Τα 6 χρόνια είναι μια τρυφερή ηλικία. Τα ερεθίσματα που δεχόμαστε από τον κόσμο γύρω μας, μας κάνουν να τον καταλαβαίνουμε ολοένα και περισσότερο. Eτσι δημιουργούμε κάποιες από τις ομορφότερες και γλυκές αναμνήσεις της ζωής μας. Κάποιες από αυτές είναι και τα Σαββατοκύριακα εκείνα που ξυπνούσαμε αρκετά νωρίς για να στηθούμε μπροστά στην τηλεόρασή μας για να δούμε τα αγαπημένα μας παιδικά κινούμενα σχέδια, πριν βγούμε έξω να παίξουμε με τους φίλους μας. Hταν τότε που όλα έδειχναν τέλεια.
Oμως μεγαλώνοντας, και καθώς η σκληρή πραγματικότητα άρχισε να μας κυριεύει, η δίψα μας για νοσταλγία μοιάζει να είναι άσβεστη. Και το Χόλιγουντ δεν σταματά να ποντάρει σε αυτό το δυνατό συναίσθημά μας να ξαναζήσουμε κάτι, έστω και λίγο, από τότε που όλα έμοιαζαν να ήταν τέλεια. Ετσι, κάθε φορά που βγαίνουμε με δάκρυα στα μάτια από την αίθουσα βλέποντας μια ταινία βασισμένη σε κάποιο αγαπημένο πρόγραμμα της παιδικής μας ηλικίας, δεν είναι λόγω νοσταλγίας αλλά γιατί το Χόλιγουντ έμπηξε ένα παλούκι βαθιά μέσα στην καρδιά μας, καθώς το βλέπαμε να χτυπάει αλύπητα το νεκρό κουφάρι της παιδικής μας ηλικίας. Και οι 6 αυτές ταινίες το αποδεικνύουν περίτρανα.
1. Teenage Mutant Ninja Turtles
Τα Χελονονιντζάκια ήταν μια από τις πιο αγαπημένες σειρές κινουμένων σχεδίων τις δεκαετίας του ’80. Μα πως είναι δυνατόν να μην μπορείς να λατρέψεις τις περιπέτειες τεσσάρων μεταλλαγμένων νίντζα χελωνών, των Λεονάρντο, Μικελάντζελο, Ραφαέλ και Ντονατέλο, τις οποίες είχε εκπαιδεύσει ένας τεράστιος, επίσης μεταλλαγμένος, αρουραίος ονόματι Σπλίντερ και τα έβαζαν με ρομπότ και πλάσματα άλλων διαστάσεων; Duh! Αλλά όταν το Χόλιγουντ προσπάθησε να μεταφέρει την σειρά αυτή στην μεγάλη οθόνη σε live action μπλοκμπάστερ, όχι μια φορά αλλά δυο, της έδωσε έναν αχρείαστο ρεαλισμό που έκανε τις ταινίες να φαίνονται γελοίες και αποκρουστικές. Την μια φορά, το 1990, με τα Χελονονιντζάκια ως πλαστικές στολές, που έμοιαζαν λες και κάποιοι είχαν ξεφύγει από ένα αποκριάτικο ’80s θεματικό πάρτι, και μια πιο πρόσφατα το 2014 με CGI χελώνες με περίεργες μύτες. Οχι, θα προτιμήσουμε τα κινούμενα σχέδια, ευχαριστούμε πολύ.
