Δεν υπάρχουν σιγουριές σ' ένα θεσμό όπως οι Χρυσές Σφαίρες - αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Με τον ίδιο τρόπο, για παράδειγμα, που το «Grand Budapest Hotel» είχε κερδίσει το «Birdman» τη χρονιά (2015) που ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου κατατρόπωσε την οσκαρική κούρσα, έτσι και φέτος όλα είναι πιθανά. Ειδικά, όταν οι Χρυσές Σφαίρες πάσχουν, εξ ορισμού, κι από μία κάποια σχιζοφρένεια: όπως το «I, Tonya» (μία από τις πιο δραματικές ταινίες της χρονιάς) καταχωρήθηκε στην κατηγορία «κωμωδία/μιούζικαλ», όπως το «Tρέξε» (ένα από τα πιο πρωτότυπα σενάρια της χρονιάς) αγνοήθηκε, όπως το «Twin Peaks» (το μεγαλύτερο τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς) απουσιάζει από τις υποψηφιότητες, έτσι και τα μέλη της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ μπορεί να μας εκπλήξουν με τις σουρεαλιστικές τους ψήφους και στα αποτελέσματα της Κυριακής.
Επίσης, μία πρόβλεψη είναι σίγουρη: τα φετινά βραβεία δε θα έχουν μόνο κινηματογραφικό κριτήριο. Καλά, ποτέ δεν είχαν (πάντα η αληθινή ζωή παρεμβάλλεται στην τέχνη), αλλά ειδικά φέτος το Χόλιγουντ θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Οι κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης/κακοποίησης κι όλο το ωστικό κύμα των αντιδράσεων θα επηρεάσουν σίγουρα τις επιλογές των ψηφοφόρων. Πώς ακριβώς αναμένεται να το δούμε. Ισως κάποιοι γυναικείοι ρόλοι υπερισχύσουν ως συμβολική κίνηση, από τις αξιοκρατικά καλύτερες γυναικείες ερμηνείες.
Και μην ξεχνάτε: Χρυσές Σφαίρες 2018: Παρακολουθήστε τη χρυσή τελετή με τον τρόπο του Flix
Επιπλέον, η αντίδραση στην διακυβέρνηση Τραμπ προβλέπεται να καθρεφτιστεί στα βραβεία: μπορεί, για παράδειγμα, το «The Post» του Στίβεν Σπίλμπεργκ να κερδίσει τον ανταγωνισμό ως πολιτική παρέμβαση. Ως έμμεση διαμαρτυρία του Χόλιγουντ και υποστήριξη του Τύπου, την εποχή που ο Πρόεδρος της Αμερικής αποκαλεί τους εκπροσώπους του «fake news».
Τέλος, υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα. Πώς, για παράδειγμα, μπορείς να αρνηθείς τη Χρυσή Σφαίρα σε κάποιον που έχει δηλώσει ότι αποχαιρετά το σινεμά;
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ' όψιν, πάμε να εξετάσουμε τις κινηματογραφικές κατηγορίες και να επιλέξουμε τους πιθανούς νικητές.
