Οταν, πριν 15 χρόνια, η «Αγέλαστος Πέτρα» του Φίλιππου Κουτσαφτή, η κριτική αλλά, ταυτόχρονα, κι η εισπρακτική επιτυχία της αποτέλεσαν φαινόμενο: οι ελληνικές ταινίες, οι καλλιτεχνικές, πόσω μάλλον τα κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, σπάνια έφταναν στην αντίληψη του κοινού. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει - έστω, όχι και τόσο στην εισπρακτική πλευρά του θέματος - κι έτσι ο απόηχος της προηγούμενης ταινίας που διαρκεί ακόμα, προϋπαντίζει τη νέα σε αλλαγμένη γειτονιά, πιο πολυσύχναστη. ο Φίλιππος Κουτσαφτής, ωστόσο, δεν έχει αλλάξει.
Διαβάστε ακόμη: 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Εναρξη με Ξυδάκη, υπερήλικες και νέο αέρα
Η κάμερα του Κουτσαφτή κι η δική του φωνή στη θέση του αφηγητή, όπως και τότε, εγκαθίσταται αυτή τη φορά στην Τεγέα, στο μικρό κάμπο, περιφραγμένο από βουνά, κοντά στη Σπάρτη, κοντά στο χθες, κοντά στον παράδεισο. Η ιστορία της Αρκαδίας, με την ιδιαίτερη σημασία της ως Γη της Επαγγελίας πριν τους πρωτόπλαστους, ξετυλίγεται σε σπείρα, κάνοντας κύκλους από την αρχαιότητα, βολτάροντας στη λογοτεχνία, αγγίζοντας το σήμερα, το μεταναστευτικό, την αξία της παράδοσης, τη χαμένη αθωότητα, τον παραγκωνισμό του κλασικού (και του νέου;) πολιτισμού στη σημερινή εποχή.
Η αρχαία Τεγέα συνδέεται με την ιστορία των ευρημάτων της, με μια δυτικοευρωπαϊκή ρομαντική αντίληψη του μέρους, με τους λίγους νέους και τους πολλούς υπερήλικες που έχουν μείνει πια στον τόπο, με το θέατρο της Τρίπολης που μένει πια κλειστό, σε αχρηστία και τις γύρω καφετέριες να μένουν πάντα γεμάτες. Εκεί είναι και το τολμηρότερο στοιχείο του ντοκιμαντέρ, μακριά από το πλούσιο συνδυαστικό υλικό του, στο να κριτικάρει, λεπτά αλλά με σαφήνεια, την ισοπέδωση σήμερα της κουλτούρας που προέρχεται από ασυγκράτητο πλούτο.
Η σύνθεση του Κουτσαφτή είναι υπέροχα ιδιοσυγκρασιακή, με βαθειά γνώση και μεγάλη τρυφερότητα για το αντικείμενό του. Με πρωτοτυπία στην επιλογή του να παίρνει πάντα τον παράδρομο, τη «scenic route», για να φτάσει στον προορισμό του. Μπορεί να είναι η χρονική απόσταση από την «Αγέλαστο Πέτρα» που την έχει τοποθετήσει σ' ένα βάθρο, μπορεί να είναι το γεγονός ότι ο Κουτσαφτής έκανε την ταινία ως ανάθεση, χωρίς η αρχική έμπνευση να είναι δική του, πάντως το «Αρκαδία Χαίρε» δεν έχει το πάθος, την αίσθηση αναγκαιότητας που διέκρινε την πρώτη ταινία κι οι κύκλοιι της δομής του θα μπορούσαν να είναι πιο σφικτοί, να οδηγούν κάπου, σε μια κλιμάκωση. Είναι, όμως, ένα ντοκιμαντέρ εξαιρετικά λεπτοδουλεμένο, οξυδερκές και πνευματώδες, με έντονη προσωπικότητα, που αφήνει τον θεατή πλουσιότερο απ' ό,τι όταν έφτασε στην αίθουσα.
Η επαναληπτική προβολή του «Αρκαδία Χαίρε» θα γίνει τη Δευτέρα 16 Μαρτίου στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη- Αποθήκη Δ’ (20:00). Η ταινία θα προβληθεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες το φθινόπωρο του 2015 από την εταιρεία Feelgood.
Το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα πραγματοποιείται από τις 13 έως τις 22 Μαρτίου 2015, στις αίθουσες Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα και Τώνια Μαρκετάκη. Το Flix βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και θα σας μεταφέρει καθημερινά την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ μέσα και έξω από τις αίθουσες
Διαβάστε περισσότερα:
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Οδηγός Επιβίωσης
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Greeks do it better!
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Μεγάλοι δημιουργοί αναζητούν την αλήθεια
- 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Επτά γερμανικά ντοκιμαντέρ μάς ανοίγουν τα μάτια στον κόσμο
- Πρώτοι «δυνατοί» τίτλοι για το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
