Μια γυναίκα έχει ξυπνήσει πριν ακόμη ξημερώσει και προσπαθεί να ετοιμάσει τα παιδιά της για το σχολείο. Οι κινήσεις της στο μπάνιο, την κουζίνα είναι μηχανικές, βιαστικές, αγχωμένες. Ταυτόχρονα προσπαθεί να είναι μια καλή μητέρα, ξέρει ότι μεταδίδει το άγχος της στα παιδιά της αλλά προσπαθεί συνεχώς να το κρύψει. Θα υποχρεωθεί ακόμη μια φορά στη γειτόνισσα της για να κρατήσει τα παιδιά μέχρι να γυρίσει το βράδυ και θα ξεκινήσει τη διαδρομή προς το Παρίσι, εκεί όπου εργάζεται ως καμαριέρα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο του κέντρου.
Μια συνηθισμένη ημέρα στη ζωή της Ζουλί έχει μόλις ξεκινήσει.
Οχι όμως και μια συνηθισμένη ταινία για μια γυναίκα που προσπαθεί να μεγαλώσει μόνη της τα δυο της παιδιά, βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με την απόσταση που χωρίζει το σπίτι της στην εξοχή και τη δουλειά της στο κέντρο μιας μητρόπολης και τη στιγμή που τη συναντάμε βρίσκεται μπροστά στην πιθανότητα μιας συνέντευξης που μπορεί να της εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή. Το ραντεβού θα κανονιστεί, η Ζουλί θα κανονίσει να την καλύψει μια συνάδελφος όσο λείπει από τη βάρδια της, αλλά το Παρίσι θα παραλύσει από μια γενική απεργία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ό,τι ήταν γραφτό να πάει στραβά, θα πάει.
Η αίσθηση ότι ολόκληρη η ταινία του Ερίκ Γκραβέλ είναι μια σκηνή που ξεκινάει με τους τίτλους αρχής και τελειώνει με τους τίτλους τέλους είναι ενδεικτική του ρυθμού με τον οποίο ακολουθούμε την Ζουλί, καθώς αυτή προσπαθεί να νικήσει το χρόνο και το χώρο προκειμένου να καταφέρει να συνδυάσει επιτυχώς τους τρεις ρόλους που της έχουν ανατεθεί να υποδυθεί: αυτόν της μητέρας, της εργαζόμενης γυναίκας, της γυναίκας που κάποια στιγμή θέλει να κάνει κάτι για τον εαυτό της.
Κολλημένη μεταφορικά αλλά κυρίως κυριολεκτικά μέσα στο ακιινητοποιημένο, χαοτικό - σχεδόν σαν μια ζωντανή κόλαση - Παρίσι, ενδεικτικό της ζωής της, η Ζουλί παίρνει φόρα, αποφασισμένη να κάνει τον κόσμο να κινηθεί πάση θυσία. Λένε συχνά πως «όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, διακινδυνεύεις τα πάντα». Το μότο της Ζουλί είναι πως όταν «έχεις να χάσεις τα πάντα, διακινδυνεύεις ακόμη περισσότερα» και έτσι, με το πείσμα του ανθρώπου που δεν θα αφήσει την ευκαιρία που χρειάζεται να πάει χαμένη αλλά και την πίστη ότι η ίδια και τα παιδιά της αξίζουν κάτι καλύτερο σε αυτή τη ζωή, θα ξεκινήσει το πιο καθοριστικό αγώνα ταχύτητας της ζωής της.
Περισσότερο σαν να παρακολουθείς μια ταινία των αδελφών Νταρντέν (μικρότερων διαστάσεων) σε παραγωγή του Μάικλ Μπέι (λιγότερου θορύβου), το φιλμ του Γκραβέλ όχι μόνο δεν χάνει από αυτήν την παράδοξη κινηματογραφική επιλογή, αλλά κερδίζει ακόμη περισσότερο σε κοινωνικό αντίκτυπο. Η προβληματική του αγώνα μιας μόνης γυναίκας σε ένα κόσμο που μοιάζει να αυτοακυρώνεται μέσα στους λάθους μηχανισμούς της παραγωγικής αλυσίδας, αγνοώντας παντελώς τον ανθρώπινο παράγοντα αλλά και η διαυγής αναφορά στη Γαλλία των κίτρινων γιλέκων, της κοινωνικής ανισότητας και των ποικίλλων «αποστάσεων» ανάμεσα στην εικόνα που έχουν οι λίγοι για την καθημερινότητα των πολλών - όλα αυτά αναδεικνύονται καθώς ο θεατής βρίσκεται και αυτός κολημμένος στο ίδιο χάος, αναζητώντας με το αγχωμένο, γεμάτο αγωνία αλλά και περισσή ανθρωπιά βλέμμα της Ζουλί την έξοδο κινδύνου.
Συγχρονισμένο πάνω στην υπέροχη ηλεκτρονική μουσική της Ιρέν Ντρεσέλ (που μοιάζει ευρηματικά με ένα και μόνο track), φωτογραφημένο με ακρίβεια πάνω σε όλες τις αποχρώσεις της συναισθηματικής νοημοσύνης της Ζουλί, σίγουρο για την απόσταση που κρατάει από το μελοδραματισμό αν και όχι πάντα στέρεο απέναντι στην υπερβολή των κασταστάσεων που ως «εμπόδια» εμφανίζονται στη διαδρομή της ηρωίδας του, το φιλμ του Ερίκ Γκραβέλ θα ήταν απλά μια πετυχημένη και λειτουργική κατασκευή και τίποτε άλλο, αν στο κέντρο της δεν υπήρχε μια πραγματικά σωματική, σαρωτική ερμηνεία.
Στον καλύτερο ρόλο της μέχρι σήμερα ιλιγγιώδους καριέρας της, η Λορ Καλάμι του «Call my Agent» απ’ όπου και έγινε διεθνώς γνωστή, είναι η ίδια η ταινία - ένα πλάσμα που δεν λείπει από καμία σκηνή αφού όλα περιστρέφονται γύρω από αυτήν. Διασχίζοντας - εκτός από το ακινητοποιημένο Παρίσι - και όλη την απόσταση ανάμεσα στην τραγικότητα και την ανθρωπιά, την απόγνωση και την παιδική ανυπομονησία, την αξιοπρέπεια κόντρα σε μια διαρκή αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξης της, η Καλάμι γίνεται εδώ μια γυναίκα της διπλανής πόρτας που μεταμορφώνεται σε μια σύγχρονη υπερηρωίδα. Σε ένα action movie όπου η καθημερινή επιβίωση είναι η πραγματική περιπέτεια.
