66ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Μέρα 6η «wild at heart and weird on top»

Κλέψαμε χρόνο από νέες ταινίες, events, μια αχόρταγη Θεσσαλονίκη και μπήκαμε στην αίθουσα για να δούμε την «Ατίθαση Καρδιά» του Ντέιβιντ Λιντς, με τον διευθυντή φωτογραφίας Φρέντερικ Ελμς να βρίσκεται στην πόλη και το Φεστιβάλ και με τη σκιά του θανάτου της Ντάιαν Λαντ να δίνει στην προβολή μια ακόμη υφή, από τις δεκάδες που φέρει πάνω της ο Χρυσός Φοίνικας του Ντέιβιντ Λιντς.

«This whole world is wild at heart and weird on top», θα αναφωνήσει η Λόρα Ντερν στην πιο χαρακτηριστική ατάκα της ταινίας, αυτής που ο Καλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης στην παρουσίαση της ταινίας απομόνωσε για να θυμίσει πως όσοι βρέθηκαν στις Κάννες το 1990, όταν η ταινία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα, δεν θα την ξεχάσουν ποτέ.

Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.

Μαθήματα φωτογραφίας, σινεμά και ζωής από τον Φρέντερικ Ελμς

Ο θρυλικός διευθυντής φωτογραφίας του Ντέιβιντ Λιντς, του Τζιμ Τζάρμους, τον Τζον Κασαβέτη, του Ανγκ Λι, σε μια λίστα που δεν τελειώνει βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για την πρεμιέρα του «Father Mother Brother Sister» του Τζιμ Τζάρμους, συμμετέχει στην κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος και παραδίδει μαθήματα τέχνης και ζωής όπου και αν βρεθεί: στις προβολές των ταινιών του (ανάμεσα του και μια συλλεκτική προβολή της «Ατίθασης Καρδιάς») και στο masterclass που συντόνισε ο Σίμος Σαρκετζής.

Ο Ελμς μίλησε για τα σκοτάδια του Λιντς και τον τρόπο με τον οποίο τα λάθη γίνονται μερικές φορές οι ωραιότερες σκηνές και για την εμμονή του στο δίπτυχο light & emotion...

Για τη συνεργασία με τον Ντέιβιντ Λιντς: Θα ήθελα να πάρω το credit, αλλά οι περισσότερες ιδέες υπάρχουν ήδη στα σενάρια του Ντέιβιντ. Εχει γράψει πρώτα ο ίδιος τις σκηνές του, με συγκεκριμένο όραμα._

Ο Ντέιβιντ πάντα ενδιαφερόταν περισσότερο για τα σκοτάδια Η μόνιμη οδηγία του ήταν ότι ήθελε ακόμα σκοτεινότερες λήψεις. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ανασφάλεια «Ντέιβιντ είναι πολύ σκοτεινό το πλάνο, δε θα βλέπουν τίποτα» Κι εκείνος γέλαγε - «ναι, ναι, έτσι πρέπει». Επρεπε λοιπόν να μάθω να φωτίζω ακόμα πιο υπαινικτικά. «Εξερευνώντας το σκοτάδι» - αυτή ήταν η σχέση μας.

Τα λάθη γίνονται μέρος της διαδικασίας. Για παράδειγμα, στο «Μπλε Βελούδο» όταν η Ιζαμπέλα Ροσελίνι τελειώνει το τραγούδι της στη σκηνή του κλαμπ, και γυρνά την πλάτη της προς το πιάνο, σβήνει η σιλουέτα της στο σκοτάδι. Αυτό ήταν ατύχημα, έφυγε από το φως της κατά λάθος. Οι κινηματογραφιστές αναγνωρίζουμε ότι πάντα κάτι μπορεί να συμβεί απροσδόκητα στο γύρισμα, αλλά είναι cool, μπορεί να μάς οδηγήσει σε κάτι καλύτερο. Κι αυτό το έμαθα από τον Ντέιβιντ. Το δικό μου ένστικτο ήταν η ακρίβεια - όλα να είναι σχεδιασμένα με ακρίβεια, όλα σωστά, οι ηθοποιοί στα σημάδια τους. Ο Ντέιβιντ ερχόταν και ανακάτευε την τράπουλα, «ας το δοκιμάσουμε ανάποδα, ας το δούμε αλλιώς».

Η συνεργασία με τον Ανγκ Λι στην «Παγοθύελλα Η ιστορία έχει να κάνει με το πώς η φύση παίρνει τον έλεγχο στις ζωές αυτών των ανθρώπων. Πώς η Παγοθύελλα θα είναι η πρωταγωνίστρια. Είχαμε δημιουργήσει λοιπόν μία “Winter Wonderland" από πάγο - κάτι που να σου προκαλεί μαγεία, αρχικά, γιατί το αγόρι πάνω στο οποίο συντελείται η τραγωδία έχει βγει να παίξει με την ομορφιά του τοπίου. Ήταν άνοιξη, είχε ζέστη, κατασκευάσαμε τον πάγο από τζελ μαλλιών. Ο Ανγκ ήθελε να είναι λευκός, διάφανος, αθώος - αν κινηματογραφήσεις τον πάγο βγαίνει μπλε. Επίσης, ήξερε ακριβώς πώς θέλει να έχει πέσει η κολώνα ηλεκτρισμού στον κατηφορικό δρόμο, πώς ήθελε το άψυχο σώμα με κόκκινο μπουφάν να καταγραφεί να γλιστρά στην παγωμένη άσφαλτο. Εγώ ανατρίχιασα, ανακατεύτηκα, εναντιώθηκα. Πώς θα στήσω μια σκηνή με ένα παιδικό πτώμα; Όμως ο Ανγκ επέμενε. Ο σκηνοθέτης ήξερε πόσο σημαντική σκηνή ήταν. Έπρεπε να δω το τελικό αποτέλεσμα για να καταλάβω ότι είχε δίκιο. Άλλο ένα μάθημα για μένα ότι ο σκηνοθέτης έχει πάντα, ή σχεδόν πάντα (γελάει), δίκιο.