Διαβάστε επίσης: 75 χρόνια Χρυσές Σφαίρες: Oι χρυσές στιγμές τους
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ - ΔΡΑΜΑ
- Call Me by Your Name του Λούκα Γκουαντανίνο
- Δουνκέρκη του Κρίστοφερ Νόλαν
- The Post του Στίβεν Σπίλμπεργκ
- The Shape of Water του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- Three Billboards Outside Ebbing, Missouri του Μάρτιν ΜακΝτόνα
Ποιος θα κερδίσει: «The Shape of Water». H νέα ταινία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (κι ο Χρυσός Λέοντας του Φεστιβάλ Βενετίας 2017) είναι ένα μικρό αριστούργημα κι αν σε κάτι ξεπερνά τον ανταγωνισμό είναι στην πρωτοτυπία και την υπέρβαση των genres. Ούτε επιστημονική φαντασία, ούτε b movie με τέρατα, ούτε ερωτικό μελόδραμα. Κι όλα μαζί. Το Χόλιγουντ μαγεύεται με το αλλόκοτο. Και καλά κάνει.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Μιλάμε για μία από τις πιο δυνατές πεντάδες της τελευταίας δεκαετίας, που ταυτόχρονα όμως νιώθεις ότι συγκρίνεις μήλα-πορτοκάλια. Θα θέλαμε να κερδίσει η «Δουνκέρκη» γιατί ο Κρίστοφερ Νόλαν έχει κάνει έναν κινηματογραφικό θρίαμβο ανοιγοκλείνοντας το φακό στο προσωπικό βίωμα και την μεγάλη επική εικόνα. Αλλά πώς να μη θέλουμε να κερδίσει και το «Call me by Your Name», που έχει αφήσει τις καρδιές μας στο πάτωμα της αίθουσας από την πρώτη στιγμή;
Πιθανή ανατροπή: «The Post» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Μην ξεχνάμε την ιστορική στιγμή. Η Αμερική πρέπει να θυμηθεί τι σημαίνει θαρραλέα δημοσιογραφία. Και το Χόλιγουντ της το ζωγραφίζει με εικόνες σε μεγάλη οθόνη.
Α' ΑΝΔΡΙΚΟ - ΔΡΑΜΑ
- Τίμοθι Σαλαμέ για το Call Me by Your Name
- Ντάνιελ Ντέι Λιούις για το Phantom Thread
- Τομ Χανκς για το The Post
- Γκάρι Ολντμαν για το Darkest Hour
- Ντένζελ Γουάσινγκτον για το Roman J. Israel, Esq.
Ποιος θα κερδίσει: Τίμοθι Σαμαλέ. Ναι, πιστεύουμε ότι ο πιτσιρικάς θα το σηκώσει. Eχοντας ήδη κερδίσει 18 βραβεία κριτικών ενώσεων, ανάμεσά τους και τα πολύ ενδεικτικά National Board of Review και New York Film Critics Awards, δε θα αποτελέσει καμία έκπληξη να ακουστεί το όνομά του όταν ανοίξει ο φάκελος.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: O Nτάνιελ Ντε Λιούις. Γιατί; Γιατί στην κατηγορία καλύτερου ηθοποιού βρίσκεται ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς μας. Τέλος. O oποίος έχει ξεκάθαρα δηλώσει ότι αυτή ήταν η τελευταία ταινία της καριέρας του κι αποσύρεται από το σινεμά. Κι επίσης κάπως πρέπει να αποζημειωθεί η απαράδεκτη απουσία του «Phantom Thread» από τις υποψηφιότητες.
Πιθανή ανατροπή: Πολύ πιθανή όμως: ο Γκάρι Ολντμαν αυτή τη στιγμή κερδίζει μεγάλο έδαφος στους κύκλους των κριτικών με την ερμηνεία του ως Γουίνστον Τσόρτσιλ. Επίσης, φαίνεται εξωφρενικό αλλά είναι αληθινό: είναι η πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Οι ενοχές της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών μπορεί να δώσουν προβάδισμα φέτος.
Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ- ΔΡΑΜΑ
- Τζέσικα Τσαστέιν για το Molly’s Game
- Σάλι Χόκινς για το The Shape of Water
- Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- Μέριλ Στριπ για το The Post
- Μισέλ Γουίλιαμς για το All the Money in the World
Ποια θα κερδίσει: Μία από τις πιο ισχυρές μάχες ανάμεσα σε δύο συγκλονιστικές ηθοποιούς. Μέχρι τελευταία στιγμή δεν θα ξέρουμε ποια θα πάρει το χρίσμα. Η Σάλι Χόκινς στο «The Shape of Water» ως η «πριγκίπισσα χωρίς φωνή» του Ντελ Τόρο συγκλονίζει με μία εκφραστική, εύθραυστα τρυφερή ερμηνεία. Αλλά από την άλλη έχουμε την επέλαση του ωμού, non bullshit ταλέντου της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Δίνουμε προβάδισμα στην τελευταία. Γιατί, η Χόκινς είχε κερδίσει Χρυσή Σφαίρα με την πρώτη της υποψηφιότητα στο «Happy Go Lucky». Αντιθέτως αυτή είναι η 7η υποψηφιότητα της ΜακΝτόρμαντ και δεν έχει κερδίσει (εξαιρείται η Χρυσή Σφαίρα που μοιράστηκε σε όλο το καστ του «Shortcuts» του Ρόμπερτ Αλτμαν το 1994).
