Η ταινία
Ενα καναρίνι γεννιέται σε αιχμαλωσία ανάμεσα σε στοιβαγμένα κλουβιά με πουλιά. Ενας ανθρακωρύχος βιώνει τη σκληρότητα και τον κίνδυνο της εργασίας. Οι δύο τους συναντιούνται και πλέκουν μια σχέση συντροφικότητας, απόλυτα αναγκαία για την επιβίωσή τους, μέχρι που ένα βίαιο επεισόδιο θα διακόψει τη ρουτίνα τους και τους ξυπνήσει.
Οι σκηνοθέτες
Ο Μάριος Γαμπιεράκης και η Χρυσούλα Κοροβέση από το 2014 διατηρούν μαζί το δημιουργικό γραφείο Μαύρα Γίδια. Η δουλειά τους επικεντρώνεται στους τομείς των γραφικών τεχνών, της εικονογράφησης και του animation. Παράλληλα δραστηριοποιούνται στο χώρο του θεάτρου σχεδιάζοντας προβολές για θεατρικές παραστάσεις, η δουλειά τους έχει παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το «Καναρίνι» είναι η πρώτη τους ταινία animation μικρού μήκους.
5 ερωτήσεις για το «Καναρίνι»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Από το 1911 ως το 1986 τα καναρίνια εργαζόταν στα ορυχεία πλάι πλάι με τους ανθρακωρύχους. Τα καναρίνια με το τραγούδι τους ή σωστότερα με την παύση αυτού προειδοποιούσαν τους ανθρακωρύχους για την διαρροή επικίνδυνων αερίων. Το 1986 αποσύρονται δίνοντας τη θέση τους σε μηχανικούς ανιχνευτές. Η πληροφορία αυτή στάθηκε και η αφορμή για να φανταστούμε την ιστορία μας. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον κάτω από τη γη, δύο φαινομενικά διαφορετικά πλάσματα στην ιεραρχία του κόσμου, μοιράζονται μια μοίρα κοινή. Ο δεσμός αυτός που αναπτύσουν είναι και η εκκίνηση για την αφύπνισή τους, μια ευκαιρία να αψηφήσουν τη μοίρα τους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Καθώς το «Καναρίνι» είναι η πρώτη μας ταινία μικρού μήκους, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως νιώθουμε σκηνοθέτες. Ομως έχουμε δουλέψει πολλά χρόνια σε διάφορα «πόστα» στο χώρο του πολιτισμού, είτε ως γραφίστες είτε ως σχεδιαστές προβολών και ναι είναι ένας χώρος δύσκολος σε όλο το φάσμα του.
Για εμάς το «Καναρίνι» λόγω της τεχνικής του κυρίως σταθηκε μια μοναχική εμπειρία. Ο βασικός κορμός της ταινίας έχει δουλευτεί με καρέ καρέ σχέδια κάρβουνου. Η επιλογή του κάρβουνου σταθηκε η πιο φυσική επιλογή για να αποδώσουμε την υφή και την ατμόσφαιρα του υπόγειου αυτού κόσμου, όπως και τον σωματικό κόπο των πλασμάτων που δουλεύουν εκεί. Πρέπει να ζωγραφίσαμε χιλιάδες καρέ και τελικά κάποια στιγμή ο κόπος των ηρώων μας έγινε και δικός μας.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Που στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Ισως οι πλατφόρμες είναι ένας τρόπος απεύθυνσης σε ένα μεγαλύτερο κοινό, παρόλα αυτά ο κινηματογράφος είναι ένα είδος σπάνια συλλογικό τόσο στη δημιουργία όσο και στη θέασή του, κάτι το οποίο είναι αναντικατάστατο.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Είναι μεγάλη η χαρά μας να είμαστε μέρος ενός τόσο ιστορικού και σημαντικού φεστιβάλ, που στάθηκε καθοριστικό για πολλούς κινηματογραφιστές. Το γεγονός ότι τόσες ελληνικές ταινίες μικρού μήκους βραβεύονται σε διεθνές επίπεδο μπορεί μονάχα να σημαίνει πως υπάρχουν αξιόλογοι δημιουργοί που αξίζουν τη στήριξη και την προσοχή της πολιτείας.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
...έτσι του πρέπει!
Καναρίνι Σενάριο, σκηνοθεσία, animation: Χρυσούλα Κοροβέση, Μάριος Γαμπιεράκης | Μoυσική, sound design, mίξη: ΛΟΛΕΚ | Σύμβουλος animation: Αριστοτέλης Μαραγκός | Διεύθυνση παραγωγής: Τέτα Αποστολάκη | Το έργο χρηματοδοτήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού & του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
