Μ' ένα πρόγραμμα 30 ταινιών, με σκηνοθέτες από πρωτοεμφανιζόμενους μέχρι «βετεράνους», οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες της χρονιάς παρουσιάζονται με την ορμή με την οποία γεννήθηκαν, έτοιμες ν’ αποκαλύψουν το ταλέντο των δημιουργών τους.
Διαβάστε ακόμη: Το 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ξεκινά... Ολα όσα πρέπει να γνωρίζετε!
Το Flix βρίσκεται στη Δράμα, παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση των ταινιών.
Εάν δεν βρίσκεστε στη Δράμα, μπορείτε να δείτε όλες τις ταινίες, όλων των προγραμμάτων και να ψηφίσετε και για το βραβείο Κοινού στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ.
Τι είδαμε την Τρίτη, 6 Σεπτεμβρίου στο Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα
«5pm Seaside» του Βάλεντιν Στέισκαλ
Ο Νίκος έχει γενέθλια: σωματώδης, λιγομίλητος, «άντρας», οδηγεί το φορτηγό του σ' ένα ερημικό παραθαλάσσιο σημείο, μοναχικό όσο κι ο ίδιος. Εκεί, στο ραντεβού, θα έρθει ο Χρήστος, σωματώδης, λιγομίλητος, «άντρας», για να πληρωθεί ένα παλιό χρωστούμενο, για να δοθεί μια μάχη και μια εξιλέωση, σώμα με σώμα. Ο Aυστριακός Βάλεντιν Στέισκαλ χτίζει το δικό του υγρό «Brokeback Mountain» στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας με τρόπο εκπληκτικά εύστοχο. Κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή το στοίχημα με την επιλογή των δυο πρωταγωνιστών του (ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος κι ο Κίμωνας Κουρής φτιάχνουν ένα δίδυμο ανάμεσα στο λούμπεν και την ονείρωξη), και με τη φωτογραφία του χειμωνιάτικου παραθαλάσσιου τοπίου γκρίζου, μελαγχολικού και άτεγκτου, μιλά, με σχόλια αφαιρετικά και διακριτικά, για το βάρος του ανδρικού προτύπου και το κόστος του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» (οι δυο άντρες γνωρίζονται μάλλον από κάποιο Σώμα, ο Νίκος μιλά στο τηλέφωνο με τη μητέρα του, ο Χρήστος φορά το σταυρουδάκι του, η ελληνική σημαία κυματίζει φευγαλέα), με ευαίσθητα κοντινά σε γυμνά, σημαδεμένα σώματα, με λίγες, διστακτικές, καθοριστικές κουβέντες. Το γεγονός ότι θέτει σεναριακά ένα «παρελθόν» που δεν προλαβαίνει να εξηγήσει προκαλεί μια αμηχανία προς το φινάλε, αλλά η χημεία των δυο ηρώων και οι αιώνες συνείδησης ποτισμένης με στερεότυπα και απαγορεύσεις, συμπληρώνει τα κενά.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «5pm Seaside» του Βάλεντιν Στέισκαλ.
«Καναρίνι» των Χρυσούλας Κοροβέση και Μάριου Γαμπιεράκη
Μέσα στη σπηλιά του ορυχείου μυρίζει θάνατο. Ο ανθρακωρύχος θα ζήσει, όσο ζει το μικρό καναρίνι στο κλουβί, γεννημένο για να εξασφαλίζει τη ζωή των άλλων με το χαμό του. Οι animators του Μαύρα Γίδια φτιάχνουν ένα υποβλητικό, ασπρόμαυρο σκίτσο, σχεδιασμένο με κάρβουνο σε μια έξυπνη και συγκινητική «πρωτο-κειμενική» επιλογή. Η ίδια η ιστορία είναι στοιχειώδης και χωρίς εκπλήξεις, για όσους τουλάχιστον γνωρίζουν τη χρήση των καναρινιών στα ορυχεία, αλλά η μορφή του άνδρα του ταυτισμένου με τον θάνατο και μια ηρωική έγχρωμη «έξοδος» κελαηδούν στη μνήμη.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Καναρίνι» των Χρυσούλας Κοροβέση και Μάριου Γαμπιεράκη.
