Με μια ταινία λιγότερη απ΄ όσες είχαν ανακοινωθεί, αφού το «One Second» του Ζαν Γιμού δεν προβλήθηκε τελικά στο διαγωνιστικό για «τεχνικούς λόγους», με κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις και μερικές απογοητεύσεις και με την χειρότερη ταινία έναρξης που είδαμε εδώ κι αρκετά χρόνια, το «The Kindness of Strangers» της Λόνε Σέρφινγκ, το διαγωνιστικό του φετινού Φεστιβάλ Βερολίνου, δεν ήταν ακριβώς συγκλονιστικό. Το «βλέπουμε» μια ακόμη τελευταία φορά, μια ανάσα πριν την απονομή των φετινών βραβείων.
«The Kindness of Strangers» της Λόνε Σέρφινγκ | Η Κλάρα, νεαρή μητέρα δύο αγοριών, δραπετεύει μέσα στη νύχτα από το επαρχιακό της σπίτι κι από το βίαιο αστυνομικό άντρα της και καταφεύγει στους δρόμους της Νέας Υόρκης για να βρει καταφύγιο στην «καλοσύνη των ξένων» και σε μια ομάδα ανθρώπων των όποιων τις διαδρομές ενώνει ένα πάλαι ποτέ αριστοκρατικό ρωσικό εστιατόριο. | Mε ένα κακογραμμένο σενάριο που αλαζονικά θεωρεί ότι η καλή καρδιά είναι αυτομάτως συνώνυμη της καλής ταινίας, η Σέρφινγκ βάζει τους ήρωές της σε απίστευτες καταστάσεις, με ανεκδιήγητους διαλόγους και off beat χιούμορ που δεν λειτουργεί ποτέ. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «The Kindness of Strangers»
«Grâce à Dieu» του Φρανσουά Οζόν | Βγαλμένο από τα πρωτοσέλιδα του γαλλικού τύπου, το φιλμ ακολουθεί τις διαφορετικές διαδρομές μιας ομάδας ανδρών που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικα στην δεκαετία του ‘80 και του ‘90 από έναν ιερέα στην Λιόν και την σιωπηρή συνενοχή του αρχιεπισκόπου Φιλίπ Μπαρμπαρίν ο οποίος αν και γνώριζε τα γεγονότα δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να τα εμποδίσει. | Μια μετρημένη, μα δυνατή κι απαραίτητη ταινία που πηγαίνει πέρα από την αληθινή ιστορία για να βρει όσα οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ δεν μπορούν να (ανα)καλύψουν, ή να χειριστούν. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Grâce à Dieu»
«System Crasher» της Νόρα Φίνγκσαϊντ | «Systemsprengers» («System Crashers») ονομάζει το γερμανικό αναμορφωτικό σύστημα ανηλίκων τα παιδιά που δεν μπορούν να ενταχθούν πουθενά. Τα απορρίπτουν ιδρύματα, τα αποβάλλουν σχολεία, τα στέλνουν πίσω ανάδοχες οικογένειες, τα αποφεύγουν κοινωνικοί λειτουργοί. Η Μπένι είναι ένα τέτοιο παιδί. Μέχρι που στη ζωή της έρχεται ο Μίσα. Ενας νεαρός κοινωνικός λειτουργός με αντισυμβατικές μεθόδους που θα ενδιαφερθεί ειλικρινά για το μικρό αγρίμι. Πόσο όμως μπορείς να κάνεις δικό σου ένα πρόβλημα; Μπορεί το «σύστημα» να γίνει η οικογένειά σου; | To κινηματογραφικό ντεμπούτο της Νόρα Φίνγκσαϊντ είναι τολμηρό, φρέσκο και όσο χειριστικό χρειάζεται για να συγκινήσει με το δύσκολο θέμα του. Μοιάζει να πατάει όλα τα κουμπιά για ένα μεγάλο βραβείο στη φετινή Berlinale. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «System Crasher»
