Ο Στέφανος Ρόκος εμπνεύστηκε από το «No More Shall We Part», το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Nick Cave & The Bad Seeds το 2001 και που ερμήνευσε με το δικό του συναίσθημα και τη δική του, λεπτομερή, αναλυτική, συναρπαστική ζωγραφική. Αυτή η έμπνευση αποδίδεται, τώρα, σε μια έκθεση και μια ειδική έκδοση και μια σειρά από events που θα τις περιστοιχίσουν. Η έκθεση «Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part, 14 paintings 17 years later» λειτουργεί στο Μουσείο Μπενάκη ως τις 19 Μαΐου 2019 - εκεί μπορείτε να προμηθευτείτε και την αριστουργηματική έκδοση με τα έργα και κείμενα που τα συνοδεύουν/ερμηνεύουν.
Λίγες μέρες πριν τη λήξη της έκθεσης που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στο ασφυκτικά γεμάτο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς, την Πέμπτη, 9 Μαΐου, μια εκλεκτή παρέα μουσικών από την ελληνική και διεθνή σκηνή θα παίξουν live ολόκληρο το άλμπουμ "No More Shall We Part"! Στη συναυλία συμμετέχουν οι Jim Sclavunos (Nick Cave & the Bad Seeds, Sonic Youth, The Cramps, The Vanity Set κ.ά.), Eleanor Friedberger (The Fiery Furnaces), Stef Kamil Carlens (dEUS, Zita Swoon), Illegal Operation και The Callas.
Το Flix ζήτησε απ' όλους τους, τον καθένα ξεχωριστά, να μοιραστούν προσωπικές σκέψεις: όσα τους συνδέουν με τον Στέφανο Ρόκο και το project «NMSWP», τι ρόλο έπαιξαν οι Nick Cave and The Bad Seeds στις μουσικές αναφορές τους, ποιο είναι το αγαπημένο τους τραγούδι, ή ο αγαπημένος τους στίχος, από το άλμπουμ «No More Shall We Part». Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπαν και ραντεβού την Πέμπτη στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς (όλες οι πληροφορίες, στο τέλος του κειμένου).
Διαβάστε ακόμη:
- No More Shall We Part: Tο Flix στο στήσιμο της έκθεσης του Στέφανου Ρόκου
- No More Shall We Part: Ο Στέφανος Ρόκος ζωγραφίζει σινεμά
- Ο Στέφανος Ρόκος υπόσχεται: «No More Shall We Part»
- No More Shall We Part: Η Ρηνιώ Δραγασάκη και η Αρασέλη Λαιμού μοιράζονται εικόνες από το making of της έκθεσης του Στέφανου Ρόκου
Με τον Στέφανο γνωριζόμαστε προσωπικά εδώ κι αρκετό καιρό και πάντα μου φαινόταν πολύ έντιμο άτομο. Κάθε καλλιτεχνικό πρότζεκτ που αποφασίζει να κάνει μου μοιάζει «αληθινό» με κάποιον τρόπο, χάρη στη δύναμη της πίστης του σε συνδυασμό με το πόσο ανοιχτός είναι στους στόχους του. Παρομοιάζω τις ζωγραφικές ερμηνείες του Στέφανου με κάθε μουσική ερμηνεία – σα διασκευή ενός τραγουδιού, ή ένα ρεμίξ, όπου ο καλλιτέχνης επιλέγει στοιχεία από το πρωτότυπο και τα διαμορφώνει σε κάτι τελείως νέο που, ωστόσο, είναι απολύτως οικείο κι αναγνωρίσιμο. Αλλά, μιλώντας ως κάποιος που έχει συμμετάσχει στη δημιουργία αυτών των τραγουδιών, και κάποιος που έχει παίξει κάποια από αυτά τα τραγούδια πολλές, πολλές φορές, χαίρομαι που τελικά οι πίνακες του Στέφανου ήταν γενικά μάλλον έμμεσες ερμηνείες και δεν μιμούνταν ή εικονογραφούσαν αυστηρά τις εικόνες των τραγουδιών˙ και μάλιστα, οι πίνακες στέκονται αυτόνομα (όπως οφείλουν), όπως το παιδί απέναντι στο γονιό του: με ένα βαθύ συμβιωτικό σύνδεσμο, αλλά μια ξεκάθαρα χωριστή οντότητα.