Ποια θα θέλαμε να κερδίσει: Οποια από τις δύο. Τις αγαπάμε, τις παραδεχόμαστε και τις υποστηρίζουμε το ίδιο.
Πιθανή ανατροπή: Η Μέριλ Στριπ. Ναι, μη γελάτε καθόλου. Το λογικό θα ήταν η μεγάλη κυρία του σινεμά να αρκεστεί στο ρεκόρ της: 31 υποψηφιότητες (στις κατηγορίες Α' και Β' Γυναικείου ρόλου), 8 νίκες και μόλις πέρσι το τιμητικό Σεσίλ Μπ. Ντε Μιλ βραβείο. Ομως, πρώτον, μπορεί οι ψήφοι μεταξύ των Χόκινς και ΜακΝτόρμαντ να διχάσουν την ψηφοφορία και το βραβείο να πάει στην τρίτη κατά σειρά. Επίσης, αν το «The Post» πάρει φόρα λόγω της πολιτικής του διάστασης, η Στριπ θα σηκώσει το λάβαρο. Το θεωρούμε μεγάλη υπερβολή, αλλά θα θέλαμε να ακούσουμε τον ευχαριστήριο λόγο της φέτος. Για πολλούς λόγους.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ - ΚΩΜΩΔΙΑ Ή ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ
- The Disaster Artist του Τζέιμς Φράνκο
- I, Tonya
- Lady Bird της Γκρέτα Γκέργουικ
- Τρέξε! του Τζόρνταν Πιλ
- The Greatest Showman του Μάικλ Γκρέισι
Ποιος θα κερδίσει: To «Lady Bird». Εχοντας ήδη εξασφαλίσει σημαντικές υποψηφιότητες στα Independent Spirit Awards, ένα από τα πιο δυνατά «μικρά» ανοίγματα στο αμερικανικό box-office, έχοντας κερδίσει την παμψηφεί αποδοχή των κριτικών και κλέψει τις καρδιές των θεατών, θεωρούμε ότι το μικρό διαμαντάκι της Γκρέτα Γκέργουικ δε θα χάσει τη Χρυσή Σφαίρα. Κι εδώ το ερώτημα: γιατί να λείπει η σκηνοθέτης του από την πεντάδα σκηνοθετών;
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: To «Lady Bird». Ξεκάθαρα. Υπέροχο το «Ι, Tonya». Απολαυστικό το «Disaster Artist». Ολόφρεσκο το «Τρέξε!». Aλλά, το «Lady Bird» της Γκέργουικ έχει τα στοιχεία της αυτής της μικρής ταινίας που μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει μέσα σου, διαστέλλει και την καρδιά σου, φουσκώνει το συναίσθημα, κι έτσι γίνεται τεράστια, αξέχαστη και αυτόματα κλασική.
Πιθανή ανατροπή: Το «Τρέξε!». Θα μας ξαφνιάσει, αλλά θα το χειροκροτήσουμε. Αλλωστε η επίφαση της ταινίας τρόμου για να πεις κάτι πολύ σημαντικό για το βαθιά ριζωμένο ρατσισμό της Αμερικής ήταν η πιο έξυπνη ιδέα της χρονιάς.
Α' ΑΝΔΡΙΚΟ - ΚΩΜΩΔΙΑ Ή ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ
- Στιβ Καρέλ για τη Μάχη των Φύλων
- Ανσελ Ελγκορτ για το Baby Driver
- Τζέιμς Φράνκο για το The Disaster Artist
- Χιου Τζάκμαν για το The Greatest Showman
- Ντάνιελ Καλούγια για το Τρέξε!
