Οσα μάθαμε στο φετινό Φεστιβάλ Δράμας

Το Φεστιβάλ Δράμας παραμένει μια ιδιαίτερη περίπτωση σε όποιον το επισκέπτεται.

Από τη μια ο παλμός των νέων δημιουργών, από την άλλη η (τουλάχιστον εμφανώς μειωμένη φέτος) παρουσία μιας παλιότερης γενιάς που βρίσκεται εκεί μάλλον από συνήθεια. Από τη μία το ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα που αποτελεί και τη μερίδα του λέοντος του Φεστιβάλ, από την άλλη ένα πάντοτε ισχνό (όχι όμως και αμελητέο στον πυρήνα του) διεθνές τμήμα. Από τη μία η υπέροχη πόλη της Δράμας και από την άλλη ένα Φεστιβάλ που το νιώθεις συνεχώς πως θα μπορούσε χωρίς πολλά χρήματα, αλλά με περισσή διάθεση και αλλαγή νοοτροπίας να αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά κινηματογραφικά γεγονότα της χρονιάς.

Να όσα μάθαμε τις πέντε ημέρες που βρεθήκαμε εκεί:

1. Για να ονομάζεσαι διεθνές Φεστιβάλ πρέπει να είσαι διεθνές Φεστιβάλ / Θα ήταν ευτύχημα οι ξένοι καλεσμένοι του Φεστιβάλ να ήταν περισσότεροι και δεν αναφέρεται κανείς μόνο στους δημιουργούς των ταινιών, αλλά και σε διευθυντές ξένων φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και επαγγελματίες της διεθνούς κινηματογραφικής βιομηχανίας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε όχι μόνο να ενισχυθεί το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα που μοίαζει μονίμως «πτωχός αδερφός» του ελληνικού, αλλά και να υπάρξει άμεση επαφή των διεθνών επαγγελματιών με τους νέους σκηνοθέτες αλλά και άμεσο, επί τόπου ενδιαφέρον για την παρουσία ελληνικών ταινιών σε ξένα φεστιβάλ. Επίσης ας τελειώσουμε κάποια στιγμή με το διαχωρισμό ελληνικού και διεθνούς Φεστιβάλ Δράμας τόσο στον τίτλο της διοργάνωσης όσο και στην ουσία του.

2. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το σινεμά to the point / Περισσότερο από κάθε άλλη πρόσφατη χρονιά, η φετινή σοδειά των ελληνικών ταινιών μικρού μήκους (αλλα και της πλειοψηφείας των ξένων) ήταν απόλυτα εναρμονισμένες με την εποχή. Από την οικονομική κρίση (που σε άλλες ταινίες καταγράφηκε σχηματικά και κλισέ, αλλά σε άλλες έγινε η αφορμή για αληθινά σπουδαία δείγματα κινηματογράφου), μέχρι το πρόβλημα των μεταναστών και από τις διαπροσωπικές σχέσεις, το φόβο του θανάτου και τις αισθητικές αναζητήσεις μέχρι το νεφοασισμό, ο παλμός μέσα στο Ολύμπια ήταν για πρώτη φορά ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που φλέγεται, αναρωτιέται, θυμάται, αναζητά και προσπαθεί να βρει τους τρόπους που θα παραμείνει όρθια.

3. Το πιο σφιχτό πρόγραμμα των λίγων ταινιών στο ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα είναι ευλογία / Οχι μόνο βλέπουμε καλύτερες ταινίες, αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε και την πραγματική δυναμική των νέων δημιουργών και τις τάσεις που επικρατούν αναπόφευκτα στη θεματική και το στιλ της κάθε χρονιάς.

4. Μια πολυσυλλεκτική κριτική επιτροπή σαν τη φετινή κάνει τη διαφορά. Με σαφώς κατεβασμένο το όριο ηλικίας και εμφανώς περιορισμένη τη σημασία των ανθρώπων σε σχέση με τους σωματειακούς τίτλους τους, με την παρουσία ενός σεβαστού σκηνοθέτη, μιας γυναίκας δημιουργού, ενός αγαπητού ηθοποιού και σκηνοθέτη, ενός διευθυντή ενός πετυχημένου φεστιβάλ και ενός κριτικού κινηματογράφου νέας γενιάς, η φετινή κριτική επιτροπή δεν έδωσε μόνο δίκαια βραβεία, αλλά υπήρξε και ένας ζωντανός κορμός μέσα στην καθημερινότητα του Φεστιβάλ. Είναι σαφώς διαφορετικό να είσαι νέος σκηνοθέτης και να σε νοιάζει πραγματικά ποιοι θα κρίνουν τη δουλειά σου. Του χρόνου θέλουμε και ακόμη πιο τολμηρές επιλογές.

