«Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
Ας το ομολογήσουμε, ευτυχώς που η Τζέιν Κάμπιον κάνει τόσο λίγες ταινίες, γιατί η καθεμιά τους έχει ένα τέτοιο καλλιτεχνικό και υπαρξιακό βάρος, που σε κάνει να βουλιάζεις από δέος και θαυμασμό, σαν τη Φλόρα του «Μαθήματα Πιάνου», το αριστούργημά της του 1993 με το οποίο το νέο της φιλμ βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία. Εχοντας να «επισκεφθεί» το σινεμά από το 2009 και το «Bright Star», αλλά με την υπογραφή της, στο μεταξύ, στην εξαιρετική τηλεοπτική σειρά «Top of the Lake», η Κάμπιον στηρίζεται στο μυθιστόρημα του Τόμας Σάβατζ και κερδίζει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας. Κερδίζει και το πάθος και το θαυμασμό μας, επειδή, κάνοντας αριστουργηματικό, ελεγχόμενο, αφοσιωμένο σινεμά, χρησιμοποιεί μια ιστορία γελαδάρηδων του 1925 για να μιλήσει για τη θέση της γυναίκας όχι με μπαναλιτέ, αλλά τρυπώνοντας βαθιά στις ρίζες του προβλήματος και προβάλλοντάς το ως το δικό μας μέλλον.
Στην απεραντοσύνη της Μοντάνα, δυο αδέλφια, ο Φιλ κι ο Τζορτζ Μπέρμπανκ, διευθύνουν ένα μεγάλο ράντσο. Ο Φιλ (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς), είναι ο ανίκητος λύκος, ο σκληροτράχηλος κατακτητής, μια γουέστερν ενσάρκωση του Κακού, μια ελλοχεύουσα απειλή, κοντά στο σαδισμό ή στην παράνοια. Ο Τζορτζ (Τζέσι Πλέμονς), λιγότερο σωματικός, πιο μειλίχιος, αποφασίζει να παντρευτεί τη Ρόουζ (Κίρστεν Ντανστ), τη χήρα μητέρα που τρέχει το τοπικό εστιατόριο, εκεί όπου ο άντρας της αυτοκτόνησε. Ο γιος της, ο νεαρός Πίτερ (Κόντι Σμιτ-ΜακΦι), είναι «διαφορετικός», ευαίσθητος, ντελικάτος, μελετηρός. Ιδανικό ερέθισμα για τον εριστικό Φιλ που, ίσως, κάτω από το βίαιο πρόσωπό του κρύβει δικά του μυστικά, δικές του συγκρούσεις.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2021;
Power Points
Η επιλογή της Κάμπιον να ξεδιπλώσει την ταινία της σε «κεφάλαια», σε στιγμιότυπα, διπλώνοντας το χρόνο σαν χάρτινο λουλούδι, διατηρώντας την αμηχανία του θεατή, την έκπληξη, τον ελλοχεύοντα τρόμο, ντύνοντας αυτή την «ιμπρεσιονιστική» αφήγηση με εξπρεσιονιστικά σύμβολα, το βαθύ σκοτάδι, τις τρομακτικές σκιές, τα πλαίσια από παράθυρα, πόρτες, φράχτες, που διαρκώς εγκλωβίζουν τους ήρωές της. Ολες οι ερμηνείες, αλλά κυρίως αυτή η καθηλωτική του μεταμορφωμένου Μπένεντικτ Κάμπερμπατς που προκαλεί ανατριχίλες και μαζί μια απρόθυμη συμπόνοια. Η μουσική του Τζόνι Γκρίνγουντ. Η οξυδέρκεια κι η ωριμότητα της Κάμπιον που ποτέ δεν θα μείνει στο τετριμμένο, που πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την εποχή της/μας.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί αποτυπώνει την εποχή του femicide και του πολλοστού κύκλου αγώνων μεταξύ των φύλων, ανατρέχοντας στην άγρια Δύση του 1925. Και γιατί μόλις η Τζέιν Κάμπιον αποφάσισε να ξανακάνει σινεμά, τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στη Βενετία και ξεχωρίζει ήδη στο δρόμο για τα μεγάλα βραβεία της χρονιάς.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
«I wonder, what little lady made these?» Γιατί οι άντρες δεν πρέπει να φτιάχνουν λεπτεπίλεπτα χάρτινα λουλούδια, πρέπει να φτιάχνουν ανθεκτικά, σκληρά λάσσο που τραυματίζουν τα χέρια και τις ψυχές.
Γράψαμε στο Flix
Η Νεοζηλανδή σκηνοθέτης θα σου δώσει γενναιόδωρα τα κλειδιά, το γλωσσάρι της κινηματογραφικής γλώσσας, για να πλέξεις εσύ το λάσο που τυλίγεται αργά αργά στο λαιμό των ηρώων. Εκείνη, δεν βιάζεται να ανοίξει τα χαρτιά της. Η αφήγηση αναπτύσσεται με το βασανιστήριο της σταγόνας - κάθε πλάνο, κάθε ήχος, κάθε έκφραση κουβαλά έναν απειλητικό υπαινιγμό. Σ’ ένα τέτοιο γουέστερν, σε αυτό το νουάρ κάτω από τον καυτό ήλιο, η βία καραδοκεί σαν τον κροταλία στα ξηρά χόρτα. Και στο γεμάτο μίσος βλέμμα ενός άντρα που μισεί τον εαυτό του. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ
Και κάτι ακόμη
«Υπάρχει πάντα φόβος όταν ξεκινάς το ταξίδι ενός ρόλου, είτε είναι μια ταινία της Marvel, είτε όταν είσαι μπροστά στην Τζέιν Κάμπιον, αυτό δεν αλλάζει. Μπορείς πάντα να σηκώσεις το πόδι από το γκάζι και να αφεθείς, αλλά αυτό είναι μια μορφή αυταρέσκειας που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλω να έχω μια πιο υγιή σχέση με το επάγγελμά μου, να μην εξαφανίζομαι σε αυτό. Εννοώ ότι είναι φυσικό να έχεις δέος απέναντι σε αυτόν που σε σκηνοθετεί, αλλά δεν το άφησα να με κυριεύσει. Όλοι όσοι βρισκόμαστε σε ένα σετ έχουμε έναν κοινό σκοπό.» Αυτό είπε ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο Flix - διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του, αλλά και της Κίρστεν Ντανστ, εδώ.
Το Top 10 του Flix για το 2021:
- Το νούμερο 10
- Το νούμερο 9
- Το νούμερο 8
- Το νούμερο 7
- Το νούμερο 6
- Το νούμερο 5
- Το νούμερο 4
- Το νούμερο 3
- Το νούμερο 2
