Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.
Κατερίνα Γώγου, Εμένα οι φίλοι μου
Η Χαμένη Λεωφόρος του Μαρτίου δανείζεται το όνομά της από ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Τη Δευτέρα 5 και την Παρασκευή 9 Μαρτίου θα προβληθούν οι ταινίες «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, «Ο Κήπος του Θεού» του Τάκη Σπυριδάκη, «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη και «Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο» του Νίκου Ζερβού. Τις τρεις πρώτες θα παρουσιάσουν στο κοινό οι Ζακλίν Λέντζου (σκηνοθέτης των μικρού μήκους ταινιών Hiwa – φεστιβάλ Βερολίνου 2017 - και Αλεπού – φεστιβάλ Λοκάρνο 2016) και Νίκος Πάστρας (σκηνοθέτης των μικρού μήκους Ακρυλικό και Χαμένο κορίτσι), ενώ την τέταρτη η Σοφία Γεωργοβασίλη (σκηνοθέτης της μικρού μήκους Προετοιμασία – φεστιβάλ Τορόντο 2017).
Παραγγελιά του Παύλου Τάσιου - Δευτέρα 5 Μαρτίου στις 18:00
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Νίκου Κοεμτζή, ο οποίος μετά το επεισόδιο που προκάλεσε σε λαϊκό κέντρο διασκέδασης, το 1973, έγινε γνωστός ως ο αντιπροσωπευτικός θερμόαιμος, λαϊκός ήρωας που συγκρούεται με το κατεστημένο. Τρεις φίλοι με τις γυναίκες τους διασκεδάζουν σε ένα λαϊκό κέντρο. Εκεί θα γίνει μια παρεξήγηση, με αφορμή την «παραγγελιά» ενός τραγουδιού. Ο καβγάς, με την εμπλοκή και της αστυνομίας, μετετράπη σε αιματηρό επεισόδιο, το οποίο απασχόλησε εκτενέστατα τα ρεπορτάζ και την κοινή γνώμη της εποχής.
«Ο Τάσιος δεν στάθηκε απλώς στα γεγονότα της αιματηρής εκείνης βραδιάς στο νυχτερινό κέντρο του Καρουσάκη, όταν ο Κοεμτζής, νιώθοντας προσβεβλημένος από τους αστυνομικούς που προκλητικά αγνόησαν την παραγγελιά του αδελφού του, έσφαξε τρεις και τραυμάτισε εφτά ακόμα... Μέσα από τον κινηματογραφικό του φακό προσέγγισε με διεισδυτικότητα το φονικό: έδειξε πώς ο Κοεμτζής, παιδί αριστερού που υπέστη διώξεις, επωάστηκε στρυμωγμένος στη μετεμφυλιακή Ελλάδα της πολιτικής φίμωσης και της κοινωνικής καταπίεσης. Ετσι άλλωστε θα μείνει στη μνήμη μας ο Τάσιος: ως ο οξυδερκής σκηνοθέτης μιας σειράς ταινιών κοινωνικού προβληματισμού.» - Ευάννα Βενάρδου, Ελευθεροτυπία
Παραγγελιά του Παύλου Τάσιου | 1980 | 87´| Παραγωγή: Γκρέκα Φιλμ, Μ. Λεφάκης | Σενάριο: Παύλος Τάσιος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σάκης Μανιάτης, Κώστας Παπαγιαννάκης| Παίζουν οι: Αντώνης Αντωνίου, Όλια Λαζαρίδου, Κατερίνα Γώγου, Αντώνης Καφετζόπουλος, Σοφία Ρούμπου, Μάνος Κατράκης, Νικήτας Τσακίρογλου, Βίκυ Βανίτα κ.α. | Βραβεία - Διακρίσεις: Βραβεία Β’ Καλύτερης Ταινίας, Ά Ανδρικού Ρόλου, Μουσικής, Μοντάζ & Ηχοληψίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1980.