Διαβάστε ακόμα: Press Start: 5 ταινίες βασισμένες σε video games που όντως βλέπονται (ευχάριστα)
2. Transformers
Τα Transformers ήταν ότι πιο επικό υπήρχε στην τηλεόραση την περίοδο εκείνη. Δεν ήταν μόνο το να βλέπεις αυτοκίνητα, αεροπλάνα και ό,τι άλλο να μεταμορφώνονται σε ρομπότ, το οποίο ήταν mind blowing από μόνο του, αλλά και η ιστορία σε συνδυασμό με την καταιγιστική δράση, σε κρατούσαν κολλημένο μπροστά από την μικρή οθόνη. Και τότε ήρθε ο Μαικλ Μπέι, ο οποίος πήρε την σειρά και την έκανε στην κυριολεξία για τα παλιοσίδερα. Γεμάτη από ανούσιες και υπερβολικές καταστροφές, εκρήξεις, το μπούστο της Μέγκαν Φοξ πάντα σε πρώτο πλάνο και όλα αυτά συνοδευμένα από μια ιστορία που σε κάνει να ακούς στην κυριολεξία τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να ουρλιάζουν πεθαίνοντας κάθε φόρα που τη βλέπεις, η κινηματογραφική μεταφορά των Transformers έχει προκαλέσει την οργή τόσο των φανατικών οπαδών της σειράς όσο κι εκείνων που απλά αγαπούσαν να βλέπουν τον Oπτιμους Πράιμ και τα Oτομποτς να πολεμούν τον Μέγκατρον και τους Ντισέπτικονς. Με τέσσερις ταινίες και μια πέμπτη έτοιμη να κάνει πρεμιέρα αυτό το καλοκαίρι, κάποιοι θεωρούν τον Μάικλ Μπέι ιδιοφυία, αλλά εκείνη η σκηνή με τις τεράστιες μεταλλικές… μπάλες ενός Transformer να κουνιούνται με χάρη πέρα δώθε ακόμα μας προκαλεί εφιάλτες.
Διαβάστε ακόμα: O Ουίνστον Τσόρτσιλ θα ήταν περήφανος για το «Transformers 5» λέει ο Μάικλ Μπέι
3. G. I. Joe
The real American hero. Μια σειρά που ίσως θα μπορούσε από νωρίς μάλιστα να εκτροχιαστεί ως κάτι το τελείως πατριωτικό και φουλ στην αμερικανιά. Αλλά κατάφερε να γίνει μια από τις πιο αγαπημένες σειρές κινουμένων σχεδίων, στην οποία οι ήρωες στηρίζονταν στις αξίες της φιλίας και της συνεργασίας για να αντιμετωπίσουν την κακιά τρομοκρατική οργάνωση Κόμπρα (ενώ ήταν γεμάτη με εξαιρετική δράση). Οταν ο Στίβεν Σόμερς (σκηνοθέτης των ταινιών «The Mummy» και «Van Helsing») πήρε τα παραπάνω για να τα κάνει ταινία, τα γέμισε με slow motion δράση, έκανε τους ήρωες να φοράνε στολές που τους έδιναν δυνάμεις, και τα τύλιξε γύρω από ένα ακατανόητο σενάριο. Και αν όλο αυτό δεν είχε το όνομα των G. I. Joe, ίσως να ήταν μια μπλοκμπάστερ ταινία που θα βλέπονταν ευχάριστα, και την οποία φυσικά θα ξεχνούσες με το που έβγαινες από την αίθουσα. Αλλά βλέποντας εκείνους τους χαρακτήρες που φώναζες κι εσύ μαζί τους κάθε φορά όταν ήσουν μικρός «yo, Joe» να έχουν γίνει κάτι που δεν αναγνωρίζεις πια, ήταν είναι και θα είναι αρκετά επίπονο.
Διαβάστε ακόμα: 6 χρόνια Flix: 6 τηλεοπτικά γενέθλια πάρτυ που δε μοιάζουν με κανένα άλλο
4. Dragonball: Evolution
Το «Dragon Ball» ήταν ένα από τα λίγα anime, μαζί με την «Sailor Moon», που μονοπωλούσαν τα Σαββατοκύριακά μας. Eταν εκείνες οι περιπέτειες του Γκόκου και των φίλων για να βρουν τις εφτά μαγικές Dragon Balls, και οι επικές τους μάχες, όπως εκείνη με τον Φρίζα (ανάμεσα σε πολλές άλλες), οι οποίες μας έκαναν να μην χάνουμε ούτε ένα επεισόδιο. Oταν ο παραγωγός, και σεναριογράφος μερικών από των καλύτερων επεισοδίων στα «X-Files», Τζέιμς Γουόνγκ, αποφάσισε να σκηνοθετήσει μια live action ταινία του πολυαγαπημένου αυτού anime, πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν σε μια αξιόλογη κινηματογραφική μεταφορά. Oμως, το αποτέλεσμα, όχι μόνο τους απογοήτευσε αλλά προκάλεσε και έντονες αντιδράσεις μιας και αποτελεί μέχρι σήμερα μια από τις χειρότερες ταινίες που έχουν γίνει ποτέ - με πολλούς φανατικούς οπαδούς του anime απλά να την έχουν αφορίσει. Και πως να τους αδικήσεις όταν η ταινία όχι μόνο κατέστρεψε στην ουσία την δουλειά του δημιουργού της σειράς Ακίρα Τοριγιάμα, αλλά δεν βγάζει και κανένα απολύτως νόημα, προσβάλλει την νοημοσύνη μας και οι χαρακτήρες της είναι τόσο κακογραμμένοι που νιώθεις πως είναι τελείως διαφορετικοί και ξένοι από αυτούς που είχες αγαπήσει μικρός.