Η συνεργασία με τον Τζίμ Τζάρμους Ο Τζάρμους θέλει να δημιουργεί νατουραλιστικές συνθήκες. Θέλει να βλέπουμε τι συμβαίνει μπροστά μας και να μην το σχολιάζει ο ίδιος. Η κάμερα παρατηρεί, δεν κρίνει. Υπάρχουν σκηνοθέτες που εξελίσσουν το σκηνοθετικό τους στιλ μέσα στα χρόνια. Και υπάρχουν κι άλλοι που απλώς το τελειοποιούν, πετώντας από πάνω τους τα περιττά. Ο Τζίμ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Το βλέμμα του γίνεται όλο και πιο καθαρό, δε θέλει καλλιγραφίες, πετά κάθε υπογράμμιση. Τελειοποιεί την απλότητα της εικόνας του. Στο «Πάτερσον» ήθελε τα πλάνα από το ταβάνι του ζευγαριού που ξυπνάει κάθε μέρα, ακριβώς ίδια. Πρότεινα μικροαλλαγές και ήταν διστακτικός. Μόνο όταν άλλαξε κάτι στην πλοκή μου επέτρεψε να φωτίσω διαφορετικά.

Πώς φωτίζει κανείς συναισθηματικά; Νομίζω ότι αυτό έρχεται με την παρατήρηση με την εμπειρία. Από όλα όσα ξεχωρίζεις όταν κοιτάς τον κόσμο ως κινηματογραφιστής, αλλά κι όταν κοιτάς έργα τέχνης. Πας σ’ ένα μουσείο και θαυμάζεις έναν πίνακα και υποσυνείδητα συγκεντρώνεις και απορροφάς εικαστικές ιδέες, λεπτομέρειες, καταλαβαίνεις γιατί κάτι λειτουργεί. Όλα τελικά τα κουβαλάς - κωδικοποιούνται μέσα σου και αργότερα τα χρησιμοποιείς κι εσύ στη δουλειά σου.

Η συνεργασία με τον Τζον Κασσαβέτη Ηταν ένας αναρχικός σκηνοθέτης. Εσπαγε όρια και καλούπια. Ναι, μπορεί να χρειαζόταν να φωτίσω όλο το σετ γιατί έπαιρνε την κάμερα στον ώμο, με ένα τσιγάρο πάντα να κρέμεται από τα χείλια του, και ακολουθούσε τους ηθοποιούς του. Όμως υπήρχε οργάνωση και στο χάος. Κάναμε πρόβες, δοκιμάζαμε, δεν με αιφνιδίαζε. Το όραμα του ήταν ξεχωριστό, οι ιδέες του ριζοσπαστικές - χαίρομαι που τελειώνουμε αυτό το μάστερκλας με τον Τζον Κασσαβέτη.

Διαβάστε εδώ όσα ειπώθηκαν στο masterclass του Φρέντερικ Ελμς.

Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.

Τα βραβεία της Αγοράς

Η Αγορά του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απένειμε τα βραβεία της την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, στην Αποθήκη Γ.

Η επικεφαλής της Αγοράς Αγγελική Βέργου έδωσε το στίγμα της συνεκτική δύναμης της Αγοράς με το ίδιο το Φεστιβάλ αλλά και την κοινωνία εκεί έξω: «Σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε όλα τα επίπεδα και ελπίζουμε να σας δούμε ξανά στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά με τις ολοκληρωμένες ταινίες σας. Τα πρότζεκτ και οι ταινίες σας είναι σαν ένα φως στην άκρη του τούνελ. Αστείες, θαρραλέες, με πολιτικό πρόσημο και βαθύ συναίσθημα, οι ταινίες που έχετε στασκαριά μάς κάνουν να ελπίζουμε ότι έχουμε τη δύναμη να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τόσο την κοινωνία μας όσο και ο ένας τον άλλο».

CROSSROADS CO-PRODUCTION FORUM

Η κριτική επιτροπή του Crossroads Co-production Forum, που αποτελείται από τον Frank Hoeve - (παραγωγός στην BALDR Film, Ολλανδία), την Uljana Kim (παραγωγός στο Studio Uljana Kim, Λιθουανία), τον Ανδρέα Ζουπάνο Κρητικό (παραγωγός και CΟΟ της Faliro House, Ελλάδα) και τη Mathilde Hersant (μέλος της κριτικής επιτροπής για το Διεθνές Βραβείο Arte Kino - Επικεφαλής Οικονομικού τμήματος στο ARTE France Cinéma, Γαλλία), ανέβηκε στη σκηνή για να απονείμει ταβραβεία.

• Το Two Thirty-Five (2|35) Βραβείο - Post-production (εικόνα και ήχος) απονεμήθηκε στην ταινία «The Leaves Hang Trembling» | Σκηνοθεσία: Stefan Djordjević, Παραγωγή: Dragana Jovović - Non-Aligned Films, Συμπαραγωγή: Vanja Jambrović - Restart, Σερβία, Κροατία | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Μια θαρραλέα και δυναμική ταινία, η oποία μας συγκίνησεβαθύτατα, καθώς τοποθετεί τα παιδιά και τους μαθητές στο επίκεντρο της ιστορίας. Για τη μοναδική προσέγγισή της σε μια βαθιά προσωπική ιστορία, η οποία παράλληλα αντηχεί διεθνώς μεεπείγοντα τρόπο».

• Το Βραβείο των 8.000 ευρώ για την ανάπτυξη σεναρίου από το CNC-Centre national du cinéma et de l'image animée απονεμήθηκε από τον Γάλλο πρόξενο στη Θεσσαλονίκη Jean-Luc Lavaudστην ταινία «The Unmoving Hands» | Σκηνοθεσία: Víctor Diago, Παραγωγή: Andrés Mellinas - Boogaloo, Ισπανία σε συνεργασία με τοΜεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Μια ταινία που ξεχωρίζει για το ισχυρό και αδιαμφισβήτητοσκηνοθετικό της όραμα, αλλά και για την αφοσιωμένη και ταλαντούχα ομάδα της. Αξιοποιώνταςπολλά κινηματογραφική είδη, εξερευνά τη ζωή ανδρών που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας,αναδεικνύοντας τις εμπειρίες τους με έναν συναρπαστικό και πρωτότυπο τρόπο.».

