Φεστιβάλ / Βραβεία

Θεσσαλονίκη 2016: Η Καζαμπλάνκα είναι έγχρωμη στην «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σακαρίδη

στα 10

Στη δεύτερη μεγάλου μήκους του ταινία, ο σκηνοθέτης του «Wild Duck» αποτυπώνει με γνώριμο τρόπο αλλά έξυπνη κινηματογράφηση το εδώ και τώρα μιας πόλης που αλλάζει.

Θεσσαλονίκη 2016: Η Καζαμπλάνκα είναι έγχρωμη στην «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σακαρίδη

Στο «Wild Duck», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Σακαρίδη, η - σχεδόν σαν υπαρξιακό αστυνομικό - ιστορία ενός μηχανικού τηλεπικοινωνιών που αναλαμβάνει να διαλευκάνει ένα σκάνδαλο υποκλοπών κατέληγε σε όσα δεν φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να κρύβονται σε ένα διαμέρισμα μιας φαινομενικά κοινής πολυκατοικίας.

Στην «Πλατεία Αμερικής» σε μια ακόμη πιο κοινή πολυκατοικία, από αυτές τις μεγάλες της αθηναϊκές που κάποτε θεωρούνταν προνόμιο το γεγονός πως έβλεπαν στην Πλατεία, δεν κρύβονται πλέον μυστικά, αλλά ο ανθρώπινος χάρτης της Αθήνας του σήμερα, έτσι όπως στην αρχή της ταινίας τον σημαδεύει ένας από τους πρωταγωνιστές της σαν να επρόκειτο σαν ένα (άνισο) ντέρμπι ανάμεσα στους Ελληνες και τους ξένους.

Το Flix θα σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες - ως τη λήξη του, την Κυριακή, 13 Νοεμβρίου. Κάντε κλικ εδώ για να δείτε συγκεντρωμένα όλα τα θέματα του Flix για το Φεστιβάλ

Πλατεία Αμερικής 607

Οι ήρωες της «Πλατείας Αμερικής» είναι τρεις και ζουν και οι τρεις στην ίδια πολυκατοικία. Και για όσο διαρκεί μια ταινία θα ζήσουν ο καθένας τη δική του ταινία, με αρχή μέση τέλος και κεντρικό άξονα τη φυγή. Φυγή εκτός των ελληνικών συνόρων, εκτός της κρίσης, εκτός από αυτή τη μεγάλη σύμβαση του να μένεις ίδιος ενώ όλα γύρω σου αλλάζουν με ρυθμούς πολυβόλου.

Ο Μπίλλη είναι ένας σαραντάρης tattoo artist που έχασε εδώ και καιρό την ευκαιρία να «την κάνει», η γνωριμία του όμως με την Τερέζα από την Αφρική θα είναι καθοριστική για αυτά που θα «χτυπήσει» από δω και πέρα στο κορμί του και το κορμί των άλλων. Ο Νάκος, ένας άνεργος 30something που ζει ακόμη με τους γονείς του θα βρει νόημα στην ευκολία του ρατσισμού και εμπνευσμένος από «κινηματογραφικές» ιστορίες εξόντωσης των αλλοδαπών θα σχεδιάσει το δικό του. Ο Ταρέκ, πρόσφυγας από τη Συρία, προσπαθεί να βρει τον πιο σίγουρο τρόπο για να φύγει από τη χώρα μαζί με τη δεκάχρονη κόρη του.

Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: «Αφτερλωβ», ένα love story τόσο meta

Πλατεία Αμερικής 607

Το εύρημα του Σακαρίδη είναι ότι σκηνοθετεί τις ιστορίες τους σαν μια περιπέτεια. Μια μεγάλη «αμερικάνικη» περιπέτεια, με το νατουραλισμό του φωτισμού του Γιαν Φόγκελ και την ταχύτητα μιας κάμερας που κόβει και ράβει πάνω στην κορύφωση της κάθε διαδρομής. Εκεί όπου ο διάχυτος ερωτισμός της ιστορίας του Μπίλλη μπερδεύεται με τη σάτιρα της οικογενειακής κατάστασης του Νάκου και την απόγνωση της αντεστραμμένης Οδύσσειας του Ταρέκ, ο Σακαρίδης κάνει την «Πλατεία Αμερικής» - αυτήν την ίδια που για καιρό έγινε το πέρασμα στο όνειρο ολόκληρων πληθυσμών - λίγο τζαζ, νυχτερινή, νουάρ, με τα αρώματα των ξένων να αναδύονται από παντού και τους ήχους από τις ανθρώπινες ανάσες να ενώνονται στην χαρτογράφηση της νέας πληθυσμιακής τάξης της Αθήνας.

Για κάποιο λόγο που αντιλαμβάνεσαι πως έχει να κάνει με τον ακτιβισμό (χαρακτηριστικό που έρχεται και αυτό να ενώσει το «Wild Duck» με αυτήν εδώ την ταινία), ο Σακαρίδης φορτώνει τις ιστορίες του με ένα voice over που μοιάζει αχρείαστο και καταχρηστικό. Μπορεί αυτά που λέγονται να δίνουν τη σωστή διάσταση στο οικοδόμημα του και να βρίσκονται στην ακόμη πιο σωστή πλευρά της νέας τάξης πραγμάτων, αυτό όμως δεν ανακόπτει μια διάχυτη αίσθηση ότι το νόημα έχει γίνει κατανοητό από πολύ νωρίτερα, σχεδόν πριν η ταινία ξεκινήσει.

Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου

Πλατεία Αμερικής 607

Με διαβαθμίσεις ανάμεσα στις ιστορίες (με καλύτερη αυτή του Ταρέκ), οι σεναριακές λύσεις της «Πλατείας Αμερικής» (συνεργάστηκαν στο σενάριο μαζί με τον Σακαρίδη, ο Βαγγέλης Μουρίκης και ο Γιάννης Τσίρμπας) μοιάζουν προφανείς, κατά στιγμές εύκολες και τελικά αισθητά γνώριμες. Αντίθετα, τόσο η παρουσία των τριών πρωταγωνιστών (ο Βασίλης Κουκαλάνι, ο Γιάννης Στάνκογλου και ο Μάκης Παπαδημήτριου – κι αυτοί με τις διαβαθμίσεις τους) όσο και το περιτύλιγμα των ιστορίων τους παραμένει γοητευτικό, άμεσο, με έξυπνες αναφορές στο «αμερικάνικο όνειρο» αλλά τελικά και το ίδιο το σινεμά. Και δεν εννοεί κανείς μόνο την έγχρωμη – «ή μάλλον σκουρόχρωμη» – Καζαμπλάνκα.


Το Flix θα σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες - ως τη λήξη του, την Κυριακή, 13 Νοεμβρίου. Κάντε κλικ εδώ για να δείτε συγκεντρωμένα όλα τα θέματα του Flix για το Φεστιβάλ

Περισσότερο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:

Η Fischer γιορτάζει 10 χρόνια παρουσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμοντας και φέτος τα πιο σημαντικά βραβεία, τα Βραβεία Κοινού Fischer. Διαβάστε και δείτε περισσότερα εδώ.

fischer tiff 57 607