Είναι παράξενο που ο «Ματωμένος Γάμος» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα δεν έχει περάσει περισσότερες φορές στο σινεμά, παρά σ' εκείνη τη διάσημη, ελεύθερη, γεμάτη φλαμένκο, διασκευή του Κάρλος Σάουρα: ένα ερωτικό τρίγωνο, ο διχασμός ανάμεσα στη λογική και στο πάθος, ανάμεσα στην οργανωμένη κοινωνία και την άγρια ελευθερία της φύσης, στον άνθρωπο και στο μεταφυσικό στοιχείο, στη βίαιη επιβολή μιας Αρχής και στην προσωπική ανεξαρτησία. Ολα αυτά είναι στοιχεία που μπορούν να συνθέσουν ένα αριστούργημα κάθε εποχή κι αυτό προσπαθεί να κάνει η Πάουλα Ορτίθ στη δεύτερη (μετά το «De tu Ventana a la Mia» του 2011), ταινία της και το καταφέρνει κατά το ήμισυ.
Η ιστορία μένει εντυπωσιακά πιστή στη δομή αλλά και στο ύφος του Λόρκα - στην ελληνική διανομή της, μάλιστα, ο υποτιτλισμός βασίζεται στη μετάφραση του «Ματωμένου Γάμου» από τον Νίκο Γκάτσο. Λίγο πριν το γάμο της, η Νύφη ταλανίζεται από αμφιβολίες: να παντρευτεί τον Γαμπρό, μετρημένο, πετυχημένο, ασφαλή, ή να παραδοθεί στο αχαλίνωτο πάθος που υπόσχεται ο απαγορευμένος έρωτάς της με τον Λεονάρντο; Η παράξενη γυναίκα που περιφέρεται στην έρημο της χαρίζει δυο γυάλινα στιλέτα και μια συμβουλή: αν δεν τον αγαπάς, μην τον παντρευτείς, ο θάνατος παραμονεύει στο πλάι της απόφασής σου.
Συνδέοντας τα τρία κεντρικά στοιχεία της ιστορίας, τη φύση, το ανθρώπινο και το μεταφυσικό, η Ορτίθ φτιάχνει ένα ρομάντζο μπαρόκ, που αναπνέει δύσκολα μέσα στην υγρασία και τα αδιέξοδα. Το σενάριό της έχει κομμάτια τραβηχτικά, αλλά και υπερβολές που παραπέμπουν είτε στο επιπόλαιο μελόδραμα, είτε στο άρλεκιν, είτε σ' ένα κακώς εννοούμενο «γυναικείο» σινεμά. Ωστόσο, η Ορτίθ τοποθετεί τη φλογερή, μελαχρινή πρωταγωνίστριά της Ινμα Κουέστα στο πιο όμορφα φωτογραφημένο φυσικό μεσογειακό τοπίο, από τη χέρσα Αραγονία στα σουρεαλιστικά σχήματα της Καππαδοκίας, αξιοποιώντας με αισθητική τελειότητα τις καυτές συγκρούσεις, τη σκληρότητα και τη μοναξιά που εκφράζει πηγαία η ίδια η φύση. Η μουσική του Σιγκέρου Ομεμπαγιάσι, τα σκηνικά που μοιάζουν βγαλμένα από τις ωραιότερες διαφημίσεις των Dolce & Gabbana, η διαχρονική ιδέα της ύβρεως που πληρώνεται με αίμα, είναι τόσο στιλιζαρισμένα, πληθωρικά και διεκδικητικά, που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρουν στον παράξενο κόσμο τους.
Διαβάστε ακόμη: Ινμα Κουέστα: Η Νύφη του «Ματωμένου Γάμου» μιλά στο Flix