Ποιος θα κερδίσει: Oh, hi James. Ξεκάθαρα ο Τζέιμς Φράνκο. Γιατί έκανε κάτι πολύ δύσκολο, τόσο ως δημιουργός όσο κι ως πρωταγωνιστής του «Disaster Artist» και θα πρέπει σε κάποια κατηγορία να του το αναγνωρίσουν: η ξεκάθαρη κωμική του διάθεση και σάτιρα δεν κορόιδεψε ευτελώς το «The Room» και τον Τόμι Γουάιζο. Αντιθέτως, το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό αλλά απρόσμενα συγκινητικό. Ο Φράνκο προστάτευσε τον Γουάιζο με μία ερμηνεία που ξεπερνάει το σχήμα και γίνεται σχεδόν συμβολική: απορρέει μία τρυφερή κατανόηση για όλους όσους έφτασαν στο Λος Αντζελες θαμπωμένοι από το χολιγουντιανό όνειρο.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: You're tearing us apart αλλά... ο Τζέιμς Φράνκο. Πολλές φορές τον έχουμε κριτικάρει για την τρικυμία εν κρανίω αυτοδιάθεσή του, αλλά φέτος μοιάζει να βρήκε το πρότζεκτ που τον δικαιώνει.
Πιθανή ανατροπή: Μάντεψε ποιος θα 'ρθει το βράδυ (για σπλάτερ). Ο Ντάνιελ Καλούγια. Μην υποτιμάμε την απήχηση της ταινίας αλλά και τον τρόπο με την οποία κρατά την παράνοια και την ανατροπή της το ταλέντο του αφροαμερικανού πρωταγωνιστή.
Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ - ΚΩΜΩΔΙΑ Ή ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ
- Τζούντι Ντεντς για το Βικτώρια & Αμπντούλ
- Μάργκο Ρόμπι για το I, Tonya
- Σίρσα Ρόναν για το Lady Bird
- Εμα Στόουν για τη Μάχη των Φύλων
- Ελεν Μίρεν για το The Leisure Seeker
Ποια θα κερδίσει: Η Μάργκο Ρόμπι. Είναι εξαιρετική στο «I, Tonya» και σ' ένα πιασάρικο ρόλο: αληθινό πρόσωπο (η Τόνια Χάρντινγκ πάλαι ποτέ πρωταθλήτρια του ice skating), αδικημένο πρόσωπο (η ταινία παρουσιάζει την πλευρά της για τα διαβόητα γεγονότα που οδήγησαν στην καθαίρεσή της), εντελώς κόντρα χαρακτήρας η white trash ηρωίδα της από την ίδια που μοιάζει με χολιγουντιανό κύκνο. Ολα αυτά τα στοιχεία μαζί, φέρνουν βραβεία.
Ποια θα θέλαμε να κερδίσει: Η Σίρσα Ρόναν. Eχει κερδίσει ήδη 7 βραβεία για το ρόλο της έφηβης μαθήτριας στο καλοκαίρι της ενηλικίωσής της. Πιστεύουμε ότι η Χρυσή Σφαίρα της ανήκει. Μόλις 23 χρονών και ήδη με τρεις υποψηφιότητες στο πέτο (μετά τα «Εξιλέωση» και «Brooklyn») αυτό το κορίτσι είναι εξαιρετικά ταλαντούχο, γενναίο, κι όσο γλυκόπικρα αλλόκοτο απαιτεί η κατηγορία.
Πιθανή ανατροπή: Θα είναι το σοκ της βραδιάς, αλλά κάπως αναβοσβήνει το όνομα της Τζούντι Ντεντς στο μυαλό. Κι αυτό γιατί η περιπέτεια της υγείας της (έχει χάσει σχεδόν το φως της λόγω μίας εκφυλιστικής ασθένειας που ονομάζεται «Κηλιδώδης Εκφυλισµός») έχει συγκινήσει τους χολιγουντιανούς κύκλους. Είναι από τις περιπτώσεις που ένα βραβείο λειτουργεί έμμεσα ως «τιμητικό».