Μέσα στην πάροδο του χρόνου, ο Στέφανος κι εγώ έχουμε συζητήσει τόσο πολλές από τις λεπτομέρειες των έργων του και μου είναι, πια, τόσο οικείοι, είναι δύσκολο να θυμηθώ πραγματικά τις πρώτες εντυπώσεις μου, όσο δυνατές κι αν ήταν. Κάποιες λεπτομέρειες, όπως το δέντρο στο «No More Shall We Part» και ο κορμός στο «God Is In the House» με αποπροσανατόλισαν στην αρχή γιατί ήταν στοιχεία τόσο απρόσμενα. Παρότι αυτές οι λεπτομέρειες εξακολουθούν κάπως να με σοκάρουν, είναι ταυτόχρονα και εντυπωσιακές και, τώρα πια, μου αρέσουν γιατί δεν αφομοιώνονται εύκολα. Είναι δύσκολο να διαλέξω το αγαπημένο μου από το σύνολο των έργων, γιατί τείνω να τους παρατηρώ όλους μαζί, με την ησυχία μου, αλλά θεωρώ το «Gates to the Garden» ένα σταθερά γαλήνιο έργο που προκαλεί τη μελέτη.
Ο Στέφανος είναι αγαπημένος μου φίλος, τον οποίο γνωρίζω καιρό κι η φιλία μας βαθαίνει καθώς μεγαλώνουμε. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την εξέλιξή του ως καλλιτέχνη και είδα με χαρά, χρόνο με το χρόνο, τη δουλειά του να κερδίζει δύναμη και ένταση.
Και οι δυο ακούγαμε τους δίσκους του Νικ Κέιβ εδώ κι αιώνες – και οι δυο έχουμε πάει σε πολλές συναυλίες του, κάποιες φορές και μαζί.
Η μουσική παίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή και των δυο μας, είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν όλα τ’ άλλα!
Ο Στέφανος είχε μουσικές αναφορές στα έργα του και παλαιότερα, αλλά αυτή τη φορά το έφτασε ως τα άκρα!
Δεν νομίζω ότι η μουσική του Νικ Κέιβ είχε άμεση επίδραση πάνω μου ως συνθέτη, αλλά ανέκαθεν θαύμαζα τον τρόπο που αφηγούνταν ιστορίες. Το σκοτάδι μέσα στο οποίο συχνά τολμούσε να μπει, παραείναι τρομακτικό για μένα!
Εκείνο, ωστόσο, που πραγματικά μ’ επηρέασε πολύ, ήταν οι διαλέξεις του, «The Secret Life Of The Love Song» και «The Flesh Made Word». Ηταν μάλλον αποκαλυπτικό ν’ ακούς έναν «ποπ» τραγουδιστή να διερευνά σε τέτοιο βάθος τα εργαλεία της τέχνης του και να τα μοιράζεται με τον κόσμο. Κι έχει κανείς να μάθει πολλά, απ’ όσα αναφέρει. Τόσο για τη ζωή, όσο και για την τέχνη του να γράφεις τραγούδια.
Ο Κέιβ κάνει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ποπ μουσική και τη λογοτεχνία να εξαφανίζεται, όπως ο Λέοναρντ Κοέν, η Τζόνι Μίτσελ, ο Λου Ριντ και άλλοι ομοϊδεάτες.Είναι, με δυο λόγια, σπουδαίος!!! Όπως είναι κι ο Στέφανος!!
Το αγαπημένο μου τραγούδι από το άλμπουμ είναι το «We Came Along This Road». Τρελαίνομαι για τη βαθιά μελαγχολία της μελωδίας…
Γνώρισα τον Στέφανο πριν από σχεδόν 10 χρόνια, όταν έπαιξα για πρώτη φορά στην Αθήνα και αμέσως ένιωσα μαζί του ένα σύνδεσμο, τόσο καλλιτεχνικό όσο και προσωπικό. Από τότε γίναμε στενοί φίλοι και έχω κουβεντιάσει μαζί του γι’ αυτό το πρότζεκτ σε κάθε βήμα της διαδρομής του. Πραγματικά θαυμάζω την εργασιακή ηθική του και την επιμονή του να ολοκληρώσει ό,τι ξεκινά. Και αγαπώ το γεγονός ότι το όραμά του συμπεριλαμβάνει τη συνεργασία του με τόσους άλλους, ώστε η δουλειά του να γίνεται κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο, μόνο. Ο ενθουσιασμός του είναι μεταδοτικός.