• Το Βραβείο ArteKino International, με χρηματικό έπαθλο 6.000 ευρώ, απονεμήθηκε στην ταινία «The Life and Times on Ion G.» | Σκηνοθεσία: Andreea Cristina Bortun, Παραγωγή: Gabi Suciu - Atelier de Film, Ρουμανία σε συνεργασία με το Sofia Meetings | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Το ArteKino έχει ως στόχο να υποστηρίξει τον ανερχόμενοευρωπαϊκό κινηματογράφο μέσω του βραβείου ArteKino International και του φεστιβάλ ArteKino.Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους παραγωγούς και σκηνοθέτες που συναντήσαμε με τηνκριτική επιτροπή, καθώς και την ομάδα της Αγοράς που έκανε εξαιρετική δουλειά. Το ARTEαποφάσισε να βραβεύσει μια νεαρή σκηνοθέτη, της οποίας το έργο ασχολείται με την εξορία, τηνανισότητα και την πολιτική, το φως και την αγάπη.»

• Το Βραβείο της Finos Film, ύψους 3.000 ευρώ, απονέμεται σε ελληνικό έργο. | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Θα θέλαμε να βραβεύσουμε την ελληνική ταινία πουξεχώρισε για την εξαιρετική ομαδική της δουλειά. Αξιοποιώντας την επιτυχία και τη δυναμική της μικρού μήκους, δημιουργεί τη βάση για μια ταινία με ισχυρή διεθνή απήχηση. Το βραβείο Finos FilmAward απονέμεται στο «Pirateland». | Σκηνοθεσία: Σταύρος Πετρόπουλος, Παραγωγή: Λεωνίδας Κωνστανταράκος - Alaska Films, Συμπαραγωγή: Stephane Marschal - Yukunkun Productions, Ελλάδα, Γαλλία

• Το Producer’s Network Accreditation για το Cannes Marché du Film της επόμενης χρονιάς απονεμήθηκε στην:παραγωγό Fahriye Ismayilova για την ταινία «Goodbye For Now» | Σκηνοθεσία: Kasım Ördek, Παραγωγή: Fahriye Ismayilova - Parda Film Production,Συμπαραγωγή: Jules Grange - Kidam Production, Τουρκία, Γαλλία | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Μας εντυπωσίασε πραγματικά η ενέργεια και η αφοσίωση τηςπαραγωγού. Με ξεκάθαρο όραμα και αταλάντευτη αποφασιστικότητα, είναι έτοιμη να φέρει τηνταινία στη διεθνή σκηνή. Το βραβείο Producer’s Network – Marché du Film απονέμεται στη FahriyeIsmayilova, παραγωγό του GOODBYE FOR NOW».

• To Βραβείο Midpoint Consulting απονεμήθηκε στην ταινία «The Dictator's Dream» | Σκηνοθεσία: Erenik Beqiri, Παραγωγή: Dritan Huqi - On Film Production, ΑλβανίαΤο σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Μας εντυπωσίασε η επίκαιρη πολιτική διάσταση της ταινίαςαλλά και το τολμηρό, πρωτότυπο όραμά του δημιουργού της. Μια ιστορία με ισχυρή πολιτιστική ταυτότητα αλλά και οικουμενική απήχηση, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τη σάτιρα, το παράλογο καιτην τραγωδία για να διερευνήσει την έννοια της εξουσίας».

Ανεξάρτητα βραβεία:

• Onassis Film Award | Το Onassis Film Award –με χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ– απονεμήθηκε φέτος σε ελληνικό έργο που συμμετέχει στο τμήμα Crossroads Co-production Forum της Αγοράς. Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Tο Onassis Film Award απονέμεται σε μια πρόταση που ξεχωρίζει για την τόλμη και την αυθεντικότητά της, αναζητώντας την ισορροπία ανάμεσα στο πολιτικό και το μεταφυσικό. Με ξεκάθαρο σκηνοθετικό όραμα, καταπιάνεται με μία από τις πιο σκοτεινές πολιτικά περιόδους της Ελλάδας, για να μιλήσει για διαχρονικές θεματικές καιπανανθρώπινους προβληματισμούς γύρω από τον θάνατο και την αθανασία». Το βραβείο απονεμήθηκε από τον Βασίλη Παναγιωτακόπουλο, Επικεφαλής Παραγωγών στο Iδρυμα Ωνάση, στην ταινία:«Η Παλλίροια τους Ακούει αλλά Αυτοί Δεν Εχουν Πια Φωνή» του Γιάννη Βεσλεμέ | Σκηνοθεσία: Γιάννης Βεσλεμές, Παραγωγή: Νικόλας Αλαβάνος, Χριστίνα Σταυροπούλου - FILMIKI,Ελλάδα | Η κριτική επιτροπή του Onassis Film Award, τελεί υπό την Καλλιτεχνική Διευθύντριας του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, και απαρτίζεται από τους: Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, Εκτελεστικό Διευθυντή του Ιδρύματος Ωνάση Βάσω Βασιλάτου, θεατρολόγο Ελιζαμπέττα Ηλία Γεωργιάδου, σεναριογράφο Βασίλη Παναγιωτακόπουλο, παραγωγό Χρήστο Σαρρή, σκηνοθέτη

• Το Βραβείο Greener Screen Consultancy Award, το οποίο προσφέρει συμβουλές σχετικά με τις πρακτικές βιωσιμότητας πριν και στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, απονεμήθηκε από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Περιεχομένου της Greener Screen, Bassam Alasad, στην ταινία «Ενα Κορίτσι που το Ελεγαν Δία» | Σκηνοθεσία: Νίκος Νταγιαντάς, Παραγωγή: Κωνσταντίνος Κουκούλης - ΠLANKTON, | Συμπαραγωγή: pompom, Yafka, Ελλάδα, Κροατία | Σκεπτικό: «Η κριτική επιτροπή του Greener Screen Consultancy Award αναγνωρίζει στην ταινίαπου βραβεύει μια βαθιά αίσθηση σύνδεσης με έναν συγκεκριμένο τόπο, τον ποιητικό στοχασμόστην έννοια της κληρονομιάς, αλλά και την ειλικρινή δέσμευση των δημιουργών του απέναντι στιςπεριβαλλοντικές αξίες και τις πρακτικές της βιωσιμότητας. Μια ιστορία στην οποία συνυπάρχουναρμονικά η εξέγερση και η παράδοση, ενσαρκώνοντας το αναγεννητικό πνεύμα που φωλιάζει στηνκαρδιά του αυθεντικού πράσινου σινεμά». | Το βραβείο Greener Screen Consultancy Award συνοδεύεται από έπαθλο αξίας 7.000 ευρώ, μαζίμε ένα προσαρμοσμένο σχέδιο πράσινης παραγωγής για το νικητήριο έργο, εικονική εκπαίδευσηγια τον οικολογικό διαχειριστή του σχεδίου, συνεχή υποστήριξη για τον οικολογικό διαχειριστή στη διάρκεια της παραγωγής, καθώς και προαιρετικές συνεδρίες συμβουλευτικής «Greener Script» γιατον σεναριογράφο, τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό.