Β' ΑΝΔΡΙΚΟ
- Γουίλεμ Νταφόε για το The Florida Project
- Αρμι Χάμερ για το Call Me by Your Name
- Ρίτσαρντ Τζένκινς για το The Shape of Water
- Κρίστοφερ Πλάμερ για το All the Money in the World
- Σαμ Ρόκγουελ για το Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
Ποιος θα κερδίσει: O Γουίλεμ Νταφόε. Γιατί παραδίδει μία από τις πιο καλοδουλεμένες, νατουραλιστικές, προσεγμένες στη λεπτομέρειά τους ερμηνείες σε μία ταινία που ακροβατεί μεταξύ λυρικού στυλιζαρίσματος και σύγχρονου ρεαλισμού. Κι επίσης πρέπει να αποζημειωθεί με ένα τουλάχιστον βραβείο το «The Florida Project» που απουσιάζει από πολλές, πολλές ακόμα κατηγορίες.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: O Γουίλεμ Νταφόε. O άνθρωπος είναι εθνικός θησαυρός. Δεν τον έχουν βραβεύσει ποτέ. Η πρώτη και η τελευταία του υποψηφιότητα ήταν 18 (ναι, δεκαοκτώ!) χρόνια πριν για τη «Σκιά του Βρυκόλακα». Ηρθε η ώρα λοιπόν για τη μεγάλη δικαίωση. Και με τι ωραίο ρόλο.
Πιθανή ανατροπή: Ολοι οι υπόλοιποι της τετράδας μπορεί να κάνουν την ανατροπή για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο Ρίτσαρντ Τζένκινς γιατί είναι εξαιρετικός ηθοποιός, ακόμα κι όταν διαβάζει τον τηλεφωνικό κατάλογο. Ο Σαμ Ρόκγουελ γιατί διαλύεται με μία αρχικά αβανταδόρικη και σταδιακά συγκλονιστική ερμηνεία ως ο βλάκας σερίφης. Ο Αρμι Χάμερ γιατί κρατάει τόσο αβίαστα τις ισορροπίες, σ' έναν εξ' ορισμού κόντρα ρόλο, και μεταμορφώνει τα πάντα σε έρωτα γλυκό σα ροδάκινο. Η πραγματική ανατροπή όμως, αυτή που ξεπερνά τα κινηματογραφικά κριτήρια, αυτή που θα διχάσει την αίθουσα με ανάμεικτα χειροκροτήματα σεβασμού και politics είναι να ακουστεί το όνομα του Κρίστοφερ Πλάμερ. Ο ηθοποιός που αντικατέστησε, όπως αντικατέστησε, τον Κέβιν Σπέισι, αν βραβευτεί δε θα είναι απλά γιατί κατάφερε έναν άθλο μέσα σε 9 μέρες γυρίσματος. Αλλά γιατί θέλουν να δώσουν ένα ηχηρό χαστούκι στον αποδιοπομπαίο τράγο του συστήματος.
Β' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ
- Μέρι Τζ. Μπλάιτζ για το Mudbound
- Χονγκ Τσάου για τον Μικρόκοσμο
- Αλισον Τζένεϊ για το Ι, Tonya
- Λόρι Μέτκαλφ για το Lady Bird
- Oκτάβια Σπένσερ για το The Shape of Water
Ποια θα κερδίσει: H Aλισον Τζένεϊ. Eίναι η 6η της υποψηφιότητα (μετά από 4 για το «West Wing» και μία για το «Mom»), η πρώτη της σε κινηματογραφική κατηγορία και με αβανταδόρικο ρόλο αληθινού και μισητού προσώπου.
Ποια θα θέλαμε να κερδίσει: Διχαζόμαστε ανάμεσα σε δυο μητέρες. Η Αλισον Τζένεϊ ως διαβολομητέρα της Τόνια Χάρντινγκ, ναι, είναι όλα τα παραπάνω και επίσης μία εξαιρετική ηθοποιός της γενίας μας που κέρδισε δικαιωματικά την προαγωγή της από ρόλους δευτεροχαρακτήρων σε αυτούς που τη θέλουν πρωταγωνίστρια. Η Λόρι Μέτκαλφ (δύο ακόμα υποψηφιότητες, ως αδελφή της τηλεοπτικής «Roseanne») όμως κάνει κάτι εξίσου δύσκολο: μία δυνατή, αυστηρή, ξινή, παράλογη, αγαπησιάρα μαμά κοριτσιού στην εφηβεία.
