Ηταν μόλις πέρσι στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που η προβολή του ντοκιμαντέρ της Κίτι Γκριν, «Η Ουκρανία Δεν Είναι Μπουρδέλο», άλλαξε συλλήβδην την εικόνα του φεμινιστικού κινήματος των FEMEN, αποκαλύπτοντας πως πίσω από την ομάδα των ριζοσπαστικών κοριτσιών που τα έβαλαν με την ουκρανική κυβέρνηση καταγγέλοντας το σεξισμό και την πατριαρχία με μια σειρά από επεισοδιακές ακτιβιστικές δράσεις κρυβόταν ένας... άντρας.
Διαβάστε αναλυτικά: Το φεμινιστικό κίνημα της Ουκρανίας έχει... νταβατζή!
Τα μέλη της FEMEN είχαν ήδη εγκαταλείψει την Ουκρανία από τον Αύγουστο του 2013 από φόβο για τη ζωή τους, μετακομίζοντας στο Παρίσι αλλά και σε άλλα μέρη του πλανήτη, συνεχίζοντας τις δράσεις τους και αναπτύσσοντας ένα παγκόσμιο δίκτυο φεμινιστικής αντίδρασης σε κάθε μορφή καταπίεσης των γυναικών. Η απάντησή τους στο ντοκιμαντέρ της Κίτι Γκριν δεν ήταν οργισμένη, αλλά μάλλον περισσότερο ήπια απ' όσο θα φανταζόταν κανείς: τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης παραδέχτηκαν πως ο Βίκτορ Σβιάτσκι - ο οποίος είχε αποχωρήσει πριν τις πρώτες προβολές του ντοκιμαντέρ στα φεστιβάλ του κόσμου - τις έφερε κοντά και είχε την αρχική ιδέα των δρασεών τους, αλλά πως αυτό ήταν απαραίτητο για να μπορέσουν να ξεκινήσουν και πως γρήγορα συνέχισαν μόνες την αυτοοργάνωσή τους.
Ταυτόχρονα με το θαυμασμό για τις δράσεις τους - περισσότερο στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό Ουκρανίας και Ρωσίας, οι FEMEN έχουν κατηγορηθεί πως χρησιμοποιούν το κίνημα για την αυτοπροβολή τους, πως η εμμονή τους στις γυμνόστηθες διαμαρτυρίες αναπαράγει τα ίδια σεξιστικά στερεότυπα που υποτίθεται ότι χτυπούν και πως από τη στιγμή που η δημοσιότητα τους χτύπησε την πόρτα, χάθηκε ο αυθορμητισμός και το αντίκτυπο των διαμαρτυριών τους.
Το ντοκιμαντέρ της Ελβετίδας Αλέν Μαργκό έρχεται στον αντίποδα του «Η Ουκρανία ΔΕΝ είναι Μπουρδέλο» για να αποκαταστήσει μερικώς τη φήμη των κοριτσιών, φτιαγμένο περισσότερο σαν ένα προσωπικό πορτρέτο της ιστορίας τους και μιας καθημερινότητας που, πέρα από κάθε αντίδραση στις δράσεις τους, τις οδήγησε συχνά στο περιθώριο, θύματα της βίας της αστυνομίας και των κρατικών αρχών, σύμβολα μιας χώρας που λίγο μετά την εμφανισή τους θα γινόταν η διαλυμένη χώρα που γνωρίζουμε σήμερα - με τους στόχους των FEMEN να ευθύνονται καίρια ανάμεσα σε γεωπολιτικά και άλλα συμφέροντα.
Διαβάστε ακόμη: 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Poverty Inc», όταν η φτώχεια γίνεται προσοδοφόρα επιχείρηση
Με κεντρική πρωταγωνίστρια την Οξάνα Σάτσκο, ένα από τα ιδρυτικά μέλη και την «καλλιτέχνη» της οργάνωσης, το «Je Suis Femen» ακολουθεί τα κορίτσια πριν και μετά τις θορυβώδεις δράσεις τους, καταγράφοντας την πορεία τους όχι ξεκομμένη από την προσωπική τους ανάγκη να βρουν θέση σε μια πατριαρχική, βαθιά θρησκευόμενη και άδικη κοινωνία. Περισσότερο σαν αναζήτηση μιας ταυτότητας και μιας φωνής που θα τις οδηγούσε αναπόφευκτα και στη δική τους ενηλικίωση, το ημερολόγιο που ξεφυλλίζει η Μαργκό στηρίζεται πάνω στην αντίθεση της ήρεμης και μοναχικής καθημερινότητάς τους κόντρα στον ξέφρενο ακτιβισμό τους, δίνοντας χώρο για βαθύτερη κατανόηση του θάρρους που απαιτεί να επαναστατείς με αιτία και χωρίς δεύτερη σκέψη για τις συνέπειες.