• Το Βραβείο Sofia Meetings, που δίνει τη δυνατότητα στο πρότζεκτ που θα επιλεγεί να συμμετάσχει στην προσεχή διοργάνωση του Sofia Meetings, τον Μάρτιο του 2026, απονεμήθηκε από τη Mira Staleva, επικεφαλής του Sofia Meetings, στην ταινία «Robbing Beirut» | Σκηνοθεσία: Katia Jarjoura, Παραγωγή: Michel Zana - Blue Train Films, Συμπαραγωγή: Elisa Pirir -Staer Film, Jana Wehbe - The Attic,  Γαλλία, Νορβηγία, Λίβανος | Σκεπτικό: «Για την επίκαιρη και βαθιά ανθρώπινη ιστορία θάρρους και γενναιότητας πουξεδιπλώνει, το ROBBING BEIRUT υψώνεται ως μια μαρτυρία του ανθεκτικού πνεύματος τηςαξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης — δύο αξίες που έχει ανάγκη η κοινωνία μας περισσότερο απόποτέ άλλοτε».

• Το Βραβείο «Γιώργος Καλογερόπουλος» του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου απονεμήθηκε από τη Λήδα Διαλυνά, συντονίστρια του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, στην ταινία «La Forma Animal» | Σκηνοθεσία: Isa Luengo, Sofia Esteve, Παραγωγή: Laura Rubirola - Nocturna Pictures, CarlottaSchiavon, Eva Murgui - Vayolet Films, Ισπανία | Σκεπτικό: «Το βραβείο απονέμεται σε ένα πρότζεκτ που συνδυάζει με δημιουργικό τρόπο τηνιστορία, τη λαογραφία και την προσωπική αφήγηση, διερευνώντας την ετερότητα, τη μεταμόρφωσηκαι τη συλλογική μνήμη. Για την διορατική επαναδιατύπωση των ιστορικών γεγονότων μέσα απόμύθο και παραμύθι, έχουμε την τιμή να απονείμουμε την υποτροφία του MFI στο La Forma Animal(Isa Luengo, Sofia Esteve)».

• Το Βραβείο EAVE - Υποτροφία Μάρκετινγκ απονεμήθηκε από τη Sarah Van Den Hoogen, EAVE Project Manager, στην Gabi Suciu για την ταινία «The Life and Times of Ion G.» | Σκεπτικό: «Είναι μεγάλη μας χαρά να απονείμουμε το φετινό Βραβείο EAVE - ΥποτροφίαΜάρκετινγκ στην Gabi Suciu, η οποία έχει επιδείξει ισχυρό και ξεκάθαρο κίνητρο να αναπτύξει τιςικανότητές της στο μάρκετινγκ, επομένως θεωρούμε πως είναι η κατάλληλη στιγμή στην καριέρατης για μια τέτοια εμπειρία. Ενσαρκώνει πλήρως το πνεύμα του οργανισμού μας, και είμαστεενθουσιασμένοι που θα υποδεχτούμε μια συμμετέχουσα από τη Ρουμανία στο εργαστήριο που θαδιοργανώσουμε το 2026.

ΒΡΑΒΕΙΑ WORKS IN PROGRESS

Η κριτική επιτροπή του τμήματος Agora Works in Progress, που αποτελείται από τη Δανάη Σπαθάρα (παραγωγός στη Heretic, Ελλάδα), τον Dorian Magagnin (εκπρόσωπος πωλήσεων στη Cercamon, HAE) και τη Barbara Wurm (Επικεφαλής Berlinale Forum, Γερμανία) ανέβηκε στη σκηνή για να απονείμει τα βραβεία.

• 119 Marvila Studios Award - Υπηρεσίες μίξης ήχου | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Συνδεθήκαμε με τις συναισθηματικές πτυχές ενός χαρακτήραπου αναζητά με αγωνία την αγάπη. Μας αιχμαλώτισε η ησυχία που αντηχεί τη μοναξιά. Νιώσαμεέκπληξη από τη δυνατή κινηματογραφική γλώσσα και τη διακριτική ατμόσφαιρα που αποπνέει ηταινία. Το βραβείο βραβείο 119 Marvilla Studio απονέμεται στην ταινία TONIGHT IS FOREVER τουFernando Souza». | Το Βραβείο 119 Marvilla Studio απονεμήθηκε από τον μοντέρ ήχου Roland Vajs και την ιδιοκτήτριατης εταιρείας, Sandra Piers, στην ταινία:TONIGHT IS FOREVERΣκηνοθεσία: Fernando Souza, Παραγωγή: Quentin Laurent - Les Films de l'Oeil Sauvage,Συμπαραγωγή: Lucas Senecaut - L'Oeil Vif Films, Mina Moteki - Kowatanda Films, FernandoSouza - Dichosos los Ojos, Γαλλία, Ιαπωνία, Ισπανία

• Το Βραβείο Δημιουργικών Υπηρεσιών Μεταπαραγωγής της Authorwave απονεμήθηκε από τη Λίζα Χρυσοχόου, Γενική Διευθύντρια Επιχειρήσεων της Authorwave, στην ταινία «Promised Spaces» | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Είμαστε πολύ εντυπωσιασμένοι από τον τρόπο που ησυγκεκριμένη ταινία αντανακλά την κοινωνική διαστρωμάτωση της κοινωνίας μέσα από μία δυνατήοπτική σύλληψη, σκηνοθεσία και λεπτομερή παρατήρηση της αστικής αρχιτεκτονικής. Οι άνθρωποιμπορεί να μοιράζονται το ίδιο κάδρο, αλλά παραμένουν αποσυνδεδεμένοι μεταξύ τους. | Σκηνοθεσία: Ivan Marković, Παραγωγή: Jasmina Sijercić - Bocalupo Films, Zsofi Lili Kovacs -Fiskultura Films, Jelena Radenković - Big Time Production, Daniel Mattes - Anti-Archive, Γαλλία,Γερμανία, Σερβία, Καμπότζη