Πιθανή ανατροπή: Μέρι Τζέι Μπλάιτζ για το «Mudbound». Δύσκολο αλλά όχι κι απίθανο. Μετά την κριτική που δέχθηκαν για την έλλειψη διαφορετικότητας στις υποψηφιότητές τους, μπορεί να θέλουν σε μία κατηγορία να τιμήσουν μία αντιρατσιστική ταινία και μία αφροαμερικανίδα μουσικό που ξεπερνά εαυτόν με αυτό το ρόλο (κι αυτός μιας μητέρας)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
- Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο για το The Shape of Water
- Μάρτιν ΜακΝτόνα για το Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- Κρίστοφερ Νόλαν για τη Δουνκέρκη
- Ρίντλεϊ Σκοτ για το All The Money in the World
- Στίβεν Σπίλμπεργκ για το The Post
Ποιος θα κερδίσει: Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Ο σύγχρονος εκπρόσωπος του μαγικού ρεαλισμού πιστεύουμε ότι θα είναι ο θριαμβευτής των βραβείων φέτος. Πρώτη φορά υποψήφιος στην καριέρα του (αλλά με διπλή υποψηφιότητα: σκηνοθεσίας και σεναρίου), ένας πραγματικός ουμανιστής παραμυθάς αξίζει τον κόπο να βραβευτεί και η φόρα που θα κερδίσει να τον οδηγήσει και στα Οσκαρ.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Θα είμαστε πανευτυχείς ακούγοντας το όνομα του Ντελ Τόρο. Αλλά πώς μπορεί να αγνοηθεί αυτό που έκανε φέτος ο Κρίστοφερ Νόλαν με τη «Δουνκέρκη»; Η ταινία είναι ξεκάθαρα ταινία σκηνοθέτη και θα θέλαμε τον Νόλαν, έναν από τους σπουδαιότερους auteurs της γενιάς μας, να αναγνωριστεί για το όραμα και το ταλέντο του.
Πιθανή ανατροπή: Οι πολιτικοί λόγοι (macro και micro) μπορεί να οδηγήσουν στην επιλογή των Στίβεν Σπίλμπεργκ ή Ρίντλεϊ Σκοτ. Θα είναι έκπληξη. Αλλά δεν το αποκλείουμε καθόλου.
ΣΕΝΑΡΙΟΥ
- Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο για το The Shape of Water
- Γκρέτα Γκέργουικ για το Lady Bird
- Λιζ Χάνα και Τζοζ Σίνγκερ για το The Post
- Μάρτιν ΜακΝτονα για το Three Billboards outside Ebbing, Missouri
- Ααρον Σόρκιν για το Molly's Game
Ποιος θα κερδίσει: O Μάρτιν ΜακΝτόνα είχε κερδίσει στην αναμέτρηση του σεναρίου τον Ντελ Τόρο και στη Βενετία. Το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Με κοφτερή πένα, εμβριθές βλέμμα και τολμηρό λόγο ο ΜακΝτόνα κατασκευάζει βίαιες παραβολές για κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από την επιφάνεια της πλοκής των ιστοριών του. Οι ήρωές του είναι επίσης αριστουργήματα. Θα είναι άξιος νικητής.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Η Γκρέτα Γκέργουικ. Γιατί είναι ο θηλυκός Λινκλέιτερ. Εγραψε ένα σενάριο γεμάτο από «μικρά τίποτα», μικρές λεπτομέρειες που μύρισαν νιότη με την απενοχοποιημένη τρέλα της κομεντί αλλά την μεστότητα και την ειλικρίνεια μίας νατουραλιστικής δραματουργίας. Θέλουμε να ακούσουμε το όνομά της. Τέλος.