«Μια Νύχτα στο Νεκροταφείο» του Στέλιου Πολυχρονάκη
Στο μικρό χωριό, η κυρά-Μαρία, όπως κάθε εβδομάδα, παίρνει το λεωφορείο και πηγαίνει στο νεκροταφείο, να φροντίσει τον τάφο του αντρός της. Μόνο που, αυτή τη φορά, το λεωφορείο δεν θα γυρίσει να την πάρει κι η κυρά-Μαρία θ' αναγκαστεί να περάσει τη νύχτα στο γόνιμο σκοτάδι του κοιμητηρίου, όπου τίποτε δεν κοιμάται. Μ' ένα χαριτωμένο, μονοδιάστατο, ναΐφ animation, ο έμπειρος Πολυχρονάκης αφηγείται μια εξίσου λιτή, τρυφερή ιστορία για το πώς η μνήμη νικά το θάνατο. Ο λύκος όχι τόσο πετυχημένος, αλλά η κυρά-Μαρία αξιολάτρευτη ως οικουμενική γιαγιά.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Μια Νύχτα στο Νεκροταφείο» του Στέλιου Πολυχρονάκη.
«11.20 π.μ.» του Δημήτρη Νάκου
Μια γυναίκα, στο ασανσέρ, καθρεφτίζεται σε τρία είδωλα: η σύγχρονη κοινωνία σε αναγκάζει να έχεις πολλαπλά πρόσωπα. Κορονοϊός, καραντίνα κι όμως η Αλβανή Ολγα πηγαίνει στο σπίτι της ηλικιωμένης κυρίας που έχει συνηθίσει να φροντίζει. Και πάλι καλά: οι κλέφτες έχουν μόλις φύγει, η Ολγα βρίσκεται εκεί για να βοηθήσει - μόνο που ο γιος της κυρίας θα θεωρήσει τη σύμπτωση παράξενη. Με την αυστηρή, δομημένη, καλοδουλεμένη αφήγηση μιας μεγάλου μήκους ταινίας (ακόμα καλύτερα, μιας περιεκτικής μικρού), μ' ένα κουαρτέτο ηθοποιών-εγγύηση (η σκηνή της Ορνέλα Καπετάνι και της Μαρίας Καλλιμάνη στο μπάνιο φέρνει ανατριχίλες), ο Δημήτρης Νάκος, στιβαρά, παραδοσιακά και ψύχραιμα φυτεύει τους σπόρους για μια έντονη συζήτηση περί ηθικής ευθύνης και ενστικτώδους ανθρωπισμού.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «11.20 π.μ.» του Δημήτρη Νάκου.
«Pendulus» του Δημήτρη Γκότση
Ο 24χρονος Αρμπι προσπαθεί να βρει τη θέση του, αμφιταλαντευόμενος, σαν το εκκρεμές του τίτλου της ταινίας, ανάμεσα στην αλβανική και την ελληνική κοινότητα, αλλά και το κορίτσι που του αρέσει «που πηγαίνει μόνο με Ελληνες». Την ημέρα του ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβίας - Αλβανίας, όταν στο γήπεδο εμφανίστηκε ένα drone με τη σημαία της Μεγάλης Αλβανίας, πυροδοτώντας μια εθνικιστική κρίση στα Βαλκάνια, ο Αρμπι θα πρέπει να πάρει μια απόφαση για το που τελικά ανήκει. Με αυτοπεποίθηση, ρυθμό που ακολουθεί την εσωτερική διαδρομή του εκπληκτικού Δημήτρη Καπουράνη, στιβαρή καταγραφή μιας φαινομενικά γνώριμης αλλά τελικά «αόρατης» πραγματικότητας και κινηματογραφικό βλέμμα που ανοίγει την ιστορία σε κάτι μεγαλυτερο από ένα «περιστατικό» (εύσημα στο σενάριο του Κώστα Γεραμπίνη), ο Δημήτρης Γκότσης («Spectrum», «O Τέταρτος Τοίχος») δίνει με το «Pendulus» τα διαπιστευτήρια ενός σινεμά που αναπνέει ρεαλισμό και κοινωνική ανησυχία, έτοιμου να μεταπηδήσει με σίγουρα βήματα σε μεγάλου μήκους.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Pendulus» του Δημήτρη Γκότση.