• Το Βραβείο της ΕΡΤ Agora Works in Progress, με χρηματικό έπαθλο 2.000 ευρώ, απονέμεται σε μια ελληνική ταινία. | Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Η ταινία μάς παρέσυρε από την πρώτη κιόλας στιγμή, διατηρώντας αμείωτη την προσοχή μας μέχρι το τέλος, χάρη στη σαρωτική της ενέργεια, τη φρεσκάδα, την αμεσότητα και τις καθηλωτικές ερμηνείες. Το βραβείο της ΕΡΤ Agora Works inProgress απονέμεται στην ταινία «Τρόποι για να Ξεφορτωθείς Λίγη Ελευθερία» του Χρύσανθου Μαργώνη. | Σκηνοθεσία: Χρύσανθος Μαργώνης, Παραγωγή: Ελένη Κοσσυφίδου - Blackbird Productions, Συμπαραγωγή: Μαρίνος Χαραλάμπους - Boycott Films, Ελλάδα, Κύπρος

ΒΡΑΒΕΙΟ AGORA SERIES TALENTS | Στο νεοσύστατο Agora Series Talents, το οποίο απευθύνεται σε σεναριογράφους τηλεοπτικών σειρών απονεμήθηκε το βραβείο Crew United από τη Βένια Βέργου και την Iριδα Ασημακοπούλου της Crew United στην Κατερίνα Παπαναστασίου | Το σκεπτικό: «Απονέμουμε το βραβείο στην Κατερίνα Παπαναστασίου για το πρότζεκτ τηλεοπτικής σειράς με τίτλο "Elena, Unhinged", το οποίο ξεχώρισε για το καυστικό του χιούμορ, τη δυναμική του φωνή και την ειλικρινή του ματιά στους αγώνες μιας γενιάς που πασχίζει να επιβιώσει και να μείνει αληθινή απέναντι στον εαυτό της». | Ο νικητής λαμβάνει μια 5ετή συνδρομή Premium μέλους στο Crew United, την κορυφαία διαδικτυακή πλατφόρμα δικτύωσης.

Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα βραβεία της Αγοράς του 66ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Τhe Chronology of Water της Κρίστεν Στιούαρτ | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward

Η Κρίστεν Στιούαρτ περνάει για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, μεταφέροντας στην μεγάλη οθόνη το best seller αυτοβιογραφικό βιβλίο της Λίντια Γιούκνοβιτς «The Chronology of Water». Η ζωή της Γιούκνοβιτς ήταν (και είναι) συναρπαστική: επιχείρησε να ξεφύγει από τη βιαιότητα του πατρικού σπιτιού πέφτοντας στο νερό της πισίνας (από όπου κι ο τίτλος) πηγαίνοντας στο κολλέγιο με υποτροφία στην κολύμβηση (υπήρξε πρωταθλήτρια μέχρι να την νικήσουν οι εθισμοί της) και κατάφερε (;) να σπάσει τον κύκλο του διαγενεαλογικού τραύματος βρίσκοντας εκτόνωση στο γράψιμο - κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο της κι έγινε διάσημη. Εκανε δύο αποτυχημένους γάμους, αλλά έγινε μητέρα στον τρίτο όπου βρήκε ότι η αγάπη δεν είναι συνώνυμη του πόνου.

Η ωμή, δυνατή, προκλητική γραφή της Γιούκνοβιτς που καταγράφει με γενναιότητα την παιδική της σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της και πώς αυτό οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο δικής της αυτοκαταστροφής, αλκοολισμού, εθισμού στα ναρκωτικά και κατάθλιψη μεταφέρεται από την Στιούαρτ σαν ένα ποιητικό, δυνατό, κατακερματισμένο σε στιγμές/φλασιές αφήγησης εξομολογητικό ημερολόγιο, με την Ιμοτζεν Πουτς να δίνει μία τολμηρή ερμηνεία στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Πόλυ Λυκούργου

Δύο Εισαγγελείς του Σεργκέι Λόζνιτσα | Ειδικές Προβολές

Η εποχή είναι το 1937, «ο τρόμος του Στάλιν» όπως δηλώνεται στην οθόνη. Σε μια φυλακή, ένα ξεφτισμένο κτίριο για ξεφτισμένους ανθρώπους, κυρίως πολιτικούς κρατούμενους, φτάνει ένας νεαρός Εισαγγελέας. Εχει λάβει - πόσο παράδοξο, μέσα από έναν δαίδαλο αυταρχισμού, απαγορεύσεων και βίας - μια έκκληση από έναν κρατούμενο, ότι καταδικάστηκε άδικα. Η διαδρομή του για την αναζήτηση της αλήθειας θα τον φέρει σ' έναν πλήρη κύκλο, κυριολεκτικό, κυρίως υπαρξιακό, θλιμμένα μοιρολατρικό και πολιτικά φρικιαστικό.

Τόση είναι η επιμονή του Λόζνιτσα στον φορμαλισμό, αισθητικά αλλά και στους ομόκεντρους κύκλους που διαγράφει η υπόθεση και οι διάλογοι, που η ταινία γίνεται δυσπρόσιτη, κουραστική, ιδιαίτερα προφανής, κατά στιγμές, στο σχόλιο που θέλει να περάσει. Αυτό, όμως, το σχόλιο, για έναν αυταρχικό ηγέτη κι ένα σύστημα - παγίδα που προοδευτικά αφανίζει έναν λαό, είναι τόσο δυνατό και θαρραλέο, ερχόμενο από έναν Ουκρανό σκηνοθέτη, σε μια νέα εποχή αυταρχικότητας στη Ρωσία, που διεισδύει σιγά-σιγά στο μυαλό που αντιστέκεται κι αποκτά διάσταση θαυμαστή. Κι ας μοιάζουν οι δύο ώρες της ταινίας με πολλαπλάσιες: μικρή θυσία για μια επίκαιρη ταινία που, με αριστοτεχνικά δουλεμένη αισθητική, δίνει σύγχρονο νόημα στον πολιτικό τρόμο. Βρείτε εδώ ολόκληρη την κριτική.
Ληδα Γαλανού