Πιθανή ανατροπή: Ολοι οι υπόλοιποι. Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο γιατί θα μπορούσε να τα σηκώσει όλα και να φύγει. Η Λιζ Χάνα γιατί τα είπαμε για το «The Post» (επίσης δεν είναι και λίγο να ξεκινάς την καριέρα σου δίπλα στον Σπίλμπεργκ, με μία αληθινή πολιτική ιστορία και πρωταγωνιστές τους Τομ Χανκς και Μέριλ Στριπ). Κι ο Ααρον Σόρκιν γιατί είναι ο αγαπημένος της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών εδώ και δεκαετίες (πρώτη του υποψηφιότητα το 1993 για το «Ζήτημα Τιμής» κι ακολούθησαν 7 ακόμα και δυο βραβεία για τα «Social Network» και «Steve Jobs». Οσο κι αν τον αγαπάμε (από πάντα), το «Molly's Game» είναι ένα σενάριο με τρύπες. Αν του το δώσουν, θα είναι πραγματική ανατροπή.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ - ANIMATION
- Coco των Λι Ανκριτς και Εϊντριαν Μολίνα
- Loving Vincent των Ντορότα Κομπιέλα και Χιου Γουέλτσμαν
- Ferdinand του Κάρλος Σαλντάνα
- The Boss Baby του Τομ ΜακΓκραθ
- The Breadwinner της Νόρα Τουόμι
Ποιος θα κερδίσει: To «Coco», τo νέο παραμύθι της Pixar - ένα instant classic φιλμ κινουμένων σχεδίων για το θάνατο, που σφύζει από ζωή! Δικαιωματικό βραβείο για την εταιρεία που καταπιάνεται με θάρρος με τη διαφορετικότητα σε κάθε ταινία της. Αυτή είναι η, πραγματική, μαγεία της Pixar. Στατιστικά, από το 2007 που καθιερώθηκε το βραβείο animation, η Pixar δεν έχει χάσει παρά μόνο δύο χρονιές. Κι αυτό γιατί δεν είχε ταινία εκείνες τις δύο χρονιές.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Το «Loving Vincent» - όχι γιατί δεν παραδεχόμαστε ότι το «Coco» είναι η καλύτερη ταινία της πεντάδας, αλλά γιατί ο άθλος μιας ταινίας ζωγραφισμένης στο χέρι και η κινηματογραφική ιμπρεσιονιστική υπόκλιση στο έργο του Βαν Γκογκ θα ήταν ωραίο να βραβευτεί. Επίσης, ναι, η ελληνική συμμετοχή στην παραγωγή (20 από τους 125 ζωγράφους που δούλεψαν με την τεχνική του Rotoscope computer animation είναι Ελληνες και η επεξεργασία έγινε στα στούντιο της Studio Bauhaus στο Κορωπί) μας κάνει να θέλουμε να το πανηγυρίσουμε λίγο περισσότερο.
Πιθανή ανατροπή: Για πολιτικούς λόγους το «The Breawinner» - μία ταινία που εξηγεί τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στο Αφγανιστάν.
ΜΟΥΣΙΚΗ
- Kάρτερ Μπάργουελ για το Three Billboards Οutside Ebbing, Missouri
- Αλεξάντρ Ντεσπλά για The Shape of Water
- Tζόνι Γκρίνγουντ για το Phantom Thread
- Tζον Γουίλιαμς για το The Post
- Xανς Ζίμερ για τη Δουνκέρκη
Ποιος θα κερδίσει: Ο Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead, μόνιμος συνεργάτης τελευταία του Πολ Τόμας Αντερσον (μετά τα «Θα Χυθεί Αίμα», «The Master» και «Inherent Vice») είναι για πρώτη φορά υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα. Και με ένα αριστουργηματικό soundtrack. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή είναι η χρονιά του.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Ο Τζόνι Γκρίνγουντ. Δαγκωτό. Δεν υπάρχει πιο μαγικό μουσικό σκορ από αυτό της ταινίας του Πολ Τόμας Αντερσον που, να το ξαναπούμε, είναι απούσα (κι ο ίδιος ο δημιουργός της αδικαιολόγητα και ασυγχώρητα απών) από πολλές ακόμα κατηγορίες. Από την άλλη, ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για το ληθαργικό, κυκλωτικό, εγκλωβιστικό συναίσθημα που προκαλούν οι συνθέσεις του Ζίμερ στη «Δουνκέρκη».