Δεν θεωρώ απαραίτητα τους Nick Cave and the Bad Seeds ως μουσική επιρροή, αλλά ανέκαθεν ένιωθα δέος για τον κύριο Κέιβ ως περφόρμερ κι έχω απεριόριστο θαυμασμό για εκείνον ως τραγουδοποιό. Εγώ γράφω στίχους πριν από τις μελωδίες και φαντάζομαι ότι κι εκείνος κάνει το ίδιο. Εχω να πω κάποιους πραγματικά υπέροχους στίχους στα τραγούδια που μου έχουν ανατεθεί κι έτσι είναι δύσκολο να διαλέξω έναν – αλλά θα έλεγα ότι είναι διασκεδαστικό (και απαιτητικό) να τραγουδάς το «Well meaning little therapists, goose-stepping twelve-stepping teatotalitarianists, the tipsy, the reeling and the drop down pissed», στο «God Is In The House».
Μανώλης Αγγελάκης, Illegal Operation
Αυτό που με συνδέει με το project είναι η φιλία μου με τον Στέφανο και το ίδιο το NMSWP που το θεωρώ από τους πιο ουσιαστικούς δίσκους του Nick Cave.
Οι Nick Cave and The Bad Seeds σίγουρα συγκαταλέγονται στους καλλιτέχνες που θαυμάζω και με έχουν επηρεάσει με παραπάνω από έναν τρόπους. Το αγαπημένο μου τραγούδι από το NMSWP είναι το ομότιτλο.
Πρώτα απ όλα μας συνδέουν ευρύτερα πράγματα από το συγκεκριμένο project. Μας συνδέει η κοινή μας αγάπη και δουλειά που έχουμε κάνει στα εικαστικά και τη μουσική, κοινές αναφορές και βιώματα και το ότι είμαστε και οι δυο πλευρές δυο αδέλφια. Το συγκεκριμένο projectμας ακούστηκε απίστευτα ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή που μας το ανέφερε ο Στέφανος και το νιώσαμε πολύ «δικό μας» από όλες τις πλευρές.
Oλη η πορεία του Κέιβ είναι για μας πολύ σημαντική από τα σχολικά μας χρόνια. Ακόμα και σήμερα πολλές φορές βάζουμε στις πρόβες ενα Birthday Party τραγούδι για να «πάρουμε» την μπασούρα του Tracy Pew και τα κοψίματα του Rowland S. Howard με τα οποία είμαστε ποτισμένοι ή ένα Bad Seeds για να παρούμε το weird groove των Martin και Jim. Ε θα πούμε αυτό που διαλέξαμε, το Oh My Lord. Θα λέγαμε αγαπημένους στίχους τους παρακάτω γιατί είναι κλασική Κέιβ «εικονογραφία» που έχει να κάνει με «βιβλική» θεματολογία και συγχρόνως είναι και πολύ Callas, από την άποψη πως πολλές φορές μας απασχολούν οι αντιφάσεις, οι αμφισημίες και το διφορούμενο.
The ladders of life that we scale merrily
Move mysteriously around
So that when you think you're climbing up, man
In fact you're climbing down
Η έκθεση Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part, 14 paintings 17 years later, του Στέφανου Ρόκου, γίνεται από τις 3 Απριλίου ως και τις 19 Μαΐου 2019, στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς
info
STEFANOS ROKOS
NICK CAVE & THE BAD SEEDS
NO MORE SHALL WE PART
14 PAINTINGS 17 YEARS LATER
THE CONCERT
Παραγωγή: Heretic
Χώρος διεξαγωγής: The Benaki Museum / Πειραιώς 138 / Αίθριο
Ημερομηνία: Πέμπτη 9 Μαΐου
Ωρα έναρξης: 21.00
Εισιτήρια
early bird: 8€ (έως 20/04 ή έως εξαντλήσεως), προπώληση: 10€, ταμείο: 12€
Ηλεκτρονική διάθεση εισιτηρίων εδώ
Live Performances By: Jim Sclavunos (Nick Cave & The Bad Seeds), Stef Kamil Carlens, Eleanor Friedberger, Illegal Operation, The Callas
Παρακολουθείτε, βήμα-βήμα, την εξέλιξη του project στο website Stefanos Rokos / No More Shall We Part και στα social media του Στέφανου Ρόκου, στο facebook και στο instagram.
Προμηθευτείτε την έκδοση με τα έργα και κείμενα που τα συνοδεύουν/ερμηνεύουν εδώ.
Το FLIX.gr θα βρίσκεται δίπλα, σε όλη τη διαδρομή, για να σας ενημερώνει για τις ειδικές δράσεις και τις εκπλήξεις που θα συνοδεύουν την έκθεση. Από σήμερα ως τις 19 Μαΐου, no more shall we part...