The Holy Boy του Πάολο Στρίπολι | Round Midnight

Πριν από 10 χρόνια χτύπησε το Ρέγκις, ένα χωριό στους πρόποδες των Ιταλικών Άλπεων, μία μεγάλη τραγωδία: το τοπικό τρένο εκτροχιάστηκε στοιχίζοντας τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, αφήνοντας οικογένειες ξεκληρισμένες κι ένα συλλογικό τραύμα ανοιχτό. Εκεί καταφτάνει κι ο Σέρτζιο - πρώην πρωταθλητής του τζούντο, ο οποίος δέχτηκε τη θέση του αναπληρωτή στο μάθημα φυσικής αγωγής στο τοπικό Γυμνάσιο. Ο Σέρτζιο έχει το δικό του πόνο που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Κακότροπος, μανιοκαταθλιπτικός, βίαιος πνίγει το πένθος και τις τύψεις του στο αλκοόλ. Μέχρι που το χωριό του αποκαλύπτει το κοινό τους μυστικό: ο Ματέο, αυτό το παράξενο μοναχικό γυμνασιόπαιδο που απέχει από το μάθημα του και δέχεται bullying από τους συμμαθητές του είναι πράγματι διαφορετικός. Είναι το Αγιο Αγόρι - αν το πάρεις μια αγκαλιά, σου παίρνει τον πόνο. Όμως κι ένας άγγελος κρύβει σκοτάδια. Ακόμα κι ο σατανάς ήταν έκπτωτος άγγελος και ίσως κι αυτός να ήταν κάποτε 15 χρονών….

Ο Ιταλός σκηνοθέτης Πάολο Στρίπολι, στην τρίτη του μεγάλου μήκους, επιμένει στο είδος της ταινίας τρόμου που πάντα κρύβει κι ένα twist. Εδώ ντύνει με την ορεινή πάχνη, τη μελαγχολική χρωματική παλέτα και την πυκνό κλίμα του μεταφυσικού γκοθ παραμυθιού (εξαιρετική η δουλειά του DP του, Κριστιάνο ντι Νικόλα) μία κοινωνική παραβολή πολλαπλών αναγνώσεων. Στο σεναριακό δισκοπότηρο ανακατεύονται οι έννοιες της γονεϊκής, κοινωνικής και θρησκευτικής καταπίεσης (κι εκμετάλλευσης), με την ανάγκη του έφηβου να ανακαλύψει την προσωπική του ταυτότητα χωρίς ενοχικά βαρύδια. Η queer μοναχική ενηλικίωση ανάμεσα σε bullies. Η δύναμη της κατανόησης, της εξιλέωσης, της συγχώρεσης. Οι ενοχές όσων επιβίωσαν μίας μεγάλης τραγωδίας. Και πάνω από όλα ότι η ζωή είναι και πόνος - δεν μπορείς να τον αποφύγεις, χωρίς να μεταμορφωθείς σε ζόμπι. Υποβλητική ατμόσφαιρα, gore κλιμάκωση, κι ένας χαρισματικός πρωτοεμφανιζόμενος πρωταγωνιστής (ο Τζούλιο Φέλτρι κλέβει την παράσταση) ευλογούν την ταινία, όμως ο Στρίπολι υποκύπτει και σε αμαρτήματα: η ένταση ξεθυμαίνει από τα πολλά παρακλάδια της πλοκής, χαρακτήρες που αγγίζει και ξεχνάει, το αγόρι που το αφήνει σε δεύτερο πλάνο, πολλαπλά φινάλε. Όμως χαρήκαμε που μπήκαμε στην εκκλησία του.
Πόλυ Λυκούργου

Ηλέκτρα 7 των Αλέξανδρου Βούλγαρη, Σοφίας Εξάρχου, Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνας Ιωακειμίδη, Μπάμπη Μακρίδη, Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, Ελίνας Ψύκου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ειδική Προβολή

Η ιστορία του Ορέστη και της Ηλέκτρας τοποθετείται στο σήμερα σε μια πολυτελή βίλα με πισίνα και μοντέρνα έργα τέχνης. Η δολοφονία της Κλυταιμνήστρας εξιχνιάζεται με όλα τα πρωτόκολλα από αυστηρή αστυνομικό, οι νεαροί ύποπτοι, αδέλφια σακατεμένα ψυχικά από την οικογενειακή δυσλειτουργία και αφόρητα δεμένα μεταξύ τους, το σκάνε ζώντας σε κλειστο water park τις τελευταίες στιγμές ξεγνοιασιάς και παιδικότητας, ενώ ένας χορός από μικρά παιδάκια, που είδαν το έγκλημα, το ξαναζούν για πάρτη τους, αλλά και για την αστυνομία. Ακολουθεί η σύλληψή τους, η αναπαράσταση του εγκλήματος, η δίκη, η καταδίκη του Ορέστη και αθώωση της Ηλέκτρας και η επιστροφή της τελευταίας στο οικογενειακό σπίτι και την επιχείρηση φύλαξης του δολοφονημένου πατέρα της για μια τελευταία πράξη κάθαρσης.

Αθλος μέγας των εφτά σκηνοθετών και του μοντέρ Γιώργου Μαυροψαρίδη, είναι το πώς σε αρπάζουν και σε καθηλώνουν από το πρώτο δευτερόλεπτο οι εικόνες της ταινίας, ακόμα και οι πιο απρόσμενες και κρυπτικές, το πίσω-μπρός στην ιστορία, η ποίηση, το μυστήριο και η αμφισημία της. Εδώ δεν υπάρχουν βεβαιότητες που συγκρούονται, η οργισμένη κόρη από τη μια και η αγέρωχη μητέρα από την άλλη, που σπαράσσονται για έναν δολοφονημένο πατέρα-Βασιλιά. Κάθε τραύμα και κακό από τα παλιά έρχεται χωρίς λόγια, σαν αστραπή, σαν θραύσμα, βιαστικό, μαυρόασπρο. Δεν έχει, λες, σημασία το πώς και γιατί δυο νέα παιδιά έφτασαν στη μητροκτονία, μόνο η δική τους σχέση, η αγάπη και η φροντίδα που τα δένει από μικρά, καταφύγιο και σωτηρία από την οικογενειακή κόλαση. Βρείτε εδώ ολόκληρη την κριτική.
Βένα Γεωργακοπούλου