Διαβάστε ακόμα: 6 χρόνια Flix: 6 γενέθλια στο σινεμά που έμειναν αξέχαστα
5. The Last Airbender
Και μιας και μιλάμε για τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, το «The Last Airbender» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν σίγουρα σαρώνει όλα τα βραβεία. Βασισμένο στην σειρά κινουμένων σχεδίων «Avatar: The Last Airbender» των Μάικλ Ντάντε ΝτιΜαρτίνο και Μπράιαν Κονιέτζκο, η ταινία όχι μόνο θεωρείται ως η χειρότερη ταινία του Σιάμαλαν, αλλά και μια από τις χειρότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί η σειρά κινουμένων σχεδίων έχει αμέτρητους οπαδούς ανά τον κόσμο, θεωρείται από τις καλύτερες σειρές που έχουν βγει στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια και η ιστορία της είναι μια από τις πιο εμπνευσμένες και καλογραμμένες που έχουμε δει ποτέ. Αλλά η ταινία του Σιαμάλαν πήρε όλα αυτά και έκανε κάτι που πολλοί το θεωρούν ως ένα κινηματογραφικό βδέλυγμα, με κάκιστες ερμηνείες, ακατανόητη πλοκή και μια σκηνοθεσία άξια όλων των Χρυσών Βατόμουρων που κέρδισε. Από τότε ο Σιάμαλαν βγήκε και ζήτησε συγγνώμη για την ταινία αυτή και για όλα εκείνα τα ψυχικά τραύματα που προκάλεσε στα παιδιά, στέλνοντάς τους κατευθείαν σε παιδοψυχολόγους. Αλλά τι να το κάνεις; Το κακό είχε ήδη γίνει.
6. Scooby-Doo
Ολοι μας θα θέλαμε να είμασταν μέλος μιας Scooby gang και να λύνουμε μυστήρια. Και επειδή δεν μπορούσαμε να το έχουμε, κάναμε το ακριβώς αμέσως καλύτερο: βλέπαμε τον Scooby-Doo και την παρέα του στην τηλεόραση. Οι Φρεντ, Ντάφνι, Βίλμα και Σάγκι παρέα με τον τεράστιο Γερμανικό Μολοσσό Σκούμπι Ντου, ταξίδευαν κάθε εβδομάδα σε διαφορετικά μέρη με το βανάκι τους, το The Mystery Machine, για να λύσουν κι από ένα μυστήριο αντιμετωπίζοντας στο τέλος το monster of the week (αν και πάντα - μα πάντα - αποδεικνύονταν πως ήταν κάποιος άνθρωπος με στολή). Αλλά ό,τι έκανε την σειρά αυτή τόσο αγαπημένη στα παιδιά, ακριβώς το αντίθετο κατάφερε ο Ράτζα Γκόσνελ να κάνει με τις δυο του live action ταινίες. Με έναν CGI Scooby-Doo, κρύα αστεία και με ένα all star καστ πεταμένο στα σκουπίδια (εκτός ίσως από τον Μάθιου Λίλαρντ ως Σάγκι) οι ταινίες αυτές μεταμορφώνονται σε ένα από εκείνα τα τέρατα της σειράς που ξέρεις ότι μέσα τους κρύβουν κάτι το τελείως ανιαρό και υποτυπώδες και το κυριότερο, δεν είναι καθόλου τρομαχτικά.
