκινητικό «προσωπικό» σινεμά. Μία μικρή ιστορία ενηλικίωσης, που φυσικά την έχεις ξαναδεί, αλλά η ειλικρίνεια, η ανθρωπιά και η ηθική της σε κερδίζει. Με βοηθό τη Σοφία Ολσον στη διεύθυνση φωτογραφίας, ο Ρούναρσον τοποθετεί τον έφηβο πρωταγωνιστή του απέναντι στην άγρια, μεγαλειώδη ισλανδική φύση. Επιβλητικά βουνά, γκρεμοί και ερημιά περιστοιχίζουν τον παραθαλάσσιο μικρόκοσμο στον οποίο καλείται να επιβιώσει, να ζήσει, να μεγαλώσει. Ολα αντικατοπτρίζουν τον ψυχισμό του. Την αβάσταχτη ερημιά, τον πόνο, την μοναξιά της ηλικίας που πρέπει να αποφασίσεις ποιος είσαι, το πόσο αδύναμος και μικρός αισθάνεσαι μπροστά στον ογκώδη κι ανίκητο κόσμο ενηλίκων, το πόσο εγκλωβισμένος κι ανελεύθερος αισθάνεσαι στη βαρεμάρα του τοπίου σου.
Τα «Σπουργίτια» στο χριστιανισμό είναι ένα σύμβολο αθωότητας, καθαρότητας αλλά και μετάβασης στο επόμενο πνευματικό στάδιο. Ο Ρούναρσον έχει κάνει μία ταινία μετάβασης. Οχι μόνο ηλικιακής, αλλά και ψυχικής: ως έφηβος, ο ήρωας πρέπει να αποφασίσει τι είδους ενήλικας θα γίνει - κι έχει μία κομβική ευκαιρία να επιλέξει το φόβο ή την αγάπη, την απόρριψη ή την αποδοχή. Ως γιος, επίσης, πρέπει να συγχωρήσει τον αποξενωμένο, αλκοολικό, loser πατέρα του για να προχωρήσει μπροστά. Ως αγόρι, πρέπει να καθορίσει μέσα του τι σημαίνει ανδρισμός, τι τον κάνει άντρα.
Ο Ρούναρσον υφαινει μία βαθιά συγκινητική ταινία με διακριτικές, λεπτές σεναριακές ίνες, λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά κι έναν πρωταγωνιστή με εξαιρετική εκφραστικότητα κι ωριμότητα σ' ένα ελλειπτικό ρόλο. Δεν τον ενδιαφέρουν οι μεγάλες εκρήξεις, ή ανατροπές, δεν προσδοκά να μας δείξει κάτι που δεν ξέρουμε. Το αντίθετο. Μας δείχνει όσα γνωρίζουμε πολύ καλά, αλλά το κάνει με μία βουβή ευαισθησία, ευθύνη και τρυφερότητα. Ναι, τα σπουργίτια είναι ένα από τα πιο κοινά πουλιά, τα συναντάς παντού. Τα προσέχεις όμως;