Πιθανή ανατροπή: Ο Αλεξάντρ Ντεσπλά. Οι κριτικοί αγάπησαν το «The Shape of Water» μπορεί να του τα δώσουν όλα. Δε θα λείψει ένα βραβείο από τον πρωταθλητή των ρεκόρ Τζον Γουίλιαμς (26η υποψηφιότητα κι έχει κερδίσει για όλα τα κλασσικά - π.χ. «Jaws», «Star Wars», «Ε.Τ.»)
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ
- Μια Φανταστική Γυναίκα του Σεμπαστιάν Λέλιο
- First they Killed my Father της Αντζελίνα Τζολί
- Χωρίς Αγάπη του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
- Το Τετράγωνο του Ρούμπεν Οστλουντ
- In the Fade του Φατίκ Ακίν
Ποιος θα κερδίσει: «Το Τετράγωνο» του Ρούμπεν Εστλουντ. Η πορεία του είχε φανεί από τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών. Η χρονιά ανήκει στον Ρούμπεν Εστλουντ.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: «Το Τετράγωνο» του Ρούμπεν Εστλουντ. Αν και το Flix είναι διχασμένο στις επί μέρους απόψεις του για την ταινία, καμία άλλη από τις ταινίες της κατηγορίας δεν πέρασε και στη δεκάδα μας των καλύτερων του 2017, οπότε μην κρυβόμαστε: Östlund for President.
Πιθανή ανατροπή: Δύο είναι οι ανατροπές που συζητιούνται έντονα. Η πρώτη, ο Φατίχ Ακίν (αν και οι ευαίσθητοι σε θέματα τρομοκρατίας Αμερικάνοι μπορεί να κωλώσουν με το τέλος). Και η δεύτερη, όχι, δεν είναι ο Ζβιάγκιντσεφ. Ούτε ο Λέλιο. Είναι η Αντζελίνα Τζολί. Οχι, δεν κάνουμε πλάκα. Υπάρχει μία φήμη της τελευταίας στιγμής ότι η Ενωση Ανταποκριτών θέλει να στηρίξει την Αντζελίνα από τη στιγμή που η ταινία της σνομπαρίστηκε και δεν μπήκε στην τελική οσκαρική 9άδα της ξενόγλωσσης κατηγορίας. Επίσης, ποιον κοροϊδεύουμε: οι Χρυσές Σφαίρες είναι πάρτι. Και σ' ένα πάρτι ποιον θέλεις να ανεβάσεις στη σκηνή - τον Σουηδό κοινωνιολόγο νάρκισσο ή την Αντζελίνα;
ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
- "Home" για το Ferdinand
- “Mighty River” για το Mudbound
- “Remember Me” για το Coco
- “The Star" για το The Star
- “This Is Me” για το The Greatest Showman
Ποιος θα κερδίσει: Το «This is Me». Για να δικαιολογηθεί και η ξαφνική αγάπη και οι αιφνιδιαστικές υποψηφιότητες για το The Greatest Showman. Κλασσικό female empowerment κομμάτι, λειτουργεί διπλά στην φετινή πολιτική επικαιρότητα.
Ποιος θα θέλαμε να κερδίσει: Το «Mighty River». Κι ελπίζουμε ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη. Η Μέρι Τζέι Μπλάιτζ τραγουδά το πραγματικά πολιτικό τραγούδι της πεντάδας και κάτι που δε χρειάζεται κορώνες στην ενορχήστρωσή του για να βγάλει βροντόφωνα το νόημά του.
Πιθανή ανατροπή: Οτιδήποτε από τις τρεις υπόλοιπες animation ταινίες. Τα ξέρουμε, τα έχουμε ξαναδεί. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να είναι κάτι που δε θα ξεχαστεί μέχρι του χρόνου. Η προσωπική μας γνώμη είναι ότι το τραγούδι του Coco δεν έχει τη δύναμη προηγούμενων της Pixar, ο Νικ Τζόνας δεν είναι Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και η Μαράια Κάρεϊ παραμένει φωνάρα.