Τομέας 7 των Πάνου Παππά, Δέσποινας Χαραλάμπους | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη

Στο ασπρόμαυρο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέλλον, στο μπρουταλιστικό Κτίριο-Πόλη, τη μέγιστη σημασία έχει η διατήρηση της γνώσης. Γι’ αυτό και αποτυπώνεται με κόπο στη μνήμη των «χαρισματικών» (κορυφαία τους η Λάρα), σ’ έναν αγώνα επιβίωσης την ώρα που τα φυτά, βασική πηγή τροφής, μολύνονται και καίγονται. Εκεί, ένας άντρας εμφανίζεται μυστηριωδώς από το παρελθόν, έχοντας παραμείνει νέος: επανέρχεται ξανά και ξανά, διατηρώντας τη νεότητά του, άρα και τη λύση της επιβίωσης, όσο η Λάρα γερνά και η μια επανάσταση διαδέχεται, κυκλικά, την άλλη – το ίδιο και η διαφθορά της εξουσίας.

Το δημιουργικό δίδυμο που επίμονα συντηρεί την επιστημονική φαντασία στο ελληνικό σινεμά, μετά από μικρού μήκους ταινίες όπως τα «Memory Reloaded» και «Identity», περνά στη μεγάλου μήκους με το ίδιο μετα-εξπρεσιονιστικό ύφος του sci-fi, με πιο ολοκληρωμένη αισθητική και, ευπρόσδεκτα, με περισσότερο χιούμορ, ίσως και αυτοσαρκασμό. Παρότι τα αρχαιοπρεπή ονόματα, οι λεπτομερείς ορισμοί των λέξεων, και φράσεις όπως «Είσαι ηλίθιος Πρόεδρε Ροτώριε 790» ή το ες αεί επαναλαμβανόμενο «σκατά στη γνώση!» δεν μπορούν να ληφθούν στα σοβαρά, αυτή τη φορά έχουμε την αίσθηση ότι χωρίς να παραμελούν την επιθυμία και τη φροντίδα τους για τις ταινίες τους, οι δυο δημιουργοί μας κλείνουν χαριτωμένα το μάτι. Και μ’ αυτή τη δόση χιούμορ, η ταινία μπορεί να σταθεί.
Λήδα Γαλανού

Κραυγές του Πέτρου Σεβαστίκογλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη

Τρεις γυναίκες νιώθουν πως δεν χωρούν πουθενά. Εγκλωβισμένες μέσα σε στερεότυπα (ηλικιακά, ταξικά και χωροταξικά…) δεν μπορούν να βρουν επαφή με την κοινωνία και όσα αυτή απαιτεί από αυτές σε κάθε φάση της ζωής τους. Μοναδική διέξοδος μοιάζει η φύση, το αρχέγονο κάλεσμα μιας άλλης «γυναίκας/μάνας» που είναι ταυτόχρονα καταφύγιο και αφυπνιστικό εμπειρία - χειραφέτησης, αυτοδιάθεσης, ενδυνάμωσης.

Συνεχίζοντας το διακριτό του ταξίδι στον «αόρατο» κόσμο της ανθρώπινης πολυεπίπεδης κατάστασης, ο Πέτρος Σεβαστίκογλου πειραματίζεται εδώ με τις πολλαπλές εκφάνσεις της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, σε μια ταινία που δεν έχει πρόζα ή διαλόγους, ούτε χρόνο ή τόπο, αλλά σαν μια θεατρική perfomance που κινηματογραφείται διατρέχει τις έννοιες της επανατοποθέτησης των ρόλων μιας γυναίκας σήμερα.

Με τρεις πρωταγωνίστριες που θα μπορούσε να είναι η ίδια γυναίκα, ο Σεβαστίκογλου ανιχνεύει και μόνο τις «συμπεριφορές» κάθε ηλικίας, φέρνει στο προσκήνιο την «αόρατη» γυναίκα που όσο και να θέλει δεν μπορεί να επιβληθεί ακόμη και στον εαυτό της και οδηγεί το φιλμικό του δοκίμιο άλλοτε σε σαφείς, άλλοτε σε συγκεχυμένες, συχνά όμως και σε προβληματικές περιοχές που μοιάζουν να έρχονται από άλλες εποχές εικονογράφησης του γυναικείου σώματος και της επιθυμίας γενικότερα. Σε ένα σύνολο που σαν αίσθηση (μαζί με τη μουσική και το σχεδιασμό ήχου που εντείνουν τις σιωπηλές «κραυγές») αποδεικνύεται πιο ισχυρό σαν δήλωση, από την τελικά επαναλαμβανόμενη, επιτηδευμένη και σε στιγμές υπερβολικά προφανή εικονογράφησή του.
Μανώλης Κρανάκης

Μάγια & Σαμάρ της Ανίτα Ντόρον | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφουφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα

Η Σαμάρ είναι μία νεαρή queer Αφγανή που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι και τη χώρα της, καθώς αυτή της η ταυτότητα μπορεί να της στοιχίσει τη ζωή. Ακόμα κι από τα αδέλφια της -για την τιμή της οικογένειας. Καταφεύγει στην Αθήνα και δουλεύει ως στρίπερ, κρυμμένη (η οικογενειακή βεντέτα συνεχίζεται), αλλά κι απελευθερωμένη ταυτόχρονα: ένα κορίτσι που φορά περήφανα κι ανοιχτά την σεξουαλικότητα της. Γνωρίζει την Μάγια, μία hip, δυναμική Καναδή δημοσιογράφο-αστέρι στο κοινωνικοπολιτικό, φεμινιστικό ρεπορτάζ κι ερωτεύονται. Η κάθε μία όμως έχει και τη δική της ατζέντα…