Toxic Magnus του Νάσου Γκατζούλη
Στην λεπτή, επικίνδυνη, επιρρεπή από τη φύση της σε εμπνευσμένα όσο και αμήχανα αποτελέσματα, γραμμή ανάμεσα στη μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ (ή ακόμη καλύτερα στο ψευδοντοκιμαντέρ), ο Νάσος Γκατζούλης μας συστήνει τον Μάγκνους, έναν σύμβουλο ζωής που αξιοποιεί την απάνθρωπη κατά-πίεση του πατέρα του να μεγαλώσει ως ένα σωστό ανδρικό πρότυπο προκειμένου να βοηθήσει τους άλλους. Στην πραγματικότητα ο Νάσος Γκατζούλης μας συστήνει τις νευρώσεις και όσα περιστρέφονται μέσα στο μυαλό του Μάγκνους - από τα βασανιστήρια που του έκανε ο πατέρας του μέχρι και την απόπειρα αυτοκτονίας του - σε ένα κολάζ από λέξεις, τολμηρές εικονογραφήσεις, χάπια και αίμα που κοιτάζουν καυστικά με κατάπικρο χιούμορ τη μάστιγα της πατριαρχίας και του toxic masculinity, ωστόσο δεν καταφέρνουν ποτέ να μετουσιωθούν σε κάτι περισσότερο από ένα εικαστικό πείραμα που εκτοξεύει θέματα, ερωτήσεις και γκροτέσκο αφήνοντας τα τελικά να πέσουν όλα μαζί στο κενό.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Toxic Magnus» του Νάσου Γκατζούλη.
Homo Perfectus της Αλκης Πολίτη
Τι είναι αυτό που ορίζει τον «τέλειο σύντροφο»; Κι αν τον βρεις, πόσο είσαι διατεθειμένος να συνεχίσεις να τον... τελειοποιείς. Σε δύο παράλληλες δράσεις, το «Homo Perfectus» αφηγείται την ιστορία της influencer Γιούλας Τρύφωνα που δοκιμάζει το πρώτο ανδροειδές - τέλειο σύντροφο που έχει φτιαχτεί με γνώμονα τις ανάγκες της και το ρεπορτάζ που κάνουν δύο κορίτσια στους δρόμους ρωτώντας τους Αθηναίους για το γεγονός. Ενσωματώνοντας με νεανική διάθεση τις σύγχρονες θεματικές των σχέσεων και της αναζήτησης του «άλλου», η Αλκη Πολίτη χαρτογραφεί τη γεωγραφία μιας queer γενιάς που θέλει να απελευθερωθεί από τα στερεότυπα και ονειρεύεται ένα μέλλον όπου η δικτατορία του τέλειου θα καταρρεύσει μπροστά στις υπέροχες ανθρώπινες αδυναμίες. Το κάνει με όρεξη, αλλά λιγοστά μέσα που προδίδουν το «φουτουριστικό» της σύμπαν, το κάνει με ειλικρινή διάθεση αλλά και επιτήδευση hipster «υπογράμμισης» που μειώνει το συναίσθημα, το κάνει να μοιάζει υπέροχο σε μικρές στιγμές αλλά όχι στο σύνολο, αφήνοντας το «Χτύπα με Σαν Ρεύμα στην Πίστα» του Pan Pan που συνοδεύει την ταινία να συνοψίζει ήδη από πριν, ιδανικά όλα όσα αυτή προσπαθεί να πει.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Homo Perfectus» της Αλκης Πολίτη.
Διαβάστε ακόμη:
Δράμα 2022: Τελετή έναρξης ενός (επιτέλους) «κανονικού», διεθνούς Φεστιβάλ
Το 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας θα διεξαχθεί φέτος από τις 5 μέχρι και τις 11 Σεπτεμβρίου στη Δράμα, αλλά και online.
Διαβάστε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το 45ο DSFF: To 45 Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμα ξεκινάει. Το Flix είναι εκεί!
Το Flix βρίσκεται στη Δράμα για να παρακολουθήσει όλες τις ελληνικές ταινίες των διαγωνιστικών προγραμμάτων και να γράψει γι' αυτές, αλλά και για να μεταφέρει την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ και εκτός των κινηματογραφικών αιθουσών.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του 45ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας:
Η ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Οσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν το 45ο DISFF οnline, θα πρέπει να μπουν στην πλατφόρμα του φεστιβάλ (θα οδηγούνται εκεί και μέσω της ιστοσελίδας https://www.dramafilmfestival.gr από τον σύνδεσμο online festival) και να ακολουθήσουν τις οδηγίες. Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες από τις 5 Σεπτεμβρίου. Το βασικό πακέτο θα κοστίζει 5 ευρώ και με αυτό οι χρήστες θα έχουν πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο του Φεστιβάλ. Oι βραβευμένες ταινίες θα παραμείνουν διαθέσιμες στην πλατφόρμα μέχρι τις 15/9 το μεσημέρι.Στην πλατφόρμα θα προβληθούν τα 6 διαγωνιστικά προγράμματα και το πρόγραμμα Pitching. Η πλατφόρμα έχει ήδη ανοίξει για προαγορά του πακέτου.