Ο Κήπος του Θεού του Τάκη Σπυριδάκη - Δευτέρα 5 Μαρτίου στις 20:00
Σε κάποια φυλακή, τέσσερις κάπως φευγάτοι τύποι, ο Κοντός, ο Ψηλός, ο Αλέκος κι ο Σινουέ, που καταπιέζονται όπως και όλοι οι άλλοι κρατούμενοι από τους δεσμοφύλακες, αποφασίζουν να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Ξεδίνουν παίζοντας μπάλα, πηγαίνουν στην εκκλησία, μαθαίνουν χορούς, απαγγέλλουν ποιήματα ή αποσπάσματα από θεατρικά έργα, αλληλοδέρνονται και υποφέρουν, κάποτε φτάνοντας μέχρι τα όριά τους. Μεθούν και εξεγείρονται, συγκρούονται με την αστυνομία, βάζουν φωτιά στα στρώματα, δραπετεύουν και κατηφορίζουν προς τη θάλασσα, όπου και βρίσκουν τραγικό θάνατο.
«Σκληροί, βίαιοι, αντιδραστικοί και ετοιμοπόλεμοι κρατούμενοι κάνουν αγώνα για την επιβίωσή τους ανάμεσα σε φασίστες και χαφιέδες, αφιονισμένους για ξύλο μπάτσους και ζόρικους φύλακες. Η ποίηση, η τέχνη και η φιλοσοφία μπαίνουν στη ζωή τους ώστε να “ξεφεύγουν”. [...] Η τελική σκηνή της εξέγερσης, με τις μάχες σώμα με σώμα με τους μπάτσους που επιχειρούν την καταστολή, είναι μια από τις πλέον συγκλονιστικές επαναστατικές στιγμές του ελληνικού σινεμά που θυμίζει κατευθείαν την ανάλογη μάχη στο “Εάν…” του Λίντσει Άντερσον. [...] Αριστουργηματική σκοτεινή φωτογραφία, ανατριχιαστική μουσική υπόκρουση, σε μια ιστορία ζόφου και παρακμής για το μέλλον που όλο και κοντοζυγώνει…» - Νέστορας Πουλάκος
Ο Κήπος του Θεού του Τάκη Σπυριδάκη | 1994 | 117´ | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Afaia Film Production | Σενάριο: Τάκης Σπυριδάκης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος | Παίζουν οι: Βαγγέλης Μουρίκης, Κώστας Μαρκόπουλος, Ντίνος Μακρής, Νίκος Κάλαμος, Μπάμπης Αλατζάς, Τάκης Σπυριδάκης κ.α.| Βραβεία - Διακρίσεις: Βραβεία Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Φωτογραφίας, Σκηνογραφίας, Μακιγιάζ & Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1994. Βραβεία Α’ Ανδρικού Ρόλου, Φωτογραφίας, Ενδυματολογίας, Μοντάζ. Τεχνικών Επιτεύξεων & Διάκριση Ποιότητας Ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας ΥΠΠΟ 1995.
Γλυκιά Συμμορία του Νίκου Νικολαΐδη - Δευτέρα 5 Μαρτίου στις 22:00
Το ημερολόγιο της ζωής και του θανάτου μια ομάδας «ανήθικων» νέων, που έχουν φτάσει στο σημείο της «μη επιστροφής» και αναζητούν κάτι να πιστέψουν και να πεθάνουν γι’ αυτό. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του Κράτους. Αρχίζει η διακριτική παρακολούθησή τους. Μια ομάδα μυστικών περικυκλώνει το σπίτι τους με επικεφαλής έναν άγνωστο ξανθό άνδρα… και περιμένει.
«Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στο νέο πρόσωπο του παγκόσμιου φασισμού. Είναι μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης. Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου. Είναι η ιστορία τεσσάρων φίλων που θα μπορούσαν να είναι γείτονές σας, που επέλεξαν συνειδητά να πεθάνουν πίσω από τις κλεμμένες καραμπίνες τους, φτύνοντας ένα σαρκαστικό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπό σας.» - Νίκος Νικολαΐδης
Γλυκιά Συμμορία του Νίκου Νικολαΐδη | 1983 | 154´ | Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, Αφοί Βεργέτη, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου | Σενάριο: Νίκος Νικολαΐδης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου | Παίζουν οι: Δέσποινα Τομαζάνη, Δώρα Μασκλαβάνου, Τάκης Μόσχος, Τάκης Σπυριδάκης, Άλκης Παναγιωτίδης κ.α. | Βραβεία - Διακρίσεις: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας 1983 Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου, Βραβεία Φωτογραφίας, Σκηνογραφίας, Μοντάζ, Ηχοληψίας & Ειδικό Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1983, Διεθνές Φεστιβάλ Ρότερνταμ 1984.
Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο του Νίκου Ζερβού - Παρασκευή 9 Μαρτίου στις 00:30
Ενας άντρας γύρω στα 40 έχει φτάσει σε μια οριακή υπαρξιακά κατάσταση. Εκπρόσωπος της γενιάς που έζησε την εξέγερση του γαλλικού Μάη, από κοντά, και του Μπέρκλεϊ, από μακριά, σήμερα δεν εκφράζεται από καμιά κοινωνική ή ιδεολογική ομάδα. Αποδιωγμένος από τους πάντες, φεύγει από το κοινόβιο όπου ζούσε. Βγαίνει στους δρόμους, ξεχύνεται στη λεωφόρο και συναντάει παλιούς φίλους, ανθρώπους της γενιάς του, ενώ ξανασμίγει με την παλιά του φιλενάδα. Καθώς, ούτε ο έρωτας ούτε οι βαθυστόχαστες θεωρίες μπορούν να γεμίσουν την άδεια ψυχή του, σκηνοθετεί τον θεατρικό θάνατό του.
«Βασικός ήρωας της ταινίας ο Κώστας Φέρρης, έξοχος σαν ερμηνευτής, που ωστόσο κουβαλάει τα βιώματά του στον τύπο που ‘υποδύεται’. Στην ουσία δεν ερμηνεύει κανένα ρόλο, αλλά ζει τον εαυτό του. Και αυτό είναι που έχει αξία. Υπάρχει και μια κοπελιά (Μαρίλλη Τσοπανέλλη), γνώστρια της σεξουαλικότητας, νέα που θέλει υποσυνείδητα να συνταιριαστεί με τούτον το ‘θανατοποινίτη’. Με διαθέσεις λανθάνοντα μαζοχισμού θέλει να ενταχθεί σε μια κατάσταση, να βιώσει μια σειρά από βιώματα που της είναι ξένα και τελικά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο απροσπέλαστα. Μετά είναι οι φίλοι, ή καλύτερα ο φίλος (εδώ ξαναβρίσκουμε το γνωστό από το ‘Αλδεβαράν’ Δημήτρη Φινίνη-έχει κάνει και τις σκηνογραφίες της ταινίας), που μοιάζει να έχει ενταχθεί πλέον στην καινούρια κατάσταση της τελευταίας 20ετίας του 20ου αιώνα, χωρίς κίνδυνο να διακυβεύει πλέον την ύπαρξή του. Υπάρχει τέλος και το κοινόβιο, λύση αποτυχημένη λίαν, που τυραννάει τον Φέρρη-ήρωα, μην μπορώντας να την αποδιώξει, γνωρίζοντας ίσως έτσι το δικό του τέλος» - Βαγγέλης Κοτρώνης
Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο του Νίκου Ζερβού | 1979 | 82᾽ | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Movie Makers, Κώστας Φέρρης| Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σάκης Μανιάτης | Παίζουν οι: Κώστας Φέρρης, Μαρίλη Τσοπανέλλη, Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Σταύρακας κ.α.