«Öndög» του Γουανγκ Κουαν'αν | Ενα τραυματισμένο, νεκρό γυναικείο κορμί βρίσκεται παρατημένο στη μέση της μογγολικής στέπας. Ενας νεαρός αστυνομικός που αναλαμβάνει να φυλάξει το πτώμα την πρώτη νύχτα είναι απροστάτευτος από το κρύο, τη λύκαινα, τη μοναξιά. Η μεγαλύτερή του βοσκός, φιγούρα μεγαλόπρεπη πάνω στην καμήλα της, το όχημά της, θα του προσφέρει κάτι παραπάνω από παρέα. Η γυναίκα έχει στην κατοχή της ένα αυγό: μπορεί και να γίνει η μητέρα των δεινοσαύρων. | Ο Γουανγκ Κουαν'αν, ο Κινέζος σκηνοθέτης που κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου με τον «Γάμο της Τούγια» το 2006 χτίζει ένα διακριτικό πορτρέτο της ζωής και της ψυχής της Μογγολίας, ακουμπώντας περισσότερο στις εικόνες του, παρά στους διαλόγους, αλλά παγιδεύοντας με ακρίβεια και συναίσθημα αυτό το σύνορο μεταξύ αλήθειας και μύθου. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Öndög»
«The Golden Glove» του Φατίχ Ακίν | H μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του non-fiction βιβλίου του δημοσιογράφου Χάινς Στρανκ, πάνω στη ζωή του σίριαλ κίλερ που συγκλόνισε το Αμβούργο των 70ς, Φριτς Χόνκα. Με κέντρο το μπαρ «Χρυσό Γάντι», ένα στέκι ξοφλημένων ψυχών οπου έβρισκε τα θυματά του και τόπο δράσης την θλιβερή σοφίτα του στην οποία σκότωνε κι εντοίχιζε τα μέλη τους. | Ο Φατίχ Ακίν είναι ένας σκηνοθέτης που θα ακολουθούσαμε, όπου κι αν ήθελε να μας πάει, ό,τι κι αν ήθελε να μας δείξει. Μόνο που εδώ νιώθουμε μουδιασμένοι, αηδιασμένοι και γεμάτοι απορία: γιατί το βλέπουμε όλο αυτό; | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «The Golden Glove»
«God Exists, Her Name is Petrunya» της Τεόνα Στρουγκάρ Μιτέβσκα | Η Πετρούνια, μια 32χρονη γυναίκα χωρίς μέλλον, σε μια θλιβερή πολίχνη της ΠΓΔΜ, ανήμερα των θεοφανείων, θα πηδήξει στο νερό και θα πιάσει τον σταυρό. Και παρά τις έντονες αντιδράσεις των λεβέντηδων της πόλης για το πως μόνο οι άντρες έχουν δικαίωμα να το κάνουν και τις παραινέσεις του ιερέα, θα αποφασίσει ότι ο σταυρός της ανήκει και δεν θα τον γυρίσει πίσω, ακόμη κι όταν βρεθεί στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, έστω κι αν δεν έχει επισήμως συλληφθεί. | Η πολεμική σάτιρα της Τεόνα Στρουγκάρ Μιτέβσκα, τα βάζει με την πατριαρχία, την εξουσία και τη λατρεία του Μέγα Αλέξανδρου σε μια ταινία τολμηρή, έξυπνη και ακανθώδη. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «God Exists, Her Name is Petrunya»
«Out Stealing Horses» του Χανς Πέτερ Μόλαντ | Μια ιστορία ενηλικίωσης κινηματογραφημένη σαν μια μεγάλη περιπέτεια, όπως ακριβώς αρέσει στον ηρωά του φιλμ, ο οποίος στα 67 του χρόνια έχει αποσυρθεί σε ένα απομακρυσμένο Νορβηγικό χωριό μετά από τον θάνατο της γυναίκας του. Εκεί, θα χαθεί στις αχανείς διαδρομές της μνήμης και θυμηθεί τι σημαίνει να μεγαλώνεις, μέσα από την σύναντήσή του με τον γείτονά του που γνώριζε παλιά, όταν ήταν 15 χρονών. | Ενα φιλμ σκηνοθετημένο με περίτεχνο, μεγαλοπρεπή αλλά συχνά φλύαρο και ανερμάτιστο τρόπο από τον Νορβηγό σκηνοθέτη του «Με Σειρά Εξαφάνισης». | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Out Stealing Horses»