5. Το να μην χωράς στη μοναδική αίθουσα ενός Φεστιβάλ δεν είναι ακριβώς δείγμα επιτυχίας. Κατανοούμε πως ο κινηματογράφος «Ολύμπια» είναι ο μόνος που μπορεί να στεγάσει τις πρώτες προβολές του Φεστιβάλ και πως η πόλη της Δράμας δεν διαθέτει ούτε μεγαλύτερη αίθουσα ούτε τρόπο (βλ. χρήματα) για να φτιάξει μια καινούρια. Ωστόσο, δεν μπορούν άνθρωποι που έχουν προσκληθεί για να καλύψουν από το Φεστιβάλ να μένουν όρθιοι, ούτε φυσικά συντελεστές των ταινιών που βρίσκονται στην πρεμιέρα τους. Ας αναζητηθεί μια λύση...

6. Η Δημόσια Τηλεόραση (ΔΤ) έχει γρήγορα αντανακλαστικά / Οχι μόνο υπήρξε μεγάλος χορηγός του Φεστιβάλ Δράμας αλλά πλαισιώνει και το πρώτο βραβείο, το Χρυσό Διόνυσο με παροχές εξοπλισμού και στελεχών αξίας 10.000 ευρώ. Ελπίζουμε να είναι το ίδιο γρήγορη και στις υποχρεώσεις της προς τις ελληνικές ταινίες που χρεώθηκαν με το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά και σε μια ουσιαστική υποστήριξη του σινεμά (μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ) όπως υποσχέθηκε ο Διευθυντής Προγράμματος της, Δημήτρης Σοφιανόπουλος, στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ.

7. Τίποτα πιο άστοχο από τις παράλληλες εκδηλώσεις / Το είχαμε γράψει και πέρσι και ισχύει αυτούσιο. Είναι κατανοητό πως κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, η πόλη της Δράμας μπαίνει σε μια τροχιά «πολιτισμού» και πρέπει με κάποιον τρόπο να βγάλει τις υποχρεώσεις της σε τοπικούς η μη φορείς, αλλά η πληθώρα των άσχετων με το αντικείμενο του Φεστιβάλ εκδηλώσεων (από βιβλιοπαρουσιάσεις μέχρι εκθέσεις) μάλλον αποδυναμώνουν το στόχο του, παρά προβάλλουν περισσότερο τις δράσεις του.

8. Μικρομηκάδες ενωμένοι, μικρομηκάδες δυνατοί / Δεν είναι μόνο ότι βλέπεις τους μικρομηκάδες της κάθε χρονιάς να αποτελούν μια μεγάλη παρέα (και σε αυτό βοηθάει απόλυτα ο υπέροχος χώρος του πάρκου της Αγ. Βαρβάρας όπου βρίσκονται τα γραφεία του Φεστιβάλ), ούτε ότι παρατηρείς με χαρά ονόματα μικρομηκάδων να δουλεύουν σε ταινίες άλλων συναδέλφων τους, σε διαφορετικά κάθε φορά πόστα (παραγωγή, σενάριο...), αλλά είναι πια σαφές πως η έλλειψη της οποιασδήποτε κρατικής χρηματοδότησης έχει γεννήσει μικρές εταιρίες και μεμονωμένους παραγωγούς που διαπρέπουν στην ταινία μικρού μήκους, δημιουργώντας φυτώρια νέων δημιουργών που όλοι μαζί ξεπερνούν τους σκόπελους των δυσκολιών της ολοκλήρωσης μιας ταινίας.

Διαβάστε ακόμη:

• Φεστιβάλ Δράμας 2013: Τα Βραβεία
• Δράμα 2013: Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του Φεστιβάλ μιλάει στο Flix
• Δράμα 2013, Οι ταινίες: Ημέρα 1η
• Δράμα 2013, Οι ταινίες: Ημέρα 2η
• Δράμα 2013, Οι ταινίες: Ημέρα 3η
• Δράμα 2013, Οι ταινίες: Ημέρα 4η
• «Ούτε στη Δράμα, ούτε πουθενά. Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά»
• Δράμα 2013: Σύννεφα στην τελετή έναρξης