Στο «Wild Duck», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Σακαρίδη, η - σχεδόν σαν υπαρξιακό αστυνομικό - ιστορία ενός μηχανικού τηλεπικοινωνιών που αναλαμβάνει να διαλευκάνει ένα σκάνδαλο υποκλοπών κατέληγε σε όσα δεν φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να κρύβονται σε ένα διαμέρισμα μιας φαινομενικά κοινής πολυκατοικίας.
Στην «Πλατεία Αμερικής» σε μια ακόμη πιο κοινή πολυκατοικία, από αυτές τις μεγάλες της αθηναϊκές που κάποτε θεωρούνταν προνόμιο το γεγονός πως έβλεπαν στην Πλατεία, δεν κρύβονται πλέον μυστικά, αλλά ο ανθρώπινος χάρτης της Αθήνας του σήμερα, έτσι όπως στην αρχή της ταινίας τον σημαδεύει ένας από τους πρωταγωνιστές της σαν να επρόκειτο σαν ένα (άνισο) ντέρμπι ανάμεσα στους Ελληνες και τους ξένους.
Οι ήρωες της «Πλατείας Αμερικής» είναι τρεις και ζουν και οι τρεις στην ίδια πολυκατοικία. Και για όσο διαρκεί μια ταινία θα ζήσουν ο καθένας τη δική του ταινία, με αρχή μέση τέλος και κεντρικό άξονα τη φυγή. Φυγή εκτός των ελληνικών συνόρων, εκτός της κρίσης, εκτός από αυτή τη μεγάλη σύμβαση του να μένεις ίδιος ενώ όλα γύρω σου αλλάζουν με ρυθμούς πολυβόλου.
Ο Μπίλλη είναι ένας σαραντάρης tattoo artist που έχασε εδώ και καιρό την ευκαιρία να «την κάνει», η γνωριμία του όμως με την Τερέζα από την Αφρική θα είναι καθοριστική για αυτά που θα «χτυπήσει» από δω και πέρα στο κορμί του και το κορμί των άλλων. Ο Νάκος, ένας άνεργος 30something που ζει ακόμη με τους γονείς του θα βρει νόημα στην ευκολία του ρατσισμού και εμπνευσμένος από «κινηματογραφικές» ιστορίες εξόντωσης των αλλοδαπών θα σχεδιάσει το δικό του. Ο Ταρέκ, πρόσφυγας από τη Συρία, προσπαθεί να βρει τον πιο σίγουρο τρόπο για να φύγει από τη χώρα μαζί με τη δεκάχρονη κόρη του.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: «Αφτερλωβ», ένα love story τόσο meta
Το εύρημα του Σακαρίδη είναι ότι σκηνοθετεί τις ιστορίες τους σαν μια περιπέτεια. Μια μεγάλη «αμερικάνικη» περιπέτεια, με το νατουραλισμό του φωτισμού του Γιαν Φόγκελ και την ταχύτητα μιας κάμερας που κόβει και ράβει πάνω στην κορύφωση της κάθε διαδρομής. Εκεί όπου ο διάχυτος ερωτισμός της ιστορίας του Μπίλλη μπερδεύεται με τη σάτιρα της οικογενειακής κατάστασης του Νάκου και την απόγνωση της αντεστραμμένης Οδύσσειας του Ταρέκ, ο Σακαρίδης κάνει την «Πλατεία Αμερικής» - αυτήν την ίδια που για καιρό έγινε το πέρασμα στο όνειρο ολόκληρων πληθυσμών - λίγο τζαζ, νυχτερινή, νουάρ, με τα αρώματα των ξένων να αναδύονται από παντού και τους ήχους από τις ανθρώπινες ανάσες να ενώνονται στην χαρτογράφηση της νέας πληθυσμιακής τάξης της Αθήνας.
Για κάποιο λόγο που αντιλαμβάνεσαι πως έχει να κάνει με τον ακτιβισμό (χαρακτηριστικό που έρχεται και αυτό να ενώσει το «Wild Duck» με αυτήν εδώ την ταινία), ο Σακαρίδης φορτώνει τις ιστορίες του με ένα voice over που μοιάζει αχρείαστο και καταχρηστικό. Μπορεί αυτά που λέγονται να δίνουν τη σωστή διάσταση στο οικοδόμημα του και να βρίσκονται στην ακόμη πιο σωστή πλευρά της νέας τάξης πραγμάτων, αυτό όμως δεν ανακόπτει μια διάχυτη αίσθηση ότι το νόημα έχει γίνει κατανοητό από πολύ νωρίτερα, σχεδόν πριν η ταινία ξεκινήσει.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
Με διαβαθμίσεις ανάμεσα στις ιστορίες (με καλύτερη αυτή του Ταρέκ), οι σεναριακές λύσεις της «Πλατείας Αμερικής» (συνεργάστηκαν στο σενάριο μαζί με τον Σακαρίδη, ο Βαγγέλης Μουρίκης και ο Γιάννης Τσίρμπας) μοιάζουν προφανείς, κατά στιγμές εύκολες και τελικά αισθητά γνώριμες. Αντίθετα, τόσο η παρουσία των τριών πρωταγωνιστών (ο Βασίλης Κουκαλάνι, ο Γιάννης Στάνκογλου και ο Μάκης Παπαδημήτριου – κι αυτοί με τις διαβαθμίσεις τους) όσο και το περιτύλιγμα των ιστορίων τους παραμένει γοητευτικό, άμεσο, με έξυπνες αναφορές στο «αμερικάνικο όνειρο» αλλά τελικά και το ίδιο το σινεμά. Και δεν εννοεί κανείς μόνο την έγχρωμη – «ή μάλλον σκουρόχρωμη» – Καζαμπλάνκα.