Ελληνοκαναδική συμπαραγωγή (Filmiki), γυρίσματα στην Αθήνα (την οποία ο φακός της Χριστίνας Μουμούρη καταγράφει λαμπερά, μοντέρνα, ευρωπαϊκά) κι ένα κοινωνικό θέμα με έντονο ενδιαφέρον και αναγκαιότητα να ειπωθεί. Ενα λεσβιακό ζευγάρι με διαφορετικές αποσκευές και βαρίδια, ένα queer love story με πολιτικές επεκτάσεις, αλλά και οι προσωπικές ανάγκες και φιλοδοξίες που βάζουν τρικλοποδιά στον έρωτα δημιουργούν μία γοητευτική ένταση στην δραματουργία. Μόνο που η Ανίτα Ντόρον χάνει την ισορροπία ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό του θέματος της και τη φωτογενή, οριακά ποζάτη αποτύπωση του - ίσως στην προσπάθεια της να απευθυνθεί σε mainstream κοινό. Το οποίο κι ειρωνικά έχασε λόγω της (σκανδαλώδους, ναι) απόφασης για Κ-17 καταλληλότητα για τις queer σκηνές σεξ, ενώ αντίστοιχες ταινίες straight ζευγαριών δεν έχουν μπει σε αυτό το περιοριστικό κουτάκι.
Πόλυ Λυκούργου

Η Μεγάλη Σφαγή των Β' ΚΑΠΗ Αλίμου, του Αθανάσιου Τόμμυ Σκλάβου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Μια Δεύτερη Ματιά

Ενα κινηματογραφικό συνεργείο κάνει ένα ντοκιμαντέρ για μια έκρηξη με 67 νεκρούς στα Β΄ ΚΑΠΗ Αλίμου. Το μυστήριο είναι πυκνό, οι μάρτυρες δεν είναι ακριβώς αξιόπιστοι και μια ιστορία από το παρελθόν έρχεται να ρίξει φως σε μια ομολογουμένως σκοτεινή υπόθεση.

Με ερασιτεχνικό (μέχρι και σε σημείο του άτεχνου) θράσος, μια χιουμοριστική (μέχρι τα όρια του… σχολικού αστείου) διάθεση αναρχίας και με έντονη την αναμόχλευση (αναίτια συχνά) queer στερεοτύπων, το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του ηθοποιού και σκηνοθέτη Αθανάσιου Tommy Σκλάβου στέκεται σαν μια πραγματικά ανεξάρτητη παραγωγή με δημοτικό - τοπικό (!) χαρακτήρα που, το νιώθεις, ότι θέλει να μην περιοριστεί ούτε από το μηδαμινό του budget, ούτε από την ανύπαρκτη διεύθυνση ηθοποιών, ούτε καν από το άνευ της οποιαδήποτε κινηματογραφικής ταυτότητας που το κατατρέχει.

Κάπου εκεί - στο όριο του ψευδόντοκιμαντέρ και μιας ταινίας που θέλει καταφανώς να καυτηριάσει ελληνικές παθογένειες (ανάμεσα σε αυτές και το ελάχιστα κινηματογραφημένο θέμα της τρίτης ηλικίας), ενός τελικά φιλμικού ανεκδότου και όμως μιας ιστορίας που κρύβει μέσα της και σεναριακό, (ενίοτε) σκηνοθετικό ταλέντο αλλά κυρίως μια queer αυθάδεια, η «Μεγάλη Σφαγή των Β’ ΚΑΠΗ Αλίμου» παρακολουθείται ως σχέδιο για μια ταινία που θα ήθελες πολύ να δεις και να απολαύσεις για να αναγνωρίσεις το πάθος με το οποίο είναι φτιαγμένη αλλά και να απαιτήσεις «επαναληπτικά γυρίσματα τώρα».
Μανώλης Κρανάκης

Περισσότερες κριτικές από το 66ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:

• Ασπρο Σαλιγκάρι (White Snail) των Ελζα Κρέμζερ, Λέβιν Πέτερ | Ανοιχτοί Ορίζοντες
• Maricel του Ηλία Δημητρίου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
• Εκρηξη (Erupcja) του Πιτ Ος | Ανοιχτοί Ορίζοντες
• Madonnas των Λάκη και Αρη Ιωνά (The Callas) | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
• Χθες το Βράδυ Κατέκτησα τη Θήβα (Anoche conquisté Tebas) του Γκαμπριέλ Αθορίν | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
• Μη Γελάτε, Θα Σας Δει ο Κόσμος του Νικόλα Δημητρόπουλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
• Θα σ’ Αγαπώ τον Νοέμβρη του Σωτήρη Σταμάτη | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
• Σιωπηλή Φίλη (Silent Friend) της Ιλντικο Ενιέντι | Ειδικές Προβολές
• Gorgoná της Εύης Καλογηροπούλου | Διεθνές Διαγωνιστικό
• Beachcomber του Αριστοτέλη Μαραγκού | Διεθνές Διαγωνιστικό
• Σμαράγδα του Αιμιλίου Αβραάμ | Διαγωνιστικό Tμήμα Meet the Neighbors+
• Παραμερίζοντας τα Σύννεφα των Μέρι Ντάρλινγκ, Μπρέι Βάντερ, Φελίσια Σομπάνι | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
• Βγαίνουν Μέσα απ’ τη Μάργκο του Αλέξανδρου Βούλγαρη (The Boy) | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
• Πολύ Κοριτσίστικο Ονομα το Πάττυ του Γιώργου Γεωργοπούλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
• Μάχη του Ηλία Γιαννακάκη | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
• Αντικατοπτρισμοί (Miroirs No.3) του Κρίστιαν Πέτζολντ | Ειδικές Προβολές
• Ρενουάρ (Renoir) της Τσι Χαγιακάουα | Ανοιχτοί Ορίζοντες
• The Thing With Feathers του Ντίλαν Σάουθερν | Ειδικές Προβολές
• Το Φεγγαρόψαρο (και Αλλες Ιστορίες από τη Λίμνη) (Sunfish (& Other Stories on Green Lake) της Σιέρα Φάλκονερ | Ανοιχτοί Ορίζοντες
• Θηλυκό του Κωνσταντίνου Μενέλαου | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
• Tender του Αρη Μπαφαλούκα | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
• Aμνετ (Hamnet) της Κλόε Ζάο, Ειδικές Προβολές
• Η Αγάπη που Απομένει (The Love That Remains) του Χλίνουρ Πάλμασον | Ειδικές Προβολές
• The Mastermind της Κέλι Ράιχαρντ | Ειδικές Προβολές
• Κόκορας του Τάσου Γερακίνη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
• Εκτροπή του Μαρίνου Καρτίκκη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη

Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.