«A Tale of Three Sisters» του Eμίν Αλπέρ | Τρεις αδελφές που είχαν σταλεί σε πλούσια σπίτια της πόλης ως παρακόρες επιστρέφουν πίσω στο χωριό παρά τη θελησή τους. Η πρώτη, η 20χρονη Ρεϊχάν γιατί έμεινε έγκυος και η κυρία του σπιτιού την πέταξε έξω με το μωρό της. Η 13χρονη Χαβά ήταν άτυχη. Αγαπούσε πολύ το σπίτι και το μωρό που πρόσεχε, αλλά αυτό πέθανε. Την μεσαία, την ατίθαση και κακότροπη Νουράν, την επέστρεψε ο κύρης του σπιτιού της για «ανάρμοστη» συμπεριφορά. Και οι τρεις βρισκονται ξανά στο πατρικό σπίτι κι αναλογίζονται το μέλλον τους. | Μία σύγχρονη ματιά στη θέση της γυναίκας στην ξεχασμένη Ανατολία. Μία σημαντική, αν και άνιση, ταινία που σε στιγμές παραδίδεται στη φλυαρία. Οι τρεις αδελφές του Αλπέρ όμως, έχουν λόγο σ' έναν σημαντικό διάλογο. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «A Tale of Three Sisters»
The Ground Beneath my Feet της Μαρί Κρόιτσερ | Η Λόλα είναι μια νέα γυναίκα, με αυστηρή περιβολή κι ακόμα πιο συγκρατημένη συμπεριφορά. Είναι ξανθιά, λεπτή, ανάμεσα στο όμορφο και στο άχρωμο. Δουλεύει σε μια έντονα ανταγωνιστικήεταιρία συμβούλων επιχειρήσεων, η καθημερινότητά της είναι εγκλωβισμένη σ' ένα ταγιέρ και σε γραφεία συνεδριάσεων με ηχομόνωση: τίποτα απ' όσα συζητιούνται δεν πρέπει να ξεφύγει προς τα έξω. Ούτε η ερωτική σχέση της με τη διευθύντριά της, την Ελίζ. Ούτε τα σχέδια της Ελίζ να δώσει προαγωγή στη Λόλα και να φύγουν μαζί για το Σίδνεϊ. Ούτε οι υπολογισμοί της Λόλα που θα διαλύσουν το ανθρώπινο δυναμικό της εταιρίας που «συμβουλεύει». Ούτε, κυρίως, η ύπαρξη της αδελφής της, της Κόνι. | Η Μαρί Κρόιτσερ μελετά τον ορθολογισμό, τη σχιζοφρένεια και τη θέση της εργαζόμενης γυναίκας ανάμεσά τους. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «The Ground Beneath my Feet».
Ghost Town Anthology του Ντενίς Κοτέ | Η πόλη της Ιρέν-Λε-Νεζ έχει κατοίκους που θέλουν να μείνουν και κατοίκους που θέλουν να φύγουν, έχει όλα τα καλά και τα κακά ενός μικρού τόπου και μαζί το ίδιο βασικό πρόβλημα: ο πληθυσμός της μειώνεται πιο γρήγορα απ΄ ότι αυξάνεται, αν και ξαφνικά μια σειρά από απροσδόκητους επισκέπτες θα αυξήσουν σημαντικά τον αριθμό των ανθρώπων που συναντά κανείς στους ερημικούς, χιονισμένους δρόμους της. Μόνο που όλοι τους αν κι έχουν μορφή, σάρκα κι οστά είναι ήδη νεκροί. | Στη νέα ταινία του Ντενίς Κοτέ, οι νεκροί επιστρέφουν στην χιονισμένη επαρχία του Κεμπέκ φέρνοντας μαζί τους περισσότερα ερωτηματικά απ΄ότι απαντήσεις. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Ghost Town Anthology».