Προσπαθώντας να δώσει εικόνα στην εικόνα πίσω από τον «σεξτρεμισμό» των FEMEN, η Μαργκό είναι σαφώς γοητευμένη από τη Σάτσκο και τον τρόπο με τον οποίο εκείνη «εικονογραφεί» μια σειρά από πειραγμένες αγιογραφίες με ηρωίδες γυμνόστηθες «αγίες», χρησιμοποιώντας τελικά την ιστορία της ουκρανικής οργάνωσης για να οριοθετήσει το φεμινισμό σήμερα και τι σημαίνει να πρωτοστατείς σε μια επανάσταση που ξέρεις ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να αλλάξει τον κόσμο.
Αν με το ντοκιμαντέρ της, η Μαργκό δικαιώνει τις FEMEN, το κάνει με την ορμή κάθε γυναίκας που θα ήθελε να επαναστατήσει διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και ταυτόχρονα με την ευαισθησία μιας δημιουργού που ξέρει πως το πραγματικά αμφιλεγόμενο στην ιστορία τους είναι τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι κραυγές έχουν σωπάσει, οι φωτογράφοι έχουν διαλέξει τις πιο ακραίες πόζες για τα ρεπορτάζ τους, τα σημάδια από τη βία στα προσωπά τους δεν θα τους επιτρέψει να επιστρέψουν άμεσα στη δημόσια δράση και η χώρα για την οποία πάλευουν «κατάφερε» να τις ξεφορτωθεί συνεχίζοντας την ελεύθερη πτώση της.
Το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα πραγματοποιείται από τις 13 έως τις 22 Μαρτίου 2015, στις αίθουσες Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα και Τώνια Μαρκετάκη. Το Flix βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και θα σας μεταφέρει καθημερινά την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ μέσα και έξω από τις αίθουσες
Διαβάστε περισσότερα:
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης και η αβάσταχτη κανονικότητα του «διαφορετικού»
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ο Σταύρος Ψυλλάκης σκηνοθετεί 45 συγκλονιστικά λεπτά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο
- 17o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Μάνα» δεν είναι μόνο μία!
- 17o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Μια «Απαγορευμένη Αγάπη» που θα άλλαζε τον κόσμο
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Το Πέραμα, ο διάφανος καθρέφτης της Ελλάδας σήμερα
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Πειράζει που κι ο Τζοβάνι θέλει να κάνει συγχρονισμένη κολύμβηση;
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Οταν τα media ανακάλυψαν την εξαφάνιση παιδιών
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Ποιος Αρπαξε τον Τζόνι;» Οταν τα media ανακάλυψαν την εξαφάνιση παιδιών
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αυτό το κάτι της Κάθριν Χέπμπορν
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Sam Roma»: Κι ο Ελβις τσιγγάνος ήταν
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Οζουρντουί ον παρλ φρανσέ
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Η Ρεμπέκα ήταν μόνο επισκέπτρια στον κόσμο μας
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Η Πάολα έκανε τη λάλα της - και πολλά παραπάνω
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Poverty Inc», όταν η φτώχεια γίνεται προσοδοφόρα επιχείρηση
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 5 χρόνια μετά την «Αγέλαστο Πέτρα», ο Φίλιππος Κουτσαφτής κοιτάζει τον επίγειο παράδεισο
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Μετά το «The Act of Killing», ο Τζόσουα Οπενχαϊμερ μετρά την όραση του θύτη
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Εναρξη με Ξυδάκη, υπερήλικες και νέο αέρα
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Οδηγός Επιβίωσης
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Greeks do it better!
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Μεγάλοι δημιουργοί αναζητούν την αλήθεια
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Επτά γερμανικά ντοκιμαντέρ μάς ανοίγουν τα μάτια στον κόσμο
- Πρώτοι «δυνατοί» τίτλοι για το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
