Το «Love Actually» του Ρίτσαρντ Κέρτις είναι μια από τις πιο αγαπημένες ρομαντικές, αλλά και χριστουγεννιάτικές, ταινίες. Αλλά όταν αυτή η κλασική ταινία κυκλοφόρησε το 2003 ήταν μια τελείως διαφορετική εποχή από αυτή την αρκετά politically correct την οποία ζούμε σήμερα. Και ο σκηνοθέτης, αλλά και σεναριογράφος, της πλέον δεν είναι και τόσο χαρούμενος με τα τόσα fat shaming αστεία που έκανε στην ταινία.
Στην ταινία ο χαρακτήρας της Νάταλι, την οποία ερμήνευε τη Μαρτίν ΜακΚάτσεν, χλευάζεται συχνά για το βάρος της καθ' όλη την διάρκειά της, με τον μπαμπά της να την αποκαλεί «παχουλή», έναν συνάδελφο να σημειώνει ότι έχει «τεράστιους μηρούς» και τον έρωτα της ζωής της (Χιού Γκραντ) να λέει «θεέ μου, ζυγίζεις αρκετά» όταν η ίδια πηδάει στην αγκαλιά του.
Ο Κέρτις, μιλώντας στους Times, είπε πως έχει μετανιώσει για όλα αυτά τα αστεία σχετικά με το πάχος της ηρωίδας. «Θυμάμαι πόσο σοκαρίστηκα πριν από πέντε χρόνια όταν [η κόρη μου] η Σκάρλετ μου είπε πως δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ποτέ ξανά τη λέξη “χοντρός”. Και είχε δίκιο. Νομίζω ότι ήμουν πως άργησα να το συνειδητοποιήσω, αλλά αυτά τα αστεία δεν είναι πλέον αστεία, οπότε δεν νιώθω ότι ήμουν κακόβουλος εκείνη τη στιγμή, αλλά νομίζω ότι ήμουν απρόσεκτος και όχι τόσο έξυπνος όσο θα έπρεπε».
Διαβάστε ακόμα: Η Εμα Τόμπσον αποκαλύπτει πού χρωστάει την ερμηνεία της στο ''Love, Actually": «Στον Κένεθ Μπράνα. Μου ράγισε την καρδιά...»
Πολλές από τις ταινίες του Κέρτις έχουν δεχθεί πυρά τα τελευταία χρόνια επειδή είναι ξεπερασμένες, ειδικά για το καστ από μόνο λευκούς ηθοποιούς και την έλλειψη διαφορετικότητας, όπως συμβαίνει στις ταινίες του «Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» και το «Notting Hill».
Ο ίδιος είπε γι’ αυτό πως «προερχόμουν από ένα σχολείο και ένα σωρό πανεπιστημιακούς φίλους που δεν ήταν συμπεριληπτικοί. Με το “Notting Hill” νομίζω ότι δεν έμεινα αρκετά στο θέμα της διαφορετικότητας, λόγω του ότι δεν θα ήξερα πώς να γράψω γι’ αυτό. Και νομίζω ότι ήμουν κάπως ανόητος και λάθος για αυτό. Νιώθω πως δεν το σκέφτηκε κανείς μας τότε, ούτε εγώ, ούτε ο διευθυντής του κάστινγκ, ούτε οι παραγωγοί μου. Απλώς δεν κοίταξα αρκετά προς τα έξω».