Περισσότερο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Θεσσαλονίκη 2016: Το «Νήμα» δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια ταινία του The Boy
- Θεσσαλονίκη 2016: Η «Λαίδη Μάκμπεθ» είναι εντυπωσιακά μοντέρνα μέσα στα βικτωριανά της φορέματα
- Τα πρόσωπα του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην κάμερα του Flix #4
- Θεσσαλονίκη 2016: «Μια Τρομακτική Περίοδος» - Ο Αϊρα Σακς μιλά για την εκλογή Τραμπ
- Θεσσαλονίκη 2016: «Οι ενάρετοι» ξεγυμνώνουν μια παράδοξα αστεία αστική υποκρισία
- Θεσσαλονίκη 2016: Χρειάζεσαι... καρδιά από πέτρα για να μην ταυτιστείς με το ισλανδικό «Heartstone»
- Θεσσαλονίκη 2016: Ακούμε το «ΑΦΤΕΡΛΩΒ», λίγο πριν το δούμε
- Θεσσαλονίκη 2016: «Η Μεταμόρφωση»… διψά να «αφήσει το κακό να μπει»
- Θεσσαλονίκη 2016: Δε χρειάζεται καν να το πούμε - το «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους για τους Stooges είναι cool
- Τα πρόσωπα του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην κάμερα του Flix #3
- Θεσσαλονίκη 2016: «Ο Αγριος Τόπος» - Ας μιλήσουμε για το εξωγήινο χταπόδι στο δωμάτιο
- Τα πρόσωπα του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην κάμερα του Flix #2
- Θεσσαλονίκη 2016: Η «Ισοπέδωση» συστήνει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνοθετική φωνή
- Θεσσαλονίκη 2016: Για όλες τις γυναίκες που, στην ηλικία τους, ακόμα κρύβονται για να καπνίσουν...
- Θεσσαλονίκη 2016: Οταν η Τούμπα κατέβηκε στο Ολύμπιον
- Θεσσαλονίκη 2016: Η ομάδα του Φεστιβάλ στην κάμερα του Flix
- Θεσσαλονίκη 2016: «Κυλά στο Αίμα», μια ταινία που θέλεις να την πάρεις αγκαλιά
- Θεσσαλονίκη 2016: «Oταν Ξέσπασε η Βία» - Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους στα Aγρια Βαλκάνια
- Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
- To ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τον ΠΑΟΚ είναι φτιαγμένο από θλίψη, αγάπη και αφοσίωση
- Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
- Θεσσαλονίκη 2016: Στον «Τυφλό Χριστό» του Κρίστοφερ Μάρεϊ η θρησκεία δεν έχει τίποτα κοινό με την Πίστη
- Θεσσαλονίκη 2016: Στο «Kékszakállú» η πραγματικότητα είναι χωρίς διέξοδο αλλά άψογα καδραρισμένη
- Θεσσαλονίκη 2016: Το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους μία ωδή στην ποίηση της καθημερινότητάς μας
- Στην τελετή Εναρξης του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Κύριε Υπουργέ, επιτρέψτε μας τρεις διορθώσεις
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Το παρελθόν του διαγωνιστικού τμήματος κρύβει εκπλήξεις!
- ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί! Η Μαρίνα Δανέζη μοιράζεται με το Flix το τελευταίο ταξίδι του Νίκου Τριανταφυλλίδη
- Με έμπνευση... Pulp Fiction το τρίτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου: Οχι τόσο σέξι, αλλά ευτυχώς ούτε «τα νέα κρατικά βραβεία»!
- Λεονάρντο Φάβιο: Ανακαλύπτοντας έναν σπουδαίο σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- O Φιλίπ Γκραντριέ φέρνει τα σκόταδια του στο 57o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Τελευταία Εξοδος Θεσσαλονίκη: Δείτε το δεύτερο τρέιλερ του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ολες οι ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Μερικές από τις ωραιότερες ταινίες της χρονίας στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος σκηνοθετεί το πρώτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- H Αγορά του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποκαλύπτεται!
- O ΠΑΟΚ που αγάπησε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σε παγκόσμια πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Το 57o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει αφίσα
- Θεσσαλονίκη 2016: Τα Highlights κι οι νέες ενότητες στο πρόγραμμα
- Ενας Τζιμ Τζάρμους δεν είναι (ποτέ) αρκετός στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Οσα ενώνουν το Φεστιβάλ του Λοκάρνο με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Αλλαγές στο ελληνικό τοπίο
- Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποκτά διαγωνιστικό τμήμα για νέους δημιουργούς
- Αυτή είναι η ομάδα του νέου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
