Γυρισμένο σαν οι αδελφοί Νταρντέν να έπαιρναν οδηγίες από τον Μάικλ Μπέι, το φιλμ του Ερίκ Γκραβέλ που βραβεύθηκε για τη σκηνοθεσία του και την ερμηνεία της Λορ Καλαμί στο τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας και με το Βραβείο Κοιινού στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας, είναι μια ταινία που παρακολουθείται με κομμένη την ανάσα.
Ενα κοινωνικό δράμα στη μορφή ενός action film που παρακολουθεί τα εφιαλτικά 24ωρα μιας γυναίκας που μεγαλώνει μόνη της τα δυό της παιδιά και δουλεύει ως καμαριέρα σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο του Παρισιού, την ίδια ώρα που στην πόλη επικρατεί χάος από την απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
O Eρίκ Γκραβέλ και η Λορ Καλαμί στη Βενετία το 2021 με τα βραβεία σκηνοθεσίας και γυναικείου ρόλου στο τμήμα Ορίζοντες
Ο Γαλλοκαναδός Ερίκ Γκραβέλ, στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ακολουθεί την εκπληκτική Λορ Καλαμί σε μια καταιγιστική διαδρομή που δεν τελειώνει παρά μόνο όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Στο Flix μας μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο πέτυχε αυτό το δύσκολο επίτευγμα, την επιλογή της κεντρικής πρωταγωνίστριάς του, τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να κάνεις κοινωνικό σινεμά έξω από τα στερεότυπα.
Το «Full Time» θα παίζεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 5 Μαΐου σε διανομή του Cinobo.
Ο ρυθμός της ταινίας υπήρχε από το σενάριο. Εγραφα ακολουθώντας αυτό τον καταιγιστικό ρυθμό, αυτή την αίσθηση της αγωνίας. Αλλωστε μιλάμε για μια γυναίκα που παίρνει το τρένο και πηγαινοέρχεται στο Παρίσι για να εργαστεί - τη βλέπουμε τις μέρες της απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Ολη η ταινία είναι γυρισμένη από τη δική της οπτική γωνία. Είναι τιμητικό να αναφέρονται με αφορμή την ταινία οι αδερφοί Νταρντέν ή ο Κεν Λόουτς, αλλά ο καθένας φτιάχνει το δικό του κόσμο με τον πιο υπέροχο τρόπο. Ηθελα να μιλήσω με όρους περιπέτειας για ένα κοινωνικό θέμα που είναι και το κεντρικό της ταινίας: τον καθημερινό αγώνα μιας μητέρας μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
Η ταινία μονταρίστηκε χωρίς μουσική. Αυτός ήταν ο μοναδικός και ο πιο σωστός τρόπος για να βρεθεί ο ρυθμός της, ο οποίος έπρεπε να πατάει πάνω στους χαρακτήρες αλλά και τους φυσικούς ήχους της πόλης και του χάους που επικρατεί στην κάθε σκηνή. Η πόλη έπρεπε να είναι επιθετική - έπρεπε να είναι κατανοητό πως η ηρωίδα φεύγει από την εξοχή και φτάνει σε ένα θορυβώδες, επιθετικό Παρίσι.
Είναι τιμητικό να αναφέρονται με αφορμή την ταινία οι αδερφοί Νταρντέν ή ο Κεν Λόουτς, αλλά ο καθένας φτιάχνει το δικό του κόσμο με τον πιο υπέροχο τρόπο. Ηθελα να μιλήσω με όρους περιπέτειας για ένα κοινωνικό θέμα που είναι και το κεντρικό της ταινίας: τον καθημερινό αγώνα μιας μητέρας μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον.»
Ο Ερίκ Γκραβέλ και η Λορ Καλαμί στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας
Η ηρωίδα της ταινίας είναι εμπνευσμένη από τον πατέρα μου. Ηταν ένας άνθρωπος που μεγάλωνε μόνος του τα παιδιά του και έκανε δουλειές εδώ κι εκεί για να τα καταφέρει. Μεγάλωσα με την αίσθηση ότι πρέπει να παλέψεις πολύ στη ζωή για να μπορέσεις να εξασφαλίσεις ακόμη και τα ελάχιστα για να είσαι ευτυχισμένος. Γι' αυτό και το θέμα της ταινίας είναι για μένα τόσο σημαντικό.
Με ενδιέφερε πολύ να μιλήσω για τη μεσαία τάξη γιατί δεν είναι κάτι που το βλέπουμε συχνά στο σινεμά. Προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια και όταν πηγαίνω στο σινεμά, βλέπω συχνά ιστορίες όπου οι ήρωες δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα. Δεν είναι ρεαλιιστικό. Η ηρωίδα μου δεν έχει την πολυτέλεια να διαλέξει τις προτεραιότητες της στη ζωή. Βρίσκεται διαρκώς σε ανάγκη. Η μεσαία τάξη βρίσκεται συνεχώς σε μια αμφιταλάντευση. Δεν είμαι κοινωνιολόγος, αλλά έχω την εντύπωση πως αυτή τη στιγμή κινείται προς τα κάτω κι όχι προς τα πάνω.
Ποιες είναι οι επιθυμίες και οι στόχοι μας όταν λέμε «κερδίζω τα προς το ζην»; Είναι ένας γελοίος όρος που εξηγεί την αξία που δίνουμε στη δουλειά. Δουλεύουμε για να εξοικονομήσουμε χρόνο ή η εργασία σπαταλά τον χρόνο μας; Δεν έχω απαντήσεις σε αυτό, αλλά αυτά είναι πράγματα που με απασχολούν.
Οταν έγραφα το σενάριο δεν είχα κάποια ηθοποιό στο μυαλό μου. Οταν άρχισα να σκέφτομαι διάφορα ονόματα, αυτό της Λορ μου κόλλησε στο μυαλό. Είναι μια ηθοποιός εκτός νόρμας. Περνάει από το δράμα στην κωμωδία με απίστευτη ευκολία και είναι και στα δύο καταπληκτική. Η αστραφτερή πλευρά που βάζει στους ρόλους της, επέτρεψαν την ισορροπία στο χαρακτήρα της Ζουλί, η οποία αν και περνάει μια δύσκολη περίοδο, θέλει να παραμείνει στο φως και να μην βυθιστεί στο σκοτάδι. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε πολλά για αυτή τη γυναίκα, απλάότι ζει στο παρόν έχοντας συνεχώς στο μυαλό της την αγωνία να εξασφαλίσει την επόμενη μέρα. Η Λορ είναι μια γυναίκα γεμάτη ζωή. Ηθελα πολύ να τη βάλω στο δέρμα αυτής της ηρωίδας που ζει μέσα σε ένα χάος, με δεκάδες προβλήματα που αναζητούν λύση.
Η ταινία ξεκίνησε να γράφεται πριν από τα κίτρινα γιλέκα. Ο θυμός όμως ήταν εκεί. Και τώρα, χρόνια μετά, δεν νομίζω ότι βρήκαμε λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία. Αυτό που ήξερα τότε και αυτό που ξέρω και σήμερα είναι ότι η συλλογική διαμαρτυρία ξεκινάει από τη διαμαρτυρία του καθενός. Η Ζουλί στην ταινίια συνεχίζει, ενώ όλα της λένε να σταματήσει. Αυτό είναι μια μορφή αντίδρασης που έχει αντίκτυπο στο σύνολο.
Το «Full Time» θα παίζεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 5 Μαΐου σε διανομή του Cinobo.