Mr. Jones της Ανιέσκα Χόλαντ | To «Mr. Jones» αφηγείται την ιστορία του δημοσιογράφου Γκάρεθ Τζόουνς, του ανθρώπου που κατέγραψε το θάνατο εκατομμυρίων Ουκρανών από το λιμό του 1932-1933. Η ταινία ξεκινάει όταν ο Τζόουνς έχει ήδη αποκτήσει ένα όνομα επειδή έχει κάνει συνέντευξη από τον ανερχόμενο τότε Χίτλερ και συνεχίζει ακολουθώντας τον στο μεγάλο του ταξίδι στη Σοβιετική Ενωση για να συναντήσει τον Στάλιν και να ανακαλύψει την αλήθεια γύρω από το μεγάλο σχέδιο ανάπτυξης της χώρας που θα τον οδηγήσει στα βάθη της Ουκρανίας, αντιμέτωπο με τον εφιάλτη της γενοκτονίας που έμεινε γνωστή ως ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας ή Γολοντομόρ. | Μια συγκλονιστική, αληθινή ιστορία γίνεται ακόμη μια ακαδημαϊκή, ανέμπνευστη ταινία που στηρίζεται περισσότερο στο «μεγάλο μήνυμα» που μεταφέρει, παρά στο κινηματογραφικό της αποτύπωμα. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Mr. Jones».
Πιράνχας του Κλαούντιο Τζιοβανέζι | Εχοντας υπογράψει το άκρως επιτυχημένο τηλεοπτικό «Gomorrha», ο Τζιοβανέζι συνεργάζεται ξανά με τον συγγραφέα του, Ρομπέρτο Σαβιάνο, διασκευάζοντας για το σινεμά το νέο του best seller. Ο ήρωας της ταινίας είναι ο 15χρονος Νικόλα ζει με τις... τρεις οικογένειές του. Η μία είναι η χήρα μητέρα του, νέα και τρυφερή, που λειτουργεί το καθαριστήριο της γειτονιάς τους, της Σανιτά και ο μικρότερος αδελφός του τον οποίο ο Νικόλα φροντίζει και προστατεύει. Η δεύτερη είναι οι φίλοι του, συνομήλικα αλάνια που μαζί παίζουν μπάλα και πάνε βόλτες δικάβαλο με τα μηχανάκια τους. Κι η τρίτη είναι η μαφία, αποτελούμενη από θείους, γείτονες και γονείς φίλων, η ισχυρότερη οικογένεια απ' όλες. | Το οργανωμένο έγκλημα των 15χρονων εξερευνά η τρομερά φωτογενής, αν και παραδόξως άνευρη, ταινία. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Πιράνχας».
I Was at Home, But... της Ανγκελα Σάνελεκ | Ενα 13χρονο αγόρι εξαφανίζεται για ένα απροδιόριστο χρονικό διάστημα και, από το πουθενά, εμφανίζεται όπως ακριβώς είχε εξαφανιστεί, με σημάδια στο σώμα του να μαρτυρούν ότι ζούσε μαζί με τα ζώα στο δάσος. Πίσω στο σπίτι, η μητέρα του βρίσκεται στα όρια της νεύρωσης, αδυνατεί να μεγαλώσει μόνη της τα δυο παιδιά της, προσπαθεί να βρει τη θέση της στην καλλιτεχνική κοινότητα της πόλης της, παλεύει με ένα ποδήλατο που προσπαθεί να αγοράσει από έναν τύπο που μιλάει από τεχνητό λάρυγγα και πενθεί ακόμη τον άντρα της που πέθανε δύο χρόνια πριν... | Ακατάληπτο στα όρια του ενοχλητικού, επιτηδευμένο και αδιάφορο για τον θεατή σινεμά που εξαργυρώνει τη φήμη της δημιουργού του, άγνωστης στο οποιοδήποτε κοινό Γερμανίδας Ανγκελα Σάνελεκ. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του «I Was at Home, But..».
Synonymes του Ναντάβ Λαπίντ | Ο ισραηλινός σκηνοθέτης του «Policeman» και του «The Kindergarden Teacher» (που πρόσφατα είδαμε το αμερικάνικο ριμέικ του), στις αρχές της δεκαετίας των ‘00ς, έφυγε από την χώρα του, θέλοντας να ξεφύγει από την «τρέλα» που σήμαινε ή ζωή στο Ισραήλ και σε μια κουλτούρα που ορίζεται από μερικές πολύ συγκεκριμένες σταθερές. Κατέληξε στο Παρίσι, δίχως χρήματα, δίχως φίλους, αποφασισμενος να ξεχάσει τη γλώσσα του και να μάθει γαλλικά με την βοήθεια ενός λεξικού που κουβαλούσε πάντα μαζί του. Αυτή είναι περίπου η ιστορία του. | Πλούσιο σε ιδέες και φιλοδοξία, δυστυχώς καταλήγει κούφιο, βαρετό, προφανές κι επαναλαμβανόμενο. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του «Synonymes».
Elisa y Marcela της Ιζαμπέλ Κοσέτ | Η Ελίζα Σάντζες Λορίγκα και η Μαρτσέλα Γκρατσιέλα Ιμπέας ήταν δύο γυναίκες που ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν το 1901 στην Ισπανία, με την Ελίζα να υποδύεται τον άντρα. Το σκάνδαλο που ακολούθησε ήταν ηχηρό, τόσο στην κοινωνία του Πόρτο όπου οι δύο γυναίκες είχαν μετακομίσει όσο και στον Τύπο της εποχής. Σχεδόν όσο ηχηρός υπήρξε και ο αντίκτυπος ενός γάμου που δεν ακυρώθηκε ποτέ, δίνοντας το στίγμα μιας πρωτοπορίας που ακόμη και σήμερα συνεχίζει να μην θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα. | Η Ιζαμπέλ Κοσέτ μετατρέπει μια τολμηρή αληθινή ερωτική ιστορία δύο γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα σε ένα κλασικό εικονογραφημένο χωρίς ίχνος πάθους, επιβεβαιώνοντας ξανά πως πρόκειται για μια από τις πιο υπερεκτιμημένες δημιουργούς. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική για το «Elisa y Marcela».
Αντίο, Γιε μου του Γουανγκ Ζιαοσουάι | Το «Αντίο, Γιε μου» αφηγείται την ιστορία δύο οικογενειών στη διάρκεια τριών δεκαετιών της σύγχρονης Κίνας, από τη δεκαετία του '80 ως σήμερα. Στην ουρά της Πολιτιστικής Επανάστασης, στην αρχή της οικονομικής ανάπτυξης, στον τρόμο της πολιτικής του ενός παιδιού, σε μια χώρα που αλλάζει ριζικά, τακτικά και αυταρχικά, δυο ζευγάρια και ο κοινωνικός κύκλος τους προσπαθούν να προλάβουν την επιβίωση και την υπόσχεση της ευτυχίας. | Μια όμορφη, μελοδραματική saga δυο οικογενειών και τριών δεκαετιών στη σύγχρονη Κίνα, παγιδεύεται σε αργές σεκάνς και πολύπλοκα παιχνίδια με το χρόνο. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Αντίο, Γιε μου».
