West Side Story του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο αιώνιος έφηβος του αμερικανικού σινεμά, αλλά και μια από τις πιο ισχυρές φυσιογνωμίες του Χόλιγουντ, αποφάσισε πως ήρθε η ώρα στη 50χρονη καριέρα του να σκηνοθετήσει το πρώτο του μιούζικαλ. Και επιλογή του να κάνει ένα ριμέικ ενός από τα διασημότερα μιούζικαλ όλων των εποχών, του «West Side Story», αποδεικνύει πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει αυτός ο σπουδαίος παραμυθάς. Σε μια Νέα Υόρκη της ταξικής ανάπλασης, δυο συμμορίες, οι Σαρκς, παιδιά Πορτορικάνων μεταναστών και οι Τζετς, παιδιά Ευρωπαίων μεταναστών, Ιταλών, Πολωνών, μάχονται για την κυριαρχία στην υποβαθμισμένη γειτονιά τους, η οποία, με τραγική ειρωνεία, πρόκειται να κατεδαφιστεί για να χτιστεί το Λίνκολν Σέντερ. Καταραμένοι ήρωες, ή, όπως ειρωνεύεται ο αστυνομικός Σρανκ, «οι τελευταίοι των Καυκάσιων που δεν τα κατάφεραν», παιδιά χαμένα από χέρι. Εκεί ζει ο Τόνι, πρώην Τζετ, που έχει μόλις αποφυλακιστεί: ένα χρόνο νωρίτερα κόντεψε να σκοτώσει έναν Αιγύπτιο μετανάστη κι η επαφή του με το έγκλημα και τη φυλακή τον έχει αλλάξει, τον έχει κάνει πασιφιστή. Όμως ο κολλητός του, ο Ριφ, πεινάει για μια ακόμα μάχη με τους Σαρκς – το ίδιο κι ο αρχηγός τους, ο Μπερνάρντο, με την εκρηκτική φιλενάδα, την Ανίτα και την ευάλωτη, αθώα αδελφή του, τη Μαρία. Ο Τόνι κι η Μαρία θα γνωριστούν, θα ερωτευτούν κεραυνοβόλα και θα διεκδικήσουν μια κοινή διαδρομή που, φυσικά, η ζωή, ο Σέξπιρ και η προκατάληψη θα τους στερήσουν με τον πιο δραματικό τρόπο.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2021;
Power Points
Ολα όσα έκαναν το μιούζικαλ διάσημο, τα τραγούδια, οι χορογραφίες, τα λαμπερά σκηνικά και η 50s αισθητική του, βρίσκονται όλα εδώ. Μόνο που ο Σπίλμπεργκ τα συνδέει όλα αυτά με την ενεργητική του σκηνοθεσία, το παθιασμένο και επιθετικό μοντάζ, με την έντονη, ζωγραφιστή, πανέμορφη, φωτογραφία του Γιάνους Καμίνσκι φέρνοντας έτσι μια λαμπερή εικαστικότητα σε κάθε του πλάνο, για να δείξει έτσι πως η μαγεία του σινεμά είναι ακόμα ζωντανή.
Θα μείνει κλασικό
Χωρίς να αλλάξει σχεδόν τίποτα από την πρωτότυπη ιστορία της, ο Σπίλμπεργκ αποδεικνύει το πόσο επίκαιρη, διαχρονική και κλασική παραμένει ακόμα και σήμερα, σχεδόν 65 χρόνια μετά από όταν γράφτηκε. Μιλώντας για τον ρατσισμό και την αστική βία, εξυμνώντας ταυτόχρονα την κουλτούρα του λατινοαμερικάνικου πολιτισμού, και μαζί τους όλων των μεταναστών, η ιστορία αυτή μπορεί άνετα να είχε γραφτεί στο σήμερα και να διαδραματίζονταν όχι μόνο στην Αμερική του Τραμπ αλλά και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Someday, somewhere | We'll find a new way of living | We'll find a way of forgiving.
Αν κάποιοι στίχοι κρύβουν την πεμπτουσία ολόκληρης της ταινίας, αυτοί βρίσκονται στο κομμάτι «Somewhere», το ερμηνεύει, ζεστά κι ευαίσθητα, η Ρίτα Μορένο, η «Ανίτα» του πρωτότυπου κινηματογραφικού «West Side Story», στο νέο ρόλο της Βαλεντίνα, μια από τις ελάχιστες τροποποιήσεις που έκανε ο Σπίλμπεργκ στο σενάριο, της μεσόκοπης φαρμακοποιού Πορτορικάνας που παντρεύτηκε τον «γκρίνγκο», που βίωσε μια «εξαίρεση αποδοχής», σαν αυτή που οι ήρωες της ταινίας δεν θα γνωρίσουν, επειδή εκείνη έχει διανύσει τις δεκαετίες της ζωής και γνωρίζει ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει. Μια από τις πιο δυνατές και συγκινητικές στιγμές της ταινία όπου, σε συνδυασμό με την σπουδαία ερμηνεία της Μορένο, δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Γράψαμε στο Flix
Κι έτσι, τιμώντας το παρελθόν, θυμίζοντας τα μηνύματά του, παίζοντας με την τέχνη του σινεμά, με το ψέμα του και τις επώδυνες αλήθειες του, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ αποδεικνύει γιατί ένα ριμέικ του «West Side Story» έχει νόημα: ο άνθρωπος που έβαλε έναν εξωγήινο να πετά μπροστά από το δικό μας φεγγάρι, ελπίζει σε καλύτερες μέρες και διαλέγει τον πιο όμορφο τρόπο για να το πει. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ.
Και κάτι ακόμη
Ο Σπίλμπεργκ πήρε την απόφαση να μη βάλει υπότιτλους στου ισπανικούς διαλόγους, μια απόφαση που την υποστηρίζει με αρκετή θέρμη «από σεβασμό για τη συμπερίληψη των προθέσεών μας να προσλάβουμε ένα καστ από Λατίνους ηθοποιούς για να παίξουν τα αγόρια και τα κορίτσια των Sharks». Ο ίδιος δήλωσε πως «αυτή ήταν μια εντολή που έδωσα στη Σίντι Τόλαν που έκανε το καστ στην ταινία, ότι δεν επρόκειτο να περάσω από οντισιόν άτομα που δεν έχουν γονείς ή παππούδες ή δεν είναι οι ίδιοι από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ειδικά από το Πουέρτο Ρίκο, κοιτάξαμε πολύ στο Πουέρτο Ρίκο, έχουμε 20 ερμηνευτές στην ταινία μας από το Πουέρτο Ρίκο ή είναι Νουγιορίκανο. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό και αυτό συμβαδίζει με το σκεπτικό μου να μην υποτιτλίσω τα ισπανικά. Αν έβαζα υπότιτλους στα ισπανικά, απλώς θα διπλασίαζα τα αγγλικά και θα έδινα στα αγγλικά την εξουσία πάνω στα Ισπανικά. Αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί σε αυτήν την ταινία, έπρεπε να σεβαστώ τη γλώσσα αρκετά ώστε να μην την υποτιτλίσω».
Το Top 10 του Flix για το 2021:
